Sterilisation procedure with DICA p

Sterilisation procedure with DICA proved to be better for all three genotypes. In the case of first genotype sterilised with DICA, 38.2% of uninfected plants were obtained. The sterilisation of the second genotype was less successful and only 24.7% explants survived the sterilisation with DICA, whereas the percentage of non vital explants was the highest, reaching 49.5%. We can conclude that the concentration of DICA was too high, or time of treatment was too long for this genotype. The most successful sterilisation was obtained in the third genotype, where 86.9% uninfected and vital explants were obtained. The percentage of contaminated and non vital explants was much higher after the sterilisation with sodium-hypochlorite for all three genotypes (Table 1). Results show that successful induction of in vitro culture dependents not only on sterilisation method used but it is also very specific for each genotype. Valles (1987) sterilised explants of 12 different rose genotypes and the number of infected plants depended strongly on the genotype used. In his study, the percentage of infected plants appeared in range from 2.5 to 58.3%. The occurred infections of plant material after chemical sterilisation can be caused by internal infections (micro-organisms present inside the plant itself), which can be reduced with the use of appropriate antibiotics. Other reasons for later occurrence of infections could be inaccurate work (non-sterile forceps or scalpels; working surface not sterilised with 96 % alcohol; not sufficiently sterilised nutrient media; etc.) (Pierik 1998). It is well known, that the growth and proliferation of roses depend strongly on cultivar (Kane 2000). Horn et al. (1988) reported that nodal explants showed better results than shoot tips and that the subcultured shoots with long internodes were more suitable than subcultures from compact shoots with short internodes (in means of growth, number, length and fresh weight of newly obtained shoots

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระบวนการฆ่าเชื้อ ด้วย DICA พิสูจน์ที่ดีสำหรับการศึกษาจีโนไทป์สามทั้งหมด ในกรณีของจีโนไทป์ที่แรกผ่านการฆ่าเชื้อ ด้วย DICA, 38.2% ของพืชที่ไม่ติดเชื้อได้รับ ฆ่าเชื้อของจีโนไทป์สองสำเร็จ และเพียง 24.7% เฌลรอดฆ่าเชื้อ ด้วย DICA ขณะ explants เปอร์เซ็นต์ที่ไม่สำคัญเป็นสูงสุด ถึง 49.5% เราสามารถสรุปได้ว่า ความเข้มข้นของ DICA คือสูงเกินไป หรือเวลาของการรักษามีมากเกินไปสำหรับจีโนไทป์นี้ ทำหมันประสบความสำเร็จได้รับในสามจีโนไทป์ ที่ 86.9% ไม่ติดเชื้อ และได้รับความสำคัญเฌล เปอร์เซ็นต์ของเฌลปนเปื้อน และที่สำคัญไม่เป็นมากขึ้นหลังจากทำหมันกับโซเดียมไฮเปอร์คลอไรด์สำหรับศึกษาจีโนไทป์สามทั้งหมด (ตารางที่ 1) ผลลัพธ์แสดงการเหนี่ยวนำความสำเร็จของผู้เพาะไม่เพียงแต่วิธีการฆ่าเชื้อที่ใช้แต่มันก็เฉพาะเจาะจงสำหรับแต่ละจีโนไทป์ โรสโฮเต็ลวัลเลส (1987) ผ่านการฆ่าเชื้อเฌล 12 ต่างศึกษาจีโนไทป์ และจำนวนของพืชติดเชื้อขอขึ้นอยู่กับยีนที่ใช้ ในการศึกษาของเขา เปอร์เซ็นต์ของพืชติดเชื้อปรากฏในช่วงจาก 2.5 58.3% การติดเชื้อที่เกิดขึ้นของวัสดุจากพืชหลังจากที่สารเคมีฆ่าเชื้ออาจมีสาเหตุจากการติดเชื้อภายใน (ปัจจุบันจุลินทรีย์ภายในโรงงานเอง), ซึ่งสามารถลดได้ ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม เหตุผลอื่น ๆ สำหรับโรคติดเชื้อในภายหลังอาจทำงานไม่ถูกต้อง (ไม่เป็นหมันคีมหรือเลนซ์ พื้นผิวทำงานไม่ผ่านการฆ่าเชื้อ ด้วยแอลกอฮอล์ 96%; etc สื่อสารอาหารไม่เพียงพอผ่านการฆ่าเชื้อได้) (Pierik 1998) เป็นที่รู้จัก ว่า การเติบโตและการแพร่กระจายของกุหลาบขอขึ้นอยู่กับพันธุ์ (เคน 2000) ฮอร์น et al. (1988) รายงานว่า เฌลดังแสดงผลลัพธ์ที่ดีกว่ายิงเคล็ดลับ และว่า หน่อ subcultured กับหม้อยาวได้เหมาะสมกว่า subcultures จากหน่อขนาดกะทัดรัดพร้อมหม้อสั้น (ในความเจริญเติบโต จำนวน ความยาว และน้ำหนักสดของหน่อใหม่ที่ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขั้นตอนการทำหมันด้วย DICA พิสูจน์ให้เห็นว่าจะดีกว่าสำหรับทั้งสามสายพันธุ์ ในกรณีของจีโนไทป์แรกที่ผ่านการฆ่าเชื้อด้วย DICA ที่ 38.2% ของพืชที่ไม่ติดเชื้อที่ได้รับ ฆ่าเชื้อของยีนที่สองไม่ประสบความสำเร็จและมีเพียง 24.7% ชิ้นรอดชีวิตจากการฆ่าเชื้อด้วย DICA ในขณะที่ร้อยละของชิ้นส่วนที่สำคัญไม่ใช่อยู่ในระดับสูงสุดถึง 49.5% เราสามารถสรุปได้ว่าความเข้มข้นของ DICA สูงเกินไปหรือเวลาของการรักษาเป็นเวลานานเกินไปสำหรับจีโนไทป์นี้ ฆ่าเชื้อที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดที่ได้รับในลักษณะทางพันธุกรรมที่สามที่ 86.9% และชิ้นส่วนที่ไม่ติดเชื้อที่สำคัญที่ได้รับ ร้อยละของชิ้นส่วนที่สำคัญที่ปนเปื้อนและไม่สูงมากหลังจากการฆ่าเชื้อด้วยโซเดียมไฮโปคลอไรต์สำหรับทั้งสามสายพันธุ์ (ตารางที่ 1) ผลปรากฏว่าการเหนี่ยวนำที่ประสบความสำเร็จของวัฒนธรรมในหลอดทดลองอยู่ในความอุปการะไม่เพียง แต่ในวิธีการฆ่าเชื้อที่ใช้ แต่ก็ยังเป็นที่เฉพาะเจาะจงมากสำหรับแต่ละจีโนไทป์ Valles (1987) ชิ้นผ่านการฆ่าเชื้อ 12 สายพันธุ์กุหลาบที่แตกต่างกันและจำนวนของพืชที่ติดเชื้อขึ้นอย่างยิ่งบนจีโนไทป์ที่ใช้ ในการศึกษาของเขาร้อยละของพืชที่ติดเชื้อที่ปรากฏในช่วง 2.5-58.3% การติดเชื้อที่เกิดขึ้นของวัสดุจากพืชหลังจากที่ฆ่าเชื้อสารเคมีที่อาจเกิดจากการติดเชื้อภายใน (จุลินทรีย์ปัจจุบันภายในโรงงานของตัวเอง) ซึ่งสามารถลดลงได้ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม เหตุผลอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นภายหลังจากการติดเชื้ออาจจะทำงานไม่ถูกต้อง (คีมที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อหรือมีดผ่าตัด; พื้นผิวการทำงานไม่ได้ผ่านการฆ่าเชื้อด้วยแอลกอฮอล์ 96% ไม่ผ่านการฆ่าเชื้ออย่างพอเพียงสื่อสารอาหาร ฯลฯ ) (Pierik 1998) มันเป็นที่รู้จักกันดี ว่าการเจริญเติบโตและการแพร่กระจายของดอกกุหลาบขึ้นอย่างยิ่งบนพันธุ์ (เทอรีเคน 2000) ฮอร์น, et al (1988) รายงานว่าชิ้นสำคัญที่แสดงให้เห็นผลลัพธ์ที่ดีกว่าเคล็ดลับการถ่ายภาพและหน่อเลี้ยงที่มีปล้องยาวมีความเหมาะสมมากกว่าวัฒนธรรมจากหน่อขนาดเล็กที่มีปล้องสั้น ๆ (ในความหมายของการเจริญเติบโตของจำนวนความยาวและน้ำหนักสดของหน่อใหม่ที่ได้รับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

sterilisation ขั้นตอนไดคาพิสูจน์จะดีกว่า ทั้งสามพันธุ์ . กรณีแรกกับ sterilised กับไดคา 38.2% ของพืช , มาก่อนได้ การ sterilisation ของจีโนไทป์สองประสบความสำเร็จน้อย และเพียง 24.7 % เลี้ยงรอด sterilisation กับไดคา , ในขณะที่ร้อยละที่ไม่สําคัญ เลี้ยงได้สูงสุดถึง 49.5 ล้านบาท เราสามารถสรุปได้ว่า ความเข้มข้นของไดคาสูงเกินไป หรือเวลาในการรักษาได้นาน 24 นี้ ที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดใน sterilisation ได้รับพันธุกรรมที่สามที่ 134 % มาก่อน และที่สําคัญ เลี้ยงได้ เปอร์เซ็นต์ของการปนเปื้อนและไม่สําคัญอาหารสูงมาก หลังจาก sterilisation ด้วยโซเดียมไฮโปคลอไรต์ทั้งสามชนิด ( ตารางที่ 1 ) ผลลัพธ์ที่แสดงให้เห็นว่าความสำเร็จให้เกิดการเพาะเซลล์ที่อ้างถึงไม่เพียง แต่วิธีการ sterilisation ใช้แต่ก็ยังเจาะจงในแต่ละ genotype . วอลเลส ( 1987 ) เนื้อเยื่อที่แตกต่างกัน sterilised 12 กุหลาบพันธุ์และจำนวนพืชที่ติดเชื้อเพิ่มขึ้นอย่างมากในทางพันธุกรรมที่ใช้ ในการศึกษาของเขา , ร้อยละของพืชที่ติดเชื้อที่ปรากฏอยู่ในช่วง 2.5 58.3 % การเกิดการติดเชื้อของวัสดุพืชหลังจาก sterilisation เคมีอาจเกิดจากการติดเชื้อภายใน ( จุลินทรีย์ที่มีอยู่ภายในโรงงาน ) ซึ่งสามารถลดลงได้ด้วยการใช้ยาปฏิชีวนะที่เหมาะสม เหตุผลอื่น ๆ ที่เกิดขึ้นภายหลังการติดเชื้อที่อาจจะไม่ถูกต้องทำงาน ( ที่ไม่ผ่านการฆ่าเชื้อ คีม หรือมีดผ่าตัด การทำงานพื้นผิวไม่ sterilised แอลกอฮอล์ ; 96% ไม่เพียงพอ sterilised สารอาหาร สื่อ ฯลฯ ) ( pierik 1998 ) มันเป็นที่รู้จักกันดีว่า การเจริญเติบโต และการแพร่กระจายของกุหลาบที่ขึ้นอยู่อย่างมากในพันธุ์ ( เคน 2000 ) ฮอร์น et al . ( 1988 ) ได้รายงานว่า สร้างเนื้อเยื่อ พบผลลัพธ์ที่ดีกว่ายิงเคล็ดลับและที่ subcultured ยิงยาว ปล้องเหมาะสมมากกว่า subcultures จากยอดขนาดสั้นปล้อง ( ในความหมายของการเติบโต จำนวน ความยาว และน้ำหนักสดของต้นใหม่ได้