The transcript on page 16 is of the

The transcript on page 16 is of the oral narrative that Jean produced after he had been given the chance to write it out. The transcript below is of
another oral narrative which Jean produced, this time with no
prior opportunity to plan. A comparison of how Jean marks verbs requiring past tense in the two narratives is revealing. First, it is clear that overall Jean uses a higher proportion of irregular verbs like 'saw' and 'went' in the unplanned narrative than in the planned one. Second, Jean is much more likely to mark verbs correctly for past tense in the planned than in the unplanned narrative.
This is true for both regular and irregular verbs but especially so for the latter. In fact, in the unplanned narrative he fails to mark a single regular verb for past tense. It is clear that Jean's use of the past tense is strongly influenced by the availability of planing time. He is more likely to use target-language forms when he has time to plan.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รายงานผลการศึกษาหน้า 16 เป็นปากบรรยายจีนที่ผลิตหลังจากที่เขาได้รับโอกาสที่จะเขียนออกมา เป็นเสียงบรรยายด้านล่างเล่าเรื่องปากเปล่าอีกซึ่งจีนผลิต เวลานี้ที่ไม่มีโอกาสทราบเพื่อวางแผน การเปรียบเทียบวิธีจีนเครื่องกริยาอดีตกาลใน narratives สองต้องถูกเปิดเผย ครั้งแรก เป็นที่ชัดเจนว่า จีนโดยรวมใช้สัดส่วนที่สูงของคำกริยาที่ผิดปกติเช่น 'เห็น' และ 'ไป' ในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผนมากกว่าหนึ่งแผน สอง ฌองเป็นมากน่าจะทำเครื่องหมายคำกริยาในอดีตกาลในการวางแผนอย่างถูกต้องมากกว่าในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผนนี้เป็นจริงสำหรับคำกริยาทั้งปกติ และผิดปกติโดยเฉพาะแต่เพื่อให้ทันการ ในความเป็นจริง ในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผน ที่เขาไม่ทำเครื่องหมายเดียวกริยาปกติในอดีตกาล เป็นที่ชัดเจนว่า ใช้ของจีนของอดีตกาลอย่างยิ่งได้รับอิทธิพลจากความ planing ครั้ง เขามีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบภาษาเป้าหมายเมื่อเขามีเวลาวางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลักฐานในหน้า 16 ของการเล่าเรื่องในช่องปากที่ฌองผลิตหลังจากที่เขาได้รับโอกาสที่จะเขียนมันออกมา หลักฐานดังต่อไปนี้เป็น
เรื่องเล่าในช่องปากอีกซึ่งฌองผลิตเวลากับไม่มีนี้
โอกาสที่จะวางแผนก่อน การเปรียบเทียบวิธี Jean เครื่องหมายคำกริยาที่ต้องอดีตกาลในสองเรื่องเล่าเป็นที่เปิดเผย ประการแรกมันเป็นที่ชัดเจนว่าโดยรวม Jean ใช้สัดส่วนของคำกริยาเช่น 'เห็น' และ 'ไป' ในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผนกว่าในการวางแผนอย่างใดอย่างหนึ่ง ประการที่สองฌองมากมีแนวโน้มที่จะทำเครื่องหมายคำกริยาอย่างถูกต้องสำหรับอดีตกาลในการวางแผนกว่าในการเล่าเรื่องโดยทันที.
นี้เป็นจริงสำหรับทั้งคำกริยาปกติและผิดปกติโดยเฉพาะอย่างยิ่งเพื่อให้หลัง ในความเป็นจริงในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผนที่เขาล้มเหลวในการทำเครื่องหมายคำกริยาปกติเดียวสำหรับอดีตกาล เป็นที่ชัดเจนว่าการใช้งานของฌองของอดีตกาลได้รับอิทธิพลอย่างมากจากความพร้อมของเวลาการวางแผน เขามีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบเป้าหมายภาษาเมื่อเขามีเวลาในการวางแผน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สำเนาหน้า 16 ของการเล่าเรื่องที่จีนผลิตได้หลังจากที่เขาได้รับโอกาสที่จะเขียนมันออกมา ด้านล่างเป็นสำเนาของ
อีกปากเล่าเรื่องซึ่งจีนผลิต เวลานี้ไม่มี
ก่อนโอกาสที่จะวางแผน การเปรียบเทียบวิธียีนเครื่องหมายคำกริยาที่ต้องการอดีตในสองเรื่องเล่าถูกเปิดเผย ครั้งแรกมันเป็นที่ชัดเจนว่าจีนโดยรวมใช้สัดส่วนที่สูงของคำกริยาเช่น ' เห็น ' และ ' ไป ' ในนิยายไม่ได้กว่าในแผนเดียว ประการที่สอง จีนมีแนวโน้มมากมาร์ค คำกริยาที่ถูกต้องสำหรับอดีตในการวางแผนมากกว่าในนิยายไม่ได้ .
นี้เป็นจริงสำหรับทั้งปกติและคำกริยาที่ไม่สม่ำเสมอ แต่โดยเฉพาะอย่างยิ่งดังนั้นสำหรับหลัง ในความเป็นจริงในการเล่าเรื่องที่ไม่ได้วางแผน เขาล้มเหลวในการทำเครื่องหมายเป็นกริยาปกติเดียวสำหรับอดีต . มันเป็นที่ชัดเจนว่าจีนใช้กาลอดีตเป็นอิทธิพลอย่างมากโดยมีการวางแผนเวลา เขามีแนวโน้มที่จะใช้รูปแบบของภาษาเป้าหมาย เมื่อเขามีเวลา แผน