The use of biomarkers in environmen

The use of biomarkers in environmental toxicology is becoming
increasingly important. The need to detect and assess the impact of
pollutants, particularly at low, sublethal concentrations has led to
the development of a range of biomarkers measured in a number of
different species. Invertebrates have received little attention about
signaling potential environmental endocrine disruption compared
to vertebrates. This can be largely attributed to the shortage of basic
knowledge on their endocrine systems. Nevertheless, in the last
few years, knowledge on the control of vitellogenesis in arthropods
has been enlarged mainly in insects and crustacean, that have become
appropriate models to investigate those mechanisms dealing
with the hormonal control at cellular and molecular levels
(Billinghurst et al., 2000; Tuberty et al., 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใช้ biomarkers ในพิษวิทยาสิ่งแวดล้อมเป็นสำคัญมากขึ้น ต้องตรวจสอบ และประเมินผลกระทบของสารมลพิษ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความเข้มข้นต่ำ sublethal ได้นำไปการพัฒนาในช่วงของ biomarkers ในจำนวนสายพันธุ์ต่าง ๆ Invertebrates ได้รับความสนใจน้อยเกี่ยวกับศักยภาพสิ่งแวดล้อมต่อมไร้ท่อทรัพยเปรียบเทียบสัญญาณการ vertebrates นี้สามารถส่วนใหญ่เกิดจากการขาดแคลนของพื้นฐานความรู้ของระบบต่อมไร้ท่อ อย่างไรก็ตาม ในสุดไม่กี่ปี ความรู้ในการควบคุมของ vitellogenesis ใน arthropodsมีการขยายในแมลงและครัสเตเชียน ซึ่งได้กลายเป็นส่วนใหญ่รุ่นที่เหมาะสมในการตรวจสอบกลไกผู้จัดการควบคุมฮอร์โมนในระดับเซลล์ และโมเลกุล(Billinghurst et al., 2000 Tuberty และ al., 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การใช้ไบโอมาร์คเกอร์ในทางพิษวิทยาสิ่งแวดล้อมจะกลายเป็น
ความสำคัญมากขึ้น จำเป็นที่จะต้องตรวจสอบและประเมินผลกระทบของ
สารมลพิษโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ต่ำเข้มข้น sublethal ได้นำไปสู่
​​การพัฒนาในช่วงของ biomarkers วัดในจำนวนของ
สายพันธุ์ที่แตกต่างกัน สัตว์ไม่มีกระดูกสันหลังได้รับความสนใจเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับ
การส่งสัญญาณการหยุดชะงักต่อมไร้ท่อสิ่งแวดล้อมที่อาจเกิดขึ้นเมื่อเทียบ
เพื่อสัตว์ที่มีกระดูกสันหลัง นี้สามารถนำมาประกอบส่วนใหญ่จะขาดแคลนพื้นฐาน
ความรู้เกี่ยวกับระบบต่อมไร้ท่อของพวกเขา อย่างไรก็ตามในช่วง
ไม่กี่ปีที่ผ่านมาความรู้เกี่ยวกับการควบคุมของ vitellogenesis ในรพ
ได้รับการขยายส่วนใหญ่ในแมลงและกุ้งที่ได้กลายเป็น
รูปแบบที่เหมาะสมในการตรวจสอบกลไกเหล่านั้นจัดการ
กับการควบคุมของฮอร์โมนในระดับเซลล์และโมเลกุล
(Billinghurst et al., . 2000; Tuberty, et al, 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความก้าวหน้าในการใช้สิ่งแวดล้อมเป็น
ที่สำคัญมากขึ้น ต้องตรวจสอบและประเมินผลกระทบของ
มลพิษโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ความเข้มข้นต่ำ การทำให้
พัฒนาช่วงใหม่ของวัดในหมายเลขของ
ชนิด ซึ่งได้รับความสนใจเล็ก ๆน้อย ๆเกี่ยวกับการหยุดชะงักต่อมไร้ท่อเปรียบเทียบศักยภาพสิ่งแวดล้อม

กับกระดูกสันหลัง นี้สามารถส่วนใหญ่เกิดจากการขาดพื้นฐานความรู้
บนระบบต่อมไร้ท่อของ อย่างไรก็ตาม ในช่วงไม่กี่ปี
, ความรู้เกี่ยวกับการควบคุม vitellogenesis ในกล่องโฟม
ได้รับการขยายส่วนใหญ่ในแมลงและครัสตาเชียน ที่ได้กลายเป็นแบบจำลองที่เหมาะสมเพื่อศึกษากลไกเหล่านั้น

จัดการกับการควบคุมฮอร์โมนในระดับเซลล์และโมเลกุล
( billinghurst et al . , 2000 ; tuberty et al . , 2002 )