ได้เรื่องสั้นๆ จากดาวตก.ในคืนแห่งกา

ได้เรื่องสั้นๆ จากดาวตก.

ในคืนแห่งการสูญเสียหญิงสาวคนหนึ่ง ด้วยความเศร้าใจ
ฉันยังจำได้ มันเป็นคืนที่มีลูกไฟเหลืองส้มกลมๆ สว่างใส
ที่มีหางยาวต่อท้าย ด้วยแสงไฟเขียวอมชมพู
พาดผ่านลงมากลางท้องฟ้า แล้วแวววับหายไป
มันไม่มีเสียง มันคือดาวตก ไม่ใช่พลุไฟ
นั่นคือครั้งแรกที่ได้เห็นอย่างชัดเจนในระยะใกล้
ฉันอยากจะเห็นอีกครั้ง มันช่างอัศจรรย์ใจ

ผ่านไปวันหนึ่ง ฉันนั่งอยู่ในรถไฟฟ้า
ตอนที่ฉันได้ยินเสียงบอกว่า
“สถานีต่อไป ...ดาวตก สถานีดาวตก”
ไม่ได้หูฝาดนะ มันมีด้วยหรอ
ประตูที่เปิดออก คนที่เดินเข้ามา
สวมเสื้อสีฟ้า กระโปรงสั้นสีขาว
เธอคือหญิงสาว ในมือเธอถือหนังสือเล่มหนึ่งไว้
ฉันจำหนังสือเล่มนั้นได้เป็นอย่างดี

ผ่านมาถึงทุกวันนี้
ฉันอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับเธอ
ฉันไม่แปลกใจเลย เพราะฉันเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนั้น
เล่มที่มีชื่อว่า “หญิงสาวผู้มากับดาวตก”

(*บทกวีชิ้นแรกในรอบปี)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ได้เรื่องสั้น ๆ ด้วยความเศร้าใจฉันยังจำได้มันเป็นคืนที่มีลูกไฟเหลืองส้มกลมๆสว่างใสที่มีหางยาวต่อท้าย แล้วแวววับหายไปมันไม่มีเสียงมันคือดาวตก มันช่างอัศจรรย์ใจผ่านไปวันหนึ่ง ... ดาวตกสถานีดาวตก " ไม่ได้หูฝาดนะมันมีด้วยหรอประตูที่เปิดออกคนที่เดินเข้ามาสวมเสื้อสีฟ้ากระโปรงสั้นสีขาวเธอคือหญิงสาว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ได้เรื่องสั้นๆจากดาวตก

ในคืนแห่งการสูญเสียหญิงสาวคนหนึ่งด้วยความเศร้าใจ
ฉันยังจำได้มันเป็นคืนที่มีลูกไฟเหลืองส้มกลมๆสว่างใสด้วยแสงไฟเขียวอมชมพู

ที่มีหางยาวต่อท้ายพาดผ่านลงมากลางท้องฟ้าแล้วแวววับหายไป
มันไม่มีเสียงมันคือดาวตกไม่ใช่พลุไฟนั่นคือครั้งแรกที่ได้เห็นอย่างชัดเจนในระยะใกล้




ฉันอยากจะเห็นอีกครั้งมันช่างอัศจรรย์ใจผ่านไปวันหนึ่งฉันนั่งอยู่ในรถไฟฟ้าตอนที่ฉันได้ยินเสียงบอกว่า
" สถานีต่อไป . . . . . . . ดาวตกสถานีดาวตก "

ไม่ได้หูฝาดนะมันมีด้วยหรอประตูที่เปิดออกคนที่เดินเข้ามากระโปรงสั้นสีขาวเธอคือหญิงสาวในมือเธอถือหนังสือเล่มหนึ่งไว้


สวมเสื้อสีฟ้าฉันจำหนังสือเล่มนั้นได้เป็นอย่างดี




ผ่านมาถึงทุกวันนี้ฉันอยู่ในบ้านหลังเดียวกันกับเธอฉันไม่แปลกใจเลยเพราะฉันเป็นคนเขียนหนังสือเล่มนั้นเล่มที่มีชื่อว่า " หญิงสาวผู้มากับดาวตก "

( * บทกวีชิ้นแรกในรอบปี )