ช่องทางการสื่อสารทางการเมือง
วิทยุโทรทัศน์
สาเหตุที่สื่อวิทยุโทรทัศน์ได้รับความนิยมจากพรรคการเมืองเนื่องจาก ประการแรก วิทยุโทรทัศน์เปิดโอกาสให้ประชาชนทั่วไปได้เข้าถึงสถานการณ์ด้วยตนเองโดยตรง โดยที่ไม่ต้องเข้าไปร่วมจริง ประการที่สอง วิทยุโทรทัศน์นำเสนอข้อมูลข่าวสารที่ประชาชนรู้สึกได้ ประการที่สาม วิทยุโทรทัศน์สร้างกรอบความคิดให้แก่ผู้ชมรายการได้จำนวนมาก และประการสุดท้าย วิทยุโทรทัศน์สามารถแพร่กระจายไปได้กว้างไกลโดยอาศัยสัญญาณดาวเทียม ทำให้ระยะทางหรือภูมิประเทศไม่เป็นอุปสรรคในการเชื่อมโยงประชาชนและโลกเข้าด้วยกัน
วิทยุกระจายเสียง
นับตั้งแต่ปี 1960 เป็นต้นมา บทบาทของวิทยุกระจายเสียงก็ลดลงเป็นลำดับ แต่อย่างไรก็ตาม การลดบทบาทของวิทยุกระจายเสียงมิได้หมายความว่าศักยภาพในด้านการสื่อสารทางการเมืองจะลดลง เพราะเป็นการลดบทบาทจากการกระจายวงกว้าง (Broadcasting) ไปสู่การกระจายเฉพาะกลุ่ม (Narrowcasting) และเน้นทำรายการจูงใจกลุ่มเป้าหมายโดยตรงเท่านั้น นั่นหมายถึงการสื่อสารทางการเมืองจะตรงไปยังผู้รับสาร เพราะผู้ผลิตรายการย่อมทราบดีว่ากลุ่มเป้าหมายคือใครและอยู่ที่ใด การสื่อสารจึงไม่กระจัดกระจายเหมือนกับวิทยุโทรทัศน์ที่เน้นแพร่ภาพออกไปโดยไม่ทราบว่าผู้รับสารจะเป็นกลุ่มเป้าหมายหรือไม่
หนังสือพิมพ์
หนังสือพิมพ์จัดได้ว่ามีบทบาทไม่น้อยในการสื่อสารทางการเมือง แต่หลังปี 1960 ประชาชนส่วนใหญ่ก็ให้ความสนใจวิทยุโทรทัศน์มากกว่า และมีแนวโน้มที่จะเชื่อข้อมูล ข่าวสารที่ปรากฎบนจอแก้วมากกว่าบนแผ่นกระดาษหนังสือพิมพ์ แต่ข้อได้เปรียบเพียงประการเดียวของหนังสือพิมพ์ก็คือ การมีพื้นที่จำนวนมากในการวิเคราะห์เจาะประเด็นตามคอลัมน์ต่าง ๆ โดยนักเขียนที่หลากหลาย รวมทั้งนำเสนอประเด็นต่าง ๆ ทางการเมือง ลำดับของเหตุการณ์ และความเคลื่อนไหวของหัวข้อข่าวนั้น ๆ และปลูกจิตสำนึกทางการเมืองผ่านทางคอลัมน์วิเคราะห์ข่าว