It is a mistake to assume, as some

It is a mistake to assume, as some have done, that Litchfield's plan imposed a prescriptive western urban model onto a pristine indigenous city (see e.g, Bello, Cunningham and Li 1998 : 97), First, the 'automobile city' was already emerging with the tacit support of government, industry and the urban middle classes, Second, there was no legal framework or political will to impose comprehensively the planning ideals of the Americans. By the 1990s land use maps would play a broad role in contests over land prices(a Bangkok Master Plan was finally adopted in 1992), but gener ally the commitment to comprehensive planning was a symbolic exercise. Increasing numbers of western-educated Thai planning professionals and national technocrats cherished the dream of a manageable and comprehensible metropolitan space. But as Nims had feared, master plans were to function mainly to"decorate the wall' (Nims 1963: 105). For the next three decades planners would be kept busy monitoring and mapping the dynamic spaces of the metropolis on paper: their functions were restricted to painting the colours' (rabai si) of the land uses they could not control The power to shape the city lay elsewhere.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มันเป็นความผิดพลาดคิด เป็นบางอย่างทำเสร็จแล้ว ว่า แผนของอนไลน์กำหนดแบบจำลองตะวันตกเมืองรับมือบนพื้นเมืองเก่าแก่ (ดูเช่น Bello คันนิงแฮม และลีปี 1998:97), ครั้งแรก "เมืองรถยนต์" ถูกเกิดขึ้นแล้ว ด้วยการสนับสนุน tacit ของรัฐบาล อุตสาหกรรม และชนชั้นกลางเมือง ที่สอง มีกรอบทางกฎหมายหรือทางการเมืองจะกำหนดอุดมคติของชาวอเมริกันวางแผนครบถ้วนไม่ ที่ดินปี 1990 ใช้แผนที่จะมีบทบาทกว้างในการแข่งขันเหนือราคาที่ดิน (แผนหลักกรุงเทพจนถึงในปี 1992), แต่ gener พันธมิตรมีความมุ่งมั่นเพื่อครอบคลุมการวางแผนการออกกำลังกายสัญลักษณ์ เพิ่มจำนวนการวางแผนผู้เชี่ยวชาญและ technocrats ชาติไทยศึกษาตะวันตกจากความฝันของ comprehensible และจัดการพื้นที่นครหลวง แต่เป็น Nims ได้กลัว แผนหลักการ ทำงานส่วนใหญ่ไป "ติดผนัง" (Nims 1963:105) สำหรับถัดไป สามทศวรรษที่วางแผนจะถูกเก็บไว้ไม่ว่างตรวจสอบ และการแม็ปช่องไดนามิกของนครบนกระดาษ: หน้าที่ถูกจำกัดการวาดภาพสี (ซี rabai) ของการใช้ที่ดินที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมพลังการเมืองอื่น ๆ วางรูปร่างนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันเป็นความผิดพลาดที่จะถือว่าเป็นบางส่วนได้กระทำว่าแผน Litchfield ของการกำหนดรูปแบบในเมืองที่กำหนดตะวันตกไปยังเมืองของชนพื้นเมืองที่เก่าแก่ (ดูเช่นเบลโลคันนิงแฮมและหลี่ 1998: 97) ครั้งแรกที่ 'เมืองที่รถยนต์ถูกที่เกิดขึ้นใหม่แล้ว ด้วยการสนับสนุนโดยปริยายของภาครัฐภาคอุตสาหกรรมและชนชั้นกลางในเมืองที่สองไม่มีกรอบทางกฎหมายหรือเจตจำนงทางการเมืองที่จะกำหนดครอบคลุมการวางแผนอุดมคติของชาวอเมริกัน โดยปี 1990 ที่ดินแผนที่การใช้งานจะมีบทบาทในวงกว้างในการแข่งขันมากกว่าราคาที่ดิน (กรุงเทพแผนแม่บทในที่สุดก็ถูกนำมาใช้ในปี 1992) แต่พันธมิตรเจนเนอร์มุ่งมั่นที่จะวางแผนที่ครอบคลุมเป็นสัญลักษณ์การออกกำลังกาย ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของตะวันตกการศึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการวางแผนไทยและเทคโนแห่งชาติหวงแหนความฝันของพื้นที่นครบาลจัดการและเข้าใจ แต่เป็น Nims ได้กลัวแผนหลักที่จะทำงานเป็นหลักในการ "ตกแต่งผนัง (Nims 1963: 105). สำหรับนักวางแผนสามทศวรรษต่อมาจะถูกเก็บไว้ตรวจสอบที่วุ่นวายและการทำแผนที่พื้นที่แบบไดนามิกของเมืองบนกระดาษ: ฟังก์ชั่นของพวกเขา จำกัด การวาดภาพสี (Rabai si) ของที่ดินที่ใช้พวกเขาไม่สามารถควบคุมการใช้พลังงานในการสร้างรูปร่างของเมืองที่วางไว้ในที่อื่น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันเป็นความผิดพลาดที่จะถือว่า เป็นบางส่วนได้ แผน ลิชฟิลด์ที่กำหนดอายุความเก่าแก่ดั้งเดิมแบบตะวันตกเมืองสู่เมือง ( ดูเช่น Bello คันนิงแฮมและ Li 1998 : 97 ) , แรก , รถยนต์เมือง ' ก็เกิดขึ้นด้วยการสนับสนุนเป็นนัยของรัฐบาล อุตสาหกรรม และชนชั้นกลาง เมืองที่สองไม่มีกรอบกฎหมายหรือการเมืองจะครอบครอบคลุมการวางแผนอุดมคติของคนอเมริกัน โดยปี 1990 การใช้ที่ดินแผนที่จะมีบทบาทในวงกว้างในการแข่งขันกว่าราคาที่ดิน ( แผนแม่บทกรุงเทพมหานครเป็นลูกบุญธรรมสุดท้ายในปี 1992 ) แต่มกราคมพันธมิตรมุ่งมั่นที่จะวางแผนที่ครอบคลุม คือ การออกกำลังกาย สัญลักษณ์ตัวเลขที่เพิ่มขึ้นของตะวันตกการศึกษาผู้เชี่ยวชาญด้านการวางแผนและ technocrats แห่งชาติไทย หวงแหน ความฝันที่สามารถจัดการได้ และพื้นที่กรุงเทพมหานคร เข้าใจได้ แต่เชื่อได้กลัวแผนหลักคือฟังก์ชันส่วนใหญ่ " ตกแต่งผนัง ( เทียบ พ.ศ. 2506 : 105 ) ตลอด 3 ทศวรรษที่ผ่านมา นักวางแผน จะถูกตรวจสอบไม่ว่างและแผนที่เป็นแบบไดนามิกของกรุงเทพมหานครบนกระดาษฟังก์ชั่นของพวกเขา จำกัด การวาดภาพสี ' ( rabai SI ) ของการใช้ประโยชน์ที่ดินที่พวกเขาไม่สามารถควบคุมพลังรูปร่างเมืองวางที่อื่น