- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Noun ClausesSee The Sentence for de
Noun Clauses
See The Sentence for definitions of sentence, clause, and dependent clause.
A sentence which contains just one clause is called a simple sentence.
A sentence which contains one independent clause and one or more dependent clauses is called a complex sentence. (Dependent clauses are also called subordinate clauses.)
There are three basic types of dependent clauses: adjective clauses, adverb clauses, and noun clauses. (Adjective clauses are also called relative clauses.)
This page contains information about noun clauses. Also see Adjective Clauses and Adverb Clauses.
A. Noun clauses perform the same functions in sentences that nouns do:
A noun clause can be a subject of a verb:
What Billy did shocked his friends.
A noun clause can be an object of a verb:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
A noun clause can be a subject complement:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
A noun clause can be an object of a preposition:
Mary is not responsible for what Billy did.
A noun clause (but not a noun) can be an adjective complement:
Everybody is sad that Billy drowned.
B. You can combine two independent clauses by changing one to a noun clause and using it in one of the ways listed above. The choice of the noun clause marker (see below) depends on the type of clause you are changing to a noun clause:
To change a statement to a noun clause use that:
I know + Billy made a mistake =
I know that Billy made a mistake.
To change a yes/no question to a noun clause, use if or whether:
George wonders + Does Fred know how to cook? =
George wonders if Fred knows how to cook.
To change a wh-question to a noun clause, use the wh-word:
I don抰 know + Where is George? =
I don抰 know where George is.
C. The subordinators in noun clauses are called noun clause markers. Here is a list of the noun clause markers:
that
if, whether
Wh-words: how, what, when, where, which, who, whom, whose, why
Wh-ever words: however, whatever, whenever, wherever, whichever, whoever, whomever
D. Except for that, noun clause markers cannot be omitted. Only that can be omitted, but it can be omitted only if it is not the first word in a sentence:
correct:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 friends didn抰 know he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
correct:
Billy抯 mistake was he refused to take lessons.
correct:
That Billy jumped off the pier surprised everyone.
not correct:
* Billy jumped off the pier surprised everyone.
E. Statement word order is always used in a noun clause, even if the main clause is a question:
not correct:
* Do you know what time is it? (Question word order: is it)
correct:
Do you know what time it is? (Statement word order: it is)
not correct:
* Everybody wondered where did Billy go. (Question word order: did Billy go)
correct:
Everybody wondered where Billy went. (Statement word order: Billy went)
F. Sequence of tenses in sentences containing noun clauses:
When the main verb (the verb in the independent clause) is present, the verb in the noun clause is:
future if its action/state is later
He thinks that the exam next week will be hard.
He thinks that the exam next week is going to be hard.
present if its action/state is at the same time
He thinks that Mary is taking the exam right now.
past if its action/state is earlier
He thinks that George took the exam yesterday.
When the main verb (the verb in the independent clause) is past, the verb in the noun clause is:
was/were going to or would + BASE if its action/state is later
He thought that the exam the following week was going to be hard.
He thought that the exam the following week would be hard.
past if its action/state is at the same time
He thought that Mary was taking the exam then.
past perfect if its action/state is earlier
He thought that George had taken the exam the day before.
If the action/state of the noun clause is still in the future (that is, after the writer has written the sentence), then a future verb can be used even if the main verb is past.
The astronaut said that people will live on other planets someday.
If the action/state of the noun clause continues in the present (that is, at the time the writer is writing the sentence) or if the noun clause expresses a general truth or fact, the simple present tense can be used even if the main verb is past.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
See The Sentence for definitions of sentence, clause, and dependent clause.
A sentence which contains just one clause is called a simple sentence.
A sentence which contains one independent clause and one or more dependent clauses is called a complex sentence. (Dependent clauses are also called subordinate clauses.)
There are three basic types of dependent clauses: adjective clauses, adverb clauses, and noun clauses. (Adjective clauses are also called relative clauses.)
This page contains information about noun clauses. Also see Adjective Clauses and Adverb Clauses.
A. Noun clauses perform the same functions in sentences that nouns do:
A noun clause can be a subject of a verb:
What Billy did shocked his friends.
A noun clause can be an object of a verb:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
A noun clause can be a subject complement:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
A noun clause can be an object of a preposition:
Mary is not responsible for what Billy did.
A noun clause (but not a noun) can be an adjective complement:
Everybody is sad that Billy drowned.
B. You can combine two independent clauses by changing one to a noun clause and using it in one of the ways listed above. The choice of the noun clause marker (see below) depends on the type of clause you are changing to a noun clause:
To change a statement to a noun clause use that:
I know + Billy made a mistake =
I know that Billy made a mistake.
To change a yes/no question to a noun clause, use if or whether:
George wonders + Does Fred know how to cook? =
George wonders if Fred knows how to cook.
To change a wh-question to a noun clause, use the wh-word:
I don抰 know + Where is George? =
I don抰 know where George is.
C. The subordinators in noun clauses are called noun clause markers. Here is a list of the noun clause markers:
that
if, whether
Wh-words: how, what, when, where, which, who, whom, whose, why
Wh-ever words: however, whatever, whenever, wherever, whichever, whoever, whomever
D. Except for that, noun clause markers cannot be omitted. Only that can be omitted, but it can be omitted only if it is not the first word in a sentence:
correct:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 friends didn抰 know he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
correct:
Billy抯 mistake was he refused to take lessons.
correct:
That Billy jumped off the pier surprised everyone.
not correct:
* Billy jumped off the pier surprised everyone.
E. Statement word order is always used in a noun clause, even if the main clause is a question:
not correct:
* Do you know what time is it? (Question word order: is it)
correct:
Do you know what time it is? (Statement word order: it is)
not correct:
* Everybody wondered where did Billy go. (Question word order: did Billy go)
correct:
Everybody wondered where Billy went. (Statement word order: Billy went)
F. Sequence of tenses in sentences containing noun clauses:
When the main verb (the verb in the independent clause) is present, the verb in the noun clause is:
future if its action/state is later
He thinks that the exam next week will be hard.
He thinks that the exam next week is going to be hard.
present if its action/state is at the same time
He thinks that Mary is taking the exam right now.
past if its action/state is earlier
He thinks that George took the exam yesterday.
When the main verb (the verb in the independent clause) is past, the verb in the noun clause is:
was/were going to or would + BASE if its action/state is later
He thought that the exam the following week was going to be hard.
He thought that the exam the following week would be hard.
past if its action/state is at the same time
He thought that Mary was taking the exam then.
past perfect if its action/state is earlier
He thought that George had taken the exam the day before.
If the action/state of the noun clause is still in the future (that is, after the writer has written the sentence), then a future verb can be used even if the main verb is past.
The astronaut said that people will live on other planets someday.
If the action/state of the noun clause continues in the present (that is, at the time the writer is writing the sentence) or if the noun clause expresses a general truth or fact, the simple present tense can be used even if the main verb is past.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
0/5000
ประโยคคำนามดูประโยคของประโยค ประโยค และขึ้นอยู่กับประโยคคำศัพท์ประโยคที่ประกอบด้วยประโยคเดียวคือประโยคที่เรียบง่ายประโยคที่ประกอบด้วยอนุประโยคอิสระหนึ่งและประโยคขึ้นอยู่กับอย่าง น้อยหนึ่งถูกเรียกว่าสังกรประโยค (ขึ้นอยู่กับประโยคเรียกว่าประโยคย่อย)มีสามชนิดพื้นฐานของประโยคขึ้นอยู่กับ: ประโยคคำคุณศัพท์ คำกริยาวิเศษณ์ประโยค และประโยคคำนาม (อนุประโยคของคุณศัพท์เรียกว่าอนุ)เพจนี้ประกอบด้วยข้อมูลเกี่ยวกับประโยคคำนาม ยัง ดูประโยคคำคุณศัพท์และคำกริยาวิเศษณ์ประโยคA. คำนามอนุประโยคทำหน้าที่เดียวกันในประโยคที่คำนาม:นามานุประโยคสามารถเรื่องของกริยา:บิลลี่ได้ shocked เพื่อนของเขานามานุประโยคสามารถมีกรรม:Didn抰 Billy抯 เพื่อนรู้ couldn抰 ที่เขาว่ายน้ำนามานุประโยคสามารถเสริมเรื่อง:Billy抯 ผิดถูกว่า เขาปฏิเสธที่จะเรียนนามานุประโยคสามารถวัตถุคำวิเศษณ์:แมรี่ไม่ชอบบิลลี่ได้นามานุประโยค (แต่ไม่มีนาม) จะเป็นส่วนเติมเต็มของคำคุณศัพท์:ทุกคนจะเศร้าบิลลี่จมB. คุณสามารถรวมประโยคอิสระสอง โดยเปลี่ยนการนามานุประโยค และใช้หนึ่งในวิธีที่ข้าง เลือกเครื่องหมายประโยคคำนาม (ดูด้านล่าง) ขึ้นอยู่กับชนิดของอนุประโยคที่คุณกำลังเปลี่ยนการนามานุประโยค:การเปลี่ยนแปลง เป็นงบนามานุประโยคใช้ที่:ฉันรู้ว่า + บิลลี่ทำผิด =I know that Billy made a mistake.To change a yes/no question to a noun clause, use if or whether:George wonders + Does Fred know how to cook? =George wonders if Fred knows how to cook.To change a wh-question to a noun clause, use the wh-word:I don抰 know + Where is George? =I don抰 know where George is.C. The subordinators in noun clauses are called noun clause markers. Here is a list of the noun clause markers:thatif, whetherWh-words: how, what, when, where, which, who, whom, whose, whyWh-ever words: however, whatever, whenever, wherever, whichever, whoever, whomeverD. Except for that, noun clause markers cannot be omitted. Only that can be omitted, but it can be omitted only if it is not the first word in a sentence:correct:Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.correct:Billy抯 friends didn抰 know he couldn抰 swim.correct:Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.correct:Billy抯 mistake was he refused to take lessons.correct:That Billy jumped off the pier surprised everyone.not correct:* Billy jumped off the pier surprised everyone.E. Statement word order is always used in a noun clause, even if the main clause is a question:not correct:* Do you know what time is it? (Question word order: is it)correct:Do you know what time it is? (Statement word order: it is)not correct:* Everybody wondered where did Billy go. (Question word order: did Billy go)correct:Everybody wondered where Billy went. (Statement word order: Billy went)F. Sequence of tenses in sentences containing noun clauses:When the main verb (the verb in the independent clause) is present, the verb in the noun clause is:future if its action/state is laterHe thinks that the exam next week will be hard.He thinks that the exam next week is going to be hard.present if its action/state is at the same timeHe thinks that Mary is taking the exam right now.past if its action/state is earlierHe thinks that George took the exam yesterday.When the main verb (the verb in the independent clause) is past, the verb in the noun clause is:was/were going to or would + BASE if its action/state is laterHe thought that the exam the following week was going to be hard.He thought that the exam the following week would be hard.past if its action/state is at the same timeHe thought that Mary was taking the exam then.past perfect if its action/state is earlierHe thought that George had taken the exam the day before.If the action/state of the noun clause is still in the future (that is, after the writer has written the sentence), then a future verb can be used even if the main verb is past.The astronaut said that people will live on other planets someday.If the action/state of the noun clause continues in the present (that is, at the time the writer is writing the sentence) or if the noun clause expresses a general truth or fact, the simple present tense can be used even if the main verb is past.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
การแปล กรุณารอสักครู่..
Noun Clauses
See The Sentence for definitions of sentence, clause, and dependent clause.
A sentence which contains just one clause is called a simple sentence.
A sentence which contains one independent clause and one or more dependent clauses is called a complex sentence. (Dependent clauses are also called subordinate clauses.)
There are three basic types of dependent clauses: adjective clauses, adverb clauses, and noun clauses. (Adjective clauses are also called relative clauses.)
This page contains information about noun clauses. Also see Adjective Clauses and Adverb Clauses.
A. Noun clauses perform the same functions in sentences that nouns do:
A noun clause can be a subject of a verb:
What Billy did shocked his friends.
A noun clause can be an object of a verb:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
A noun clause can be a subject complement:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
A noun clause can be an object of a preposition:
Mary is not responsible for what Billy did.
A noun clause (but not a noun) can be an adjective complement:
Everybody is sad that Billy drowned.
B. You can combine two independent clauses by changing one to a noun clause and using it in one of the ways listed above. The choice of the noun clause marker (see below) depends on the type of clause you are changing to a noun clause:
To change a statement to a noun clause use that:
I know + Billy made a mistake =
I know that Billy made a mistake.
To change a yes/no question to a noun clause, use if or whether:
George wonders + Does Fred know how to cook? =
George wonders if Fred knows how to cook.
To change a wh-question to a noun clause, use the wh-word:
I don抰 know + Where is George? =
I don抰 know where George is.
C. The subordinators in noun clauses are called noun clause markers. Here is a list of the noun clause markers:
that
if, whether
Wh-words: how, what, when, where, which, who, whom, whose, why
Wh-ever words: however, whatever, whenever, wherever, whichever, whoever, whomever
D. Except for that, noun clause markers cannot be omitted. Only that can be omitted, but it can be omitted only if it is not the first word in a sentence:
correct:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 friends didn抰 know he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
correct:
Billy抯 mistake was he refused to take lessons.
correct:
That Billy jumped off the pier surprised everyone.
not correct:
* Billy jumped off the pier surprised everyone.
E. Statement word order is always used in a noun clause, even if the main clause is a question:
not correct:
* Do you know what time is it? (Question word order: is it)
correct:
Do you know what time it is? (Statement word order: it is)
not correct:
* Everybody wondered where did Billy go. (Question word order: did Billy go)
correct:
Everybody wondered where Billy went. (Statement word order: Billy went)
F. Sequence of tenses in sentences containing noun clauses:
When the main verb (the verb in the independent clause) is present, the verb in the noun clause is:
future if its action/state is later
He thinks that the exam next week will be hard.
He thinks that the exam next week is going to be hard.
present if its action/state is at the same time
He thinks that Mary is taking the exam right now.
past if its action/state is earlier
He thinks that George took the exam yesterday.
When the main verb (the verb in the independent clause) is past, the verb in the noun clause is:
was/were going to or would + BASE if its action/state is later
He thought that the exam the following week was going to be hard.
He thought that the exam the following week would be hard.
past if its action/state is at the same time
He thought that Mary was taking the exam then.
past perfect if its action/state is earlier
He thought that George had taken the exam the day before.
If the action/state of the noun clause is still in the future (that is, after the writer has written the sentence), then a future verb can be used even if the main verb is past.
The astronaut said that people will live on other planets someday.
If the action/state of the noun clause continues in the present (that is, at the time the writer is writing the sentence) or if the noun clause expresses a general truth or fact, the simple present tense can be used even if the main verb is past.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
See The Sentence for definitions of sentence, clause, and dependent clause.
A sentence which contains just one clause is called a simple sentence.
A sentence which contains one independent clause and one or more dependent clauses is called a complex sentence. (Dependent clauses are also called subordinate clauses.)
There are three basic types of dependent clauses: adjective clauses, adverb clauses, and noun clauses. (Adjective clauses are also called relative clauses.)
This page contains information about noun clauses. Also see Adjective Clauses and Adverb Clauses.
A. Noun clauses perform the same functions in sentences that nouns do:
A noun clause can be a subject of a verb:
What Billy did shocked his friends.
A noun clause can be an object of a verb:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
A noun clause can be a subject complement:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
A noun clause can be an object of a preposition:
Mary is not responsible for what Billy did.
A noun clause (but not a noun) can be an adjective complement:
Everybody is sad that Billy drowned.
B. You can combine two independent clauses by changing one to a noun clause and using it in one of the ways listed above. The choice of the noun clause marker (see below) depends on the type of clause you are changing to a noun clause:
To change a statement to a noun clause use that:
I know + Billy made a mistake =
I know that Billy made a mistake.
To change a yes/no question to a noun clause, use if or whether:
George wonders + Does Fred know how to cook? =
George wonders if Fred knows how to cook.
To change a wh-question to a noun clause, use the wh-word:
I don抰 know + Where is George? =
I don抰 know where George is.
C. The subordinators in noun clauses are called noun clause markers. Here is a list of the noun clause markers:
that
if, whether
Wh-words: how, what, when, where, which, who, whom, whose, why
Wh-ever words: however, whatever, whenever, wherever, whichever, whoever, whomever
D. Except for that, noun clause markers cannot be omitted. Only that can be omitted, but it can be omitted only if it is not the first word in a sentence:
correct:
Billy抯 friends didn抰 know that he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 friends didn抰 know he couldn抰 swim.
correct:
Billy抯 mistake was that he refused to take lessons.
correct:
Billy抯 mistake was he refused to take lessons.
correct:
That Billy jumped off the pier surprised everyone.
not correct:
* Billy jumped off the pier surprised everyone.
E. Statement word order is always used in a noun clause, even if the main clause is a question:
not correct:
* Do you know what time is it? (Question word order: is it)
correct:
Do you know what time it is? (Statement word order: it is)
not correct:
* Everybody wondered where did Billy go. (Question word order: did Billy go)
correct:
Everybody wondered where Billy went. (Statement word order: Billy went)
F. Sequence of tenses in sentences containing noun clauses:
When the main verb (the verb in the independent clause) is present, the verb in the noun clause is:
future if its action/state is later
He thinks that the exam next week will be hard.
He thinks that the exam next week is going to be hard.
present if its action/state is at the same time
He thinks that Mary is taking the exam right now.
past if its action/state is earlier
He thinks that George took the exam yesterday.
When the main verb (the verb in the independent clause) is past, the verb in the noun clause is:
was/were going to or would + BASE if its action/state is later
He thought that the exam the following week was going to be hard.
He thought that the exam the following week would be hard.
past if its action/state is at the same time
He thought that Mary was taking the exam then.
past perfect if its action/state is earlier
He thought that George had taken the exam the day before.
If the action/state of the noun clause is still in the future (that is, after the writer has written the sentence), then a future verb can be used even if the main verb is past.
The astronaut said that people will live on other planets someday.
If the action/state of the noun clause continues in the present (that is, at the time the writer is writing the sentence) or if the noun clause expresses a general truth or fact, the simple present tense can be used even if the main verb is past.
We learned that English is not easy.
The boys knew that the sun rises in the east.
G. Here are some examples of sentences which contain one noun clause (underlined) and one independent clause:
Noun clauses as subjects of verbs:
That George learned how to swim is a miracle.
Whether Fred can get a better job is not certain.
What Mary said confused her parents.
However you learn to spell is OK with me.
Noun clauses as objects of verbs:
We didn抰 know that Billy would jump.
We didn抰 know Billy would jump.
Can you tell me if Fred is here?
I don抰 know where he is.
George eats whatever is on his plate.
Noun clauses as subject complements:
The truth is that Billy was not very smart.
The truth is Billy was not very smart.
The question is whether other boys will try the same thing.
The winner will be whoever runs fastest.
Noun clauses as objects of prepositions:
Billy didn抰 listen to what Mary said.
He wants to learn about whatever is interesting.
Noun clauses as adjective complements:
He is happy that he is learning English.
We are all afraid that the final exam will be difficult.
การแปล กรุณารอสักครู่..
คำนามส่วน
เห็นประโยค สำหรับความหมายของประโยค อนุประโยคกับอนุประโยค .
ประโยคซึ่งประกอบด้วยเพียงหนึ่งข้อ เรียกว่า ประโยคง่ายๆ
ประโยคซึ่งประกอบด้วยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งอนุประโยคอิสระและอนุประโยคเรียกว่าประโยคซับซ้อน ( อนุประโยคจะเรียกว่าลูกน้องอนุประโยค )
มีสามประเภทพื้นฐานของอนุประโยค :คำคุณศัพท์วลี อนุประโยคกริยาวิเศษณ์และประโยคคำนาม ( อนุประโยคคุณศัพท์จะเรียกว่าประโยค ญาติ )
หน้านี้มีข้อมูลเกี่ยวกับประโยคคำนาม เห็นประโยค คำคุณศัพท์และวิเศษณ์อนุประโยค
. นามอนุประโยคแสดงหน้าที่ในประโยคเดียวกันว่าคำนาม :
นามานุประโยคสามารถเป็นประธานของคำกริยา :
แล้วบิลลี่ก็ตกใจ
เพื่อนๆของเขานามานุประโยคสามารถเป็นกรรมของกริยา :
บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้ว่าเขาคง抰ว่ายน้ำ .
นามานุประโยค สามารถเติมเต็มเรื่อง :
บิลลี่抯ผิดว่าเขาปฏิเสธที่จะใช้บทเรียน .
นามานุประโยคสามารถวัตถุเป็นบุพบท :
แมรี่ ไม่รับผิดชอบต่อสิ่งที่บิลลี่ทำ .
นามานุประโยค ( แต่ไม่ใช่คำนาม ) สามารถเป็นคำคุณศัพท์ประกอบ :
ทุกคนเศร้า บิลลี่ จมน้ำ
Bคุณสามารถรวมสองส่วนที่เป็นอิสระ โดยการเปลี่ยนหนึ่งนามานุประโยคและใช้มันในวิธีหนึ่งที่ระบุข้างต้น ทางเลือกของนามานุประโยคเครื่องหมาย ( ดูด้านล่าง ) ขึ้นอยู่กับชนิดของประโยคจะเปลี่ยนเป็นนามานุประโยค :
เปลี่ยนงบนามานุประโยคใช้ :
ฉันรู้ว่าบิลลี่ทำผิด =
ฉันรู้ว่าบิลลี่ทำผิด .
เปลี่ยน ใช่ / ไม่ใช่ คำถาม ในนาม ข้อ ,ถ้าใช้หรือไม่ :
จอร์จ สิ่งมหัศจรรย์ก็เฟรด ทำอาหารเป็นมั้ย ? =
จอร์จ สิ่งมหัศจรรย์ถ้าเฟร็ดทำอาหาร .
เปลี่ยนเป็นคำถามอะเป็นนามานุประโยค ใช้อะ่
ผมก็抰รู้ว่าอยู่ที่ไหน จอร์จ =
ฉันก็抰รู้ว่าจอร์จ .
C subordinators ในประโยคคำนามเรียกว่านามานุประโยคเครื่องหมาย นี่คือรายการของนามานุประโยคเครื่องหมาย :
คำพูดว่า ถ้าไม่ว่าอะว่า อะไร เมื่อไร ที่ไหนซึ่ง , ที่ , ผู้ซึ่ง , ทำไม
อะเคยคำ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า ทุกที ทุกเวลา ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่ว่า
D ยกเว้นว่านามานุประโยคเครื่องหมายไม่สามารถละเว้นได้ เท่านั้นที่สามารถถูกละเว้น แต่สามารถถูกละเว้น แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นคำแรกในประโยค :
ถูกต้อง : บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้ว่าเขาคง抰ว่ายน้ำ
ถูกต้อง : บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้เขาก็抰
ถูกต้อง : ว่ายน้ำบิลลี่抯ผิดพลาดที่เขาไม่ยอมเรียน
ถูกต้อง : บิลลี่抯ผิดเขาไม่ยอมเรียน
ถูกต้อง : บิลลี่ กระโดดออกจากท่าเรือ ทุกคนแปลกใจ ไม่ถูกต้อง :
* บิลลี่กระโดดออกจากท่าเรือ ทุกคนแปลกใจ เช่น งบ
คำสั่งมักใช้ใน นามานุประโยค ถ้าประโยคหลักเป็นคำถาม :
ไม่ถูกต้อง :
รู้ไหมว่ากี่โมงแล้ว ? ( คำถามคำสั่ง :มันถูกต้อง )
:
รู้ไหมว่ากี่โมงแล้ว ? ( คำสั่งคำสั่ง : มันไม่ถูกต้อง : )
* ทุกคนสงสัยว่าทำไมบิลลี่ไป ( คำถามคำสั่ง : บิลลี่ไป )
:
ทุกคนถูกต้องสงสัยว่าบิลลี่ไป ( คำสั่งคำสั่ง : บิลลี่ไป ) F .
ลำดับกาลในประโยคที่มีประโยคคำนาม :
เมื่อกริยาหลัก ( คำกริยาในอนุประโยคอิสระ ) เป็นปัจจุบันคำกริยาในนามข้อคือ :
อนาคต ถ้าการกระทำ / รัฐภายหลัง
เขาคิดว่าสอบสัปดาห์หน้าจะยาก
เขาคิดว่าสอบอาทิตย์หน้าก็จะยากหน่อย ถ้าการกระทำ /
ปัจจุบันสถานะในเวลาเดียวกัน
เขาคิดว่าแมรี่พา สอบแล้ว ถ้าการกระทำของรัฐที่ผ่านมา
คือ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าจอร์จ
สอบเมื่อวานเมื่อกริยาหลัก ( คำกริยาในอนุประโยคอิสระ ) เป็นอดีต , คำกริยาในนามข้อคือ :
เคย / จะหรือฐาน ถ้าการกระทำของรัฐภายหลัง
เขาคิดว่าการสอบในสัปดาห์ต่อไป จะเป็น ยาก
เขาคิดว่าการสอบในสัปดาห์ต่อไปนี้ คงเป็นเรื่องยาก ถ้าการกระทำของรัฐที่ผ่านมา
ได้ในเวลาเดียวกัน เขาคิดว่าแมรี่ก็สอบแล้ว
.อดีตสมบูรณ์ ถ้าการกระทำของรัฐคือก่อนหน้านี้
เขาคิดว่าจอร์จเอาสอบก่อนวัน .
ถ้าการกระทำ / สภาพนามานุประโยคยังคงอยู่ในอนาคต ( คือหลังจากที่ผู้เขียนได้เขียนประโยค ) แล้วคำกริยาในอนาคตสามารถใช้แม้ว่ากริยาหลักคืออดีต
นักบินอวกาศกล่าวว่าผู้คนจะอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆสักวัน
ถ้าการกระทำ / สภาพนามานุประโยคอย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน ( คือเวลาที่นักเขียนเขียนประโยค ) หรือถ้านามานุประโยคแสดงความจริงทั่วไป หรือความเป็นจริง กาลปัจจุบันสามารถใช้แม้ว่ากริยาหลักคืออดีต
เราเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้ง่ายค่ะ
หนุ่มรู้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก
Gนี่คือบางตัวอย่างของประโยคซึ่งประกอบด้วยหนึ่งนามานุประโยค ( ขีดเส้นใต้ ) และหนึ่งข้อ :
นามอนุประโยคอิสระเช่นประธานของคำกริยา :
ที่ จอร์จ เรียนว่ายน้ำ คือปาฏิหาริย์
ว่าเฟร็ดจะได้งานดีๆ ไม่บาง
สิ่งที่แมรี่บอกว่าพ่อแม่ของเธอสับสน .
แต่คุณเรียนรู้ สะกดเป็นตกลงกับผม
นามอนุประโยคเป็นวัตถุของคำกริยา :
เราก็抰ว่าบิลลี่จะกระโดด
เราก็抰รู้จักบิลลี่จะกระโดด .
คุณสามารถบอกฉันถ้าเฟร็ดคือที่นี่
ผมก็抰รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
จอร์จ กินอะไรก็ตามที่อยู่บนจานของเขา นามอนุประโยคเป็นวิชาเสริม :
ความจริงคือบิลลี่มันไม่ฉลาดมาก
ความจริงคือบิลลี่มันไม่ฉลาดมาก คำถามคือว่า เด็ก ๆ
จะลองเหมือนกัน ผู้ชนะ เป็นคนที่วิ่งเร็วที่สุด .
นามอนุประโยคเป็นวัตถุของคำบุพบท :
บิลลี่ก็抰ฟังสิ่งที่แมรี่บอกว่า .
เขาอยากเรียนเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจ เป็นคำนามคำคุณศัพท์กริยาอนุประโยค
:
เขามีความสุขที่เขาได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษ .
เราทุกคนกลัวว่าสอบจะยาก
เห็นประโยค สำหรับความหมายของประโยค อนุประโยคกับอนุประโยค .
ประโยคซึ่งประกอบด้วยเพียงหนึ่งข้อ เรียกว่า ประโยคง่ายๆ
ประโยคซึ่งประกอบด้วยหนึ่งหรือมากกว่าหนึ่งอนุประโยคอิสระและอนุประโยคเรียกว่าประโยคซับซ้อน ( อนุประโยคจะเรียกว่าลูกน้องอนุประโยค )
มีสามประเภทพื้นฐานของอนุประโยค :คำคุณศัพท์วลี อนุประโยคกริยาวิเศษณ์และประโยคคำนาม ( อนุประโยคคุณศัพท์จะเรียกว่าประโยค ญาติ )
หน้านี้มีข้อมูลเกี่ยวกับประโยคคำนาม เห็นประโยค คำคุณศัพท์และวิเศษณ์อนุประโยค
. นามอนุประโยคแสดงหน้าที่ในประโยคเดียวกันว่าคำนาม :
นามานุประโยคสามารถเป็นประธานของคำกริยา :
แล้วบิลลี่ก็ตกใจ
เพื่อนๆของเขานามานุประโยคสามารถเป็นกรรมของกริยา :
บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้ว่าเขาคง抰ว่ายน้ำ .
นามานุประโยค สามารถเติมเต็มเรื่อง :
บิลลี่抯ผิดว่าเขาปฏิเสธที่จะใช้บทเรียน .
นามานุประโยคสามารถวัตถุเป็นบุพบท :
แมรี่ ไม่รับผิดชอบต่อสิ่งที่บิลลี่ทำ .
นามานุประโยค ( แต่ไม่ใช่คำนาม ) สามารถเป็นคำคุณศัพท์ประกอบ :
ทุกคนเศร้า บิลลี่ จมน้ำ
Bคุณสามารถรวมสองส่วนที่เป็นอิสระ โดยการเปลี่ยนหนึ่งนามานุประโยคและใช้มันในวิธีหนึ่งที่ระบุข้างต้น ทางเลือกของนามานุประโยคเครื่องหมาย ( ดูด้านล่าง ) ขึ้นอยู่กับชนิดของประโยคจะเปลี่ยนเป็นนามานุประโยค :
เปลี่ยนงบนามานุประโยคใช้ :
ฉันรู้ว่าบิลลี่ทำผิด =
ฉันรู้ว่าบิลลี่ทำผิด .
เปลี่ยน ใช่ / ไม่ใช่ คำถาม ในนาม ข้อ ,ถ้าใช้หรือไม่ :
จอร์จ สิ่งมหัศจรรย์ก็เฟรด ทำอาหารเป็นมั้ย ? =
จอร์จ สิ่งมหัศจรรย์ถ้าเฟร็ดทำอาหาร .
เปลี่ยนเป็นคำถามอะเป็นนามานุประโยค ใช้อะ่
ผมก็抰รู้ว่าอยู่ที่ไหน จอร์จ =
ฉันก็抰รู้ว่าจอร์จ .
C subordinators ในประโยคคำนามเรียกว่านามานุประโยคเครื่องหมาย นี่คือรายการของนามานุประโยคเครื่องหมาย :
คำพูดว่า ถ้าไม่ว่าอะว่า อะไร เมื่อไร ที่ไหนซึ่ง , ที่ , ผู้ซึ่ง , ทำไม
อะเคยคำ อย่างไรก็ตาม ไม่ว่า ทุกที ทุกเวลา ไม่ว่าใครก็ตาม ไม่ว่า
D ยกเว้นว่านามานุประโยคเครื่องหมายไม่สามารถละเว้นได้ เท่านั้นที่สามารถถูกละเว้น แต่สามารถถูกละเว้น แต่ถ้ามันไม่ได้เป็นคำแรกในประโยค :
ถูกต้อง : บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้ว่าเขาคง抰ว่ายน้ำ
ถูกต้อง : บิลลี่抯เพื่อนก็抰รู้เขาก็抰
ถูกต้อง : ว่ายน้ำบิลลี่抯ผิดพลาดที่เขาไม่ยอมเรียน
ถูกต้อง : บิลลี่抯ผิดเขาไม่ยอมเรียน
ถูกต้อง : บิลลี่ กระโดดออกจากท่าเรือ ทุกคนแปลกใจ ไม่ถูกต้อง :
* บิลลี่กระโดดออกจากท่าเรือ ทุกคนแปลกใจ เช่น งบ
คำสั่งมักใช้ใน นามานุประโยค ถ้าประโยคหลักเป็นคำถาม :
ไม่ถูกต้อง :
รู้ไหมว่ากี่โมงแล้ว ? ( คำถามคำสั่ง :มันถูกต้อง )
:
รู้ไหมว่ากี่โมงแล้ว ? ( คำสั่งคำสั่ง : มันไม่ถูกต้อง : )
* ทุกคนสงสัยว่าทำไมบิลลี่ไป ( คำถามคำสั่ง : บิลลี่ไป )
:
ทุกคนถูกต้องสงสัยว่าบิลลี่ไป ( คำสั่งคำสั่ง : บิลลี่ไป ) F .
ลำดับกาลในประโยคที่มีประโยคคำนาม :
เมื่อกริยาหลัก ( คำกริยาในอนุประโยคอิสระ ) เป็นปัจจุบันคำกริยาในนามข้อคือ :
อนาคต ถ้าการกระทำ / รัฐภายหลัง
เขาคิดว่าสอบสัปดาห์หน้าจะยาก
เขาคิดว่าสอบอาทิตย์หน้าก็จะยากหน่อย ถ้าการกระทำ /
ปัจจุบันสถานะในเวลาเดียวกัน
เขาคิดว่าแมรี่พา สอบแล้ว ถ้าการกระทำของรัฐที่ผ่านมา
คือ ก่อนหน้านี้เขาคิดว่าจอร์จ
สอบเมื่อวานเมื่อกริยาหลัก ( คำกริยาในอนุประโยคอิสระ ) เป็นอดีต , คำกริยาในนามข้อคือ :
เคย / จะหรือฐาน ถ้าการกระทำของรัฐภายหลัง
เขาคิดว่าการสอบในสัปดาห์ต่อไป จะเป็น ยาก
เขาคิดว่าการสอบในสัปดาห์ต่อไปนี้ คงเป็นเรื่องยาก ถ้าการกระทำของรัฐที่ผ่านมา
ได้ในเวลาเดียวกัน เขาคิดว่าแมรี่ก็สอบแล้ว
.อดีตสมบูรณ์ ถ้าการกระทำของรัฐคือก่อนหน้านี้
เขาคิดว่าจอร์จเอาสอบก่อนวัน .
ถ้าการกระทำ / สภาพนามานุประโยคยังคงอยู่ในอนาคต ( คือหลังจากที่ผู้เขียนได้เขียนประโยค ) แล้วคำกริยาในอนาคตสามารถใช้แม้ว่ากริยาหลักคืออดีต
นักบินอวกาศกล่าวว่าผู้คนจะอาศัยอยู่บนดาวเคราะห์ดวงอื่น ๆสักวัน
ถ้าการกระทำ / สภาพนามานุประโยคอย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน ( คือเวลาที่นักเขียนเขียนประโยค ) หรือถ้านามานุประโยคแสดงความจริงทั่วไป หรือความเป็นจริง กาลปัจจุบันสามารถใช้แม้ว่ากริยาหลักคืออดีต
เราเรียนรู้ภาษาอังกฤษได้ง่ายค่ะ
หนุ่มรู้ว่าดวงอาทิตย์ขึ้นทางทิศตะวันออก
Gนี่คือบางตัวอย่างของประโยคซึ่งประกอบด้วยหนึ่งนามานุประโยค ( ขีดเส้นใต้ ) และหนึ่งข้อ :
นามอนุประโยคอิสระเช่นประธานของคำกริยา :
ที่ จอร์จ เรียนว่ายน้ำ คือปาฏิหาริย์
ว่าเฟร็ดจะได้งานดีๆ ไม่บาง
สิ่งที่แมรี่บอกว่าพ่อแม่ของเธอสับสน .
แต่คุณเรียนรู้ สะกดเป็นตกลงกับผม
นามอนุประโยคเป็นวัตถุของคำกริยา :
เราก็抰ว่าบิลลี่จะกระโดด
เราก็抰รู้จักบิลลี่จะกระโดด .
คุณสามารถบอกฉันถ้าเฟร็ดคือที่นี่
ผมก็抰รู้ว่าเขาอยู่ที่ไหน
จอร์จ กินอะไรก็ตามที่อยู่บนจานของเขา นามอนุประโยคเป็นวิชาเสริม :
ความจริงคือบิลลี่มันไม่ฉลาดมาก
ความจริงคือบิลลี่มันไม่ฉลาดมาก คำถามคือว่า เด็ก ๆ
จะลองเหมือนกัน ผู้ชนะ เป็นคนที่วิ่งเร็วที่สุด .
นามอนุประโยคเป็นวัตถุของคำบุพบท :
บิลลี่ก็抰ฟังสิ่งที่แมรี่บอกว่า .
เขาอยากเรียนเกี่ยวกับสิ่งที่น่าสนใจ เป็นคำนามคำคุณศัพท์กริยาอนุประโยค
:
เขามีความสุขที่เขาได้เรียนรู้ภาษาอังกฤษ .
เราทุกคนกลัวว่าสอบจะยาก
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- คนเยอะ
- อยู่ใจกลางเมือง
- ฉันขอโทษที่ถามแบบนั้น
- กลับหอ
- จากบทความเรื่องลอยกระทง ได้ให้ข้อมูลหลาย
- Haha i will come visit when you are a fa
- ทั้งทีไม่ใช่ความจริง
- no problem...one has to understand thats
- can be developed using RWF blends with n
- hunting
- ทำไมคุณถึงอยากจะจัดห้องใหม่ล่ะ แบบเดิมไม
- ฉันกำลังทำงาน
- Seinfeld takeshape
- What do you usually eat?
- ฉันช่วยงานคุณพ่อคุณแม่เช่นซักผ้า กวาดบ้า
- ไปทำไม
- น่าค้นหา
- If you answered yes in question 6, would
- เพื่อให้เป็นการบรรลุผลในด้านนโยบายการบริ
- 品购
- I smile without realizing that the water
- independent
- ฉันมีลูก2คน เป็นผู้ชาย 14ปีและ ผู้หญิง 1
