The German Labour Front (German: De

The German Labour Front (German: Deutsche Arbeitsfront, DAF) was the National Socialist trade union organization which replaced the various trade unions of the Weimar Republic after Adolf Hitler's rise to power.

Its leader was Robert Ley, who stated its aim was 'to create a true social and productive community' (Smelster, 1988). Theoretically, DAF existed to act as a medium through which workers and owners could mutually represent their interests. Wages were set by the 12 DAF trustees. The employees were given relatively high set wages and security of employment, and dismissal was increasingly made difficult. Social security and leisure programmes were started, canteens, breaks, and regular working times were established, and German workers were generally satisfied by what the DAF gave them in repayment for their absolute loyalty.

Employment contracts created under the Weimar Republic were abolished and renewed under new circumstances in the DAF. Employers could demand more of their workers, while at the same time workers were given increased security of work and increasingly enrolled into social security programmes for workers. The organisation, by its own definition, combated capitalism and liberalism, but also revolution against the factory owners and the National Socialist state. The DAF, however, did openly prefer to have large companies nationalised by the German state, instead of privately owned companies.

DAF membership was theoretically voluntary, but any workers in any area of German commerce or industry would have found it hard to get a job without being a member. Membership required a fee within the range of 15 pfennig to 3 Reichsmark, depending on the category a member fell into in a large scale of 20 membership groups. A substantially large amount of income was raised through fees. In 1934, the total intake was 300,000,000 Reichsmark.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แผนกต้อนรับของแรงงานเยอรมัน (เยอรมัน: DAF, Deutsche Arbeitsfront) เป็นองค์กรสหภาพแรงงานสังคมนิยมแห่งชาติมาทำหน้าที่แทนสหภาพต่าง ๆ ของสาธารณรัฐไวมาร์หลังอดอล์ฟฮิตเลอร์ขึ้นเป็นหัวหน้าวงคือ โรเบิร์ต Ley ที่ระบุเป้าหมายสำคัญคือเพื่อ สร้างชุมชนสังคม และมีประสิทธิภาพที่แท้จริง' (Smelster, 1988) ในทางทฤษฎี DAF มีอยู่เพื่อทำหน้าที่เป็นสื่อกลางซึ่งแรงงานและเจ้าของสามารถร่วมกันแสดงถึงความสนใจ ค่าจ้างถูกกำหนด โดยกรรมาธิการ DAF 12 พนักงานได้รับค่าจ้างชุดที่ค่อนข้างสูงและความปลอดภัยของการจ้างงาน และมี้มากทำยาก ประกันสังคมและโครงการพักผ่อนเริ่ม โรงอาหาร ตัวแบ่ง และเวลาทำงานปกติก่อตั้ง และคนเยอรมันถูกโดยทั่วไปความพึงพอใจ โดยสิ่ง DAF ให้ในนานภักดีแน่นอนสร้างสาธารณรัฐไวมาร์ภายใต้สัญญาจ้างงานถูกยกเลิก และภายใต้สถานการณ์ใหม่ใน DAF ในการต่ออายุ นายจ้างอาจต้องเพิ่มเติมของแรงงาน ในขณะที่ในเวลาเดียวกัน แรงงานให้เพิ่มความปลอดภัยของการทำงาน และขึ้นทะเบียนในโครงการประกันสังคมสำหรับแรงงาน องค์กร โดยละเอียดของตนเอง ต่อต้านทุนนิยม และเสรีนิยม แต่ยังปฏิวัติกับเจ้าของโรงงานและรัฐสังคมนิยมแห่งชาติ DAF อย่างไรก็ตาม ไม่เปิดเผยชอบที่จะมีบริษัทขนาดใหญ่ที่ nationalised รัฐเยอรมัน แทนบริษัทเอกชนDAF เป็นความสมัครใจในทางทฤษฎี แต่คนงานใด ๆ ในพื้นที่ใด ๆ ของเยอรมันพาณิชย์หรืออุตสาหกรรมจะพบว่ามันยากที่จะรับงาน โดยการเป็นสมาชิก สมาชิกต้องมีค่าอยู่ในช่วงของ pfennig 15 การ Reichsmark 3 ขึ้นอยู่กับประเภทสมาชิกตกในขนาดใหญ่ของกลุ่มสมาชิก 20 จำนวนเงินขนาดใหญ่มากขึ้นผ่านค่า ในปี 1934 การบริโภครวมเป็น 300,000,000 Reichsmark

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เยอรมันแรงงานด้านหน้า (เยอรมัน: ดอย Arbeitsfront, DAF) เป็นสังคมนิยมแห่งชาติองค์กรสหภาพแรงงานซึ่งแทนที่สหภาพแรงงานต่างๆของสาธารณรัฐไวมาร์หลังจากที่เพิ่มขึ้นอดอล์ฟฮิตเลอร์ขึ้นสู่อำนาจ. ผู้นำของมันคือโรเบิร์ตเลย์ที่ระบุจุดมุ่งหมายของมันคือ 'เพื่อสร้าง สังคมและมีประสิทธิผลของชุมชนที่แท้จริง (Smelster, 1988) ในทางทฤษฎี DAF มีอยู่ที่จะทำหน้าที่เป็นสื่อกลางผ่านที่คนงานและเจ้าของร่วมกันอาจจะเป็นตัวแทนผลประโยชน์ของพวกเขา ค่าจ้างที่ถูกกำหนดโดยคณะกรรมาธิการ DAF 12 พนักงานที่ได้รับค่าจ้างชุดที่ค่อนข้างสูงและความปลอดภัยของการจ้างงานและการเลิกจ้างที่ถูกสร้างขึ้นยาก การรักษาความปลอดภัยทางสังคมและการพักผ่อนโปรแกรมเริ่มมีโรงอาหารโรงพักและเวลาทำงานปกติเป็นที่ยอมรับและคนงานเยอรมันมีความพึงพอใจโดยสิ่ง DAF ให้พวกเขาในการชำระหนี้สำหรับความภักดีที่แน่นอนของพวกเขาโดยทั่วไป. สัญญาการจ้างงานสร้างขึ้นภายใต้สาธารณรัฐไวมาร์ถูกยกเลิกและการต่ออายุภายใต้ สถานการณ์ใหม่ใน DAF นายจ้างอาจต้องการมากขึ้นของคนงานของพวกเขาในขณะที่คนงานในเวลาเดียวกันได้รับการรักษาความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้นของการทำงานและการลงทะเบียนเรียนเพิ่มมากขึ้นในโปรแกรมการรักษาความปลอดภัยทางสังคมสำหรับแรงงาน องค์กรโดยความหมายของตัวเองและปิศาจทุนนิยมเสรีนิยม แต่ยังปฏิวัติต่อต้านเจ้าของโรงงานและรัฐสังคมนิยมแห่งชาติ DAF แต่ไม่เปิดเผยชอบที่จะมี บริษัท ขนาดใหญ่ของกลางโดยรัฐเยอรมันแทนของ บริษัท เอกชนที่เป็นเจ้าของ. สมาชิก DAF เป็นความสมัครใจในทางทฤษฎี แต่คนงานใด ๆ ในพื้นที่ของการค้าเยอรมันหรืออุตสาหกรรมใด ๆ จะได้พบว่ามันยากที่จะได้งาน โดยไม่ต้องเป็นสมาชิก สมาชิกต้องมีการเก็บค่าธรรมเนียมในช่วงของ 15 เหรียญทองแดงที่ 3 Reichsmark ขึ้นอยู่กับประเภทที่เป็นสมาชิกหล่นลงไปในขนาดใหญ่ 20 กลุ่มสมาชิก จำนวนมากอย่างมีนัยสำคัญของรายได้ถูกยกขึ้นผ่านค่าธรรมเนียม ในปี 1934 การบริโภครวมทั้งสิ้น 300,000,000 Reichsmark

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงงานหน้าเยอรมัน ( เยอรมัน : ดอยช์ arbeitsfront DAF , ) เป็นสังคมนิยมแห่งชาติสหภาพการค้าองค์กรต่าง ๆซึ่งแทนที่สหภาพการค้าของสาธารณรัฐไวมาร์หลังจากอดอล์ฟฮิตเลอร์ขึ้นสู่อำนาจของผู้นำคือ โรเบิร์ต ลี ที่ระบุจุดมุ่งหมายของมันคือการสร้างจริงทางสังคม และผลผลิตชุมชน ( smelster , 1988 ) ทฤษฎีกระบวนการที่มีอยู่เพื่อทำหน้าที่เป็นสื่อผ่านที่คนงานและเจ้าของสามารถร่วมกันแสดงความสนใจของพวกเขา ค่าจ้างที่ถูกตั้งโดย 12 วันมูลนิธิ . พนักงานที่ได้รับค่าจ้างค่อนข้างสูง และชุดรักษาความปลอดภัยของการจ้างงานและการเลิกจ้างได้มากขึ้นทำให้ยาก การรักษาความปลอดภัยทางสังคมและสันทนาการโปรแกรมเริ่มต้น , โรงอาหาร , แบ่ง , และเวลาทำงานปกติขึ้น และคนเยอรมันโดยทั่วไปพอใจในสิ่งที่ DAF ให้พวกเขาในตอบแทนความจงรักภักดีที่แน่นอนของพวกเขาสัญญาจ้างงานที่สร้างขึ้นภายใต้สาธารณรัฐไวมาร์ได้ถูกยกเลิกและต่ออายุภายใต้สถานการณ์ใหม่ในวัน . นายจ้างสามารถเรียกร้องมากขึ้นของแรงงานของพวกเขา ขณะที่คนงานเวลาเดียวกันได้รับการรักษาความปลอดภัยที่เพิ่มขึ้นของงานเพิ่มมากขึ้นและเข้าเรียนโปรแกรมประกันสังคมสำหรับพนักงาน องค์กร โดยนิยามของตัวเอง และได้ต่อสู้กับทุนนิยม เสรีนิยม แต่การปฏิวัติกับเจ้าของโรงงานและรัฐสังคมนิยมแห่งชาติ DAF , อย่างไรก็ตาม , ทำอย่างเปิดเผย ชอบที่จะมี บริษัท ขนาดใหญ่ที่เป็นของกลาง โดยรัฐเยอรมัน , แทนของ บริษัท เอกชน .DAF การเป็นสมาชิกทุกคนสมัครใจ แต่แรงงานในพื้นที่ใด ๆของการค้าเยอรมันหรืออุตสาหกรรมจะพบว่ามันยากที่จะได้งานโดยไม่ต้องเป็นสมาชิก สมาชิกที่ต้องการค่าภายในช่วง 15 เหรียญทองแดงของประเทศเยอรมัน 3 ไรช์มาร์ค ขึ้นอยู่กับประเภทสมาชิกล้มลงในขนาดใหญ่ 20 กลุ่มสมาชิก เป็นจํานวนมากรายได้ขนาดใหญ่ถูกยกขึ้นผ่านค่าธรรมเนียม ในปี 1934 , การบริโภครวม 300000000 ไรช์มาร์ค .