Ramkinkar BaijFrom Wikipedia, the f

Ramkinkar Baij
From Wikipedia, the free encyclopedia
For the film, see Ramkinkar Baij (film); for the book, see Ramkinkar Baij (book).
Ramkinkar Baij
রামকিঙ্কর বেইজ
Born 26 May 1906
Bankura, Bengal, British India
Died 2 August 1980 (aged 70)
P G Hospital, west bengal, india
Nationality Indian
Known for Sculptor, painter
Notable work Lady with Dog, Sujata, Santhaal Family, Mill Call, jokkho-jokkhi
Movement Contextual Modernism,Ashohojog andolon (non-co-operation movement) by Mahatma Gandhi
Awards Deshikottom by Visva-Bharati University, D.lit by Rabindra Bharati University, Padma Bhushan(1970)
Patron(s) Ramananda Chatterjee
Ramkinkar Baij (Bengali: রামকিঙ্কর বেইজ) (26 May 1906 – 2 August 1980) was an Indian sculptor and painter, one of the pioneers of modern Indian sculpture and a key figure of Contextual Modernism.

Contents [hide]
1 Early life and career
2 Life and Works
3 Style
4 Controversy
5 Legacy
6 Personal life
7 Death
8 In Media
9 References
10 External links
Early life and career[edit]
Baij was born in an economically modest family in the Bankura district of the modern state of West Bengal in India. In that sense, he was a Bengali, not an Adivasi, as many people usually think. The surname Baij derived from Boidda and Boijo consequently. His family surname was Poramanik and was abandoned by him in the early 1925. However, many of his artistic creations have been inspired by the lifestyles of rural dalit or Adivasi (Santhal) communities living in and around his place of work Santiniketan.

While in his mid-teens Ramkinkar used to paint portraits of Indian freedom fighters involved in the Non-Cooperation Movement against the British rulers of India. At age of 16 he got noticed by the renowned journalist Ramananda Chatterjee. Four years later Ramkinkar joined the Visva-Bharati University at Santiniketan as a student of fine arts.[1] After obtaining a diploma from the university he went on to head the sculpture department. Eminent painters like Beohar Rammanohar Sinha [2] and Jahar Dasgupta, both students of Shantiniketan were his disciple.

Life and Works[edit]

A statue of Buddha by Ram Kinker Baij at Shantiniketan campus.
Professor R. Siva Kumar, an authority on the Santiniketan School of Art[3][4] wrote, "Ramkinkar Baij was born on the 25th May 1906 in Bankura in West Bengal, into a family of little economic and social standing, and grew, by the sheer dint of talent and determination, into one of the most distinguished early modernists in Indian art. As a young boy he grew up watching local craftsmen and image-makers at work; and making small clay figurines and paintings with whatever came his way. His talent, prodigious for his age, attracted the attention of local people, especially of the nationalists with whom he was associated. This led him in 1925, on the advice of Ramananda Chatterjee the nationalist publisher and apologist for the new Indian art movement, to mark his way to Kala Bhavana, the art school at Santiniketan. At Santiniketan, under the guidance of Nandalal Bose and encouraged by its liberating intellectual environment, shaped by Rabindranath Tagore, his artistic skills and intellectual horizons acquired new depth and complexity. Soon after completing his studies at Kala Bhavana he became a member of its faculty, and along with Nandalal and Benodebehari Mujhrejee played a decisive role in making Santiniketan the most important centre for modern art in pre-Independent India.


The Santal Family in 1938, Santiniketan.
Santiniketan was conceived as a locus for artistic experimentation and resurgence rather than as a mere centre for imparting training and knowledge. This allowed talented individuals to add social dimension and give public expression to their personal vision. Ramkinkar used this opportunity to make monumental public sculpture, undertaken entirely at his own initiative. Beginning in early thirties he began to fill the campus with sculptures, one after the other, which were innovative in subject matter and personal in style. His first magnum opus in this genre was the Santal Family done in 1938. In this larger than life sculpture he represented the tribal peasants of the region, giving the figures iconic presence and dignified grace that was so far limited to the images of Gods and Rulers. In a country were all public art-work was undertaken only at the behest of Government commissioning and executed in consonance with the taste of conservative ruling elites, this was a radical departure. The use of cement and laterite mortar to model the figures, and the use of a personal style in which modern western and Indian pre-classical sculptural values were brought together was equally radical. With this seminal work Ramkinkar established himself as undoubted modern Indian sculptor.

The late thirties and early forties saw his emergence as a modernist thematically well grounded in the local-present, in the best Santiniketan tradition, but also open to a full range of modernist linguistic innovations in art. Already an admirer of the working class he was touched by the adverse impact natural calamities and political developments all through the forties had on their lives. And this led him to evolve as a committed artist with leftist leanings. The spectre of human suffering he saw around him led him to transform immediate facts into allegorical, symbolic and occasionally even didactic images. This gave a new thematic focus to his works, as well as an element of drama and expressive-immediacy to his execution. Coming in a period that saw the emergence of Progressive movements and anti-Fascist expressions on the Indian cultural scene he came to be seen as a radical with a bohemian slant. But, despite his marked disregard for conventional ways and occasional expressions of vexation, he remained an irrepressible humanist who kept alive a sense of joy and faith in men deep within him. Ramkinkar was singularly reticent and otherworldly as he was single-minded in his commitment to art and humanity. But this did not stop his work from being noticed and appreciated by sensitive artists and connoisseurs, even if it were to remain a small group. Although his work was passed over for quite a while, gradually it began to get both national and international attention. He was invited to participate in the Salon des Realites Nouvelles in 1950 and in the Salon de Mai 1951. And in the seventies national honours began to come his way one after the other. In 1970 the Government of India honoured him with the Padma Bhushan,[5] in 1976 he was made a fellow of the Lalit Kala Akademi, in 1976 he was conferred the Desikottama by Visva Bharati, and in 1979 an honorary D.Litt by the Rabindra Bharati University.

Style[edit]
Ramkinkar Baij responded to the natural zest for life, and took a great interest in human figures, body language, and in the general human drama. Modern Western art and pre and post-classical Indian art were his main point of reference. He used local material advantageously, and worked combining the skills of a modeller and a carver. His paintings too take on expressionist dimensions like his sculptures, which are filled with force and vitality. While Baij was making a portrait of Tagore, during one sitting, the old poet advised him to approach the subject as a tiger and through the observation suck into its blood. After this, in Baij’s own words, he “did not look back”.

Some of his sculptures are preserved and displayed at locations including Kala Bhavan, Santiniketan, Late Rani Chanda Collection & Academy of Fine Arts, Calcutta, H.K. Kejriwal Collection & Karnataka Chitrakala Parishat, Bangalore, Lalit Kala Akademi, New Delhi, National Gallery of Modern Art, New Delhi, Reserve Bank of India, New Delhi, Jane and Kito de Boer, Dubai, and the Delhi Art Gallery in New Delhi.

Controversy[edit]
A bronze bust of Rabindranath Tagore made by Baij was placed in 1984 at an outdoor monument in Balatonfüred, Hungary, on a promenade named for Tagore alongside Lake Balaton. Tagore had received cardiac treatment at the [6] (Szívkórház) at Balatonfüred in 1926.

The bust had been sculpted as Rabindranath neared the final year of his life. According one source, Baij regretted for doing it because there was a belief that completion of any sculpture or portrait of living person might cause an early death, and Rabindranath died right after making the bust.

The National Gallery of Modern Art (NGMA) in New Delhi has the original concrete casting of the bust, from which the bronze bust was prepared, and dates the original to 1940, one year before Tagore's death.[7] Apparently Tagore did not die "right after" the bust was completed.

When "West Bengal Culture Minister Jatin Chakraborty unveiled Ramkinkar's bust of Tagore in Hungary, he had remarked that it did not “look” like Tagore, and should probably be replaced. When people like Satyajit Ray swiftly responded, the matter was laid to rest".[8]

A differing view holds that many prominent persons including Maitreyi Devi (poetess and novelist) supported Chakraborty, and that later the effort to replace the bust was cancelled by then cultural minister Buddhadeb Bhattacharjee.

The once controversial bust has been replicated by the Indian government and given by it to a number of foreign countries including Columbia,[9] Finland [10] and Israel.[11]

Some time between 2003 and 2009, the outdoor sculpture at Balatonfüred was replaced with a different appearing bust of Tagore, and the original bust by Baij was moved to room 220 [12] of the State Hospital for Cardiology in Balatonfüred, which is the same room where Rabindranath Tagore had stayed in 1926.

Legacy[edit]
A portrait bust in bronze by a student of Ramkinkar at Santiniketan, the sculptor K. S. Radhakrishnan, is found in the entrance of the Museum of Modern Art in Bhopal, India.

There is a book called "Dekhi Nai Fire" (meaning Haven't looked back.., Ananda Publication) ba

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Ramkinkar Baijจากวิกิพีเดีย สารานุกรมฟรีสำหรับฟิล์ม ดู Ramkinkar Baij (ฟิล์ม), สำหรับหนังสือ ดู Ramkinkar Baij (จอง)Ramkinkar Baijরামকিঙ্করবেইজเกิด 26 1906 พฤษภาคมBankura เบงกอล บริติชอินเดียตาย 2 1980 สิงหาคม (อายุ 70)โรงพยาบาล G P เวสต์เบงกอล อินเดียสัญชาติอินเดียหนึ่งในประติมากร จิตรกรการทำงานโดดเด่นมีสุนัข ซูจาตา ครอบครัว Santhaal มิลล์โทร jokkho-jokkhiเคลื่อนไหวตามบริบทสมัย Ashohojog andolon (ไม่ใช่บริษัทดำเนินการเคลื่อนไหว) โดยมหาตมะคานธีรางวัล Deshikottom จากมหาวิทยาลัย Visva-Bharati, D.lit โดย Rabindra Bharati มหาวิทยาลัย Bhushan(1970) มาPatron(s) Ramananda ChatterjeeRamkinkar Baij (เบงกาลี: রামকিঙ্করবেইজ) (26 1906 พฤษภาคม – 2 1980 สิงหาคม) อินเดียประติมากรและจิตรกร หนึ่งในผู้บุกเบิกของประติมากรรมสมัยอินเดียและบุคคลสำคัญสมัยตามบริบทเนื้อหา [ซ่อน] ช่วงชีวิตและงาน 12 ชีวิตและงานแบบที่ 34 ถกเถียงเลกาซี่ 5ชีวิตส่วนตัว 6ตาย 78 ในสื่ออ้างอิงที่ 9เชื่อมโยงภายนอก 10ช่วงชีวิตและอาชีพ [แก้ไข]Baij เกิดในครอบครัวตัวอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวในเขต Bankura ของรัฐเบงกอลตะวันตกในอินเดียสมัยใหม่ ใน เขาได้เบงกาลี ไม่มี Adivasi หลายคนมักจะคิดว่า นามสกุล Baij มาจาก Boidda และ Boijo ดังนั้น นามสกุลครอบครัวของเขาถูก Poramanik และถูกยกเลิก โดยเขาใน 1925 ต้น อย่างไรก็ตาม เขาสร้างสรรค์ศิลปะมากมายได้แรงบันดาลใจจากวิถีชีวิตของชนบท dalit หรือชุมชน Adivasi (Santhal) ที่อาศัยอยู่ใน และ รอบ ๆ ของสถานที่ทำงาน Santiniketanในขณะที่ใน Ramkinkar กลางวัยรุ่นเขาใช้ในการวาดภาพของนักรบเสรีภาพอินเดียเกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวไม่ความร่วมมือกับผู้ปกครองอังกฤษของอินเดีย ที่อายุ 16 เขาได้สังเกตเห็น โดยนักข่าวชื่อ Ramananda Chatterjee สี่ปีหลัง Ramkinkar ร่วมมหาวิทยาลัย Visva-Bharati ที่ Santiniketan เป็นนักศึกษาศิลปากร [1] หลังจากได้รับปริญญาบัตรที่มหาวิทยาลัย เขาก็จะหัวหน้าภาควิชาประติมากรรม ชื่อจิตรกรอีกเช่น Beohar Rammanohar Sinha [2] และ Jahar Dasgupta ทั้งนักเรียน Shantiniketan สาวกของเขาได้ชีวิตและผลงาน [แก้ไข]รูปปั้นของพระพุทธเจ้าโดย Ram Kinker Baij ที่วิทยาเขต Shantiniketanอาจารย์ศิวา R. Kumar, Santiniketan โรงเรียนศิลปะ [3] [4] เป็นผู้เขียน "Ramkinkar Baij เกิดที่ 25 1906 พฤษภาคมใน Bankura ในเบงกอลตะวันตก เป็นครอบครัวของน้อยเศรษฐกิจ และสังคม และการเติบ โต โดย dint อย่างเต็มความสามารถและความมุ่งมั่น เข้า modernists ต้นแตกต่างมากที่สุดในศิลปะอินเดีย เป็นชายหนุ่มที่ เขาเติบโตขึ้นมาดูช่างฝีมือท้องถิ่นและ image-makers ที่ทำงาน และตุ๊กตาดินเผาขนาดเล็กและมีสิ่งมาเขา ความสามารถของเขา มหัศจรรย์สำหรับอายุของเขา ดึงดูดความสนใจของคนในท้องถิ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งของ nationalists ซึ่งเขาได้เชื่อมโยง นี้นำเขาใน 1925 คำแนะนำของ Ramananda Chatterjee ผู้เผยแพร่ระดับชาติและ apologist สำหรับเคลื่อนไหวศิลปะอินเดียใหม่ การทำเครื่องหมายไปเขากะลาบาวานาไพร โรงเรียนศิลปะ Santiniketan ที่ Santiniketan ภายใต้คำแนะนำ ของ Nandalal ขนาด และรับการสนับสนุน โดยของไซต์อาจปัญญาสิ่งแวดล้อม รูป โดยรพินทรนาถฐากูร ฮอลิซันส์ปัญญาและทักษะทางศิลปะของเขามาใหม่ความลึกและความซับซ้อน หลังจากจบการศึกษาของเขาที่บาวานาไพรกะลา เขากลายเป็นสมาชิกของคณะ และรวม ทั้ง Nandalal และ Benodebehari Mujhrejee เล่นบทบาทชี้ขาดในการ Santiniketan ศูนย์ศิลปะสมัยใหม่สำคัญที่สุดในอินเดียอิสระก่อนครอบครัว Santal ในค.ศ. 1938, SantiniketanSantiniketan ถูกรู้สึกเป็นโลกัสโพลสำหรับศิลปะทดลองและรีเซอร์เจนซ์ มากกว่าเป็นเพียงศูนย์การ imparting ความรู้ นี้อนุญาตให้บุคคลมีความสามารถจะเพิ่มมิติทางสังคม และให้นิพจน์การวิสัยทัศน์ส่วนบุคคลที่สาธารณะ Ramkinkar ใช้โอกาสนี้ในการทำมหาประติมากรรมสาธารณะ ดำเนินการทั้งหมดที่ความคิดริเริ่มของเขาเอง จุดเริ่มต้นใน thirties แรกเขาเริ่มวิทยาเขตกับประติมากรรม หนึ่งหลังอื่น ๆ ที่ มีนวัตกรรมในเรื่องส่วนตัวแบบ ครอบครัว Santal ในค.ศ. 1938 เขา opus เมนแมกนัมแรกในประเภทนี้ได้ ในรูปนี้ใหญ่ than life เขาแทนชาวนาชาวภาค ให้แสดงสัญลักษณ์ตัวเลขและเกรซทำเลที่ไกลจำกัดภาพของพระเจ้าและพระ ในประเทศสาธารณะทั้งหมดงานศิลปะดำเนินที่ behest ของรัฐบาลในการทดสอบการเดินระบบ และดำเนินการใน consonance กับรสชาติของหัวเก่าปกครองร่ำรวย นี้เป็นระดับที่รุนแรง การใช้ปูนซีเมนต์และศิลาแลงแบบตัวเลข และการใช้ลักษณะส่วนบุคคลที่ทันสมัยตะวันตก และอินเดียก่อนคลาสสิกรูปค่าถูกนำเข้าด้วยกันได้รุนแรงเท่า ๆ กัน งานนี้บรรลุถึง Ramkinkar ก่อตั้งตัวเองเป็นประติมากรอินเดียสมัย undoubtedThe late thirties and early forties saw his emergence as a modernist thematically well grounded in the local-present, in the best Santiniketan tradition, but also open to a full range of modernist linguistic innovations in art. Already an admirer of the working class he was touched by the adverse impact natural calamities and political developments all through the forties had on their lives. And this led him to evolve as a committed artist with leftist leanings. The spectre of human suffering he saw around him led him to transform immediate facts into allegorical, symbolic and occasionally even didactic images. This gave a new thematic focus to his works, as well as an element of drama and expressive-immediacy to his execution. Coming in a period that saw the emergence of Progressive movements and anti-Fascist expressions on the Indian cultural scene he came to be seen as a radical with a bohemian slant. But, despite his marked disregard for conventional ways and occasional expressions of vexation, he remained an irrepressible humanist who kept alive a sense of joy and faith in men deep within him. Ramkinkar was singularly reticent and otherworldly as he was single-minded in his commitment to art and humanity. But this did not stop his work from being noticed and appreciated by sensitive artists and connoisseurs, even if it were to remain a small group. Although his work was passed over for quite a while, gradually it began to get both national and international attention. He was invited to participate in the Salon des Realites Nouvelles in 1950 and in the Salon de Mai 1951. And in the seventies national honours began to come his way one after the other. In 1970 the Government of India honoured him with the Padma Bhushan,[5] in 1976 he was made a fellow of the Lalit Kala Akademi, in 1976 he was conferred the Desikottama by Visva Bharati, and in 1979 an honorary D.Litt by the Rabindra Bharati University.Style[edit]Ramkinkar Baij responded to the natural zest for life, and took a great interest in human figures, body language, and in the general human drama. Modern Western art and pre and post-classical Indian art were his main point of reference. He used local material advantageously, and worked combining the skills of a modeller and a carver. His paintings too take on expressionist dimensions like his sculptures, which are filled with force and vitality. While Baij was making a portrait of Tagore, during one sitting, the old poet advised him to approach the subject as a tiger and through the observation suck into its blood. After this, in Baij’s own words, he “did not look back”.Some of his sculptures are preserved and displayed at locations including Kala Bhavan, Santiniketan, Late Rani Chanda Collection & Academy of Fine Arts, Calcutta, H.K. Kejriwal Collection & Karnataka Chitrakala Parishat, Bangalore, Lalit Kala Akademi, New Delhi, National Gallery of Modern Art, New Delhi, Reserve Bank of India, New Delhi, Jane and Kito de Boer, Dubai, and the Delhi Art Gallery in New Delhi.Controversy[edit]A bronze bust of Rabindranath Tagore made by Baij was placed in 1984 at an outdoor monument in Balatonfüred, Hungary, on a promenade named for Tagore alongside Lake Balaton. Tagore had received cardiac treatment at the [6] (Szívkórház) at Balatonfüred in 1926.The bust had been sculpted as Rabindranath neared the final year of his life. According one source, Baij regretted for doing it because there was a belief that completion of any sculpture or portrait of living person might cause an early death, and Rabindranath died right after making the bust.The National Gallery of Modern Art (NGMA) in New Delhi has the original concrete casting of the bust, from which the bronze bust was prepared, and dates the original to 1940, one year before Tagore's death.[7] Apparently Tagore did not die "right after" the bust was completed.When "West Bengal Culture Minister Jatin Chakraborty unveiled Ramkinkar's bust of Tagore in Hungary, he had remarked that it did not “look” like Tagore, and should probably be replaced. When people like Satyajit Ray swiftly responded, the matter was laid to rest".[8]A differing view holds that many prominent persons including Maitreyi Devi (poetess and novelist) supported Chakraborty, and that later the effort to replace the bust was cancelled by then cultural minister Buddhadeb Bhattacharjee.The once controversial bust has been replicated by the Indian government and given by it to a number of foreign countries including Columbia,[9] Finland [10] and Israel.[11]Some time between 2003 and 2009, the outdoor sculpture at Balatonfüred was replaced with a different appearing bust of Tagore, and the original bust by Baij was moved to room 220 [12] of the State Hospital for Cardiology in Balatonfüred, which is the same room where Rabindranath Tagore had stayed in 1926.Legacy[edit]A portrait bust in bronze by a student of Ramkinkar at Santiniketan, the sculptor K. S. Radhakrishnan, is found in the entrance of the Museum of Modern Art in Bhopal, India.There is a book called "Dekhi Nai Fire" (meaning Haven't looked back.., Ananda Publication) ba

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Ramkinkar Baij
จากวิกิพีเดียสำหรับภาพยนตร์เรื่องนี้ให้ดู Ramkinkar Baij (ภาพยนตร์);
สำหรับหนังสือให้ดู Ramkinkar Baij (หนังสือ).
Ramkinkar Baij
রামকিঙ্করবেইজเกิด 26 พฤษภาคม 1906 Bankura, เบงกอล, บริติชอินเดียเสียชีวิต2 สิงหาคม 1980 (อายุ 70) โรงพยาบาล PG รัฐเบงกอลตะวันตกอินเดียสัญชาติอินเดียเป็นที่รู้จักสำหรับประติมากรจิตรกรเด่นเลดี้ทำงานกับสุนัข Sujata, Santhaal ครอบครัว, มิลล์โทร jokkho-jokkhi เคลื่อนไหวบริบทสมัย Ashohojog andolon (การเคลื่อนไหวที่ไม่ได้ร่วมงาน) โดยมหาตมะคานธีรางวัลDeshikottom โดย Visva-Bharati มหาวิทยาลัย D.lit โดย Rabindra บลาห์มหาวิทยาลัยปัทมาภูชัน ( 1970) ผู้มีพระคุณ (s) Ramananda Chatterjee Ramkinkar Baij (บังคลาเทศ: রামকিঙ্করবেইজ) (26 พฤษภาคม 1906 - 2 สิงหาคม 1980) เป็นประติมากรชาวอินเดียและจิตรกร, หนึ่งในผู้บุกเบิกของประติมากรรมอินเดียที่ทันสมัยและเป็นคนสำคัญของบริบทสมัย. สารบัญ [ ซ่อน] 1 ต้นชีวิตและอาชีพที่2 ชีวิตและการทำงาน3 รูปแบบที่4 การโต้เถียง5 มรดก6 ชีวิตส่วนตัว7 ตาย8 ในสื่อ9 อ้างอิง10 ลิงค์ภายนอกชีวิตในวัยเด็กและอาชีพ[แก้ไข] Baij เกิดในครอบครัวที่เจียมเนื้อเจียมตัวทางเศรษฐกิจในย่าน Bankura ของ รัฐสมัยใหม่ของรัฐเบงกอลตะวันตกในอินเดีย ในแง่ที่ว่าเขาเป็นบังคลาเทศไม่ adivasi เป็นคนจำนวนมากมักจะคิดว่า นามสกุล Baij ที่ได้มาจาก Boidda และ Boijo จึง ครอบครัวนามสกุลของเขาคือ Poramanik และถูกทอดทิ้งเขาในช่วงต้นปี 1925 อย่างไรก็ตามจำนวนมากของการสร้างสรรค์ศิลปะของเขาได้รับแรงบันดาลใจจากไลฟ์สไตล์ของ Dalit ชนบทหรือ adivasi (Santhal) ชุมชนที่อาศัยอยู่ในและรอบสถานที่ของเขาในการทำงาน Santiniketan ได้. ในขณะที่ของเขา กลางวัยรุ่น Ramkinkar ใช้ในการวาดภาพของนักรบเสรีภาพในอินเดียมีส่วนร่วมในการเคลื่อนไหวที่ไม่เป็นความร่วมมือกับผู้ปกครองของอังกฤษในอินเดีย ตอนอายุ 16 เขาได้สังเกตเห็นโดยนักข่าวที่มีชื่อเสียง Ramananda Chatterjee สี่ปีต่อมาเข้าร่วม Ramkinkar มหาวิทยาลัย Visva-Bharati Santiniketan ที่เป็นนักเรียนของศิลปะที่ดี. [1] หลังจากที่ได้รับประกาศนียบัตรจากมหาวิทยาลัยเขาก็จะมุ่งหน้าภาควิชาประติมากรรม จิตรกรที่มีชื่อเสียงเช่น Beohar Rammanohar Sinha [2] และ Jahar Dasgupta นักเรียนทั้งสอง Shantiniketan เป็นศิษย์ของเขา. ชีวิตและการทำงาน [แก้ไข] รูปปั้นของพระพุทธเจ้าโดยราม Kinker Baij ที่วิทยาเขต Shantiniketan. ศาสตราจารย์อาร์พระศิวะมาร์ผู้มีอำนาจใน Santiniketan ที่ โรงเรียนศิลปะ [3] [4] เขียน "Ramkinkar Baij เกิดที่ 25 พฤษภาคม 1906 ใน Bankura ในรัฐเบงกอลตะวันตกเข้าไปอยู่ในครอบครัวยืนทางเศรษฐกิจและสังคมเล็ก ๆ น้อย ๆ และเติบโตโดยอาศัยที่แท้จริงของความสามารถและความมุ่งมั่นเข้าสู่ หนึ่งในธรรมเนียมต้นที่โดดเด่นที่สุดในงานศิลปะของอินเดียในฐานะที่เป็นเด็กหนุ่มที่เขาเติบโตขึ้นมาดูช่างฝีมือท้องถิ่นและภาพที่ผู้มีอำนาจในการทำงาน.. และทำให้กระเบื้องดินเผาขนาดเล็กและภาพวาดกับสิ่งที่ได้มาด้วยวิธีของเขาความสามารถของเขามหัศจรรย์สำหรับอายุของเขาดึงดูด ความสนใจของผู้คนในท้องถิ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเจ็บแค้นกับคนที่เขามีความสัมพันธ์. นี้นำเขาในปี 1925 ในคำแนะนำของ Ramananda Chatterjee เผยแพร่ชาติและขอโทษสำหรับการเคลื่อนไหวของศิลปะอินเดียใหม่เพื่อทำเครื่องหมายทางของเขาไปกาลา Bhavana ศิลปะ โรงเรียนที่ Santiniketan ที่ Santiniketan ภายใต้การแนะนำของ Nandalal โบและการสนับสนุนจากสภาพแวดล้อมทางปัญญาปลดปล่อยรูปโดยรพินทรนาถฐากูรทักษะศิลปะของเขาและไกลโพ้นทางปัญญาที่ได้มาใหม่ความลึกและความซับซ้อน ไม่นานหลังจากที่จบการศึกษาของเขาที่กาลา Bhavana เขาก็กลายเป็นสมาชิกคนหนึ่งของคณะและพร้อมกับ Nandalal และ Benodebehari Mujhrejee บทบาทชี้ขาดในการทำ Santiniketan ศูนย์ที่สำคัญที่สุดสำหรับงานศิลปะสมัยใหม่ใน pre-อิสระอินเดีย. ครอบครัว Santal ในปี 1938, Santiniketan . Santiniketan คิดว่าเป็นสถานที่สำหรับการทดลองทางศิลปะและการฟื้นตัวมากกว่าที่จะเป็นศูนย์เพียงสำหรับการให้การฝึกอบรมและความรู้ ได้รับอนุญาตให้บุคคลมีความสามารถนี้เพื่อเพิ่มมิติทางสังคมและให้การแสดงออกของประชาชนที่จะมองเห็นส่วนตัวของพวกเขา Ramkinkar ใช้โอกาสนี้เพื่อให้ประชาชนประติมากรรมอนุสาวรีย์ดำเนินการทั้งหมดที่ความคิดริเริ่มของเขาเอง จุดเริ่มต้นในสามสิบต้นเขาเริ่มที่จะเติมมหาวิทยาลัยด้วยประติมากรรมหนึ่งหลังจากที่อื่น ๆ ซึ่งเป็นนวัตกรรมใหม่ในเรื่องและส่วนบุคคลในรูปแบบ ผลงานชิ้นโบแดงของเขาเป็นครั้งแรกในประเภทนี้เป็นครอบครัว Santal ทำในปี 1938 ในการนี้มีขนาดใหญ่กว่าชีวิตประติมากรรมเขาเป็นตัวแทนของชาวบ้านชนเผ่าของภูมิภาคให้ตัวเลขการปรากฏตัวที่โดดเด่นสง่างามและความสง่างามที่ได้รับการเพื่อให้ห่างไกล จำกัด ให้ภาพของพระเจ้าและผู้ปกครอง . ในประเทศที่ทุกคนทำงานศิลปะของประชาชนได้ดำเนินการเพียงตามคำสั่งของรัฐบาลว่าจ้างและดำเนินการสอดคล้องกับรสชาติของชนชั้นปกครองพรรคนี้เป็นออกรุนแรง การใช้ปูนซีเมนต์และปูนก่อด้วยศิลาแลงรูปแบบตัวเลขและการใช้รูปแบบส่วนบุคคลที่ทันสมัยตะวันตกและอินเดียค่าประติมากรรมก่อนคลาสสิกที่ถูกนำมารวมกันเป็นความรุนแรงอย่างเท่าเทียมกัน ด้วยการทำงานบรรลุนี้ Ramkinkar จัดตั้งตัวเองเป็นประติมากรชาวอินเดียที่ไม่อาจปฏิเสธที่ทันสมัย. สามสิบตอนปลายและวัยสี่สิบเศษเห็นการเกิดของเขาในฐานะสมัยใจมีเหตุผลดีในปัจจุบันท้องถิ่นในประเพณี Santiniketan ที่ดีที่สุด แต่ยังเปิดให้เต็มรูปแบบของภาษาสมัยใหม่ นวัตกรรมในงานศิลปะ แล้วแฟนของชนชั้นแรงงานเขาได้รับการสัมผัสจากผลกระทบภัยพิบัติทางธรรมชาติและการพัฒนาทางการเมืองทั้งหมดที่ผ่านวัยสี่สิบที่มีต่อชีวิตของพวกเขา และนี่ทำให้เขาที่จะพัฒนาขึ้นในฐานะศิลปินที่มีความมุ่งมั่น leanings ฝ่ายซ้าย ปีศาจของความทุกข์ของมนุษย์ที่เขาเห็นรอบ ๆ ตัวเขาพาเขาไปเปลี่ยนข้อเท็จจริงทันทีลงในเชิงเปรียบเทียบสัญลักษณ์และบางครั้งแม้กระทั่งภาพที่เกี่ยวกับการสอน นี้ให้มุ่งเน้นเฉพาะเรื่องใหม่ในการทำงานของเขาเช่นเดียวกับองค์ประกอบของละครและการแสดง-เร่งด่วนที่จะดำเนินการของเขา มาในระยะเวลาที่เห็นการเกิดขึ้นของการเคลื่อนไหวก้าวหน้าและการแสดงออกต่อต้านฟาสซิสต์ในฉากวัฒนธรรมอินเดียที่เขาออกมาให้เห็นเป็นที่รุนแรงกับเอียงโบฮีเมีย แต่แม้จะไม่สนใจการทำเครื่องหมายของเขาสำหรับวิธีการชุมนุมและการแสดงออกเป็นครั้งคราวของความเดือดร้อนเขายังคงเป็นที่ไม่สามารถระงับมนุษยยังมีชีวิตอยู่ความรู้สึกของความสุขและความเชื่อมั่นในคนลึกภายในตัวเขา Ramkinkar เป็นเงื่อนงำและแปลกประหลาดอยู่อย่างที่เขาเป็นใจเดียวในความมุ่งมั่นของเขาให้กับงานศิลปะและความเป็นมนุษย์ แต่นี้ไม่ได้หยุดการทำงานของเขาจากการถูกสังเกตเห็นและชื่นชมจากศิลปินที่มีความสำคัญและชื่นชอบถึงแม้ว่ามันจะยังคงเป็นกลุ่มเล็ก ๆ แม้ว่าผลงานของเขาได้รับการผ่านมากในขณะที่ค่อย ๆ เริ่มได้รับความสนใจทั้งในระดับชาติและระดับนานาชาติ เขาได้รับเชิญให้เข้าร่วมใน Salon des Realites Nouvelles ในปี 1950 และในร้าน de Mai 1951 และในยุคเกียรตินิยมชาติเริ่มเข้ามาทางเดียวของเขาหลังจากที่อื่น ๆ ในปี 1970 รัฐบาลอินเดียเกียรติเขาด้วยปัทมาภูชัน [5] ในปี 1976 เขาเป็นเพื่อนของลลิตกาลา Akademi ที่ในปี 1976 เขาเป็นที่ปรึกษา Desikottama โดย Visva บลาห์และในปี 1979 กิตติมศักดิ์ D.Litt โดย Rabindra บลาห์มหาวิทยาลัย. สไตล์ [แก้ไข] Ramkinkar Baij ตอบสนองต่อความสนุกธรรมชาติสำหรับชีวิตและเอาความสนใจในร่างมนุษย์ภาษากายและในละครมนุษย์ทั่วไป โมเดิร์นศิลปะตะวันตกและศิลปะอินเดียก่อนและหลังคลาสสิกเป็นจุดหลักของการอ้างอิงของเขา เขาใช้วัสดุในท้องถิ่นกอบและทำงานรวมทักษะของช่างปั้นและแกะสลักที่ ภาพวาดของเขามากเกินไปใช้เวลาในมิติศิลปะเช่นรูปปั้นของเขาที่เต็มไปด้วยพลังและความมีชีวิตชีวา ในขณะที่ Baij ก็ทำให้ภาพของฐากูรในช่วงหนึ่งนั่งกวีเก่าแนะนำให้เขาเข้าใกล้วัตถุที่เป็นเสือและผ่านการสังเกตดูดเข้าไปในเลือด หลังจากนี้ในคำพูดของตัวเอง Baij เขา "ไม่ได้มองย้อนกลับไป". บางส่วนของรูปปั้นของเขาจะถูกเก็บไว้และแสดงในสถานที่รวมทั้งกาลาภวัน Santiniketan สายราชินี Chanda เก็บและสถาบันการศึกษาวิจิตรศิลป์กัลกัต, HK Kejriwal เก็บและกรณาฏกะ Chitrakala Parishat บังกาลอร์, ลลิตกาลา Akademi นิวเดลีแห่งชาติหอศิลปะสมัยใหม่, นิวเดลี, ธนาคารแห่งชาติของอินเดียนิวเดลีเจนและ Kito เดอโบเออร์, ดูไบ, และหอศิลป์นิวเดลีในนิวเดลี. โต้เถียง [แก้ไข] หน้าอกบรอนซ์รพินทรนาถฐากูรทำโดย Baij ถูกวางไว้ในปี 1984 ที่อนุสาวรีย์กลางแจ้งในBalatonfüredฮังการีเดินเล่นในชื่อฐากูรข้างทะเลสาบ Balaton ได้รับการรักษาโรคหัวใจที่ฐากูร [6] (Szívkórház) ที่Balatonfüredในปี 1926 หน้าอกได้รับการแกะสลักเป็นรพินทรนาถใกล้ปีสุดท้ายของชีวิตของเขา ตามแหล่งหนึ่ง Baij เสียใจสำหรับการทำมันเพราะมีความเชื่อที่ว่าความสำเร็จของงานประติมากรรมหรือภาพของคนที่อาศัยอยู่อาจทำให้เกิดการตายของต้นและรพินทรนาถเสียชีวิตทันทีหลังจากการทำหน้าอก. หอศิลป์แห่งชาติของศิลปะสมัยใหม่ (NGMA) ในนิว นิวเดลีมีต้นฉบับหล่อที่เป็นรูปธรรมของหน้าอกจากการที่หน้าอกบรอนซ์ถูกจัดทำขึ้นและวันเดิม 1940 หนึ่งปีก่อนที่จะตายฐากูร. [7] เห็นได้ชัดฐากูรยังไม่ตาย "หลังจากที่" หน้าอกเป็นที่เรียบร้อยแล้ว. เมื่อ " รัฐเบงกอลตะวันตกวัฒนธรรมรัฐมนตรีว่าการกระทรวง Jatin Chakraborty เปิดเผยหน้าอก Ramkinkar ของฐากูรในฮังการีเขาได้ตั้งข้อสังเกตว่ามันไม่ได้ "มอง" ชอบฐากูรและอาจจะมีการเปลี่ยน. เมื่อคนชอบ Satyajit เรย์ได้อย่างรวดเร็วตอบเรื่องไปนอนพัก ". [ 8] มุมมองที่แตกต่างกันถือได้ว่าคนที่ประสบความสำเร็จจำนวนมากรวมทั้ง Maitreyi เทพ (กวีและนักประพันธ์) สนับสนุน Chakraborty และต่อมาความพยายามที่จะเปลี่ยนหน้าอกถูกยกเลิกไปแล้วทางวัฒนธรรมที่รัฐมนตรีว่าการกระทรวง Buddhadeb Bhattacharjee ได้. หน้าอกขัดแย้งครั้งหนึ่งเคยได้รับการจำลองแบบโดยรัฐบาลอินเดีย และได้รับมันไปยังหมายเลขของประเทศต่าง ๆ รวมทั้งโคลัมเบีย [9] ฟินแลนด์ [10] และอิสราเอล. [11] เวลาระหว่างปี 2003 และ 2009 บางประติมากรรมกลางแจ้งที่Balatonfüredถูกแทนที่ด้วยรูปปั้นครึ่งตัวปรากฏแตกต่างกันของฐากูรและ หน้าอกต้นฉบับโดย Baij ถูกย้ายไปที่ห้อง 220 [12] ของโรงพยาบาลรัฐในBalatonfüredโรคหัวใจซึ่งเป็นห้องเดียวที่รพินทรนาถฐากูรได้อยู่ในปี 1926 มรดก [แก้ไข] รูปปั้นครึ่งตัวในแนวตั้งสีบรอนซ์โดยนักเรียนของ Ramkinkar ที่ Santiniketan ประติมากร KS Radhakrishnan ที่พบในทางเข้าของพิพิธภัณฑ์ศิลปะสมัยใหม่ในโภปาลอินเดีย. มีหนังสือที่เรียกว่า "นาย Dekhi ไฟ" คือ (ความหมายไม่ได้หันกลับไปมอง .. , อนันดาที่ตีพิมพ์) บริติชแอร์เวย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ramkinkar baij
จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
สำหรับภาพยนตร์ ดู ramkinkar baij ( ภาพยนตร์ ) ; สำหรับหนังสือ ดู ramkinkar baij ( หนังสือ ) baij

ramkinkar রামকিঙ্করবেইজ
เกิด 26 พฤษภาคม 1906
westbengal . kgm , เบงกอล , อังกฤษอินเดีย
ตาย 2 สิงหาคม 2523 ( อายุ 70 )
p g , โรงพยาบาล รัฐเบงกอลตะวันตกของอินเดีย สัญชาติอินเดีย

เรียกว่าประติมากร จิตรกร
ชื่นชมงานผู้หญิงกับหมา sujata ครอบครัว เรียก santhaal โรงสี ,jokkho jokkhi
เคลื่อนไหวแบบสมัยใหม่นิยม ashohojog andolon ( ไม่ร่วมมือเคลื่อนไหว ) โดยมหาตมะ คานธี
รางวัล deshikottom โดยวิศวภารตีมหาวิทยาลัย d.lit โดย rabindra bharati มหาวิทยาลัย ปัด bhushan ( 1970 )
ผู้อุปถัมภ์ ( s ) ramananda chatterjee
ramkinkar baij ( ภาษาเบงกาลี : রামকিঙ্করবেইজ ) ( 26 พฤษภาคม 1906 – 2 สิงหาคม 2523 ) เป็น ประติมากรชาวอินเดีย และจิตรกรหนึ่งในผู้บุกเบิกประติมากรรมอินเดียสมัยใหม่ และเป็นกุญแจสำคัญในบริบทสมัยใหม่

เนื้อหา [ ซ่อน ]
1 ชีวิตและอาชีพ ชีวิตและผลงาน
2
3
4 สไตล์การโต้เถียง
5
6
7 มรดกชีวิตส่วนตัวความตาย
8
9 สื่อการอ้างอิงการเชื่อมโยงภายนอก

10 ชีวิตและ อาชีพ [ แก้ไข ]
baij เกิดการคอรัปชั่นที่เจียมเนื้อเจียมตัวในครอบครัว westbengal . kgm ตำบลสมัยใหม่ของรัฐเวสต์เบงกอลในอินเดียในความรู้สึกนั้น เขาเป็นผู้มาจากประเทศบังคลาเทศไม่ได้ adivasi หลายคนมักจะคิดว่า นามสกุลที่ได้มาจาก boidda boijo baij และจากนั้น นามสกุลของครอบครัวเขา poramanik และถูกทิ้งโดยเขาในช่วงต้น พ.ศ. อย่างไรก็ตาม หลายของการสร้างสรรค์งานศิลปะของเขาได้รับแรงบันดาลใจจากวิถีชีวิตของชนบท หรือ adivasi Dalit ( santhal ) ชุมชนที่อาศัยอยู่ในและรอบ ๆสถานที่ของศานตินิเกตัน

งานของเขาในขณะที่วัยรุ่นกลางของเขา ramkinkar ใช้การระบายสี portraits ของอินเดียนักสู้เพื่ออิสรภาพที่เกี่ยวข้องในองค์กรความร่วมมือที่เคลื่อนไหวต่อต้านผู้ปกครองของอังกฤษในอินเดีย ตอนอายุ 16 เขาได้สังเกตเห็นโดยนักข่าวชื่อดัง ramananda chatterjee . สี่ปีต่อมา ramkinkar เข้าร่วมมหาวิทยาลัยวิศวภารตีที่ศานตินิเกตัน เป็นนักศึกษาของศิลปกรรม[ 1 ] หลังจากที่ได้รับประกาศนียบัตรจากมหาวิทยาลัย เขาไปบนหัวรูปปั้นกรม จิตรกรที่มีชื่อเสียง เช่น beohar rammanohar sinha [ 2 ] และ jahar dasgupta ทั้งโรงเรียนศานตินิเกตันเป็นศิษย์

ชีวิตและผลงาน [ แก้ไข ]

รูปปั้นของพระพุทธเจ้าโดยราม kinker baij ที่วิทยาเขตศานตินิเกตัน .
ศาสตราจารย์ อาร์. ศิวะ Kumar , อำนาจในศานตินิเกตันโรงเรียนศิลปะ [ 3 ] [ 4 ] เขียน ," ramkinkar baij เกิดเมื่อวันที่ 25 พฤษภาคม ค.ศ. 1906 ใน westbengal . kgm ในรัฐเบงกอลตะวันตกในครอบครัวของยืน , เศรษฐกิจและสังคมเล็ก ๆน้อย ๆและเติบโตขึ้นโดยอำนาจที่แท้จริงของความสามารถและความมุ่งมั่น เป็นหนึ่งของคนสมัยใหม่ต้นโดดเด่นที่สุดในศิลปะอินเดีย เป็นเด็กหนุ่มที่เขาเติบโตขึ้นมาดู ช่างฝีมือท้องถิ่นและผลิตภาพในงาน( making . clay figurines ( paintings with whatever came way his . ความสามารถพิเศษของเขา มหัศจรรย์สำหรับอายุของเขา ดึงดูดความสนใจของประชาชน โดยเฉพาะของอเมริกา กับคนที่เขามีความสัมพันธ์ . นี้นำเขา 1925 ตามคำแนะนำของ ramananda chatterjee ชาตินิยม และผู้เผยแพร่เพื่อการเคลื่อนไหวใหม่ศิลปะอินเดีย , มาร์คไปกาลาภาวนา ,ศิลปะที่โรงเรียนศานตินิเกตัน . ที่ศานตินิเกตัน ภายใต้คำแนะนำของ nandalal Bose และได้รับการสนับสนุนจากทางปัญญาของสภาพแวดล้อมที่มีรูปร่างโดย รพินทรนาถ ฐากูร ทักษะทางศิลปะของเขาและขอบเขตได้รับความลึกใหม่และความซับซ้อน soon after completing his studies at kala bhavana he สังคม member ของ its faculty ,และพร้อมกับ nandalal benodebehari mujhrejee และบทบาทชี้ขาดในการศานตินิเกตันศูนย์ที่สำคัญที่สุดสำหรับงานศิลปะที่ทันสมัยในประเทศอินเดียเป็นอิสระก่อน


ครอบครัวแซนทอล 1938 ศานตนเกตน .
ศานตินิเกตันถูก conceived เป็นสถานที่สำหรับการทดลองทางศิลปะและการฟื้นฟู แทนที่จะเป็นเพียงการให้บริการฝึกอบรมและให้ความรู้นี้อนุญาตให้บุคคลที่มีความสามารถที่จะเพิ่มมิติสังคม และให้ประชาชนแสดงออกถึงวิสัยทัศน์ส่วนบุคคลของตน ramkinkar ใช้โอกาสนี้เพื่อให้อนุสาวรีย์สาธารณะประติมากรรม ดำเนินการทั้งหมดในความคิดริเริ่มของเขาเอง beginning in early thirties he ว่าการ to fill the campus with sculptures , one after the ท่า which ฉบับยาว ( personal กังวล สำหรับความรัก .โอปุส แม็กนั่มของเขาครั้งแรกในประเภทนี้เป็นครอบครัวทำแซนทอล 1938 . ในนี้มีขนาดใหญ่กว่าชีวิตรูปปั้น เขาเป็นตัวแทนของชาวบ้านชนเผ่าในภูมิภาค ให้ตัวเลขสัญลักษณ์แสดงตน และเกียรติ พระคุณที่ไกลมาก ( รูปของเทพเจ้า และผู้ปกครองในประเทศที่กำลังทำงานศิลปะสาธารณะมีวัตถุประสงค์เฉพาะในคำสั่งของรัฐบาลว่าจ้างและประหารชีวิตในความสอดคล้องกันกับรสชาติของชนชั้นปกครองอนุรักษ์นิยมนี้ออกรุนแรง . การใช้ปูนซีเมนต์ และศิลาแลงปูนแบบตัวเลขและการใช้ลักษณะส่วนบุคคลที่ทันสมัยและคลาสสิกตะวันตกอินเดียก่อนค่า มาด้วยกัน เป็นประติมากรรมที่รุนแรงไม่แพ้กัน กับงานนี้อุดมสมบูรณ์ ramkinkar จัดตั้งตัวเองเป็นประติมากรสมัยใหม่อินเดียสวรรคตแล้ว

สามสิบปลายและต้นที่ 40 เห็นการปรากฏตัวของเขาเป็นคนสมัยใหม่ใจก็กักบริเวณในปัจจุบัน ท้องถิ่น ในประเพณีที่ศานตินิเกตัน ที่ดีที่สุดแต่ยังเปิดให้อย่างเต็มรูปแบบของภาษาสมัยใหม่นวัตกรรมในงานศิลปะ แล้วการชื่นชมงานเขาถูกสัมผัสโดยผลกระทบภัยพิบัติธรรมชาติ และพัฒนาการทางการเมืองตลอดสี่สิบปีในชีวิตของพวกเขา และนี่ทำให้เขามีวิวัฒนาการเป็นมุ่งมั่นศิลปินกับฝ่ายซ้าย leanings .