Early the next morning, before they

Early the next morning, before they awoke, she got up, went to their beds, and looked at the two of them lying there so peacefully, with their full red cheeks. "They will be a good mouthful," she mumbled to herself. Then she grabbed Hansel with her withered hand and carried him to a little stall, where she locked him behind a cage door. Cry as he might, there was no help for him.

Then she shook Gretel and cried, "Get up, lazybones! Fetch water and cook something good for your brother. He is locked outside in the stall and is to be fattened up. When he is fat I am going to eat him."

Gretel began to cry, but it was all for nothing. She had to do what the witch demanded. Now Hansel was given the best things to eat every day, but Gretel received nothing but crayfish shells.

Every morning the old woman crept out to the stall and shouted, "Hansel, stick out your finger, so I can feel if you are fat yet."

But Hansel stuck out a little bone, and the old woman, who had bad eyes and could not see the bone, thought it was Hansel's finger, and she wondered why he didn't get fat.

When four weeks had passed and Hansel was still thin, impatience overcame her, and she would wait no longer. "Hey, Gretel!" she shouted to the girl, "Hurry up and fetch some water. Whether Hansel is fat or thin, tomorrow I am going to slaughter him and boil him."

Oh, how the poor little sister sobbed as she was forced to carry the water, and how the tears streamed down her cheeks! "Dear God, please help us," she cried. "If only the wild animals had devoured us in the woods, then we would have died together."

"Save your slobbering," said the old woman. "It doesn't help you at all."

The next morning Gretel had to get up early, hang up the kettle with water, and make a fire.

"First we are going to bake," said the old woman. "I have already made a fire in the oven and kneaded the dough."

She pushed poor Gretel outside to the oven, from which fiery flames were leaping. "Climb in," said the witch, "and see if it is hot enough to put the bread in yet." And when Gretel was inside, she intended to close the oven, and bake her, and eat her as well.

But Gretel saw what she had in mind, so she said, "I don't know how to do that. How can I get inside?"

"Stupid goose," said the old woman. The opening is big enough. See, I myself could get in." And she crawled up stuck her head into the oven.

Then Gretel gave her a shove, causing her to fall in. Then she closed the iron door and secured it with a bar. The old woman began to howl frightfully. But Gretel ran away, and the godless witch burned up miserably. Gretel ran straight to Hansel, unlocked his stall, and cried, "Hansel, we are saved. The old witch is dead."

Then Hansel jumped out, like a bird from its cage when someone opens its door. How happy they were! They threw their arms around each other's necks, jumped with joy, and kissed one another. Because they now had nothing to fear, they went into the witch's house. In every corner were chests of pearls and precious stones.

"These are better than pebbles," said Hansel, filling his pockets.

Gretel said, "I will take some home with me as well," and she filled her apron full.

"But now we must leave," said Hansel, "and get out of these witch-woods."

After walking a few hours they arrived at a large body of water. "We cannot get across," said Hansel. "I cannot see a walkway or a bridge."

"There are no boats here," answered Gretel, "but there is a white duck swimming. If I ask it, it will help us across."

Then she called out:

Duckling, duckling,
Here stand Gretel and Hansel.
Neither a walkway nor a bridge,
Take us onto your white back.
The duckling came up to them, and Hansel climbed onto it, then asked his little sister to sit down next to him.
"No," answered Gretel. "That would be too heavy for the duckling. It should take us across one at a time."

That is what the good animal did, and when they were safely on the other side, and had walked on a little while, the woods grew more and more familiar to them, and finally they saw the father's house in the distance. They began to run, rushed inside, and threw their arms around the father's neck.

The man had not had even one happy hour since he had left the children in the woods. However, the woman had died. Gretel shook out her apron, scattering pearls and precious stones around the room, and Hansel added to them by throwing one handful after the other from his pockets.

Now all their cares were at an end, and they lived happily together.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ช่วงถัดไปตอนเช้า ก่อนที่พวกเขาตื่นขึ้นมา เธอมีค่า ไปเตียงของพวกเขา และมองเขาทั้งสองนอนมีให้สงบ มีแก้มแดงเต็มของพวกเขา "พวกเขาจะถูกปากดี เธอ mumbled กับตัวเอง เธอคว้า Hansel ด้วยมือของเธอเหี่ยว และนำเขาไปคอกน้อย ที่เธอล็อกเขาอยู่เบื้องหลังประตูกรง ร้องไห้ ตามเขาอาจ มีความช่วยเหลือไม่ให้เขาเธอจับ Gretel แล้วร้อง "รับค่า lazybones นำน้ำ และอาหารอย่างดีสำหรับน้อง เขาจะถูกล็อคอยู่ในคอก และการจะอ้วนพีขึ้น เมื่อเขาอ้วน ฉันจะกินเขา"Gretel เริ่มร้องไห้ แต่มันก็หมดเรื่อง เธอมีแม่มดที่ต้องการ ตอนนี้ Hansel ได้รับสิ่งที่ดีที่สุดกินทุกวัน แต่ Gretel รับแต่เชลล์เครย์ฟิชทุกเช้าหญิง crept ออกคอก และ ตะโกน "Hansel ติดออกนิ้วของคุณ ดังนั้นฉันสามารถรู้สึกถ้าคุณมีไขมันยัง"แต่ Hansel แพลมออกมาเล็กน้อยกระดูก หญิงชรา ผู้มีสายตาไม่ดี และไม่เห็นกระดูก คิดว่า มันเป็นนิ้วของ Hansel และเธอสงสัยว่า ทำไมเขาไม่อ้วนเมื่อได้ผ่าน 4 สัปดาห์ Hansel ถูกยังบาง หงุดหงิด overcame เธอ และเธอจะรอไม่ " Hey, Gretel ! " เธอตะโกนผู้หญิง "รีบขึ้น และน้ำที่นำมาใช้ ว่า Hansel ไขมัน หรือบาง พรุ่งนี้ฉันจะฆ่าเขา และต้มเขา"โอ้ วิธีน้องสาวน้อยยากจน sobbed เธอถูกบังคับให้มีน้ำ และ วิธีน้ำตาที่ส่งกระแสข้อมูลลงแก้มของเธอ "พระเจ้ารัก โปรดช่วยเรา เธอร้องเรียก "ถ้าเพียงแต่สัตว์ป่าก็กลืนเราในป่า แล้วเราจะได้ตายด้วยกัน""บันทึกของ slobbering กล่าวว่า หญิงชรา "มันไม่ได้คุณเลย"เช้าวันถัดไปที่ Gretel ได้เที่ยว วางสายกาต้มน้ำ และทำให้ไฟ"ครั้งแรกเราจะไปอบ กล่าวว่า หญิงชรา "ฉันมีแล้วทำให้ไฟในเตาอบ และนวดอย่างแป้ง"เธอผลัก Gretel ดีภายนอกไปเตาอบ ที่เปลวไฟคะนองได้กระโจน "ปีน," กล่าวว่า แม่มด, "และดูว่า มันพอร้อนได้ที่ใส่ขนมปังยัง" และเมื่อ Gretel ภายใน เธอมีวัตถุประสงค์เพื่อปิดเตาอบ อบเธอ และกินของเธอเช่นกันแต่ Gretel เห็นเธอมีใจ เธอว่า "ฉันไม่ทราบวิธีการทำเช่นนั้น วิธีได้ภายในหรือไม่""โง่ห่าน กล่าวว่า หญิงชรา เปิดที่มีขนาดใหญ่พอ นั้น ฉันเองได้รับใน" และเธอตระเวนขึ้นติดศีรษะของเธอลงในเตาอบแล้ว Gretel ให้เธอวิกฤต สาเหตุของเธอลง เธอปิดประตูเหล็ก และปลอดภัย ด้วยแถบ หญิงชราเริ่มหอน frightfully แต่ Gretel วิ่งหนีไป และแม่มด godless เขียนขึ้นเป็นท่า Gretel วิ่งตรงไป Hansel ปลดล็อคคอกของเขา และ ร้อง "Hansel เราถูกบันทึกไว้ แม่มดเก่าจะตาย"แล้ว Hansel ไป เช่นนกจากกรงของมันเมื่อมีคนเปิดประตู วิธีมีความสุขพวกเขา พวกเขาโยนอาวุธของพวกเขารอบของกันคอ ไปโลด และรั้งกัน เนื่องจากตอนนี้มีอะไรที่ต้องกลัว พวกเขาเดินเข้าไปในบ้านของแม่มด ในทุกมุมมีทรวงอกของไข่มุกและอัญมณี"นี่คือดีกว่าก้อนกรวด กล่าวว่า Hansel เติมเงินในกระเป๋าของเขาGretel กล่าว "จะพาบ้านบางด้วยเช่น" และเธอเติมเรือของเธอเต็ม"แต่ตอน นี้เราต้องปล่อย ให้ กล่าวว่า Hansel, " และได้รับประโยชน์จากป่าแม่มดเหล่านี้ "หลังจากเดินสองสามชั่วโมง ก็มาถึงที่ร่างกายขนาดใหญ่ของน้ำ "เราไม่สามารถรับข้าม กล่าวว่า Hansel "ไม่เห็นเป็นทางเดินหรือสะพาน""มีเรือไม่มีที่นี่ ตอบ Gretel "แต่มีขาวเป็ดว่ายน้ำ ถ้าผมถามมัน มันจะช่วยให้เราผ่าน"จากนั้น เธอเรียก:Duckling, ducklingนี่ยืน Hansel และ Gretelไม่มีทางเดินหรือสะพานนำเราไปหลังสีขาวDuckling มากับพวกเขา และ Hansel ปีนลง ถามน้องน้อยให้นั่งลงข้างเขา"ไม่ ตอบ Gretel "ที่จะหนักเกินไปสำหรับ duckling ควรใช้เวลาเราข้ามที"นั่นคือสิ่งที่ไม่ดีสัตว์ และเมื่อพวกเขาได้อย่างปลอดภัยในด้านอื่น ๆ และได้เดินบนเล็กน้อยขณะ ป่าเติบโตคุ้นเคยขึ้นไป และสุดท้าย เห็นบ้านของพ่ออยู่ พวกเขาเริ่มทำงาน วิ่งภายใน และโยนของแขนรอบคอของพ่อคนที่เคยมีมากถึงหนึ่งเนื่องจากเขาได้ทิ้งเด็กในป่า อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงเสียชีวิต Gretel จับเธอเอี๊ยม scattering ไข่มุก และอัญมณีทั่วห้อง และ Hansel เพิ่มพวกเขา โดยการขว้างปาหนึ่งกำมือหลังจากอื่น ๆ จากกระเป๋าของเขาตอนนี้ ใส่ของมีที่สิ้นสุด และพวกเขาอาศัยอยู่ร่วมกันอย่างมีความสุข

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช้าวันรุ่งขึ้นก่อนที่พวกเขาตื่นขึ้นมาเธอลุกขึ้นเดินไปที่เตียงของพวกเขาและมองไปที่สองของพวกเขานอนอยู่อย่างสงบเพื่อให้มีแก้มสีแดงของพวกเขาเต็ม "พวกเขาจะเป็นคำที่ดี" เธอพึมพำกับตัวเอง จากนั้นเธอก็คว้าฮันเซลกับมือลีบของเธอและพาเขาไปที่คอกเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เธอถูกขังเขาไว้ข้างหลังประตูกรง ร้องไห้ในขณะที่เขาอาจจะมีความช่วยเหลือสำหรับเขาไม่มี. จากนั้นเธอก็ส่ายเกรเทลและร้องไห้ "ลุกขึ้น, คนขี้เกียจ! Fetch น้ำและปรุงอาหารสิ่งที่ดีสำหรับพี่ชายของคุณ. เขาถูกขังอยู่ข้างนอกในคอกและเป็นที่จะอ้วนขึ้น. เมื่อ เขาเป็นไขมันฉันกำลังจะไปกินเขา. " เกรเทลเริ่มที่จะร้องไห้ แต่มันก็ไม่มีอะไรทั้งหมด เธอต้องทำในสิ่งที่แม่มดเรียกร้อง ตอนนี้ฮันเซลได้รับสิ่งที่ดีที่สุดที่จะกินทุกวัน แต่เกรเทลได้รับอะไร แต่เปลือกกุ้ง. ทุกเช้าหญิงชราพุ่งออกไปยังคอกและตะโกน "ฮันเซล, ติดออกนิ้วของคุณดังนั้นฉันรู้สึกได้ว่าถ้าคุณยังมีไขมัน . " แต่ฮันเซลโผล่ออกมาเล็ก ๆ น้อย ๆ ของกระดูกและหญิงชราที่มีสายตาที่ไม่ดีและไม่สามารถมองเห็นกระดูกคิดว่ามันเป็นนิ้ว Hansel และเธอสงสัยว่าทำไมเขาไม่ได้รับไขมัน. เมื่อสี่สัปดาห์ที่ผ่านมาและฮันเซล ก็ยังคงมีบางความอดทนเอาชนะเธอและเธอจะไม่รออีกต่อไป "เฮ้, เกรเทล" เธอตะโกนให้สาว "รีบขึ้นและเรียกน้ำบางส่วน. ไม่ว่าจะเป็นฮันเซลไขมันหรือบางวันพรุ่งนี้ฉันจะไปฆ่าเขาและต้มเขา." โอ้ว่าน้องสาวตัวน้อยที่น่าสงสารร้องไห้ขณะที่เธอถูกบังคับให้ดำเนินการน้ำ และวิธีการที่น้ำตาไหลอาบแก้มของเธอ! "ที่รักของพระเจ้าโปรดช่วยเรา" เธอร้องไห้ "ถ้าเพียง แต่สัตว์ป่าได้กินเราอยู่ในป่าแล้วเราจะต้องตายด้วยกัน." "บันทึก slobbering ของคุณ" หญิงชราคนหนึ่งกล่าวว่า "มันไม่ได้ช่วยให้คุณ at all." เช้าวันรุ่งขึ้นเกรเทลได้รับการขึ้นต้นวางสายกาต้มน้ำที่มีน้ำและทำให้เกิดไฟไหม้. "ครั้งแรกที่เราจะไปอบ" หญิงชราคนหนึ่งกล่าวว่า "ผมได้ทำแล้วเกิดไฟไหม้ในเตาอบนวดและแป้ง." เธอผลักเกรเทลที่ไม่ดีออกไปข้างนอกเตาอบที่ลุกไหม้รุนแรงถูกกระโจน "ปีนใน" กล่าวว่าแม่มด "และดูว่ามันร้อนพอที่จะนำขนมปังในยัง." และเมื่อเกรเทลอยู่ข้างเธอตั้งใจที่จะปิดเตาอบและอบของเธอและกินของเธอเช่นกัน. แต่เกรเทลเห็นสิ่งที่เธอมีอยู่ในใจเธอจึงกล่าวว่า "ผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร. ฉันสามารถวิธี ได้รับภายใน? " "ห่านโง่" หญิงชราคนหนึ่งกล่าวว่า เปิดมีขนาดใหญ่พอ ดูตัวผมเองอาจจะได้รับใน. "และเธอคลานขึ้นมาติดอยู่หัวของเธอลงในเตาอบ. จากนั้นเกรเทลทำให้เธอซุกทำให้เธอตกอยู่ใน. จากนั้นเธอก็ปิดประตูเหล็กและมีความปลอดภัยกับบาร์. หญิงชราเริ่ม จะเห่าหอนน่าขนพองสยองเกล้า. แต่เกรเทลวิ่งหนีออกมาและแม่มดพระเจ้าเผาเข็ญใจ. เกรเทลวิ่งตรงไปฮันเซล, ปลดล็อคแผงของเขาและร้องไห้ "Hansel เราจะถูกบันทึกไว้ แม่มดเก่าตาย. " แล้วฮันเซลกระโดดออกมาเหมือนนกออกจากกรงของมันเมื่อมีคนเปิดประตู. วิธีมีความสุขที่พวกเขา! พวกเขาโยนแขนรอบคอของแต่ละคนกระโดดด้วยความสุขและจูบอีกคนหนึ่ง. เพราะตอนนี้พวกเขา ไม่ได้มีอะไรที่จะต้องกลัวพวกเขาเดินเข้าไปในบ้านของแม่มด. ในทุกซอกทุกมุมเป็นหีบของไข่มุกและหินมีค่า. "เหล่านี้จะดีกว่าก้อนกรวด" Hansel เติมกระเป๋าของเขา. กล่าวว่าเกรเทลกล่าวว่า "ผมจะใช้เวลาที่บ้านบางคนที่มีฉันเป็น ดี "และเธอเต็มไปด้วยผ้ากันเปื้อนของเธอเต็มไปด้วย. "แต่ตอนนี้เราต้องออกจาก" กล่าวว่าฮันเซล "และได้รับการออกของเหล่าแม่มดป่า." หลังจากที่เดินไม่กี่ชั่วโมงพวกเขามาถึงร่างกายขนาดใหญ่ของน้ำ. "เราไม่สามารถรับ ข้าม "กล่าวว่า Hansel." ผมไม่สามารถมองเห็นทางเดินหรือสะพาน. " "มีเรือไม่อยู่ที่นี่แล้ว" เกรเทลตอบ "แต่มีเป็ดว่ายน้ำสีขาว . ถ้าฉันถามมันจะช่วยให้เราข้าม " จากนั้นเธอก็เรียกว่าออก: ลูกเป็ด, เป็ด, เกรเทลยืนที่นี่และฮันเซล. ทั้งทางเดินหรือสะพานพาเราลงบนด้านหลังสีขาวของคุณ. เป็ดเดินเข้ามาหาพวกเขาและฮันเซล ปีนขึ้นไปบนมันแล้วถามน้องสาวคนเล็กของเขาที่จะนั่งลงข้าง ๆ เขา. "ไม่" ตอบเกรเทล. "ที่จะหนักเกินไปสำหรับเป็ด มันควรจะพาเราข้ามหนึ่งครั้ง. " นั่นคือสิ่งที่สัตว์ที่ดีได้และเมื่อพวกเขาได้อย่างปลอดภัยในด้านอื่น ๆ และได้เดินบนหน่อยป่าเติบโตมากขึ้นและคุ้นเคยกับพวกเขาและในที่สุดพวกเขา เห็นบ้านของพ่อในระยะทาง. พวกเขาเริ่มวิ่งวิ่งภายในและโยนแขนรอบคอของพ่อ. คนที่ไม่เคยแม้แต่หนึ่งชั่วโมงแห่งความสุขตั้งแต่เขาได้ทิ้งเด็กในป่า. แต่ผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิต . เกรเทลส่ายออกผ้ากันเปื้อนของเธอกระจายไข่มุกและหินมีค่าไปรอบ ๆ ห้องและฮันเซลเพิ่มให้กับพวกเขาโดยการขว้างปากำมือหนึ่งหลังจากที่อื่นจากกระเป๋าของเขา. ตอนนี้สิ่งที่กังวลของพวกเขาในตอนท้ายและพวกเขาอาศัยอยู่อย่างมีความสุขด้วยกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในเช้าวันรุ่งขึ้น ก่อนที่เขาจะตื่น เธอเลยเดินไปที่เตียง และมองไปที่พวกเขาสองคน นอนอยู่ อย่างสงบสุข กับ แก้มอิ่มแดง” พวกเขาจะพูดดี " เธอพึมพำกับตัวเอง แล้วเธอก็จับแฮนกับเธอ มือเหี่ยวและพาพระองค์ไปยังแผงเล็ก ๆน้อย ๆที่เธอขังเขาไว้ในกรงประตู ร้องไห้ เช่น เขาอาจจะไม่ช่วยให้เขา

เธอเขย่าตัวเกรเทลร้อง " ตื่น คนขี้เกียจ ! ตักน้ำและปรุงอาหารบางอย่างดีสำหรับพี่ชายของคุณ เขาถูกขังอยู่ในคอก และจะอ้วนขึ้น เมื่อไขมันเขาผมจะกินเขา . "

เกรเทลเริ่มร้องไห้ แต่มันก็ไม่ได้อะไรเลย เธอต้องทำในสิ่งที่นางต้องการ ตอนนี้เซลได้รับสิ่งที่ดีที่สุดที่จะกินทุกวัน แต่เกรเทลที่ได้รับไม่มีอะไร แต่หอย
กุ้งเครย์ฟิช
ทุกเช้าหญิงชราคลานออกจากคอก และตะโกน " แฮนเซล ติดนิ้ว ผมจะรู้สึกถ้าคุณอ้วนเลย "

แต่เซลติดออกมาเล็กน้อย กระดูก และหญิงชรา ที่ตาไม่ดี และไม่สามารถเห็นกระดูก คิดว่ามันเป็นแฮนเซล นิ้ว เธอสงสัยว่าทำไมเขาไม่อ้วน

เมื่อ 4 สัปดาห์ ที่ผ่านมา และ เซลยังบาง , ความอดทนเอาชนะของเธอแล้วเธอจะรออีกต่อไป " เฮ้ เกรเทล " เธอตะโกนให้สาว " รีบๆ ไปเอาน้ำมา ไม่ว่าแฮนอ้วนหรือผอม พรุ่งนี้ผมจะไปฆ่าเขา และต้มเขา "

แหม น้องสาวผู้น่าสงสารร้องไห้เมื่อเธอถูกบังคับให้แบกน้ำ แล้วน้ำตาไหลลงแก้มของเธอ ! " พระเจ้า โปรดช่วยพวกเราด้วย " เธอร้อง" ถ้าเพียงแต่สัตว์ป่าได้กินเราในป่า แล้วเราก็จะตายด้วยกัน "

" บันทึกของคุณ slobbering กล่าวว่า " หญิงชรา " มันไม่ได้ช่วยอะไรเธอเลย "

เช้าวันถัดไป เกรเทล ต้องตื่นเช้า วางสาย กาต้มน้ำ กับน้ำ และทำให้ไฟ

" ก่อนอื่นเราต้องอบกล่าวว่า " หญิงชรา " ผมได้ทําไฟในเตาอบและนวดแป้งเอง

"เธอผลักจนเกรเทลนอกเตา ซึ่งลูกไฟก็กระโจน” ปีนใน " แม่มด " และดูว่ามันร้อน พอเอาขนมปังอีก และเมื่อเกรเทลอยู่ข้างใน เธอตั้งใจจะปิดเตาอบและอบเธอกินของเธอเช่นกัน

แต่เกรเทลเห็นสิ่งที่เธอปรารถนา เธอกล่าวว่า " ฉัน ไม่ รู้ จะ ทำ ฉันจะเข้าไปข้างใน ?

" โง่ห่านกล่าวว่า หญิงชรา เปิดมีขนาดใหญ่พอ เห็นผมตัวเองได้ แล้วก็คลานขึ้นติดหัวเธอเข้าเตาอบ

แล้วเกรเทลให้หนักขึ้น ทำให้เธอต้องตกอยู่ใน จากนั้นเธอก็ปิดประตูเหล็กและมีความปลอดภัยกับบาร์ หญิงชราเริ่มหอนอย่างแรง . แต่เกรเทลหนีไป และแม่มดพระเจ้าเผาเต็มๆ เกรเทลวิ่งตรงไปยังเซล , ปลดล็อคคอกของเขาแล้วร้อง " แฮนเซล เราปลอดภัยแล้ว ยัยแม่มดตายแล้ว "

แล้วเฮเซลกระโดดออกมา เหมือนนกออกจากกรงได้เมื่อมีคนเปิดประตูของ พวกเขาจะมีความสุขได้อย่างไร พวกเขาโยนโอบกันคอ กระโดดด้วยความชื่นบาน และจูบกัน เพราะตอนนี้ไม่มีอะไรต้องกลัว เขาก็เข้าไปในบ้านของแม่มด ในทุกมุมมีทรวงอกของไข่มุกและอัญมณี

" นี้ดีกว่าก้อนกรวด " แฮนเซล บรรจุในกระเป๋า

เกรเทล กล่าวว่า " ผมจะเอากลับบ้านมาด้วยเช่นกัน " นางเต็มผ้ากันเปื้อนของเธอเต็ม

" แต่ตอนนี้เราต้องกลับแล้วกล่าวว่า " เซล " และออกมาจากป่าแม่มดเหล่านี้ . "

หลังจากเดินไม่กี่ชั่วโมงพวกเขามาถึงร่างกายของน้ำขนาดใหญ่ . " เราไม่สามารถข้ามกล่าวว่า " เซล " ผมไม่สามารถมองเห็นทางเดินหรือสะพาน "

" ไม่มีเรือที่นี่' ' เกรเทล " แต่ก็มีเป็ดสีขาวว่ายน้ำ ถ้าฉันถาม มันจะช่วยให้เราข้าม "

แล้วตะโกน

ลูกเป็ด ลูกเป็ด
ที่นี่ , และยืนเกรเซล .
หรือทางเดินหรือสะพาน
พาเราลงบนหลังของคุณสีขาว
ผ่ามาหาพวกเขาและเฮเซลปีนขึ้นไปบนนั้น แล้วถาม น้องสาวให้นั่งลงข้างๆเขา
" ไม่ " ตอบเกรเทล" มันจะหนักเกินไปสำหรับลูกเป็ด มันน่าจะพาเราข้ามหนึ่งครั้ง "

นั่นคือสิ่งที่สัตว์ที่ดีได้ และเมื่อพวกเขาอย่างปลอดภัยในด้านอื่น ๆ และก็เดินอีกหน่อยป่าเติบโตมากขึ้นและคุ้นเคยมากขึ้นกับพวกเขาและในที่สุดก็เห็นบ้านพ่ออยู่ไกล ๆ พวกเขาเริ่มวิ่ง วิ่งเข้าไป แล้วเหวี่ยงแขนรอบคอของพ่อ

ผู้ชายไม่มีแม้แต่หนึ่งชั่วโมงมีความสุขตั้งแต่เขาทิ้งเด็กในป่า อย่างไรก็ตาม ผู้หญิงที่ตายไปแล้ว เกรเทลสลัดผ้ากันเปื้อนของไข่มุกและอัญมณีรอบ ๆห้องและเซลเพิ่มพวกเขาโดยการขว้างปาหนึ่งหลังจากอื่น ๆจากกำมือของเขามัก

ตอนนี้สนใจของพวกเขาทั้งหมดที่สิ้นสุด และพวกเขาก็อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขด้วยกัน