Seydim et al. (2006) emphasised tha

Seydim et al. (2006) emphasised that after 6 days of storage, ground meat packaged in O2 and air had increased (P ≤ 0.05) TBA values, whereas no significant changes were observed for meat in N2 and vacuum packs. They observed that TBA values in O2 packaged samples were very high (> 20 mg MDA/kg) at the end of storage (day 9), while it was 9.76–10.94 mg MDA/kg for 1:1 headspace ratio packs and 8.78–10.77 mg MDA/kg for 3:1 headspace packs in the present study. Fernandez-Lopez et al. (2008) stated that ostrich steaks exposed to air showed the highest (P < 0.05) TBARS values, while steaks in vacuum, MAP (80% CO2 + 20% N2) or MAP + CO (30% CO2 + 69.8% argon + 0.2% CO) packages showed no differences (P > 0.05) in TBARS values. They stated that the reduction in the amount of oxygen in vacuum, MAP and MAP + CO packaged steaks and the barrier characteristics of the packaging film accounted for the lower TBARS values.
TBA values for ostrich meat in O2 packages were very high compared to other meats. Spainer (1992) stated that the amount of heme catalyst (from haemoglobin, myoglobin and cytochrome) and the amount of heme and non-heme iron in meat was related to lipid oxidation rate. Ostrich meat has higher heme iron (Sales & Hayes, 1996) and polyunsaturated fatty acid (Sales, Marais, & Kruger, 1996) contents than beef, chicken and pork making ostrich meat more susceptible to oxidation. Jakobsen and Bertelsen (2002) reported that CO2 decreased lipid oxidation rate in meat and this was attributed to pH reduction due to the absorption of CO2.
Kennedy et al. (2004) indicated that even though TBARS values remained below 2.0 mg MDA/kg for lamb and hogget meat, TBARS values were higher in meat packaged in 80:20:0/O2:CO2:N2 than other MAP packs. These results were similar to those reported by Jakobsen and Bertelsen (2000) who found that a reduction in O2 concentration in the headspace from 80% to 55% had little influence on lipid oxidation of MA packaged beef. Jayasingh et al. (2002) determined that after 6 days of storage, high oxygen MAP ground beef samples had much higher mean TBA numbers (1.8 mg MDA/kg) than air packaged ones (0.6 mg MDA/kg). In addition, Linares, Berruga, Bórnez, and Vergara (2007) emphasised that 70:30:0/O2:CO2:N2 atmospheres resulted the highest values of TBARS in lamb meat. High oxygen concentrations favour lipid oxidation in meat, in agreement with Insausti et al., 2001 and Smiddy et al., 2002.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Emphasised Seydim et al. (2006) ว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บ เนื้อดินบรรจุอากาศและ O2 ได้เพิ่ม TBA (P ≤ 0.05) ค่า ในขณะที่ไม่เปลี่ยนแปลงที่สำคัญได้สังเกตในเนื้อใน N2 และแพ็คสูญญากาศ จะสังเกตว่า ค่า TBA ใน O2 ที่บรรจุตัวอย่างได้มาก (> 20 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) สูงที่สุดของการเก็บ (วัน 9), ขณะ 9.76-10.94 มก. MDA กิโลกรัมสำหรับชุดอัตราส่วน 1:1 headspace และแพ็ค 8.78 – 10.77 มิลลิกรัม MDA กิโลกรัมสำหรับ headspace 3:1 ในการศึกษาปัจจุบัน เฟอร์นานเดโลเปซ et al. (2008) ระบุไว้ว่า สเต็กนกกระจอกเทศที่สัมผัสอากาศพบที่สูงที่สุดจาก (P < 0.05) ค่า TBARS ในขณะที่สเต็กในสุญญากาศ แผนที่ (80% CO2 + 20% N2) หรือแผนที่ + CO (30% CO2 อาร์กอน 69.8% + 0.2% CO) แพคเกจที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่าง (P > 0.05) ค่า TBARS พวกเขากล่าวว่า การลดจำนวนออกซิเจนในสุญญากาศ แผนที่ และแผนที่ + CO บรรจุสเต็ก และลักษณะสิ่งกีดขวางของฟิล์มบรรจุภัณฑ์คิดค่า TBARS ล่างค่า TBA เนื้อนกกระจอกเทศในแพคเกจ O2 ได้สูงมากเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์อื่น ๆ Spainer (1992) ระบุไว้ว่า ยอดของ heme เศษ (จาก haemoglobin ไมโยโกลบิน และ cytochrome) และยอดของ heme และ heme มีเหล็กในเนื้อมีการเกี่ยวข้องกับอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมัน เนื้อนกกระจอกเทศมี heme เตารีดสูง (ขายและเฮยส์ 1996) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว (ขาย มั่น & เกอร์ 1996) เนื้อหาเนื้อ ไก่ และหมูที่ทำให้นกกระจอกเทศเนื้อมากไวต่อการเกิดออกซิเดชัน Jakobsen และ Bertelsen (2002) รายงานว่า CO2 ลดลงอัตราการออกซิเดชันของไขมันในเนื้อ และนี้คือบันทึกค่า pH ลดลงเนื่องจากดูดซึม CO2เคนเนดี้และ al. (2004) ระบุว่า แม้ว่าค่า TBARS ยังคงต่ำกว่า 2.0 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA ในแกะ และเนื้อ hogget ค่า TBARS ได้สูงกว่าในเนื้อบรรจุใน 80:20:0 / แพ็ค O2:CO2:N2 กว่าแผนที่อื่น ๆ เหล่านี้ก็คล้ายกับรายงาน โดย Jakobsen และ Bertelsen (2000) ที่พบว่า ลดความเข้มข้นของ O2 ใน headspace จาก 80% เป็น 55% มีอิทธิพลเล็กน้อยในกระบวนการเกิดออกซิเดชันของ MA บรรจุเนื้อ Jayasingh et al. (2002) ระบุว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บ สูงออกซิเจนแผนที่พื้นดินตัวอย่างเนื้อ มีค่าเฉลี่ยสูงมากเลข TBA (1.8 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) กว่าอากาศบรรจุคน (0.6 มิลลิกรัมกิโลกรัม MDA) นอกจากนี้ Linares, Berruga, Bórnez และ Vergara (2007) emphasised ที่ 70:30:0 / O2:CO2:N2 ชาญส่งผลให้เกิดค่าสูงสุดของ TBARS เนื้อแกะ ความเข้มข้นออกซิเจนสูงโปรดปรานเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ ข้อตกลงกับ Insausti และ al., 2001 และ Smiddy และ al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Seydim และคณะ (2006) เน้นย้ำว่าหลังจากวันที่ 6 ของการเก็บรักษาเนื้อดินบรรจุใน O2 และอากาศได้เพิ่มขึ้น (P ≤ 0.05) ค่า TBA ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญสำหรับเนื้อใน N2 และแพ็คสูญญากาศ พวกเขาตั้งข้อสังเกตว่าค่า TBA ใน O2 บรรจุตัวอย่างเป็นสูงมาก (> 20 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กก.) ในตอนท้ายของการจัดเก็บข้อมูล (วันที่ 9) ในขณะที่มันเป็น 9.76-10.94 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กก. เป็นเวลา 1: 1 แพ็คอัตราส่วนช่องว่างเหนือของเหลวและ 8.78- ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ 10.77 มก. / กก. สำหรับ 3: 1 แพ็ค Headspace ในการศึกษาปัจจุบัน เฟอร์นันเดซและคณะ (2008) ระบุว่าสเต็กนกกระจอกเทศสัมผัสกับอากาศแสดงให้เห็นสูงสุด (P <0.05) ค่า TBARS ขณะสเต็กในสูญญากาศ, แผนที่ (80% CO2 + 20% N2) หรือ MAP + CO (CO2 30% + อาร์กอน 69.8% + 0.2 % CO) แพคเกจที่แสดงให้เห็นว่าไม่มีความแตกต่างกัน (P> 0.05) ในค่า TBARS พวกเขากล่าวว่าการลดลงของปริมาณออกซิเจนในสูญญากาศแผนที่และแผนที่ + CO สเต็กบรรจุและลักษณะอุปสรรคของฟิล์มบรรจุภัณฑ์คิดเป็นสัดส่วนที่ต่ำกว่าค่า TBARS.
ค่า TBA เนื้อนกกระจอกเทศในแพคเกจ O2 อยู่ในระดับสูงมากเมื่อเทียบกับเนื้อสัตว์อื่น ๆ . Spainer (1992) ระบุว่าปริมาณของตัวเร่งปฏิกิริยา heme (จากฮีโมโกล myoglobin และ cytochrome) และปริมาณของฮีมและธาตุเหล็กที่ไม่ใช่ heme ในเนื้อสัตว์ที่เกี่ยวข้องกับอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมัน เนื้อนกกระจอกเทศมี heme เหล็กที่สูงขึ้น (ขายและเฮย์ส, 1996) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว (ขาย Marais และ Kruger, 1996) เนื้อหากว่าเนื้อวัว, เนื้อไก่และเนื้อหมูเนื้อนกกระจอกเทศทำให้อ่อนแอมากขึ้นต่อการเกิดออกซิเดชัน Jakobsen และ Bertelsen (2002) รายงานว่า CO2 ลดลงอัตราการเกิดออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์และนี่เป็นผลมาจากการลดลงของค่า pH เนื่องจากการดูดซึมของ CO2.
เคนเนดี้และคณะ (2004) ชี้ให้เห็นว่าแม้ค่า TBARS ยังคงอยู่ต่ำกว่า 2.0 มิลลิกรัมภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กก. สำหรับเนื้อแกะและเนื้อสัตว์ hogget ค่า TBARS สูงในเนื้อสัตว์ที่บรรจุใน 80: 20: 0 / O2: CO2: N2 กว่าแพ็คแผนที่อื่น ๆ ผลลัพธ์เหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับรายงานโดย Jakobsen และ Bertelsen (2000) ที่พบว่าการลดความเข้มข้นของ O2 ในช่องว่างเหนือของเหลวจาก 80% เป็น 55% มีอิทธิพลต่อการเกิดออกซิเดชันของไขมันของ MA บรรจุเนื้อ Jayasingh และคณะ (2002) ระบุว่าหลังจาก 6 วันของการจัดเก็บออกซิเจนสูงแผนที่พื้นดินตัวอย่างเนื้อมีมากขึ้นหมายถึงหมายเลข TBA (1.8 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กก.) สูงกว่าคนที่บรรจุอากาศ (0.6 มก. ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ / กก.) นอกจากนี้ลีนา Berruga, Bórnezและ Vergara (2007) เน้นย้ำว่า 70: 30: 0 / O2: CO2: บรรยากาศ N2 ผลค่าสูงสุดของ TBARS ในเนื้อแกะ ความเข้มข้นของออกซิเจนสูงโปรดปรานออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ในข้อตกลงกับ Insausti et al., 2001 และ Smiddy et al., 2002

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

seydim et al . ( 2006 ) เน้นว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บ , เนื้อดินบรรจุใน O2 และอากาศได้เพิ่มขึ้น ( P ≤ 0.05 ) ค่า TBA ในขณะที่ไม่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติพบว่าเนื้อใน N2 และแพ็คสูญญากาศ และค่า TBA ใน O2 บรรจุจำนวนสูงมาก ( > 20 มก. / กก. ( ) ในตอนท้ายของกระเป๋า ( วันที่ 9 ) ในขณะที่มันเป็นบลู 10.94 mg / kg ) ( 11 ) ชุดเฮดสเปซและ 10.77 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( 8.78 –สำหรับ 3 ชุดเฮดสเปซในการศึกษาปัจจุบัน เฟอร์นันเดซ โลเปซ et al . ( 2551 ) ระบุว่า นกกระจอกเทศสเต็กตากอากาศให้สูงที่สุด ( P < 0.05 ) โดยวัดค่าในขณะที่สเต็กในสูญญากาศ , แผนที่ ( 80% ต่อ 20% 2 ) หรือแผนที่ CO ( อาร์กอน CO2 69.8 % 30 % 0.2 % CO ) แพคเกจ ไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ( P > 0.05 ) โดยวัดค่าพวกเขากล่าวว่า การลดลงของปริมาณออกซิเจนในสูญญากาศ , แผนที่และแผนที่ Co บรรจุ สเต็ก และสิ่งกีดขวาง ลักษณะของบรรจุภัณฑ์ฟิล์มสัดส่วนสำหรับต่ำกว่าค่าปกติ .
ค่า TBA เนื้อนกกระจอกเทศใน O2 บรรจุสูงมากเมื่อเปรียบเทียบกับเนื้อสัตว์ต่าง ๆอื่น ๆ spainer ( 1992 ) กล่าวว่า ปริมาณของตัวเร่งปฏิกิริยาจากฮีโมโกลบินฮีม ( ,myoglobin และมีการสะสม ) และปริมาณธาตุเหล็กที่อยู่ในรูปของฮีม และไม่มีในเนื้อสัตว์มีความสัมพันธ์กับอัตราการออกซิเดชันไขมัน เนื้อนกกระจอกเทศมี heme เหล็กสูงกว่า ( ขาย& Hayes , 1996 ) และกรดไขมันไม่อิ่มตัว ( ขายมา& Kruger , 1996 ) เนื้อหามากกว่าเนื้อ ไก่ และหมู ทำให้เนื้อนกกระจอกเทศอ่อนไหวต่อปฏิกิริยาจาคอบเซ่น และ เบเตลเซน ( 2002 ) รายงานว่า CO2 ที่ลดลงและอัตราการออกซิเดชันของไขมันในเนื้อนี้ ประกอบกับการลด pH เนื่องจากการดูดซึม CO2
Kennedy et al . ( 2004 ) พบว่า แม้โดยวัดค่ายังคงอยู่ด้านล่าง 2.0 มิลลิกรัม / กิโลกรัม ( hogget และแกะเนื้อ โดยวัดค่าสูงกว่าในเนื้อบรรจุใน 80:20:0 / O2 : N2 : CO2 มากกว่าชุดอื่น ๆ ในแผนที่ผลนี้คล้ายคลึงกับรายงานโดย จาคอบเซ่น และ เบเตลเซน ( 2000 ) ที่พบว่า การลดความเข้มข้นของ O2 ในเฮดสเปซจาก 80% ถึง 55% มีอำนาจเล็ก ๆน้อย ๆในการออกซิเดชันของไขมันมาบรรจุเนื้อ jayasingh et al . ( 2002 ) ระบุว่า หลังจาก 6 วันของการจัดเก็บสูง ออกซิเจน แผนที่เนื้อดินตัวอย่างมีปริมาณหมายถึงตัวเลข TBA ( 1.8 มิลลิกรัม / กิโลกรัม น้ำตาล ) กว่าอากาศบรรจุอยู่ ( 0( 6 มก. / กก. ) นอกจากนี้ ลีนา berruga B , ó rnez และ Vergara ( 2007 ) เน้นว่า 70:30:0 / O2 : N2 CO2 : บรรยากาศส่งผลให้คุณค่าสูงสุดของปกติในแกะเนื้อ ออกซิเจนความเข้มข้นสูงโปรดปรานการออกซิเดชันของไขมันในเนื้อสัตว์ ในข้อตกลงกับ insausti et al . , 2001 และ smiddy et al . , 2002 .