Four sublime states of mind have be

Four sublime states of mind have been taught by the Buddha:
Love or Loving-kindness (metta)
Compassion (karuna)
Sympathetic Joy (mudita)
Equanimity (upekkha)

The Brahma-viharas are incompatible with a hating state of mind, and in that they are akin to Brahma - the divine but transient ruler of the higher heavens in the traditional Buddhist picture of the universe. In contrast to many other, conceptions of deities, East and West, who by their own devotees are said to show anger, wrath, jealousy and "righteous indignation," Brahma is free from hate; and one who assiduously develops these four sublime states, by conduct and meditation, is said to become an equal of Brahma (brahma-samo). If they become the domi-nant influence in his mind, he will be reborn in congenial worlds, the realms of Brahma. Therefore, these states of mind are called god-like, Brahma-like.

They are called abodes (vihara) because they should become the mind's constant dwelling-places where we feel "at home"; they should not remain merely places of rare and short visits, soon forgotten. In other words, our minds should become thoroughly saturated by them. They should become our inseparable companions, and we should be mindful of them in all our common activities. As the Metta Sutta, the Song of Loving-kindness, says:

When standing, walking, sitting, lying down,
Whenever he feels free of tiredness,
Let him establish well this mindfulness -
This, it is said, is the Divine Abode.

These four - love, compassion, sympathetic joy and equanimity - are also known as the boundless states (appamanna), because, in their perfection and their true nature, they should not be narrowed by any limitation as to the range of beings towards whom they are extended. They should be non-exclusive and impartial, not bound by selective preferences or prejudices. A mind that has attained to that boundless-ness of the Brahma-viharas will not harbour any national, racial, religious or class hatred.

But unless rooted in a strong natural affinity with such a mental atti-tude, it will certainly not be easy for us to effect that boundless applica-tion by a deliberate effort of will and to avoid consistently any kind or degree of partiality. To achieve that, in most cases, we shall have to use these four qualities not only as principles of conduct and objects of reflection but also as subjects of methodical meditation. That meditation is called Brahma-vihara-bhavana, the meditative development of the sublime states. The practical aim is to achieve, with the help of these sublime states, those high stages of mental concentration called jhana, "meditative absorption". The meditations on love, compassion and sym-pathetic joy may each produce the attainment of the first three absorp-tions, while the meditation on equanimity will lead to the fourth jhana only, in which equanimity is the most significant factor.

Generally speaking, persistent meditative practice will have two crowning effects: first, it will make these four qualities sink deep into the heart so that they become spontaneous attitudes not easily overthrown; second, it will bring out and secure their boundless extension, the unfold-ing of their all-embracing range. In fact, the detailed instructions given in the Buddhist scriptures for the practice of these four meditations are clearly intended to gradually unfold the boundlessness of the sublime states. They systematically break down all barriers restricting their appli-cation to particular individuals or places.

In meditative exercises, the selection for people to whom thoughts of love, compassion or sympathetic joy are directed, proceeds from the easier to the more difficult. For instance, when meditating on loving-kindness, one starts with an aspiration for one's own well-being, using it as a point of reference for gradual extension: "Just as I wish to be happy and free from suffering, so may that being ... may all beings be happy and free from suffering!" Then one extends the thought of loving-kindness to a person for whom one has a loving respect, as, for instance, a teacher; then to dearly beloved people, to indifferent ones, and finally to enemies, if any, or those disliked. Since this meditation is concerned with the welfare of the living, one should not choose people who have died; one should also avoid choosing people towards whom one may have feelings of sexual attraction.

After one has been able to cope with the hardest task, to direct one's thoughts of loving-kindness to disagreeable people, one should now "break down the barriers" (sima-sambheda). Without making any dis-crimination between those four types of people, one should extend one's loving-kindness to them equally. At that point of the practice one will have come to the higher stages of concentration: with the appearance of the mental reflex-image (patibhaga-nimitta), "access concentration" (upacara samadhi) will have been reached, and further progress will lead to the full concentration (appana) of the first jhana, then the higher jhanas.

For spatial expansion, the practice starts with those in one's immediate environment such as one's family, then extends to the neighbour-ing houses, to those on the whole street, the town, country, other countries and the entire world. In "pervasion of the directions", one's thought of loving-kindness is directed first to the east, then to the west, north, south, the intermediate directions, the zenith and nadir.

The same principles of practice apply to the meditative development of compassion, sympathetic joy and equanimity, with due variations in the selection of people. Details of the practice will be found in the texts (see Visuddhimagga, Chapter IX).

The ultimate aim of attaining the jhanas on the Brahmaviharas is to produce a state of mind that can serve as a firm basis for the liberating insight into the true nature of all phenomena, as being impermanent, liable to suffering and unsubstantial. A mind that has achieved medita-tive absorption induced by the sublime states will be pure, tranquil, firm, collected and free of coarse selfishness. It will thus be well prepared for the final work of deliverance which can be completed only by insight.

The preceding remarks show that there are two ways of developing the sublime states: first by practical conduct and an appropriate direc-tion of thoughts; and second by methodical meditation aiming at the absorptions. Each will prove helpful to the other. Methodical meditative practice will help love, compassion, joy and equanimity to become spontaneous. It will help make the mind firmer and calmer in withstanding the numerous irritations in life that challenge us to maintain these four qualities in thoughts, words and deeds.

On the other hand, if one's practical conduct is increasingly gov-erned by these sublime states, the mind will harbour less resentment, tension and irritability, the reverberations of which often subtly intrude into the hours of meditation, forming there the "hindrance of restless-ness". Our everyday life and thought has a strong influence on the meditative mind; only if the gap between them is persistently narrowed will there be a chance for steady meditative progress and for achieving the highest aim of our practice.

Meditative development of the sublime states will be aided by repeated reflection upon their qualities, the benefits they bestow and the dangers from their opposites. As the Buddha says, "What a person considers and reflects upon for a long time, to that his mind will bend and incline.".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อเมริกาสี่คลายใจแล้วสอน โดยพระ:ความรักหรือ Loving-kindness (เมตตา)เมตตา (karuna)ความเห็นอกเห็นใจ (mudita)Equanimity (อุเบกขา)พระพรหม-viharas กันกับรัฐ hating ของจิตใจ และที่จะเหมือนกับพระพรหม - เจ้าฟ้าสูงภาพพุทธดั้งเดิมของจักรวาลชั่วคราว แต่พระเจ้า ตรงข้ามอื่น ๆ อีกมากมาย conceptions ของเทวดา ตะวันออกและตะวันตก คน โดยตนเองเลือกสรรค์กล่าวว่า การแสดงความโกรธ อาชญา พระ และ "ชอบธรรม indignation พรหมเป็นอิสระจาก เกลียด และผู้พัฒนาวิชาธรรมนี้สี่คลายอเมริกา ปฏิบัติและสมาธิ ว่า เป็นเท่ากันของพระพรหม (พรหมสมอ) ถ้าพวกเขากลายเป็นอิทธิพล domi nant ในจิตใจของเขา เขาจะได้รีบอร์นในโลกเข้า อาณาจักรของพระพรหม ดังนั้น จิตรัฐเหล่านี้จะเรียกว่า เหมือนพระเจ้า พระพรหมเหมือนพวกเขาเรียกว่า abodes (วิหาร) เนื่องจากพวกเขาจะกลายเป็นจิตคงอยู่อาศัยสถานที่เราพัก ""; นอกจากนี้พวกเขาไม่ควรถูกเพียงสถานที่ของหายาก และสั้น ลืมเร็ว ๆ นี้ ในคำอื่น ๆ เราควรเป็นอย่างอิ่มตัว โดยพวกเขา พวกเขาจะกลายเป็นสหายของเราในเมื่อ และเราควรจะคำนึงถึงของพวกเขาในกิจกรรมทั่วไปของเรา เป็นสูตรเมตตา เพลง Loving-kindness กล่าวว่า:เมื่อยืน เดิน นั่ง นอนลงเมื่อใดก็ตามเขารู้สึกฟรีของเทวัญดาราสปาให้เขาสร้างดีนี้สติ-นี้ กล่าว มีพระพักอยู่4 เหล่านี้ - รัก ความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ และ equanimity - เรียกอีกอย่างว่าอเมริกามากมาย (appamanna), เนื่องจาก ในความสมบูรณ์แบบของพวกเขาและธรรมชาติที่แท้จริงของพวกเขา พวกเขาควรไม่จำกัด โดยมีข้อจำกัดเกี่ยวกับช่วงของสิ่งมีชีวิตต่อที่พวกเขาจะขยาย พวกเขาควรจะไม่ใช่ และเป็น ธรรม ไม่ผูก โดยใช้ลักษณะหรืออคติ มีจิตใจที่ได้รับไปนั้นทางสบาย ๆ ของพระพรหม-viharas จะไม่ฮาร์เบอร์แห่งชาติ เชื้อชาติ ศาสนาหรือความเกลียดชังชั้นใด ๆแต่ถ้าใช้ในความสัมพันธ์ธรรมชาติแข็งแรงด้วยเช่นมีจิต atti-tude แน่นอนไม่ได้ง่ายสำหรับเราผลกระทบที่ applica-สเตรชันมากมาย ด้วยความพยายามโดยเจตนาของเจ้า และหลีกเลี่ยงอย่างต่อเนื่องทุกชนิดหรือระดับของทรง เพื่อบรรลุซึ่ง ส่วนใหญ่ เราจะต้องใช้คุณสมบัติสี่เหล่านี้ไม่เพียงแต่ เป็นหลักจรรยาบรรณและสะท้อนวัตถุ แต่ยังเป็นเรื่องของสมาธิที่มีเหตุผล การทำสมาธิที่เรียกว่าพรหมวิหารบาวานาไพร พัฒนาสมาธิของอเมริกาโซฟา เป้าหมายปฏิบัติจะบรรลุ ด้วยความช่วยเหลือของรัฐเหล่านี้คลาย ขั้นที่สูงของสมาธิจิตที่เรียกว่า jhana "การดูดซึมเข้าฌาน" สมาธิในความรัก ความเมตตา และความสุขแรมซิมน่าสงสารแต่ละให้มั่นสามก่อน absorp-tions ขณะนั่งสมาธิบน equanimity เข้าสู่รอบสี่ jhana เท่านั้น ซึ่ง equanimity เป็นปัจจัยสำคัญที่สุดพูด ฝึกสมาธิแบบจะมีลักษณะพิเศษที่เด่นที่สุด 2: อันดับแรก จะทำให้คุณภาพสี่เหล่านี้จมลึกเข้าไปในห้องเพื่อให้พวกเขากลายเป็นทัศนคติที่ขาดไม่ได้ overthrown ที่สอง มันจะนำออก และรักษาความปลอดภัยของส่วนขยายมากมาย ing unfold ของช่วงทั้งหมด ในความเป็นจริง คำแนะนำรายละเอียดในคัมภีร์พระพุทธศาสนาในการฝึกสมาธิเหล่านี้สี่มีชัดเจนวัตถุประสงค์เพื่อค่อย ๆ แฉ boundlessness รัฐคลาย พวกเขาเป็นระบบทำลายลงอุปสรรคทั้งหมดที่จำกัดของ appli cation เฉพาะบุคคลหรือสถานในการฝึกสมาธิ การเลือกคนที่ความคิดความรัก ความเมตตา หรือความเห็นอกเห็นใจจะถูกนำ ดำเนินจากง่ายไปยังยาก เช่น เมื่อใคร่ครวญใน loving-kindness ถ้อย หนึ่งเริ่มต้น ด้วยประณิธานสำหรับหนึ่งของสุขภาพ ใช้เป็นจุดอ้างอิงสำหรับส่วนขยายที่สมดุล: "เหมือนฉันต้องการให้มีความสุข และปราศจากทุกข์ ดังนั้นอาจที่...พฤษภาคม สิ่งมีชีวิตทั้งหมดเป็นอิสระจากทุกข์ และความสุข" แล้ว หนึ่งขยายความคิดของ loving-kindness เพื่อผู้ที่มีเคารพที่รัก เป็น เช่น ครู แล้ว จะลองรัก คน คนสนใจ และสุดท้ายศัตรู ถ้ามี หรือ disliked เหล่านั้น เนื่องจากการทำสมาธินี้เกี่ยวข้องกับสวัสดิภาพของชีวิต หนึ่งควรเลือกคนที่ต้องตาย หนึ่งยังควรหลีกเลี่ยงเลือกบุคคลต่อบุคคลหนึ่งอาจมีความรู้สึกของสถานที่ท่องเที่ยวทางเพศหลังจากหนึ่งได้สามารถรับมือกับภารกิจที่ยากที่สุด ตรงของหนึ่งความคิดของ loving-kindness คนไม่ หนึ่งควรตอนนี้ "ทำลายลงอุปสรรค" (สีมา-sambheda) โดยไม่ทำการใด ๆ crimination ลดระหว่างชนิดที่สี่คน หนึ่งควรขยาย loving-kindness ของพวกเขาอย่างเท่าเทียมกัน ตัวอย่าง แบบฝึกหัด หนึ่งจะมาขั้นสูงขึ้นของความเข้มข้น: ลักษณะของการสะท้อนภาพ (patibhaga-nimitta), "เข้าถึงสมาธิ" (ซามาดฮี upacara) จะถูกถึง และเพิ่มเติม ความคืบหน้าจะนำไปสู่ความเข้มข้นเต็ม (appana) ของ jhana แรก แล้ว jhanas สูงขยายพื้นที่ แบบฝึกหัดเริ่มต้น ด้วยผู้หนึ่งทันทีสภาพแวดล้อมเช่นครอบครัวของ แล้วขยายไปบ้านเพื่อนบ้านกำลัง การเหล่านั้นในทั้งถนน เมือง ประเทศ ประเทศ และทั้งโลก ใน "pervasion คำแนะนำ" เป็นผู้กำกับของหนึ่งความคิดของ loving-kindness แรกฝั่งตะวันออก แล้วตะวันตก เหนือ ใต้ ขั้นกลาง ซีนิท และจุดจอมดินหลักปฏิบัติเดียวกับการพัฒนาสมาธิความเมตตา ความเห็นอกเห็นใจ และ equanimity รูปแบบที่ครบกำหนดในการเลือกของคน จะพบรายละเอียดของการปฏิบัติในข้อความ (ดูวิสุทธิมรรค บท IX)จุดมุ่งหมายสูงสุดของการบรรลุ jhanas บน Brahmaviharas จะผลิตสิ่งของสามารถใช้เป็นข้อมูลพื้นฐานของบริษัทสำหรับถ้ำไซต์อาจเห็นธรรมชาติที่แท้ของปรากฏการณ์ทั้งหมด เป็น impermanent ชอบทุกข์ และ unsubstantial มีจิตใจที่ได้รับการดูดซึม medita tive เกิดจากอเมริกาโซฟา จะบริสุทธิ์ เงียบสงบ บริษัท รวบรวม และอิสระของความหยาบ มันจะดังมีเตรียมงานขั้นสุดท้ายฉลองซึ่งสามารถดำเนินการ ด้วยความเข้าใจเท่านั้นหมายเหตุก่อนหน้านี้แสดงว่า มีสองวิธีในการพัฒนารัฐคลาย: แรกทางประพฤติปฏิบัติเหมาะสม direc-สเตรชันคิด และที่สอง โดยมีเหตุผลสมาธิมุ่งที่การ absorptions แต่ละจะพิสูจน์ประโยชน์อื่น ๆ มีเหตุผลฝึกสมาธิจะช่วยให้ความรัก ความเมตตา ความสุข และ equanimity อยู่เป็น มันจะช่วยให้จิตใจน้อง และแน่นมากขึ้นเท่าในซิระคายเคืองต่อที่มากมายในชีวิตที่เรารักษาคุณภาพเหล่านี้ 4 ในความคิด คำ และความบนมืออื่น ๆ ถ้าประพฤติปฏิบัติขึ้น gov erned โดยรัฐเหล่านี้คลาย จิตใจจะฮาร์เบอร์น้อยขุ่น ความตึงเครียด และ irritability ที่ reverberations ซึ่งมักจะเข้ามาก้าวก่ายในชั่วโมงของการทำสมาธิ การขึ้นรูปมี "กำแพงของสโมสรดาวน์" หา ชีวิตประจำวันของเราและคิดว่ามีอิทธิพลในจิตใจสมาธิ ถ้าช่องว่างระหว่างพวกเขาจะสามารถจำกัด จะมีโอกาส สำหรับความก้าวหน้าเข้าฌานมั่นคง และบรรลุจุดมุ่งหมายสูงสุดของการปฏิบัติของเราจะจะช่วยพัฒนาสมาธิของอเมริกาโซฟา โดยสะท้อนซ้ำขึ้นอยู่กับคุณภาพของ จะอำนวยประโยชน์ และอันตรายจากของพวกเขาตรงกันข้าม ตามที่พระพุทธเจ้ากล่าวว่า "ผู้ใดพิจารณา และสะท้อนตามมาเป็นเวลานาน การที่จิตใจของเขาจะโค้ง และเอียง"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สี่พรหมวิหารได้รับการสอนจากพระพุทธเจ้า:
ความรักหรือความรักความเมตตา (เมตตา)
เมตตา (กรุณา)
เห็นใจจอย (มุทิตา)
อุเบกขา (upekkha) พรหม viharas จะเข้ากันกับรัฐเกลียดของจิตใจและที่พวกเขา มีความคล้ายกับพระพรหม - ผู้ปกครองของพระเจ้า แต่ชั่วคราวของสวรรค์ที่สูงขึ้นในรูปแบบดั้งเดิมของชาวพุทธจักรวาล ในทางตรงกันข้ามกับอีกหลายแนวความคิดของเทพตะวันออกและตะวันตกโดยที่ชื่นชอบของตัวเองบอกว่าจะแสดงความโกรธความโกรธหึงหวงและ "ความไม่พอใจชอบธรรม" พระพรหมเป็นอิสระจากความเกลียดชัง; และเป็นผู้หนึ่งที่เพียรพยายามพัฒนาเหล่านี้สี่รัฐประเสริฐโดยการดำเนินการและการทำสมาธิกล่าวคือจะกลายเป็นที่เท่ากันของพระพรหม (พรหม-samo) ถ้าพวกเขากลายเป็นอิทธิพล Domi-nant ในใจของเขาเขาจะเกิดใหม่ในโลกถูกใจอาณาจักรของพระพรหม ดังนั้นรัฐเหล่านี้ของจิตใจที่เรียกว่าพระเจ้าเหมือนพระพรหมเหมือน. พวกเขาจะเรียกบ้านเรือน (วิหาร) เพราะพวกเขาควรจะเป็นใจที่อาศัยคงที่ที่เรารู้สึกว่า "ที่บ้าน"; พวกเขาไม่ควรยังคงอยู่เพียงสถานที่ของการเข้าชมที่หายากและสั้นลืมเร็ว ในคำอื่น ๆ จิตใจของเราควรจะกลายเป็นอิ่มตัวอย่างทั่วถึงโดยพวกเขา พวกเขาควรจะเป็นสหายของเราแยกออกไม่ได้และเราควรจะสนใจพวกเขาในทุกกิจกรรมร่วมกันของเรา ในฐานะที่เป็นเมตตาซูตเพลงของความรักความเมตตากล่าวว่าเมื่อยืนเดินนั่งนอนลงเมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกฟรีเหน็ดเหนื่อยเมื่อยล้าให้เขาสร้างกันนี้สติ - นี้ก็จะกล่าวว่าเป็นพระเจ้า Abode. เหล่านี้ สี่ - ความรักความเมตตาความสุขความเห็นอกเห็นใจและความใจเย็น - ยังเป็นที่รู้จักในประเทศที่ไม่มีที่สิ้นสุด (appamanna) เพราะในความสมบูรณ์แบบของพวกเขาและธรรมชาติที่แท้จริงของพวกเขาไม่ควรที่จะลดลงจากข้อ จำกัด ใด ๆ ที่เป็นช่วงของสิ่งมีชีวิตที่มีต่อผู้ที่พวกเขาเป็น ขยาย พวกเขาควรจะไม่ผูกขาดและเป็นกลางไม่ผูกพันตามการตั้งค่าที่เลือกหรืออคติ ทราบว่าได้บรรลุที่ไม่มีที่สิ้นสุด-ภาวะของพระพรหม-viharas จะไม่ปิดบังชาติใดเชื้อชาติศาสนาความเกลียดชังหรือระดับ. แต่ถ้าหยั่งรากลึกในความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งกับธรรมชาติเช่นจิต Atti-tude ก็จะไม่แน่นอนเป็นเรื่องง่าย สำหรับเราที่จะมีผลกระทบที่ applica-การไม่มีที่สิ้นสุดโดยเป็นความพยายามที่จะพิจารณาและเพื่อหลีกเลี่ยงอย่างต่อเนื่องชนิดหรือระดับของความลำเอียงใด ๆ เพื่อให้บรรลุว่าในกรณีส่วนใหญ่เราจะต้องใช้เหล่านี้สี่คุณภาพไม่เพียง แต่เป็นหลักการของการดำเนินการและวัตถุของการสะท้อน แต่ยังเป็นเรื่องของการทำสมาธิระเบียบ การทำสมาธิที่เรียกว่าพระพรหม-วิหาร-Bhavana การพัฒนาสมาธิของรัฐประเสริฐ จุดมุ่งหมายของการปฏิบัติคือการประสบความสำเร็จด้วยความช่วยเหลือของรัฐประเสริฐเหล่านี้ขั้นตอนเหล่านั้นสูงของความเข้มข้นทางจิตที่เรียกว่าฌาน "ฌาน" สมาธิในความรักความเมตตาและความสุข sym-น่าสงสารอาจผลิตแต่ละสำเร็จของสามคนแรก tions-ดูดซับในขณะที่การทำสมาธิในความใจเย็นจะนำไปสู่ฌานที่สี่เท่านั้นซึ่งในความใจเย็นเป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด. โดยทั่วไปถาวร การปฏิบัติสมาธิจะมีสองลักษณะเป็นยอดแรกมันจะทำให้เหล่านี้สี่คุณภาพจมลึกลงไปในหัวใจเพื่อให้พวกเขากลายเป็นทัศนคติที่เกิดขึ้นเองไม่ได้เจ๊งได้อย่างง่ายดาย ที่สองก็จะนำออกมาและการรักษาความปลอดภัยการขยายไม่มีที่สิ้นสุดของพวกเขาแฉไอเอ็นจีในช่วงที่ทั้งหมดกอดของพวกเขา ในความเป็นจริงคำแนะนำรายละเอียดที่กำหนดไว้ในพระไตรปิฎกสำหรับการปฏิบัติของทั้งสี่สมาธิมีความตั้งใจอย่างชัดเจนที่จะค่อยๆแฉไม่มีที่สิ้นสุดของรัฐประเสริฐ พวกเขามีระบบทำลายลงอุปสรรคทั้งหมด จำกัด appli ไอออนบวกของพวกเขาให้กับประชาชนโดยเฉพาะอย่างยิ่งหรือสถานที่. ในการออกกำลังกายที่ชอบเลือกสำหรับคนที่จะคิดของผู้ที่รักความเมตตาหรือความสุขขี้สงสารเป็นผู้กำกับ, เงินที่ได้จากเรื่องง่ายที่จะยากมากขึ้น ตัวอย่างเช่นเมื่อนั่งสมาธิในความเมตตาหนึ่งเริ่มต้นด้วยความทะเยอทะยานสำหรับตัวของตัวเองเป็นอยู่ที่ดีใช้เป็นจุดอ้างอิงสำหรับการขยายค่อยเป็นค่อยไป "เช่นเดียวกับที่ฉันต้องการที่จะมีความสุขและเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมานดังนั้นอาจจะเป็นที่ ... มนุษย์ทุกคนอาจจะมีความสุขและเป็นอิสระจากความทุกข์ทรมาน " จากนั้นหนึ่งในความคิดของการขยายความเมตตากับคนหนึ่งสำหรับผู้ที่มีความเคารพรักที่เป็นเช่นครู; แล้วกับคนอย่างสุดซึ้งที่รักกับคนที่ไม่แยแสและในที่สุดศัตรูถ้ามีหรือผู้ที่ไม่ชอบ ตั้งแต่การทำสมาธินี้จะเกี่ยวข้องกับสวัสดิการของคนเป็นหนึ่งไม่ควรเลือกคนที่มีผู้เสียชีวิต; หนึ่งยังควรหลีกเลี่ยงการเลือกคนที่มีต่อคนที่หนึ่งอาจจะมีความรู้สึกของความดึงดูดทางเพศ. หลังจากที่ได้รับสามารถที่จะรับมือกับงานที่ยากที่สุดที่จะคิดหนึ่งโดยตรงของความเมตตากับคนที่ไม่ถูกใจหนึ่งควรตอนนี้ "ทำลายลงอุปสรรค" ( สีมา-sambheda) โดยไม่ต้องทำใด ๆ โรคการทับถมระหว่างสี่ประเภทของคนหนึ่งควรขยายหนึ่งของความรักความเมตตาให้กับพวกเขาอย่างเท่าเทียมกัน เมื่อมาถึงจุดของการปฏิบัติว่าใครจะได้มาถึงขั้นตอนของความเข้มข้นที่สูงขึ้น: มีลักษณะของจิตสะท้อนภาพ (patibhaga-nimitta) "ความเข้มข้นของการเข้าถึง" (upacara สมาธิ) จะได้รับถึงและความคืบหน้าต่อไปจะนำไปสู่ ความเข้มข้นเต็มรูปแบบ (appana) ของฌานแรกแล้วฌานที่สูงขึ้น. สำหรับการขยายตัวเชิงพื้นที่การปฏิบัติเริ่มต้นด้วยผู้ที่อยู่ในสภาพแวดล้อมได้ทันทีหนึ่งเช่นครอบครัวหนึ่งจากนั้นขยายไปบ้านเพื่อนบ้านไอเอ็นจีเพื่อให้ผู้ที่อยู่ในสถานที่ทั้งหมด เมืองประเทศและประเทศอื่น ๆ ทั่วโลก ใน "pervasion ทิศทาง" ความคิดหนึ่งของความเมตตาเป็นผู้กำกับครั้งแรกไปทางทิศตะวันออกจากนั้นไปทางทิศตะวันตกทิศเหนือทิศใต้ทิศทางกลางสุดยอดและจุดต่ำสุด. หลักการเดียวกันของการปฏิบัติที่นำไปใช้กับการพัฒนาสมาธิของ ความเห็นอกเห็นใจความสุขความเห็นอกเห็นใจและความใจเย็นกับการเปลี่ยนแปลงเนื่องจากในการเลือกของประชาชน รายละเอียดของการปฏิบัติจะพบในตำรา (ดู Visuddhimagga บท IX). จุดมุ่งหมายสูงสุดของการบรรลุฌานที่ Brahmaviharas คือการผลิตสภาวะของจิตใจที่สามารถใช้เป็นพื้นฐานที่มั่นคงสำหรับความเข้าใจที่ปลดปล่อยออกเป็นธรรมชาติที่แท้จริง ของปรากฏการณ์ทั้งหมดเป็นอนิจจัง, ระวางโทษทุกข์ทรมานและความมั่นคง ทราบว่าได้ประสบความสำเร็จในการดูดซึม medita-เชิงเกิดจากรัฐประเสริฐจะบริสุทธิ์เงียบสงบ บริษัท เก็บรวบรวมและปราศจากความเห็นแก่ตัวหยาบ มันจึงจะได้รับการเตรียมความพร้อมสำหรับการทำงานสุดท้ายของการปลดปล่อยซึ่งสามารถจะแล้วเสร็จโดยเฉพาะความเข้าใจ. ข้อสังเกตก่อนหน้านี้แสดงให้เห็นว่ามีสองวิธีในการพัฒนารัฐประเสริฐ: ครั้งแรกโดยการดำเนินการในทางปฏิบัติและเหมาะสม Direc-การของความคิด; และครั้งที่สองโดยการทำสมาธิระเบียบเป้าหมายในการดูดซึม แต่ละคนจะพิสูจน์เป็นประโยชน์กับคนอื่น ๆ การปฏิบัติสมาธิระเบียบจะช่วยให้ความรักความเมตตาความสุขและความใจเย็นที่จะกลายเป็นที่เกิดขึ้นเอง มันจะช่วยทำให้จิตใจกระชับและเงียบสงบในการต่อสู้ระคายเคืองต่าง ๆ นานาในชีวิตที่ท้าทายเราในการรักษาเหล่านี้สี่คุณภาพในความคิดคำพูดและการกระทำ. ในทางตรงกันข้ามถ้าประพฤติปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งจะเพิ่มขึ้น gov-erned โดยรัฐประเสริฐเหล่านี้ ใจจะปิดบังความไม่พอใจน้อยกว่าความตึงเครียดและความหงุดหงิดของก้องกังวานอย่างละเอียดซึ่งมักจะก้าวก่ายเข้าไปในชั่วโมงของการทำสมาธิไว้มี "อุปสรรคของกระสับกระส่ายจัง" ชีวิตประจำวันของเราและคิดว่ามีอิทธิพลต่อจิตใจสมาธิ; เฉพาะในกรณีที่ช่องว่างระหว่างพวกเขาลดลงอย่างต่อเนื่องจะมีโอกาสสำหรับความคืบหน้าสมาธิอย่างต่อเนื่องและเพื่อให้บรรลุจุดมุ่งหมายสูงสุดของการปฏิบัติของเรา. การพัฒนาสมาธิของรัฐประเสริฐจะได้รับความช่วยเหลือจากการสะท้อนซ้ำเมื่อคุณภาพของพวกเขาได้รับประโยชน์ที่พวกเขามอบให้และ อันตรายจากตรงข้ามของพวกเขา ในฐานะที่เป็นพระพุทธเจ้ากล่าวว่า "สิ่งที่คนพิจารณาและสะท้อนให้เห็นถึงเป็นเวลานานเพื่อที่ใจของเขาจะโค้งและลาด."

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สี่รัฐประเสริฐของจิตใจได้รับการสั่งสอนโดยพระพุทธเจ้า :
ความรักหรือความเมตตา ( ความเมตตา )

( กรุณา ) มุทิตา ( มุทิตา ) อุเบกขา ( อุเบกขา )

พระพรหมวิหารจะเข้ากันไม่ได้กับเกลียดสภาวะของจิตใจ และในการที่พวกเขาจะคล้ายกับพรหม - เทพ แต่ชั่วคราว ไม้บรรทัด ฟ้าสวรรค์ที่สูงในแบบพุทธรูปของจักรวาล ในทางตรงกันข้ามกับหลายอื่น ๆมโนทัศน์ของเทพ ตะวันออก และตะวันตก ที่ตนเองเป็นผู้กล่าวแสดงความโกรธ ความอิจฉาริษยา และ " ความไม่พอใจชอบธรรม " พระพรหม ฟรี จากเกลียด และคนที่เพียรพยายามพัฒนาเหล่านี้สี่ประเสริฐรัฐ โดยพฤติกรรม และสมาธิ จะบอกว่าเป็น เท่าเทียมกันของพระพรหม ( พระพรหมเท่านั้น ) ถ้าพวกเขากลายเป็นวันอีเมล์อิทธิพลในจิตใจของเขา เขาจะไปเกิดในที่ดีของโลกอาณาจักรของพรหม ดังนั้นเหล่านี้รัฐของจิตใจ เรียกว่า พระเจ้า เช่น พระพรหมชอบ

จะเรียก abodes ( วิหาร ) เพราะพวกเขาจะกลายเป็นที่อาศัยของจิตที่คงที่ที่เรารู้สึก " ที่บ้าน " ; พวกเขาควรจะไม่เพียงสถานที่ของการเข้าชมน้อยและสั้น แล้วลืม ในคำอื่น ๆ จิตใจของเราก็จะสะอาดอิ่มตัวโดยพวกเขาพวกเขาจะกลายเป็นเพื่อนซี้ของเรา และเราควรจะใส่ใจในกิจกรรมปกติของเรา เป็นเมตตา สุตตะ เพลงแห่งความรักความเมตตา พูด :

เมื่อยืน เดิน นั่ง นอน เมื่อใดก็ตามที่เขารู้สึกฟรี

ให้เขาสร้างความเหนื่อย นี่สติ -
นี้ว่ากันว่าเป็น abode เทพ

4 - รัก เมตตาจอย เมตตา และอุเบกขา - เป็นที่รู้จักกันเป็นรัฐไม่มีที่สิ้นสุด ( appamanna ) เพราะในความสมบูรณ์และธรรมชาติที่แท้จริงของพวกเขา พวกเขาไม่ควรแคบ โดยข้อ จำกัด ใด ๆเป็นเพื่อช่วงของมนุษย์ที่มีต่อผู้ที่พวกเขาจะขยาย พวกเขาควรจะไม่พิเศษ และเป็นธรรม ไม่ผูกพันด้วยการตั้งค่าที่เลือกหรืออคติ .จิตที่ได้บรรลุนั้น เนสไม่มีที่สิ้นสุดของพระพรหมวิหารจะไม่ท่าเรือชาติใด เชื้อชาติ ศาสนา หรือชั้นเกลียด

แต่ถ้ารากฐานแข็งแรงธรรมชาติโปรดปรานเช่น atti จิต tude มันจะไม่ง่ายสำหรับเราที่จะผ่านสิ่งที่เห็นทั้งหมดผลที่ไม่มีที่สิ้นสุดโดยเจตนาและความพยายามจะ เพื่อหลีกเลี่ยงอย่างต่อเนื่องชนิดใด หรือระดับยุโรป เพื่อให้บรรลุความสำเร็จในกรณีส่วนใหญ่ เราก็จะต้องใช้เหล่านี้สี่คุณภาพไม่เพียง แต่เป็นหลักการของการปฏิบัติและการสะท้อนของวัตถุ แต่ยังเป็นเรื่องของวิธีการทำสมาธิ สมาธิภาวนา เรียกว่า พรหมวิหาร พัฒนาสมาธิของอเมริกาที่เลิศที่สุด เป้าหมายการปฏิบัติเพื่อบรรลุ ด้วยการช่วยเหลือของรัฐประเสริฐเหล่านี้ ขั้นตอนที่สูงของจิตค่ะ ฌานสมาธิเรียก ," ฌาน " การนั่งสมาธิในความรัก ความเมตตา และสงสารน่าสงสารจอยแต่ละผลิต ภูมิปัญญาของสามตัวแรก absorp tions ในขณะที่สมาธิอุเบกขาจะนำไปสู่ค่ะ ฌานที่ 4 เท่านั้น ซึ่ง อุเบกขา เป็นปัจจัยที่สำคัญที่สุด

พูดง่าย ฝึกสมาธิแบบถาวรจะได้สองผลเป็นครั้งแรกมันจะทำให้เหล่านี้สี่คุณภาพจมลึกเข้าไปในหัวใจเพื่อให้พวกเขากลายเป็นธรรมชาติทัศนคติไม่สามารถคว่ำ ที่สอง มันจะออกและการรักษาความปลอดภัยส่วนขยายไม่มีที่สิ้นสุดของพวกเขาแฉ ing ของตนโอบกอดช่วง ในความเป็นจริงคําแนะนํารายละเอียดที่ระบุในคัมภีร์พระพุทธศาสนาเพื่อฝึกสมาธิ เหล่านี้สี่ชัดเจนตั้งใจที่จะค่อย ๆ คลี่สภาพอนันต์ของอเมริกาที่เลิศที่สุด พวกเขาสามารถทำลายลงอุปสรรคทั้งหมด จำกัด ของพวกเขา การใช้บุคคลใดหรือสถานที่

ในการทำสมาธิการออกกำลังกาย , การเลือกสำหรับทุกคนที่ความคิดของความรักความเมตตาหรือสงสารจอยา รายได้จากง่ายไปยาก ตัวอย่าง เมื่อนั่งสมาธิในความเมตตาหนึ่ง เริ่มด้วยปณิธานเพื่อตัวเราเองเป็นอยู่ที่ดี , ใช้เป็นจุดอ้างอิงเพื่อการส่งเสริมค่อยเป็นค่อยไป : " ฉันต้องการที่จะมีความสุขและพ้นทุกข์ได้ ดังนั้นอาจจะเห็นว่าเป็น . . . . . . . ขอให้สรรพสัตว์ทั้งหลายมีความสุขและพ้นทุกข์ !" แล้วหนึ่งขยายความคิดความรักความเมตตาต่อบุคคลที่มีความเคารพ รัก เช่น เป็นครู แล้วให้แขกผู้มีเกียรติประชาชนจะไม่แยแสคน และสุดท้ายกับศัตรู ถ้าใด ๆ หรือผู้ที่ไม่ชอบ เนื่องจากสมาธินี้เกี่ยวข้องกับสวัสดิภาพของชีวิต ไม่ควรเลือกคนที่เสียชีวิต