populations had declined by 1.5 and

populations had declined by 1.5 and 3.4 log CFU/nut, respectively, at
4 °C and by 3.6 and 5.6 log CFU/nut, respectively, at ambient conditions
(Table 1).
The long-term survival of Salmonella in tree nuts is well documented
(Abd et al., 2012; Beuchat and Heaton, 1975; Beuchat andMann, 2010a;
Blessington et al., 2012; Kimber et al., 2012; Komitopoulou and
Peñaloza, 2009; Uesugi et al., 2006). The survival of Salmonella at ambient
conditions as observed in the current study for inshell walnuts was
comparable to the survival in these previous studies. Survival of
Salmonella in tree nuts is usually significantly better at colder temperatures;
in some cases bacterial levels remain virtually unchanged for
more than a year of storage at −20 or 4 °C (Beuchat and Mann,
2010a; Blessington et al., 2012; Kimber et al., 2012; Uesugi et al.,
2006). Consistent with the current study, Salmonella levels have also
been shown to slowly decline during low-temperature storage (−20
to 5 °C) on inoculated pecan kernels, inshell pecans, crushed hazelnut
shells, and crushed cocoa shells (Beuchat and Heaton, 1975; Beuchat
and Mann, 2010a; Komitopoulou and Peñaloza, 2009). The differences
in low-temperature survival among different nuts may be linked to
available nutrients and/or protectants on the surface of the inshell or
kernel, the bacterial strain, the inoculation procedure, or other storage
variables (e.g., humidity).
Natural levels of contamination of walnuts with Salmonella are not
known but are likely to be very low (e.g., 1 MPN/100 g) based on levels
measured in other tree nuts (Bansal et al., 2010; Danyluk et al., 2007;
Lieberman and Harris, unpublished). One of the potential points of contamination
of walnuts after harvest is when the outer hull is removed.
After hulling, inshell walnuts pass through a “rock” or float tank that allows
heavy materials like stones to separate from the product. Aerobic
plate counts and coliform counts in the rock tank water can exceed
6 log CFU/ml (Blessington, 2011; Frelka and Harris, unpublished).
Meyer and Vaughn (1969) reported hulling water with E. coli levels
of 4.3 log CFU/ml at a black walnut (Juglans nigra) facility. Walnuts
leaving the rock tank are often rinsed with potable water or sometimes
with water containing an antimicrobial such as peroxiacetic acid.
Even so, aerobic plate counts and coliform counts of more than 6 and
5 log CFU/nut, respectively, before dehydration are not uncommon
(Blessington, 2011; Frelka and Harris, unpublished).
Inoculating product with pathogens at high levels allows for easier
enumeration of microbial populations. This may be an appropriate

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประชากรได้ปฏิเสธ โดยล็อก 1.5 และ 3.4 CFU/อ่อนนุช ตามลำดับ ใน4 ° C และ 3.6 และ 5.6 CFU/อ่อนนุช ตามลำดับ ในสภาพแวดล้อม(ตาราง 1)ความอยู่รอดระยะยาวของสายในต้นถั่วจะจัดดี(Abd et al., 2012 Beuchat และ Heaton, 1975 AndMann Beuchat, 2010aBlessington et al., 2012 Kimber et al., 2012 Komitopoulou และPeñaloza, 2009 Uesugi et al., 2006) ความอยู่รอดของสายที่แวดล้อมมีเงื่อนไขตามที่พบในการศึกษาปัจจุบันสำหรับวอลนัท inshellเทียบได้กับการอยู่รอดในการศึกษาก่อนหน้านี้ อยู่รอดของสายในต้นถั่วดีกว่าปกติอย่างมีนัยสำคัญที่อุณหภูมิหนาวในบางกรณี ระดับแบคทีเรียยังคงไม่เปลี่ยนแปลงจริงในกว่าปีของการจัดเก็บที่ 4 ° C (Beuchat และมานน์ หรือ −202010a Blessington et al., 2012 Kimber et al., 2012 Uesugi et al.,2006) . Consistent ด้วยการศึกษาปัจจุบัน ระดับสายมีการแสดงจะลดลงอย่างช้า ๆ ระหว่างการเก็บรักษาอุณหภูมิต่ำ (−205 ° c) ในเมล็ดผลไม้พิแคน inoculated, inshell pecans เฮเซลนัทบดเปลือกหอย และเปลือกโกโก้บด (Beuchat และ Heaton, 1975 Beuchatและ มานน์ 2010a Komitopoulou ก Peñaloza, 2009) ความแตกต่างในการอยู่รอดต่ำอุณหภูมิระหว่างถั่วต่าง ๆ อาจจะเชื่อมโยงกับอาหารว่าง/ protectants บนพื้นผิวของการ inshell หรือเคอร์เนล สายพันธุ์แบคทีเรีย กระบวน inoculation หรือจัดเก็บอื่น ๆตัวแปร (เช่น ความชื้น)ธรรมชาติระดับการปนเปื้อนของวอลนัทกับซัลไม่รู้จักแต่มีแนวโน้มมากต่ำ (เช่น 1 บริษัทเอ็มพี เอ็น/100 g) ตามระดับวัดในถั่วอื่น ๆ ต้นไม้ (Bansal et al., 2010 Danyluk et al., 2007Lieberman และแฮร์ริส ยกเลิกประกาศ) หนึ่งจุดอาจเกิดการปนเปื้อนของวอลนัทหลังจากเก็บเกี่ยวเมื่อตัวเรือภายนอกจะถูกเอาออกหลังจาก hulling วอลนัท inshell ผ่านถังทุ่นหรือ "หิน" ที่ช่วยให้หนักวัสดุเช่นหินจะแยกออกจากผลิตภัณฑ์ เต้นแอโรบิกจำนวนแผ่นและจำนวนโคลิฟอร์มในน้ำถังหินสามารถเกิน6 ระบบ CFU/ml (Blessington, 2011 Frelka กแฮร์ริส ยกเลิกประกาศ)Meyer และ Vaughn (1969) รายงาน hulling น้ำระดับ E. coliของ 4.3 ระบบ CFU/ml ที่อำนวยวอลนัทสีดำ (Juglans nigra) วอลนัทออกจากถังร็อคจะมัก rinsed ใช้น้ำ หรือบางครั้งน้ำที่ประกอบด้วยจุลินทรีย์เช่นกรด peroxiaceticแผ่นเต้นแอโรบิก ดังนั้นแม้จำนวนและนับจำนวนโคลิฟอร์มของมากกว่า 6 และ5 ระบบ CFU/อ่อนนุช ตามลำดับ ก่อนคายน้ำไม่ใช่(Blessington, 2011 Frelka กแฮร์ริส ยกเลิกประกาศ)Inoculating ผลิตภัณฑ์กับโรคในระดับสูงทำให้ง่ายขึ้นการแจงนับประชากรจุลินทรีย์ นี้อาจเป็นที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประชากรได้ลดลง 1.5 และ 3.4 log CFU / ถั่วตามลำดับที่
4 องศาเซลเซียสและ 3.6 และ 5.6 log CFU / ถั่วตามลำดับในสภาวะแวดล้อม
(ตารางที่ 1).
การอยู่รอดในระยะยาวของเชื้อ Salmonella ในถั่วต้นไม้เป็นอย่างดี เอกสาร
(อับดุล et al, 2012;. Beuchat และ Heaton 1975; Beuchat andMann, 2010a;
ตั้ et al, 2012;. Kimber et al, 2012;. Komitopoulou และ
Peñaloza 2009; ซุกิ et al, 2006). การอยู่รอดของเชื้อ Salmonella ในรอบ
เงื่อนไขที่พบในการศึกษาในปัจจุบันสำหรับวอลนัท inshell ก็
เปรียบได้กับการอยู่รอดในการศึกษาก่อนหน้านี้ การอยู่รอดของ
เชื้อ Salmonella ในถั่วต้นไม้มักจะมีความหมายดีที่อุณหภูมิที่หนาวเย็น;
ในบางกรณียังคงอยู่ในระดับที่แบคทีเรียแทบไม่เปลี่ยนแปลง
มากขึ้นกว่าปีของการจัดเก็บที่อุณหภูมิ -20 หรือ 4 ° C (Beuchat และแมนน์,
2010a; ตั้ et al, 2012. Kimber et al, 2012;.. ซุกิ, et al,
2006) สอดคล้องกับการศึกษาในปัจจุบันระดับ Salmonella ยังได้
รับการแสดงที่จะค่อย ๆ ลดลงในช่วงการเก็บรักษาที่อุณหภูมิต่ำ (-20
ถึง 5 ° C) เชื้อเมล็ดพีพีแคน inshell, เฮเซลนัทบด
เปลือกหอยและเปลือกหอยบดโกโก้ (Beuchat และ Heaton 1975 ; Beuchat
และแมนน์, 2010a; Komitopoulou และPeñaloza 2009) ความแตกต่าง
ในการอยู่รอดอุณหภูมิต่ำในหมู่ถั่วแตกต่างกันอาจจะเชื่อมโยงกับ
สารอาหารที่มีอยู่และ / หรือการปกป้องบนพื้นผิวของ inshell หรือ
เมล็ดสายพันธุ์แบคทีเรียขั้นตอนการฉีดวัคซีนหรือเก็บข้อมูลอื่น ๆ
ตัวแปร (เช่นความชื้น).
ระดับธรรมชาติ การปนเปื้อนของเชื้อ Salmonella กับวอลนัทไม่ได้
รู้จักกัน แต่มีแนวโน้มที่จะต่ำมาก (เช่น 1 MPN / 100 กรัม) ตามระดับ
ที่วัดได้ในถั่วต้นไม้อื่น ๆ (Bansal et al, 2010;. Danyluk et al, 2007;.
ลีเบอร์แมนและแฮร์ริส , ไม่ถูกเผยแพร่) หนึ่งในจุดที่อาจเกิดขึ้นจากการปนเปื้อน
ของวอลนัทหลังการเก็บเกี่ยวคือเมื่อเรือด้านนอกจะถูกลบออก.
หลังจากกะเทาะวอลนัท inshell ผ่าน "ร็อค" หรือถังลอยที่ช่วยให้
วัสดุหนักเช่นก้อนหินที่จะแยกออกจากผลิตภัณฑ์ แอโรบิก
นับจานและจำนวนโคลิฟอร์มในน้ำถังร็อคเกิน
6 log CFU / ml (ตั้ 2011; Frelka และแฮร์ริสที่ไม่ได้เผยแพร่).
จอห์นเมเยอร์และ (1969) รายงานน้ำกะเทาะกับอีโคไลในระดับ
4.3 log CFU / ml ที่วอลนัทสีดำ (Juglans นิโกร) สิ่งอำนวยความสะดวก วอลนัท
ออกจากถังร็อคที่มีการล้างมักจะมีน้ำดื่มหรือบางครั้ง
ด้วยน้ำที่มียาต้านจุลชีพเช่นกรด peroxiacetic.
ดังนั้นแม้นับจานแอโรบิกและจำนวนโคลิฟอร์มมากกว่า 6 และ
5 log CFU / ถั่วตามลำดับก่อนที่จะขาดน้ำไม่ได้ผิดปกติ
. (ตั้ 2011; Frelka และแฮร์ริสที่ไม่ได้เผยแพร่)
ฉีดวัคซีนผลิตภัณฑ์ที่มีเชื้อโรคในระดับสูงช่วยให้ง่ายต่อ
การแจงนับประชากรจุลินทรีย์ นี้อาจจะเป็นที่เหมาะสม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประชากรได้ลดลงจาก 1.5 และ 3.4 log CFU / นัท )
4 ° C และที่ 3.6 และ 5.6 log CFU / นัท ตามลำดับ ที่สภาวะแวดล้อม
( ตารางที่ 1 ) .
การอยู่รอดระยะยาวของ Salmonella ในถั่วต้นไม้มีเอกสารดี
( อับดุล et al . , 2012 ; และ beuchat Heaton 1975 ; beuchat andmann 2010a ;
, blessington et al . , 2012 ; Kimber et al . , 2012 ; komitopoulou และ
aloza PE 15 , 2009 ; อุเอ et al . , 2006 )การอยู่รอดของ Salmonella ในเงื่อนไขแวดล้อม
เป็นพบในการศึกษาปัจจุบันวอลนัท inshell คือ
เปรียบได้กับการอยู่รอดในการศึกษาเหล่านี้ การอยู่รอดของ Salmonella ใน
ถั่วต้นไม้มักจะขึ้นอย่างมากในอุณหภูมิที่หนาวเย็น ;
ในบางกรณีเชื้อแบคทีเรียระดับยังคงไม่เปลี่ยนแปลงสำหรับ
มากกว่าปีของกระเป๋าที่− 20 ° C และ ( 4 beuchat Mann ,
2010a ;blessington et al . , 2012 ; Kimber et al . , 2012 ; งิ
et al . , 2006 ) สอดคล้องกับการศึกษาปัจจุบัน , Salmonella ระดับยัง
ถูกแสดงค่อยๆ ลดลงในช่วงกระเป๋า - อุณหภูมิต่ำ ( 20 −
5 ° C ) จากเมล็ดถั่ว inshell พีแคน , หอยเฮเซลนัท
บดและบดและเปลือกโกโก้ ( beuchat Heaton 1975 ; และ beuchat
Mann , 2010a ; komitopoulou และ PE 15 aloza 2009 )ความแตกต่างในอุณหภูมิระหว่างถั่วต่าง ๆรอด

อาจจะเชื่อมโยงกับสารอาหารที่มีอยู่และ / หรือ protectants บนพื้นผิวของ inshell หรือ
เมล็ดสายพันธุ์แบคทีเรีย ขั้นตอนการปลูก หรือ ตัวแปรที่เก็บ
อื่น ๆ ( เช่น ความชื้น ) .
ระดับตามธรรมชาติของการปนเปื้อนของวอลนัทกับเชื้อ Salmonella ไม่ได้
รู้จักแต่ น่าจะต่ำมาก ( เช่น 1 MPN / 100 กรัม ) ตามระดับ
วัดในถั่วต้นไม้อื่น ๆ ( เค แบนซัล et al . , 2010 ; danyluk et al . , 2007 ;
ลีเบอร์แมน และ แฮร์ริส พิมพ์ ) หนึ่งในจุดที่มีศักยภาพของการปนเปื้อน
ของวอลนัทหลังจากเก็บเกี่ยวเมื่อปอกเปลือกนอกออก
หลังจากปอกเปลือก inshell ถั่ววอลนัทผ่าน " หิน " หรือลอยถังที่ช่วยให้วัสดุที่หนักเหมือนหิน
แยกจากผลิตภัณฑ์ แอโรบิก
จานนับและ coliform ในหินน้ำถังเกิน
6 log CFU / ml ( blessington 2011 ; frelka และแฮร์ริส , พิมพ์ ) .
เมเยอร์และวานซ์ ( 1969 ) รายงานการกะเทาะน้ำที่มีเชื้อ E . coli ระดับ
หลัก log cfu / ml ในวอลนัทสีดำ ( juglans ไนกร้า ) สิ่งอำนวยความสะดวก วอลนัท
ออกจากหินรถถังมักจะล้างด้วยน้ำสะอาดหรือบางครั้ง
ด้วยน้ำที่มีเชื้อ เช่น peroxiacetic กรด .
แล้วนับแผ่นแอโรบิกและ coliform มากกว่า 6
5 log cfu / นัท ตามลำดับ ก่อนที่น้ำจะไม่พิสดาร
( blessington 2011 ; frelka และแฮร์ริส , พิมพ์ ) .
ณผลิตภัณฑ์กับเชื้อโรคในระดับสูง ช่วยให้ใช้ง่ายขึ้น
ของประชากรจุลินทรีย์ นี้อาจจะเป็นที่เหมาะสม