There are many local cultivars grow

There are many local cultivars grown in West Africa.
Nigeria alone has more than 200 selections of pepper (Idowu-Agida et al., 2012). The literature regarding other countries is rather limited. However, it is generally recognized that the species C. annuum sensus stricto is popular in other West African countries, while almost unknown to Malian consumers who by far preferred the bird pepper C. frutescens and the aromatic pepper C. chinense. However, since 2008, Malian stakeholders are gaining more and more interest in C. annuum sensus stricto as a result of the efforts of the Vegetable Breeding and Seed Systems for the sub-Saharan Africa Project (vBSS) and partners in introducing, testing, promoting, and disseminating this type of pepper (Afari-Sefa et al., 2012). Popular varieties in the sub-region include among others Legon 18, Gbatakin, Bird’s eye, Safi, Cayenne, and Jaune du Burkina for hot pepper and Yolo wonder, California wonder, and Morti (Diffa) for sweet pepper.
The pepper crop profile (quality requirements) has been investigated in Mali using participatory variety selection and organoleptic tests, where the quality requirements for chili in that country have been related not only to field appearance of the standing plants and post-harvest quality (Table 1), but also organoleptic quality (data not shown). Further, varieties that have scored high for field appearance may score low for organoleptic quality, indicating the need to select simultaneously for both traits (Dagnoko and Gniffke, unpublished). Another important quality requirement often neglected and none verified is the absence or low content of aflatoxin in the dried whole products and/or powder. Aflatoxin is a pathogenic compound that occurs in the fruits as a result of contamination by the fungus Aspergillus flavus Link. However, the extent of pepper contamination in most countries is poorly known and needs exploring for West African pepper products to be competitive in both local and external markets.


MAIN BIOTIC CONSTRAINTS

Peppers are usually considered a robust crop compared with tomatoes and chili pepper is more robust than sweet pepper. However, both peppers are susceptible to a number of pests and pathogens causing considerable economic losses.
The most economically important pests to peppers in West Africa are thrips (Frankliniella sp) feeding on the leaves, flowers or fruits; aphids (Myzus persicae Sulzer, Aphis ssp, and Macrosiphum euphorbiae Thomas) feeding on young leaves and shootss; whitefly (Bemisia tabaci Gennadius) feeding on the leaves, root knot nematodes (Meloidogyne spp) feeding on the roots, the Mediterranean fruit fly [Ceratitis capitata (Wiedemann)] feeding on the fruit flesh, red spider mites (Tetranychus spp) feeding on the leaves, and fruit borers (Lepidopterae spp). In addition to damages caused to the plants by direct feeding, some pests such as nematodes, whiteflies, aphids and thrips are vectors of viruses.
Peppers are susceptible to pathogens such as bacteria, fungi, and viruses. The most economically important pepper bacterial diseases are bacterial wilt [Ralstonia solanacearum (Smith)], bacterial leaf spot [Xanthomonas campestris, var vesicatoria (Doidge)], and bacterial soft rot [Erwinia carotovora (Smith)]. Most threatening fungi for peppers in West Africa are Phytophthora root rot, Southern blight [Sclerotium rolfsii (Sacc)], and anthracnose [Colletotrichum capsici (Syd) E.J. Butler and Bisby)]. About 35 viruses are known to infect peppers worldwide (Green and Kim, 1994). Among viruses, 11 were reported in Africa out of which Pepper Veinal Mottle Virus (PVMV) and Tomato Yellow Leaf Curl Virus (TYLCV) are the most economically important and the most widespread in the Western Africa sub-region (Dafalla, 2001). The latter is restricted to semi-arid and arid zones. Detailed information on economically important biotic stresses of peppers and other vegetables in West Africa, their biological control methods and integrated pest management strategies are provided by James et al. (2010).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีหลายสายพันธุ์ท้องถิ่นปลูกในแอฟริกาตะวันตก ไนจีเรียคนเดียวมีให้เลือกมากกว่า 200 พริกไทย (Idowu-Agida et al. 2012) วรรณกรรมเกี่ยวกับประเทศอื่น ๆ มีค่อนข้างจำกัด อย่างไรก็ตาม มันจะรู้โดยทั่วไปว่า พันธุ์ C. annuum sensus ให้เป็นที่นิยมในประเทศแอฟริกาตะวันตก ในขณะที่แทบไม่รู้จักบริโภค Malian ที่สุดและต้องการ frutescens นกพริก C. chinense C. พริกหอม อย่างไรก็ตาม ตั้งแต่ 2008, Malian เสียจะได้รับมาก ขึ้นสนใจใน C. annuum sensus ให้เป็นผลมาจากความพยายามของพันธุ์ผักและเมล็ดพันธุ์ระบบซาฮาราแอฟริกาโครงการ (vBSS) และคู่ค้าแนะนำ การทดสอบ ส่งเสริม และพริกไทย (Afari-Sefa et al. 2012) ชนิดนี้แพร่ พันธุ์ยอดนิยมในอนุภูมิภาครวมหมู่คนอื่น ๆ Legon 18, Gbatakin เบิร์ดอาย ซุฟอัม ป่น และประเทศ du Jaune สำหรับพริกและ Yolo สงสัย แคลิฟอร์เนียพบ และ Morti (Diffa) สำหรับพริกหวาน ค่าตัดพริกไทย (ต้องการคุณภาพ) ได้ถูกตรวจสอบในการใช้ตัวเลือกต่าง ๆ ที่มีส่วนร่วมและการทดสอบ organoleptic ที่ข้อกำหนดคุณภาพของพริกในประเทศที่มีความเกี่ยวข้องไม่เพียงฟิลด์ลักษณะพืชยืน และคุณภาพ (ตารางที่ 1) หลังการเก็บเกี่ยว มะลิแต่ยัง organoleptic คุณภาพ (ไม่แสดงข้อมูล) เพิ่มเติม พันธุ์ที่มีคะแนนสูงสำหรับฟิลด์ลักษณะอาจคะแนนต่ำ organoleptic คุณภาพ แสดงความต้องการเลือกพร้อมกันทั้งสองลักษณะ (Dagnoko และ Gniffke เลิกประกาศ) ข้อกำหนดคุณภาพที่สำคัญอื่นที่มักจะละเลยและไม่มีการตรวจสอบคือ ขาดหรือต่ำเนื้อหาของฟลาท็อกซินทั้งผลิตภัณฑ์อาหารแห้งและผง ฟลาท็อกซินเป็นสารประกอบทำให้เกิดโรคที่เกิดขึ้นในผลไม้เป็นผลมาจากการปนเปื้อน ด้วยเชื้อรา Aspergillus flavus เชื่อมโยง อย่างไรก็ตาม ขอบเขตของปนพริกไทยในประเทศส่วนใหญ่เป็นที่รู้จักกันดี และต้องการสำรวจผลิตภัณฑ์พริกไทยแอฟริกาตะวันตกจะสามารถแข่งขันกับตลาดทั้งภายใน และภายนอก หลักไบโอติกจำกัด พริกมักจะถือว่าเป็นพืชที่มีประสิทธิภาพเมื่อเทียบกับมะเขือเทศ และพริกแข็งแกร่งยิ่งกว่าพริกหวาน อย่างไรก็ตาม พริกทั้งสองมีความไวต่อศัตรูพืชและเชื้อโรคที่ก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจมาก แมลงสำคัญทางเศรษฐกิจกับพริกในแอฟริกาตะวันตกมีเพลี้ยไฟ (Frankliniella sp) กินใบไม้ ดอกไม้ หรือ ผลไม้ เพลี้ย (Myzus persicae Sulzer, Aphis ssp และ Macrosiphum euphorbiae Thomas) กินใบอ่อนและ shootss แมลงหวี่ขาว (Bemisia tabaci Gennadius) อาหารที่ใบ รากปม nematodes (Meloidogyne spp) กินราก แมลงผลไม้เมดิเตอร์เรเนียน [Ceratitis capitata (อันดับ)] ที่กินผลไม้เนื้อ ไรแดง (Tetranychus spp) กินใบ และผลไม้ borers (Lepidopterae spp) นอกจากความเสียหายต่อพืช โดยตรงให้อาหาร ศัตรูพืชบางอย่างเช่น nematodes, whiteflies เพลี้ย และเพลี้ยไฟเป็นเวกเตอร์ของไวรัส พริกมีความไวต่อเชื้อโรค เช่นแบคทีเรีย เชื้อรา ไวรัส พริกไทยที่สำคัญทางเศรษฐกิจโรคแบคทีเรียจะเหี่ยวจากแบคทีเรีย [Ralstonia solanacearum (Smith)], ใบจุดแบคทีเรีย [ทดสอบพันธุ์อ้อย campestris, var vesicatoria (Doidge)], และแบคทีเรียเน่า [Erwinia carotovora (Smith)] ส่วนใหญ่เชื้อราที่เป็นอันตรายสำหรับพริกในแอฟริกาตะวันตก อยู่ไฟรากเน่า ไหม้ใต้ [Sclerotium rolfsii (Sacc)], anthracnose [Colletotrichum capsici (Syd) บริกร E.J. และ Bisby)] ไวรัสประมาณ 35 ทราบว่าติดเชื้อพริกทั่วโลก (สีเขียวและคิม 1994) ระหว่างไวรัส 11 มีรายงานในแอฟริกาจากที่พริก Veinal Mottle ไวรัส (PVMV) และมะเขือเทศสีเหลืองใบขดไวรัส (TYLCV) สำคัญทางเศรษฐกิจและแพร่หลายมากที่สุดในอนุภูมิภาคแอฟริกาตะวันตก (Dafalla, 2001) หลังถูกจำกัดเขตพื้นที่แห้งแล้ง และกึ่งแห้งแล้ง ข้อมูลรายละเอียดเกี่ยวกับไบโอติกเครียดเศรษฐกิจที่สำคัญของพริกและผักอื่น ๆ ในแอฟริกาตะวันตก วิธีการควบคุม และกำจัดแมลงแบบบูรณาการกลยุทธ์ไว้โดย James et al. (2010)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีสายพันธุ์ที่ปลูกในท้องถิ่นจำนวนมากในแอฟริกาตะวันตก.
มีประเทศไนจีเรียคนเดียวมีกว่า200 ตัวเลือกของพริก (Idowu-AGIDA et al., 2012) วรรณกรรมที่เกี่ยวข้องกับประเทศอื่น ๆ ค่อนข้าง จำกัด แต่ก็เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าสายพันธุ์พริกหยวก sensus stricto เป็นที่นิยมในประเทศในแอฟริกาตะวันตกอื่น ๆ ในขณะที่เกือบจะไม่รู้จักกับผู้บริโภคมาลีที่ต้องการโดยไกลขี้หนูพริกนกซีและพริกไทยหอม C. chinense อย่างไรก็ตามตั้งแต่ปี 2008 ผู้มีส่วนได้เสียมาลีกำลังได้รับความสนใจมากขึ้นและมากขึ้นใน C. annuum sensus stricto เป็นผลมาจากความพยายามของการปรับปรุงพันธุ์พืชและเมล็ดพันธุ์ระบบสำหรับโครงการแอฟริกา sub-Saharan (vBSS) และคู่ค้าในการแนะนำการทดสอบการส่งเสริม และเผยแพร่ชนิดของพริกนี้ (Afari Sefa-et al., 2012) สายพันธุ์ที่นิยมในภูมิภาคย่อยรวมถึงหมู่คนอื่น ๆ Legon 18 Gbatakin ตานก, Safi, Cayenne และ Jaune du บูร์กินาพริกไทยร้อนและ Yolo สงสัยแคลิฟอร์เนียสงสัยและ Morti (Diffa) สำหรับพริกหวาน.
รายละเอียดพริกไทยพืช ( ต้องการคุณภาพ) ได้รับการตรวจสอบในประเทศมาลีโดยใช้การเลือกหลากหลายแบบมีส่วนร่วมและการทดสอบทางประสาทสัมผัสที่ความต้องการที่มีคุณภาพสำหรับพริกในประเทศที่ได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการไม่เพียง แต่จะปรากฏตัวสนามของพืชยืนอยู่และคุณภาพหลังการเก็บเกี่ยว (ตารางที่ 1) แต่ยังประสาทสัมผัส ที่มีคุณภาพ (ไม่ได้แสดงข้อมูล) นอกจากนี้สายพันธุ์ที่ได้คะแนนสูงสำหรับการปรากฏตัวสนามอาจจะได้คะแนนต่ำในด้านคุณภาพทางประสาทสัมผัสแสดงให้เห็นความจำเป็นที่จะเลือกพร้อมกันทั้งสองลักษณะ (Dagnoko และ Gniffke, ไม่ถูกเผยแพร่) ต้องการคุณภาพที่สำคัญอีกมักจะถูกละเลยและไม่มีการตรวจสอบความเป็นตัวตนหรือเนื้อหาต่ำของอะฟลาท็อกซินในผลิตภัณฑ์ทั้งแห้งและ / หรือผง อะฟลาท็อกซินเป็นสารที่ทำให้เกิดโรคที่เกิดขึ้นในผลไม้เป็นผลมาจากการปนเปื้อนจากเชื้อรา Aspergillus flavus การเชื่อมโยง แต่ขอบเขตของการปนเปื้อนของพริกในประเทศส่วนใหญ่เป็นที่รู้จักกันดีและความต้องการการสำรวจเวสต์ผลิตภัณฑ์พริกแอฟริกันที่จะแข่งขันในตลาดทั้งในประเทศและภายนอก. MAIN ชีววิทยาข้อ จำกัดพริกมักจะคิดว่าเป็นพืชที่แข็งแกร่งเมื่อเทียบกับมะเขือเทศและพริกมีประสิทธิภาพมากขึ้น กว่าพริกหวาน อย่างไรก็ตามพริกทั้งสองมีความอ่อนไหวต่อจำนวนของศัตรูพืชและเชื้อโรคที่ก่อให้เกิดความสูญเสียทางเศรษฐกิจมาก. ศัตรูพืชที่สำคัญที่สุดเศรษฐกิจพริกในแอฟริกาตะวันตกจะเพลี้ยไฟ (Frankliniella SP) กินใบ, ดอกไม้หรือผลไม้; เพลี้ยอ่อน (Myzus persicae Sulzer, Aphis เอสเอสและ Macrosiphum euphorbiae โทมัส) การให้อาหารในใบอ่อนและ shootss; แมลงหวี่ขาว (Bemisia tabaci Gennadius) การให้อาหารบนใบไส้เดือนฝอยรากปม (Meloidogyne spp) การให้อาหารในรากผลไม้เมดิเตอร์เรเนียนบิน [Ceratitis capitata (Wiedemann)] ให้อาหารเนื้อผลไม้ไรเดอร์สีแดง (Tetranychus เอสพีพี) การให้อาหารใน ใบและหนอนเจาะผลไม้ (เอสพีพี Lepidopterae) นอกเหนือไปจากความเสียหายที่เกิดกับพืชโดยการให้อาหารโดยตรงศัตรูพืชบางอย่างเช่นไส้เดือนฝอย whiteflies เพลี้ยและเพลี้ยไฟเป็นพาหะของไวรัส. พริกมีความไวต่อเชื้อโรคเช่นแบคทีเรียเชื้อราและไวรัส พริกที่สำคัญที่สุดทางเศรษฐกิจโรคแบคทีเรียเป็นโรคเหี่ยว [Ralstonia solanacearum (สมิ ธ )] ใบจุดแบคทีเรีย [Xanthomonas campestris, var vesicatoria (Doidge)] และแบคทีเรียเน่านุ่ม [Erwinia carotovora (สมิ ธ )] เชื้อราเป็นอันตรายมากที่สุดสำหรับพริกในแอฟริกาตะวันตกเป็นโรครากเน่าเชื้อรา Phytophthora ทำลายภาคใต้ [Sclerotium rolfsii (Sacc)] และแอนแทรกโน [Colletotrichum capsici (ซิด) EJ บัตเลอร์และ BISBY)] เกี่ยวกับไวรัส 35 เป็นที่รู้จักกันทั่วโลกติดเชื้อพริก (สีเขียวและคิม, 1994) ในบรรดาไวรัส 11 ที่ได้รับรายงานในแอฟริกาการที่พริกไทย Veinal mottle ไวรัส (PVMV) และใบหงิกเหลืองมะเขือเทศไวรัส (TYLCV) เป็นส่วนใหญ่ทางเศรษฐกิจที่สำคัญและแพร่หลายมากที่สุดในแอฟริกาตะวันตกอนุภูมิภาค (Dafalla, 2001) หลังถูก จำกัด ไปยังโซนกึ่งแห้งแล้งและแห้งแล้ง รายละเอียดเกี่ยวกับสิ่งมีชีวิตความเครียดความสำคัญทางเศรษฐกิจของพริกและผักอื่น ๆ ในแอฟริกาตะวันตก, วิธีการควบคุมทางชีวภาพของพวกเขาและกลยุทธ์การจัดการศัตรูพืชแบบผสมผสานที่ให้บริการโดยเจมส์ et al, (2010)