When I was 17 my father died sudden

When I was 17 my father died suddenly of a brain aneurysm. He was a very integral part of our family. My two brothers, my sister, my mom, and I were all devastated by his sudden death. I think we were in shock for the first year, and we never really talked about dad with each other. I felt so alone, lost, confused, and angry. I was angry at God and at my mother because she didn't do her job as a parent and take care of us. Now I understand how much pain my mother was in and how much she as well as I lost that fateful day.

Dad's death has impacted my life in so many ways that I hardly know where to start. For the first year after his death, I was numb and angry. For the second and third years, I was hurt and trying unsuccessfully to deal with the pain of my loss. I distinctly remember one intense crying spell that I had about two years after his death. I sat in my dorm room and cried for at least two hours. I couldn't stop, and I wanted my dad to comfort me like he used to when I was a child. I was also so scared because I couldn't remember the sound of his voice or his laugh. I missed him so much, and I still do. He was a wonderful, kind, and sensitive man. What I remember most about my father is how he used to tuck us in at night. My father was a farmer, and he was up before us and didn't get in until late at night. So bedtime was our special time together. He used to tell us bedtime stories, usually the Three Pigs or Goldilocks and the 3 Bears, and he used to get us a glass of water, aspirin, and tuck us in. I know he must have been so tired at night, but he never once complained or said a word. He never once told us to just go to sleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่ออายุ 17 พ่อเสียชีวิตกะทันหันของการโป่งพองของสมอง เขาคือส่วนมากเป็นครอบครัวของเรา พี่ชายของฉันสอง น้องสาวของฉัน แม่ของฉัน และฉันได้ทั้งหมดทำลาย โดยตาย sudden ผมคิดว่า เราอยู่ในช็อกสำหรับปีแรก และเราไม่เคยพูดคุยเกี่ยวกับพ่อกัน ฉันรู้สึกดังนั้นเพียงอย่างเดียว สูญหาย ความสับสน และโกรธ ผมโกรธ ที่พระ และแม่ เพราะเธอไม่ได้ทำงานของเธอเป็นหลัก และดูแลเรา ตอนนี้ ฉันเข้าใจความเจ็บปวดเท่าใดแม่อยู่ในและเท่าใดเธอเป็นฉันหายไปวันนั้นทำให้ถึงตายความตายของพ่อที่มีผลกระทบต่อชีวิตในหลาย ๆ ที่ผมไม่ทราบว่าจะเริ่มต้น ในปีแรกหลังความตายของเขา ฉันถูก numb และโกรธ ปีที่สอง และสาม ผมเจ็บและพยายามจัดการกับความเจ็บปวดของการสูญเสียของฉันประสบความสำเร็จ ฉันขึ้นใจหนึ่งรุนแรงร้องไห้สะกดที่ผมประมาณสองปีหลังจากการตาย ฉันนั่งอยู่ในห้องหอ และร้องอย่างน้อยสองชั่วโมง ฉันไม่สามารถหยุด และฉันอยากให้พ่อไปสบายฉันเหมือนเคยเมื่อเด็ก ผมยังกลัวมากเนื่องจากผมไม่สามารถจำเสียงหัวเราะของเขาหรือเสียงของเขา ฉันพลาดเขามาก และยังทำ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยม ดี และมีความสำคัญ ที่ผมจำได้ว่า มากที่สุดเกี่ยวกับพ่อเป็นอย่างไรเคยไปใส่เราในยามค่ำคืน พ่อคือ กสิกร และเขามีค่าก่อนเรา และไม่ได้รับในจนดึก เพื่อให้ที่นอนถูกเวลาพิเศษของเราเข้าด้วยกัน เขาใช้เพื่อบอกเรื่องราวนอน ปกติ สุกรสาม หรือ Goldilocks และ หมี 3 และเคยได้รับแก้วน้ำ แอสไพริน และไปใส่เราใน ฉันรู้ว่า เขาต้องได้รับดังนั้นเหนื่อยในเวลากลางคืน แต่เขาเคยแนะนำ หรือกล่าวคำ เขาไม่เคยครั้งเดียวบอกเราเพียงแค่ไปนอน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อตอนที่ผมอายุ 17 ปีพ่อของฉันเสียชีวิตทันทีจากปากทางสมอง เขาเป็นส่วนหนึ่งมากจากครอบครัวของเรา พี่ชายสองคนของฉัน, น้องสาวของฉันแม่ของฉันและฉันถูกทำลายโดยเสียชีวิตอย่างกะทันหันของเขา ผมคิดว่าเราอยู่ในช็อตในปีแรกและเราไม่เคยพูดคุยกันมากเกี่ยวกับพ่อกับแต่ละอื่น ๆ ผมรู้สึกว่าอยู่คนเดียวเพื่อให้หายสับสนและโกรธ ผมโกรธที่พระเจ้าและที่แม่ของฉันเพราะเธอไม่ได้ทำหน้าที่ของเธอเป็นผู้ปกครองและดูแลเรา ตอนนี้ผมเข้าใจว่าเจ็บปวดมากแม่ของฉันอยู่ในและว่าเธอเช่นเดียวกับที่ผมหายไปในวันนั้นเป็นเวรเป็นกรรม. การตายของพ่อมีผลกระทบต่อชีวิตของฉันในหลาย ๆ ที่ฉันรู้ว่าแทบจะไม่ว่าจะเริ่มต้น สำหรับปีแรกหลังจากการตายของเขาผมก็งงและโกรธ สำหรับปีที่สองและสามที่ผมได้รับบาดเจ็บและพยายามที่ไม่ประสบความสำเร็จในการจัดการกับความเจ็บปวดจากการสูญเสียของฉัน ผมจำได้ว่าหนึ่งอย่างชัดเจนสะกดร้องไห้รุนแรงที่ฉันมีประมาณสองปีหลังจากการตายของเขา ฉันนั่งอยู่ในห้องพักหอพักของฉันและร้องไห้อย่างน้อยสองชั่วโมง ฉันไม่สามารถหยุดและฉันต้องการพ่อของฉันเพื่อความสะดวกสบายผมชอบที่เขาใช้ในเมื่อผมยังเป็นเด็ก ผมก็กลัวมากเพราะผมไม่สามารถจำเสียงของเสียงหรือเสียงหัวเราะของเขา ฉันคิดถึงเขามากและฉันยังคงทำ เขาเป็นคนที่ยอดเยี่ยมชนิดและคนที่มีความสำคัญ สิ่งที่ผมจำได้มากที่สุดเกี่ยวกับพ่อของผมเป็นวิธีการที่เขาใช้ในการเหน็บเราในเวลากลางคืน พ่อของฉันเป็นชาวนาและเขาก็ขึ้นก่อนที่เราและไม่ได้รับในจนดึกดื่น ดังนั้นก่อนนอนเป็นช่วงเวลาที่พิเศษของเราด้วยกัน เขาเคยบอกเรานิทานก่อนนอนมักจะสามสุกรหรือ Goldilocks และ 3 หมีและเขาใช้ในการได้รับเราแก้วน้ำ, ยาแอสไพรินและเหน็บเราใน. ฉันรู้ว่าเขาต้องได้รับเหนื่อยในเวลากลางคืน แต่เขา ไม่เคยบ่นครั้งเดียวหรือกล่าวคำว่า เขาไม่เคยบอกให้เราเพียงแค่ไปที่การนอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตอนที่ฉันอายุ 17 ปี พ่อก็เสียชีวิตจากเนื้องอกในสมอง เขาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวของเรา น้องชาย 2 คน น้องสาว แม่ของฉันและฉันทั้งหมดถูกทำลายโดยเขาเสียชีวิตกระทันหัน ฉันคิดว่าเรากำลังตกใจ สำหรับปีแรก และเราก็ไม่เคยพูดถึงพ่อกับแต่ละอื่น ๆ ฉันรู้สึกโดดเดี่ยว หลงทาง สับสน และโกรธผมโกรธที่พระเจ้าและแม่ของฉันเพราะเขาไม่ได้ทำงานของเธอเป็นผู้ปกครองและดูแลเรา ตอนนี้ผมเข้าใจแล้วว่าปวดมาก แม่ของผมได้รับและวิธีการมากเธอรวมทั้งผมเสียในวันนั้น

พ่อเสียชีวิตมีผลกระทบชีวิตของฉันในวิธีมากจนฉันไม่รู้จะเริ่มตรงไหน สำหรับปีแรกหลังจากความตายของเขา ผมรู้สึกชา และโกรธ สำหรับปี ที่สอง และที่สามฉันบาดเจ็บและพยายาม unsuccessfully เพื่อจัดการกับความเจ็บปวดของการสูญเสียของผม ผมจำได้ว่าผมมีหนึ่งเข้มร้องสะกดประมาณสองปีหลังจากการตายของเขา ฉันนั่งอยู่ที่ห้องและร้องไห้ อย่างน้อย 2 ชั่วโมง ฉันไม่สามารถหยุดและฉันต้องการพ่อเพื่อปลอบใจฉันเหมือนที่เขาใช้เมื่อฉันเป็นเด็ก ผมก็ตกใจเพราะผมไม่สามารถจำเสียงของเขาหรือหัวเราะของเขาฉันคิดถึงเขามาก และฉันก็ยังทำ เขาเป็นชนิดที่ยอดเยี่ยม และมีเพื่อน สิ่งที่ผมจำได้มากที่สุดเกี่ยวกับพ่อของเขาเคยทักเราในตอนกลางคืน พ่อฉันเป็นชาวนา เขาตื่นก่อนเรา และไม่ได้จนดึก แล้วเวลานอนคือเวลาพิเศษของเราด้วยกัน เขาเคยบอกเราเรื่องราวในเวลานอน ปกติสามหรือ Goldilocks และหมี 3 ตัว ,และเขาเคยเอาแก้วน้ำ แอสไพริน และทักเรา ฉันรู้ว่าเขาต้องเหนื่อยทุกคืน แต่เขาก็ไม่เคยบ่นหรือพูดอะไรสักคำ เขาไม่เคยบอกเราว่าให้ไปนอน