They contend that in a world in whi

They contend that in a world in which we are being thrown together into groups that transcend old cultural borders, any kind of design that contains historic associations will inevitably alienate people who do not share the histories of a particular style of design. In an interview published in Der Spiegel, Koolhaas puts it like this:
The traditional city is . . . occupied by rules and codes of behavior. But the generic city is free of established patterns and expectations. . . . Some 80 percent of the population of a city
like Dubai consists of immigrants. . . . I believe that it’s easier for these demographic groups to walk through Dubai, Singapore or HafenCity than through beautiful medieval city centers. For these people, (the latter) exude nothing but exclusion and rejection. In an age of mass immigration, a mass similarity of cities might just be inevitable. These cities function like airports in
which the same shops are always in the same places.15
Koolhaas’ argument that the cultural trappings inherent in traditional cities may be alienating for mobile, multicultural residents of the modern city has merit. He may well be right about the inevitability of generic, functional design in an age of globalization, instant communication, and ubiquitous connectedness. However, unless it is possible for our electronic connections with the world and with one another, brought about by the panoply of technologies that are now available for communication and simulation, to completely supplant our physical surroundings the widespread adoption of global, universal, functional designs will have psychological consequences of the kind that I’ve described in this chapter. It seems almost inevitable that the genericization of built spaces will reduce their variety, interest, and complexity. Human beings have evolved to operate in particular types of environments, with optimal levels of complexity that are ultimately related to our biology. We seek out such settings with our eyes, our bodies, our hands, and our feet, and in turn, the design and appearance of those settings, by affecting our bodies,
tap directly into ancient circuits meant to produce feeling responses and emotions that are adaptive. Very little of this is cultural.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

They contend that in a world in which we are being thrown together into groups that transcend old cultural borders, any kind of design that contains historic associations will inevitably alienate people who do not share the histories of a particular style of design. In an interview published in Der Spiegel, Koolhaas puts it like this:The traditional city is . . . occupied by rules and codes of behavior. But the generic city is free of established patterns and expectations. . . . Some 80 percent of the population of a citylike Dubai consists of immigrants. . . . I believe that it’s easier for these demographic groups to walk through Dubai, Singapore or HafenCity than through beautiful medieval city centers. For these people, (the latter) exude nothing but exclusion and rejection. In an age of mass immigration, a mass similarity of cities might just be inevitable. These cities function like airports inwhich the same shops are always in the same places.15อาร์กิวเมนต์ของ Koolhaas ให้กุญแจทางวัฒนธรรมที่อยู่ในเมืองแบบดั้งเดิมอาจจะ alienating สำหรับมือถือ ความหลากหลายทางวัฒนธรรมของเมืองที่ทันสมัยมีบุญ เขาอาจจะขวาเกี่ยวกับการหลีกเลี่ยงไม่ได้ของการออกแบบทั่วไป ใช้งานดีในยุคโลกาภิวัตน์ การสื่อสารโต้ตอบแบบทันที และความเชื่อมโยงที่แพร่หลาย อย่างไรก็ตาม เว้นแต่จะเป็นไปได้สำหรับการเชื่อมต่อทางอิเล็กทรอนิกส์ของเรา กับโลก และ กับคน อื่น มาจาก panoply ของเทคโนโลยีที่มีการสื่อสารและการจำลองสถานการณ์ การสมบูรณ์ supplant สภาพแวดล้อมทางกายภาพ การยอมรับอย่างกว้างขวางของสากล สากล งานออกแบบจะมีผลทางจิตวิทยาในลักษณะที่ได้อธิบายในบทนี้ ดูเหมือนเกือบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ว่า genericization ของพื้นที่สร้างขึ้นจะลดความหลากหลายของพวกเขา สนใจ และความซับซ้อน มนุษย์มีพัฒนาเพื่อใช้งานโดยเฉพาะอย่างยิ่งประเภทของสภาพแวดล้อม ระดับของความซับซ้อนที่เหมาะที่สุดเกี่ยวข้องกับชีววิทยาของเรา เรามองหาการตั้งค่าดังกล่าว กับตาของเรา ร่างกาย มือของเรา และเท้าของเรา และ ในการเปิด การออกแบบ และลักษณะของการตั้งค่าเหล่านั้น โดยมีผลกระทบต่อร่างกายของเราแตะเข้าวงจรโบราณหมายถึงการผลิตการตอบสนองความรู้สึกและอารมณ์ที่จะปรับตัวโดยตรง น้อยมากนี้เป็นวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พวกเขายืนยันว่าในโลกที่เรากำลังถูกโยนเข้าด้วยกันเป็นกลุ่มที่ก้าวข้ามพรมแดนทางวัฒนธรรมเก่าชนิดของการออกแบบใด ๆ ที่มีสมาคมประวัติศาสตร์ย่อมจะกลายเป็นคนที่ไม่ได้แบ่งปันประวัติของลักษณะเฉพาะของการออกแบบ ในการให้สัมภาษณ์ที่ตีพิมพ์ในเดอร์ส Koolhaas ทำให้มันเช่นนี้
เมืองแบบดั้งเดิมคือ . . ครอบครองโดยกฎและรหัสของพฤติกรรม แต่เมืองทั่วไปเป็นอิสระของรูปแบบการจัดตั้งและความคาดหวัง . . . บางร้อยละ 80 ของประชากรของเมือง
เช่นดูไบประกอบด้วยผู้อพยพ . . . ผมเชื่อว่ามันง่ายขึ้นสำหรับกลุ่มประชากรเหล่านี้ที่จะเดินผ่านดูไบสิงคโปร์หรือ HafenCity กว่าผ่านศูนย์เมืองในยุคกลางที่สวยงาม สำหรับคนเหล่านี้ (หลัง) คายอะไร แต่การยกเว้นและการปฏิเสธ ในยุคของการอพยพที่คล้ายคลึงกันมวลของเมืองก็อาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ เมืองเหล่านี้ทำงานเช่นสนามบินใน
ที่ร้านขายของที่เหมือนกันอยู่เสมอในเดียวกัน places.15
Koolhaas 'โต้แย้งว่าเครื่องประดับทางวัฒนธรรมที่มีอยู่ในเมืองแบบดั้งเดิมอาจจะแปลกแยกสำหรับโทรศัพท์มือถือที่อาศัยอยู่ในความหลากหลายทางวัฒนธรรมของเมืองที่ทันสมัยมีบุญ เขาอาจจะดีถูกต้องเกี่ยวกับความจำเป็นของทั่วไปการออกแบบการทำงานในยุคของโลกาภิวัตน์, การสื่อสารโต้ตอบแบบทันทีและการเชื่อมโยงที่แพร่หลาย แต่ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับการเชื่อมต่ออิเล็กทรอนิกส์ของเรากับโลกและกับคนอื่นมาเกี่ยวด้วยชุดเกราะของเทคโนโลยีที่ตอนนี้ใช้ได้สำหรับการสื่อสารและการจำลองที่จะสมบูรณ์แย่งสภาพแวดล้อมทางกายภาพของเรายอมรับอย่างกว้างขวางจากทั่วโลกสากลออกแบบการทำงาน จะมีผลกระทบทางจิตวิทยาของชนิดที่ผมได้อธิบายไว้ในบทนี้ ดูเหมือนว่าหลีกเลี่ยงไม่ได้เกือบทุกอย่างที่ genericization ของช่องว่างที่สร้างขึ้นจะช่วยลดความหลากหลายที่น่าสนใจและความซับซ้อนของพวกเขา มนุษย์มีการพัฒนาที่จะดำเนินการในรูปแบบเฉพาะของสภาพแวดล้อมที่มีระดับที่ดีที่สุดของความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องในที่สุดทางชีววิทยาของเรา เราหาการตั้งค่าดังกล่าวกับสายตาของเราร่างกายของเราอยู่ในมือของเราและเท้าของเราและในทางกลับกันการออกแบบและลักษณะของการตั้งค่าเหล่านั้นโดยมีผลกระทบต่อร่างกายของเรา
แตะโดยตรงในวงจรโบราณหมายถึงการผลิตการตอบสนองความรู้สึกและอารมณ์ที่มี ปรับได้ น้อยมากของที่นี่คือวัฒนธรรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พวกเขาโต้แย้งว่า ในโลกที่เราถูกทิ้งด้วยกันในกลุ่มที่ทำเก่าพรมแดนทางวัฒนธรรม ชนิดใด ๆของการออกแบบที่ประกอบด้วยสมาคมประวัติศาสตร์ย่อมจะ alienate คนที่แบ่งปันประวัติของลักษณะเฉพาะของการออกแบบ ในการสัมภาษณ์ที่ตีพิมพ์ใน Der Spiegel คูลฮาส , ทำให้มันเช่นนี้ :เมืองแบบดั้งเดิมคือ . . . . . . . ครอบครองโดยกฎและรหัสของพฤติกรรม แต่เมืองทั่วไปฟรี รูปแบบการจัดตั้งและความคาดหวัง . . . . . . . . บาง 80 เปอร์เซ็นต์ของประชากรของเมืองชอบดูไบประกอบด้วยผู้อพยพ . . . . . . . ฉันเชื่อว่า มันง่ายสำหรับกลุ่มประชากรเหล่านี้เดินผ่าน ดูไบ สิงคโปร์ หรือ hafencity กว่าผ่านศูนย์เมืองยุคกลางที่สวยงาม สำหรับคนเหล่านี้ ( หลัง ) คายอะไร แต่การยกเว้นและปฏิเสธ ในยุคของมวลตรวจคนเข้าเมืองมวลความคล้ายของเมืองอาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ ฟังก์ชั่นเหล่านี้ เช่น สนามบินในเมืองที่ร้านเดียวกันอยู่เสมอใน places.15 เดียวกันคูลฮาส " อาร์กิวเมนต์ที่วัฒนธรรมเครื่องประดับที่มีอยู่ในเมืองแบบดั้งเดิมอาจจะแปลกแยกสำหรับโทรศัพท์มือถือ , วัฒนธรรมที่อาศัยอยู่ในเมืองที่ทันสมัยได้บุญ เขาอาจจะถูกเกี่ยวกับความทั่วไป งานออกแบบในยุคของโลกาภิวัตน์ การสื่อสารได้ทันที , และการเชื่อมโยง แพร่หลาย อย่างไรก็ตาม ถ้ามันเป็นไปได้สำหรับการเชื่อมต่ออิเล็กทรอนิกส์ของเรากับโลก กับอีกแบบหนึ่ง นำเกี่ยวกับ โดยชุดเกราะของเทคโนโลยีที่ตอนนี้ใช้ได้สำหรับการสื่อสารและจำลองที่สมบูรณ์แทนที่สภาพแวดล้อมทางกายภาพของเรา การยอมรับอย่างกว้างขวางของโลก , สากล , การออกแบบการทำงานจะมีผลทางจิตวิทยาของชนิดที่ผมได้อธิบายไว้ในบทนี้ . ดูเหมือนว่าเกือบจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่ genericization สร้างเป็นจะลดความหลากหลายของความสนใจและความซับซ้อน มนุษย์ได้พัฒนาเพื่อใช้งานในรูปแบบเฉพาะของสภาพแวดล้อมที่เหมาะสมกับระดับของความซับซ้อนที่สุดที่เกี่ยวข้องกับชีววิทยาของเรา เราหาการตั้งค่าเช่นกับดวงตาของเรา ร่างกายของเรา , มือและเท้าของเรา และในการเปิด , การออกแบบและลักษณะของการตั้งค่าเหล่านี้โดยมีผลต่อร่างกายของเราแตะโดยตรงในสมัยโบราณหมายถึงการผลิตวงจรการตอบสนองความรู้สึกและอารมณ์ที่ปรับตัว น้อยมากนี้คือวัฒนธรรม