Another solution is the use of abst

Another solution is the use of abstraction (see Sect. 6.3.3). Humans are only
good at working with models that do not include more than 30 elements (Horton
1991). Even more restricting is the rule by Miller (1956), based on the capacity of
our short-term memory, which states that humans are only good at processing seven
plus or minus two elements at a time. If the number of elements in a model exceeds
this limit, elements should be grouped and substituted with an aggregate, abstract
object. Based on this principle, one can create models with different levels of
abstraction: on the highest level, only the key concepts and key relations are
shown. Such high-level models show the essentials of the enterprise architecture
and abstract from details, for instance regarding implementation of processes or
distribution aspects. Each concept and relation on this highest level may be an
abstraction for a more complex set of concepts and relations. In a model with
different layers of abstraction, the more detailed concepts and relations can be
reached by zooming in on the composite object. This process is iterative: in each
layer, concepts and relations may in turn be compositions of more detailed concepts
and relations. However, to maintain an overview of the model, enterprise architecture
models should not apply more than three layers of abstraction (Koning 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทางออกก็คือการใช้สิ่งที่เป็นนามธรรม (ดูนิกาย. 6.3.3) มนุษย์เป็นเพียงที่ดีในการทำงานร่วมกับรุ่นที่ไม่รวมกว่า 30 องค์ประกอบ (ฮอร์ตัน 1991) แม้การ จำกัด มากขึ้นคือการปกครองโดยมิลเลอร์ (1956) บนพื้นฐานของความจุของหน่วยความจำระยะสั้นของเราซึ่งระบุว่ามนุษย์เป็นเพียงที่ดีในการประมวลผลเจ็ดบวกหรือลบสององค์ประกอบในเวลา ถ้าจำนวนขององค์ประกอบในรูปแบบเกินขีด จำกัด นี้องค์ประกอบที่ควรจะได้รับการจัดกลุ่มและแทนที่ด้วยรวมนามธรรมวัตถุ บนพื้นฐานของหลักการนี้เราสามารถสร้างแบบจำลองที่มีระดับแตกต่างกันของนามธรรม: ในระดับสูงสุดเพียงแนวคิดหลักและความสัมพันธ์ที่สำคัญที่แสดงให้เห็น แบบจำลองระดับสูงดังกล่าวแสดงให้เห็นสาระสำคัญของสถาปัตยกรรมองค์กรและนามธรรมจากรายละเอียดเช่นเกี่ยวกับการดำเนินการตามกระบวนการหรือด้านการจัดจำหน่าย แต่ละแนวคิดและความสัมพันธ์ในระดับนี้มากที่สุดอาจจะเป็นสิ่งที่เป็นนามธรรมสำหรับการตั้งค่าที่ซับซ้อนมากขึ้นของแนวคิดและความสัมพันธ์ ในรูปแบบที่มีชั้นที่แตกต่างกันของนามธรรมแนวคิดรายละเอียดเพิ่มเติมและความสัมพันธ์ที่สามารถเข้าถึงได้โดยการซูมในวัตถุคอมโพสิต กระบวนการนี้ซ้ำแล้วซ้ำอีกในแต่ละชั้นแนวความคิดและความสัมพันธ์ในทางกลับกันอาจจะเป็นองค์ประกอบของแนวคิดที่ละเอียดมากขึ้นและความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตามเพื่อรักษาภาพรวมของรูปแบบสถาปัตยกรรมองค์กรรุ่นไม่ควรใช้เกินสามชั้นของนามธรรม (Koning 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อีกวิธีคือ การใช้ที่เป็นนามธรรม ( ดูนิกาย 6.3.3 ) มนุษย์เป็นเพียง
เก่งทำงานกับโมเดลที่ไม่รวมมากกว่า 30 ชนิด ( ฮอร์ตัน
1991 ) มากกว่าการเป็นกฎโดยมิลเลอร์ ( 1956 ) , ขึ้นอยู่กับความจุของ
หน่วยความจำระยะสั้นของเรา ซึ่งระบุว่า มนุษย์เป็นเพียงที่ดีในการประมวลผลเจ็ด
บวกหรือลบองค์ประกอบสองครั้งถ้าจำนวนขององค์ประกอบในรูปแบบเกินกว่า
วงเงินนี้องค์ประกอบควรจะจัดกลุ่มและทดแทนด้วยการรวมวัตถุที่เป็นนามธรรม

ตามหลักการนี้ หนึ่งสามารถสร้างโมเดลที่มีระดับแตกต่างกันของ
นามธรรมในระดับที่สูงที่สุด แต่แนวคิดหลักและความสัมพันธ์คีย์
ที่แสดง พื้นฐานรุ่นดังกล่าวแสดงสาระสำคัญขององค์กรสถาปัตยกรรม
และบทคัดย่อจากรายละเอียดตัวอย่างเกี่ยวกับการดำเนินการของกระบวนการหรือ
ด้านการกระจายสินค้า แต่ละแนวคิดและความสัมพันธ์ในระดับนี้อาจเป็นนามธรรมซับซ้อนมากขึ้น
สำหรับชุดของแนวคิดและความสัมพันธ์ ในแบบจำลองด้วย
ชั้นที่แตกต่างกันของนามธรรมแนวคิดเพิ่มเติมรายละเอียดและความสัมพันธ์สามารถ
ถึงโดยย่อในบนวัตถุผสม กระบวนการนี้ซ้ำในแต่ละ
ชั้นแนวคิดและความสัมพันธ์ในการเปลี่ยนอาจเป็นองค์ประกอบของรายละเอียดของแนวคิด
และความสัมพันธ์ อย่างไรก็ตาม ในการรักษาภาพรวมของรูปแบบ รูปแบบสถาปัตยกรรม
องค์กรควรใช้มากกว่า 3 ชั้นที่เป็นนามธรรม ( koning 2002 )