Addition of defatted soy flour (Taha

Addition of defatted soy flour (Taha, 1992), wheat bran (Sozer, Dalgic, & Kaya, 2007) and unripe banana flour (Ovando- Martinez, Sayago-Ayerdi, Agama-Acevedo, Goni, & Bello-Perez, 2009) to semolina resulted in increased cooking losses of pasta. Cooking losses could be attributed to the changes in the gluten protein network because of the interference of mango peel powder, which is rich in dietary fiber content. Earlier, Tudorica, Kuri, and Brennan (2002) reported that the increase in cooking loss could be due to the disruption of protein–starch matrix by the fiber and uneven distribution of water within the macaroni matrix due to the competitive hydration tendency of the fiber. Hoseney (1992) reported that cooking loss above 9% in macaroni making is undesirable and in the present study cooking loss by the incorporationMPP was found to be less than 9% (Table 2).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นอกจากนี้ถั่วเหลืองสกัดไขมันทาง flour (Taha, 1992), รำข้าวสาลี (Sozer, Dalgic และ Kaya, 2007) และ flour กล้วยดิบ ๆ (Ovando - มาติเน่ Sayago Ayerdi, Acevedo อะกามา Goni และ Bello-เป เรซ 2009) การแป้งหมี่หยาบให้เพิ่มอาหารขาดพาสต้า อาหารขาดอาจเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในเครือข่ายของโปรตีนตังเนื่องจากสัญญาณรบกวนของมะม่วงเปลือกผง ซึ่งมีเนื้อหา fiber อาหาร ก่อนหน้านี้ Tudorica คูริทัวริสท์ และเบรนแนน (2002) รายงานว่า การเพิ่มขึ้นของอาหารสูญเสียอาจเกิดจากทรัพยของเมทริกซ์โปรตีน – แป้งโดยการ fiber และจ่ายน้ำภายในเมตริกซ์มักกะโรนีเนื่องจากแนวโน้มแข่งขันไล่น้ำของ fiber ไม่สม่ำเสมอ Hoseney (1992) รายงานว่า อาหารขาดทุนเหนือ 9% ในการทำมักกะโรนีไม่พึงปรารถนา และในการศึกษาปัจจุบัน อาหารสูญเสีย โดย incorporationMPP ที่พบได้น้อยกว่า 9% (ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นอกเหนือจากถั่วเหลืองสกัดน้ำมันชั้นของเรา (ฮา, 1992), รำข้าวสาลี (Sozer, Dalgic และยะ 2007) และกล้วยสุกชั้นของเรา (Ovando- มาร์ติเน Sayago-Ayerdi, ศาสนา-Acevedo, อินและเบลโล-เปเรซ, 2009) ที่จะ semolina ผลในการสูญเสียการปรุงอาหารที่เพิ่มขึ้นของพาสต้า ขาดทุนจากการทำอาหารสามารถนำมาประกอบกับการเปลี่ยนแปลงในเครือข่ายโปรตีนตังเพราะการแทรกแซงของมะม่วงผงเปลือกซึ่งอุดมไปด้วยเนื้อหาที่เบอร์สายอาหาร ก่อนหน้านี้ Tudorica, Kuri, และเบรนแนน (2002) รายงานว่าการเพิ่มขึ้นของการสูญเสียการปรุงอาหารอาจเกิดจากการหยุดชะงักของเมทริกซ์โปรตีนแป้งเบอร์ Fi และการกระจายไม่สม่ำเสมอของน้ำภายในเมทริกซ์มะกะโรนีเนื่องจากแนวโน้มความชุ่มชื้นในการแข่งขันของ ber Fi . Hoseney (1992) รายงานว่าการสูญเสียการทำอาหารเหนือ 9% ในการทำมักกะโรนีและเป็นที่พึงปรารถนาในการศึกษาในปัจจุบันการสูญเสียการปรุงอาหารโดย incorporationMPP พบว่ามีน้อยกว่า 9% (ตารางที่ 2)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นอกจากนี้สกัดถั่วเหลืองflของเรา ( Taha , 1992 ) , รำข้าวสาลี ( sozer dalgic & , , ดังนั้น , 2007 ) และกล้วยดิบflของเรา ( ovando - มาร์ติเนซ sayago ayerdi acevedo , ศาสนา , &โกนิ เบลโล เปเรซ , 2009 ) ทำให้เพิ่ม semolina อาหารการสูญเสียของพาสต้า การสูญเสียอาหาร อาจจะเกิดจากการเปลี่ยนแปลงในโปรตีนกลูเตนเครือข่ายเนื่องจากการรบกวนของผงเปลือกมะม่วงซึ่งอุดมไปด้วยใยอาหารจึงถอดรหัสเนื้อหา ก่อนหน้านี้ tudorica เกาลัด , และเบรนแนน ( 2545 ) ได้รายงานว่า เพิ่มขึ้นในการ สูญเสีย อาจเนื่องจากการหยุดชะงักของโปรตีนและแป้ง เมทริกซ์โดยจึงเบอร์และการกระจายไม่เท่ากันของน้ำภายในมะกะโรนี Matrix เนื่องจากแนวโน้มของการแข่งขันความชุ่มชื้นจึงผhoseney ( 1992 ) รายงานว่าอาหารการสูญเสียสูงกว่า 9% ในมะกะโรนีทำให้เป็นที่ไม่พึงประสงค์และปัจจุบันเรียนทำอาหารที่สูญเสียโดย incorporationmpp พบได้น้อยกว่า 9% ( ตารางที่ 2 )