Helen Sandburg sat by the control r

Helen Sandburg sat by the control room window staring at the plane. “Come on!” she said, “Why is that door shut? Where are the passengers?”

“The hijackers won’t set them free.” said inspector Holm, “I told you, Prime Minister, this is a serious mistake.”

“Be quiet, man.” said Colonel Court, “I think we’ve got something on the radio.”

Beside him, a soldier was turning the controls of a small army radio. Suddenly the voices of one of the hijackers and prisoner came into the room. “So how many soldiers are there in that airport building, my brother?”

“I didn’t see any soldiers and police.”

“That’s strange. No soldiers at all?”

“I did not see any, brother.”

“Very strange, but these are not military people. They do not have many soldiers. Perhaps the woman will do what she says that?”

“What’s happening, Colonel?” Helen asked, “those of hijackers’ voices, how can we hear them?”

The Colonel laughed, “Well, madam! You can see it’s raining, can’t you? We didn’t want our poor prisoner to get wet, so we gave him a nice yellow raincoat you see. But it was an expensive raincoat, because one of its buttons is a small radio transmitter. So now we can hear everything they say and we know where they are on the plane.

Helen smiled, “Good idea, Colonel, I hope it helps.”

“Prime Minister” Michael interrupted, “They are coming!”

Helen looked through the window. The door of the plane was open and people walked coming downstairs one after another. Some of them started to run towards the airport building, and few knelt down on the tarmac. “What are they doing?” Helen asked.

“Praying , perhaps” said Michael, “To thank God they are alive.”

Police and doctors came out of the building to help the passengers. Helen stood and watched through the binoculars. She did not see Carl.

“ninety-nine, a hundred, that’s it then.” said Colonel Court. The plane door closed. “Now we move on to the next step of our plan. Goodbye, Prime Minister.”

Helen turned and saw the Colonel was putting on white clothes on the top of his army uniform. He put several grenades in the coat pocket and machine gun into a long pocket inside his coat. He smiled at her. “I must help my men refuel the plane.”

“May God go with you, Colonel!” she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เฮเลนแซนด์เบิร์กเสาร์ห้องควบคุมหน้าต่างจ้องมองที่เครื่องบิน "มาเถอะ" เธอกล่าวว่า "ทำไมเป็นประตูที่ปิด ในกรณีผู้โดยสาร" "จี้ที่จะตั้งให้ฟรี" กล่าวว่า สารวัตร Holm "ฉันบอกคุณ นายกรัฐมนตรี นี้เป็นความผิดพลาด" "เงียบ แมน" กล่าวว่า ศาลพัน "ผมคิดว่า เรามีบางสิ่งบางอย่างในรายการวิทยุ" ข้าง ๆ เขา ทหารถูกเปลี่ยนการควบคุมของวิทยุกองทัพขนาดเล็ก ทันใดนั้นเสียงของจี้และนักโทษที่เข้ามาในห้อง ดังนั้นจำนวนทหารมีในสนามบินที่อาคาร พี่" "ฉันไม่เห็นทหารและตำรวจใด ๆ" "ก็แปลก ไม่มีทหารเลย" "ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย" "แปลกมาก แต่เหล่านี้ไม่ใช่ทหารคน ไม่มีทหารจำนวนมาก บางทีผู้หญิงจะทำสิ่งที่เธอบอกว่า ที่? " "สิ่งที่เกิดขึ้น พันเอก" เฮเลนถาม, "เหล่านั้นของจี้เสียง วิธีสามารถเราได้ยินพวกเขา? " พันเอกหัวเราะ "ดี ท่านผู้หญิง คุณสามารถเห็นฝนตก ไม่คุณ เราไม่ได้ต้องโทษเราจนเปียก เพื่อเราเขามีกระสีเหลืองสวยคุณดู แต่มันเป็นเสื้อกันฝนราคาแพง เนื่องจากปุ่มกดเป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ตอนนี้ เราได้ยินทุกสิ่งที่พวกเขาพูด และเราทราบว่าที่พวกเขาอยู่บนเครื่องบิน เฮเลนยิ้ม, "ความคิดดี พันเอก ฉันหวังว่า มันช่วย" ขัดจังหวะไมเคิล "นายกรัฐมนตรี" "พวกเขาจะ มา" เฮเลนมองผ่านหน้าต่าง ประตูของเครื่องบินถูกเปิด และคนเดินเข้ามาชั้นล่างหนึ่ง บางส่วนของพวกเขาเริ่มงานสู่อาคารสนามบิน และน้อยลงทำการบิน "ทำอะไร" เฮเลนถาม "สวดมนต์ บางที" กล่าวว่า ไมเคิล "ขอบคุณพระเจ้า พวกเขา มีชีวิตอยู่" ตำรวจและแพทย์มาจากอาคารจะช่วยให้ผู้โดยสาร เฮเลนยืน และดูผ่านส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล " เก้าเก้าสิบ ร้อย ก็แล้วกัน" กล่าวว่า ศาลพัน ปิดประตูเครื่องบิน "ตอนนี้เราไปขั้นตอนถัดไปของเรา ลา นายกรัฐมนตรี" เฮเลนเปิด และเลื่อยพันถูกวางลงบนผ้าสีขาวด้านบนของชุดกองทัพของเขา เขาใส่หลายระเบิดในกระเป๋าเสื้อและปืนในกระเป๋าความยาวภายในเสื้อของเขา ยิ้มที่เธอ "ฉันต้องช่วยผู้ชายของฉันเครื่องบินเติมเชื้อเพลิง" เธอกล่าวว่า "อาจพระไปกับคุณ พันเอก"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เฮเลน Sandburg นั่งริมหน้าต่างห้องควบคุมจ้องมองที่เครื่องบิน "Come on!" เธอกล่าวว่า "คือว่าประตูปิดทำไม? ในกรณีที่ผู้โดยสารได้หรือไม่ "

" จี้จะไม่พวกเขาตั้งฟรี. "สารวัตรโฮล์มกล่าวว่า" ผมบอกคุณนายกรัฐมนตรีนี้เป็นข้อผิดพลาดร้ายแรง. "

" เงียบคน. "พันเอกศาลกล่าวว่า" ผมคิดว่า เรามีบางสิ่งบางอย่างในวิทยุ. "

นอกจากนี้เขาเป็นทหารได้รับการเปลี่ยนการควบคุมของวิทยุกองทัพเล็ก ๆ ทันใดนั้นเสียงของหนึ่งจี้และนักโทษเข้ามาในห้อง "ดังนั้นวิธีการหลายทหารจะมีในอาคารสนามบินที่พี่ชายของฉัน"

"ฉันไม่เห็นใด ๆ ทหารและตำรวจ."

"นั่นคือแปลก ไม่มีทหารที่ทั้งหมดหรือไม่ "

" ฉันไม่ได้เห็นใด ๆ พี่ชาย. "

" แปลกมาก แต่เหล่านี้จะไม่ได้คนทหาร พวกเขาไม่ได้มีทหารหลายคน บางทีผู้หญิงคนนั้นจะทำในสิ่งที่เธอบอกว่า? "

" สิ่งที่เกิดขึ้นพันเอก? "เฮเลนถามว่า" พวกเสียงจี้ 'วิธีที่เราสามารถได้ยินพวกเขา? "

ผู้พันหัวเราะ" ดีแหม่ม! คุณสามารถเห็นมันมีฝนตกไม่ได้ไหม เราไม่ต้องการที่นักโทษที่ไม่ดีของเราที่จะได้รับเปียกดังนั้นเราจึงทำให้เขามีเสื้อกันฝนสีเหลืองมีความสุขที่คุณเห็น แต่มันก็เป็นเสื้อกันฝนที่มีราคาแพงเพราะปุ่มใดปุ่มหนึ่งที่เป็นเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดและเรารู้ว่าพวกเขาอยู่บนเครื่องบิน.

เฮเลนยิ้ม "ความคิดดี, พันเอกฉันหวังว่ามันจะช่วยให้."

"นายกรัฐมนตรี" ไมเคิลขัดจังหวะ "พวกเขาจะมา!"

เฮเลนมองผ่าน หน้าต่าง. ประตูเครื่องบินเปิดและผู้คนที่เดินมาชั้นล่างหนึ่งหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มที่จะทำงานต่อการสร้างสนามบินและไม่กี่คุกเข่าลงบนพื้นยางมะตอย "สิ่งที่พวกเขากำลังทำ?" เฮเลนถาม.

"สวดมนต์อาจจะกล่าวว่า" ไมเคิล "เพื่อขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่."

ตำรวจและแพทย์ออกจากอาคารมาช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืนอยู่และดูผ่านกล้องส่องทางไกล เธอไม่ได้เห็นคาร์ล.

"เก้าสิบเก้าร้อยที่มันแล้ว." พันเอกศาลกล่าวว่า ประตูเครื่องบินปิด "ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา Goodbye, นายกรัฐมนตรี. "

เฮเลนหันและเห็นพันเอกถูกวางบนเสื้อผ้าสีขาวด้านบนของชุดเครื่องแบบกองทัพของเขา เขาวางระเบิดหลายแห่งในกระเป๋าเสื้อและปืนกลในกระเป๋ายาวภายในเสื้อของเขา เขายิ้มให้เธอ "ผมต้องช่วยคนของข้าเติมน้ำมันเครื่องบิน."

"พระเจ้าอาจจะไปกับคุณพันเอก!" เธอกล่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฮเลน แซนด์เบิร์กนั่งในห้องควบคุมหน้าต่างมองเครื่องบิน " เอาน่า ! " เธอพูดว่า " ทำไมประตูถึงปิด ? ที่เป็นผู้โดยสาร ? "" โจรจะไม่ปล่อยพวกมัน " บอกว่า สารวัตร โฮล์ม " ผมบอกท่านนายกฯ นี่เป็นความผิดพลาดที่ร้ายแรง "" เงียบหน่อย กล่าวว่า " ผู้พันศาล , " ฉันคิดว่ามีบางอย่างในวิทยุ .ข้างๆเขา ทหารคือการเปลี่ยนการควบคุมของวิทยุกองทัพขนาดเล็ก จู่ๆเสียงของหนึ่งในกองโจร และนักโทษเข้ามาในห้อง " ทหารในสนามบินนั้นมีกี่ตึก พี่ชายของฉัน "" ฉันไม่เห็นทหารและตำรวจ "" แปลกจัง ไม่มีทหารเลย "" ฉันไม่เห็นใด ๆ พี่ชาย "" แปลกมาก แต่เหล่านี้จะไม่คน ทหาร ไม่มีทหารมากมาย บางทีผู้หญิงก็จะทำตามที่เธอพูดแบบนั้น "" เกิดอะไรขึ้น ผู้พัน " เฮเลนถาม " พวกโจร " เสียง , วิธีการที่เราสามารถได้ยินพวกเขา "ผู้พัน หัวเราะ " แล้ว คุณผู้หญิง คุณสามารถเห็นฝนตกมั้ย เราไม่อยากให้นักโทษที่น่าสงสารของเราเปียก เราก็เลยให้เค้าดีเสื้อกันฝนสีเหลืองที่คุณเห็น แต่มันเป็นเสื้อกันฝนราคาแพง เพราะปุ่มของเครื่องส่งสัญญาณวิทยุขนาดเล็ก ดังนั้นตอนนี้เราสามารถได้ยินทุกอย่างที่เขาพูดและเรารู้ว่าพวกเขาอยู่ในเครื่องบินเฮเลนยิ้ม " เป็นความคิดที่ดี ผมหวังว่ามันจะช่วยให้ ." นายกฯ " ไมเคิลขัดจังหวะ " มาแล้ว ! "เฮเลนมองผ่านทางหน้าต่าง ประตูเครื่องเปิดอยู่และคนเดินมาข้างล่าง หนึ่งหลังจากที่อื่น บางส่วนของพวกเขาเริ่มที่จะวิ่งไปทางอาคารสนามบิน และไม่คุกเข่าลงบนทางยางมะตอย พวกเขาทำอะไร ? " เฮเลนถาม" สวดมนต์ บางที " ไมเคิล " ขอบคุณพระเจ้าที่พวกเขายังมีชีวิตอยู่ "ตำรวจและแพทย์ออกมาจากอาคารเพื่อช่วยผู้โดยสาร เฮเลนยืนและมองผ่านกล้องส่องทางไกล ที่เธอไม่เห็น คาร์ล" เก้าสิบเก้า หนึ่งร้อย มันก็ บอกว่า " ผู้พันศาล ประตูเครื่องบินปิด " ตอนนี้เราย้ายไปยังขั้นตอนต่อไปของแผนของเรา ลาก่อน นายกรัฐมนตรี "เฮเลนหันมาเห็นผู้พันก็ใส่เสื้อสีขาวด้านบนของทหารชุด เขาวางหลายระเบิดมือในเสื้อโค้ทและปืนกลในยาวกระเป๋าในเสื้อของเขา เขายิ้มให้กับเธอ " ฉันต้องช่วยคนเติมน้ำมันเครื่องบิน " ." พระเจ้าอาจจะไปกับคุณ ผู้พัน ! " เธอกล่าว