Good afternoon ladies and gentleman

Good afternoon ladies and gentleman. As you know, my name is Chanicha and I’m here to talk about “Kimono”. Let me start by telling you briefly about a young experience of mine. When I was seventeen. I graduated in Japanese major from Rachaborikanukroh School. This reason I choose this topic.
Originally, “kimono” was the Japanese word for the clothing. But in more recent year, the word the word has been used to refer specifically to traditional Japanese clothing. Kimonos as we know them today came into being during the Heian period (794-1192).
From the Nara period (710-794) until then, Japanese people typically wore either ensembles consisting of separate upper and lower garments (trousers or skirts), or one-piece garments. But in the Heian period, a new kimono-making technique was developed. Known as the straight-line-cut method, it involved cutting pieces of fabric in straight lines and sewing them together. With this technique, kimono makers did not have to concern themselves with the shape of the wearer's body.
Straight-line-cut kimonos offered many advantages. They were easy to fold. They were also suitable for all weather: They could be worn in layers to provide warmth in winter, and kimonos made of breathable fabric such as linen were comfortable in summer. These advantages helped kimonos become part of Japanese people's everyday lives.


Over time, as the practice of wearing kimonos in layers came into fashion, Japanese people began paying attention to how kimonos of different colors looked together, and they developed a heightened sensitivity to color. Typically, color combinations represented either seasonal colors or the political class to which one belonged. It was during this time that what we now think of as traditional Japanese color combinations developed.


During the Kamakura period (1192-1338) and the Muromachi period (1338-1573), both men and women wore brightly colored kimonos. Warriors dressed in colors representing their leaders, and sometimes the battlefield was as gaudy as a fashion show.


During the Edo period (1603-1868), the Tokugawa warrior clan ruled over Japan. The country was divided up into feudal domains ruled by lords. The samurais of each domain wore identified by the colors and patterns of their "uniforms." They consisted of three parts: a kimono; a sleeveless garment known as a kamishimo worn over the kimono; and a hakama, a trouser-like split skirt. The kamishimo was made of linen, starched to make the shoulders stand out. With so many samurai clothes to make, kimono makers got better and better at their craft, and kimono making grew into an art form. Kimonos became more valuable, and parents handed them down to their children as family heirlooms.


During the Meiji period (1868-1912), Japan was heavily influenced by foreign cultures. The government encouraged people to adopt Western clothing and habits. Government officials and military personnel were required by law to wear Western clothing for official functions. (That law is no longer in effect today.) For ordinary citizens, wearing kimonos on formal occasions were required to use garments decorated with the wearer's family crest, which identified his or her family background.


Nowadays, Japanese people rarely wear kimonos in everyday life, reserving them for such occasions as weddings, funerals, tea ceremonies, or other special events, such as summer festivals.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้หญิงในช่วงบ่ายที่ดีและเป็นสุภาพบุรุษ ดังที่คุณทราบชื่อของฉันคือ Chanicha และฉันที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ "กิโมโน" ผมขอเริ่มต้นด้วยการบอกคุณสั้น ๆ เกี่ยวกับประสบการณ์หนุ่มของฉัน เมื่อตอนที่ผมอายุสิบเจ็ด ผมจบการศึกษาในรายใหญ่ของญี่ปุ่นจากโรงเรียน Rachaborikanukroh ด้วยเหตุนี้ฉันเลือกหัวข้อนี้.
แต่เดิม "กิโมโน" เป็นคำภาษาญี่ปุ่นสำหรับเสื้อผ้า แต่ในปีที่ผ่านมามากขึ้นคำว่าคำว่าถูกนำมาใช้เพื่ออ้างเฉพาะกับเสื้อผ้าแบบดั้งเดิมของญี่ปุ่น ชุดกิโมโนที่เรารู้ว่าวันนี้พวกเขาเข้ามาอยู่ในช่วงระยะเวลา Heian (794-1192).
จากยุคนะระ (710-794) จนแล้วคนญี่ปุ่นมักจะสวมตระการตาทั้งประกอบด้วยเสื้อผ้าบนแยกต่างหากและล่าง (กางเกงขายาวหรือกระโปรง) หรือเสื้อผ้าชิ้นเดียว แต่ในช่วงเวลาที่ละเทคนิคกิโมโนทำใหม่ได้รับการพัฒนา ที่รู้จักกันเป็นวิธีเส้นตรงตัดมันเกี่ยวข้องกับการตัดชิ้นส่วนของผ้าในเส้นตรงและตัดเย็บเข้าด้วยกัน ด้วยเทคนิคนี้ผู้ผลิตชุดกิโมโนไม่ต้องกังวลตัวเองกับรูปร่างของร่างกายของผู้สวมใส่.
เส้นตรงตัดชุดกิโมโนเสนอข้อได้เปรียบหลาย พวกเขาง่ายต่อการพับ พวกเขายังเหมาะสำหรับทุกสภาพอากาศ: พวกเขาอาจจะสวมใส่ในชั้นที่จะให้ความอบอุ่นในช่วงฤดูหนาวและชุดกิโมโนทำจากผ้าระบายอากาศได้เช่นผ้าลินินสะดวกสบายในฤดูร้อน ข้อดีเหล่านี้ช่วยให้ชุดกิโมโนเป็นส่วนหนึ่งของคนญี่ปุ่นของชีวิตประจำวัน. เมื่อเวลาผ่านไปเป็นแนวปฏิบัติของการสวมใส่ชุดกิโมโนในชั้นเข้ามาในแฟชั่นคนญี่ปุ่นเริ่มให้ความสนใจกับวิธีกิโมโนของสีที่แตกต่างกันมองด้วยกันและพวกเขาพัฒนาความไวสูงสี โดยปกติแล้วการผสมสีเป็นตัวแทนของทั้งสองสีตามฤดูกาลหรือชั้นทางการเมืองที่หนึ่งเป็น มันเป็นช่วงเวลาที่สิ่งที่เราคิดแบบดั้งเดิมเช่นการผสมสีของญี่ปุ่นพัฒนา. ในช่วงที่คามาคูระ (1192-1338) และแมชประจำเดือน (1338-1573) ทั้งชายและหญิงสวมชุดกิโมโนสีสดใส นักรบในชุดสีที่เป็นตัวแทนของผู้นำของพวกเขาและบางครั้งสนามรบเป็นฉูดฉาดเป็นแฟชั่นโชว์. ในช่วงสมัยเอโดะ (1603-1868), ตระกูลนักรบงาวะปกครองทั่วประเทศญี่ปุ่น ประเทศถูกแบ่งออกเป็นโดเมนศักดินาปกครองโดยขุนนาง samurais ของแต่ละโดเมนสวมระบุสีและรูปแบบของ "เครื่องแบบ". พวกเขาประกอบด้วยสามส่วนคือชุดกิโมโน; เสื้อผ้าแขนกุดที่รู้จักในฐานะ kamishimo ใส่กิโมโน; และ hakama, กระโปรงแยกกางเกงเหมือน kamishimo ที่ทำจากผ้าลินิน, แป้งเพื่อให้ไหล่โดดเด่น กับเสื้อผ้าซามูไรจำนวนมากดังนั้นเพื่อให้ผู้ผลิตชุดกิโมโนได้ดีกว่าและดีกว่าที่เรือของพวกเขาและการทำชุดกิโมโนกลายเป็นรูปแบบศิลปะ ชุดกิโมโนกลายเป็นมีคุณค่ามากขึ้นและผู้ปกครองส่งพวกเขาลงกับเด็กของพวกเขาเป็นมรดกของครอบครัว. ในช่วงยุคเมจิ (1868-1912), ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลอย่างมากจากวัฒนธรรมต่างชาติ รัฐบาลสนับสนุนให้คนที่จะนำมาใช้เสื้อผ้าตะวันตกและนิสัย ข้าราชการและบุคลากรทางทหารที่ถูกต้องตามกฎหมายที่จะสวมใส่เสื้อผ้าตะวันตกสำหรับฟังก์ชั่นอย่างเป็นทางการ (กฎหมายนั่นคือไม่ได้มีผลบังคับใช้ในวันนี้.) สำหรับประชาชนคนธรรมดาที่สวมใส่ชุดกิโมโนในโอกาสที่เป็นทางการจะต้องใช้เสื้อผ้าที่ตกแต่งด้วยครอบครัวยอดของผู้สวมใส่ซึ่งระบุภูมิหลังของครอบครัวของเขาหรือเธอ. ปัจจุบันคนญี่ปุ่นไม่ค่อยสวมใส่ชุดกิโมโนในชีวิตประจำวัน , สำรองพวกเขาสำหรับโอกาสต่างๆเช่นงานแต่งงานงานศพ, พิธีชงชาหรือกิจกรรมพิเศษอื่น ๆ เช่นเทศกาลฤดูร้อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สวัสดีสุภาพสตรีและสุภาพบุรุษทุกท่าน อย่างที่คุณรู้ ฉันชื่อ chanicha และฉันที่นี่เพื่อพูดคุยเกี่ยวกับ " กิโมโน " ผมขอเริ่มต้นด้วยการบอกคุณสั้น ๆเกี่ยวกับประสบการณ์ที่เด็กของฉัน ตอนที่ 17 ผมจบจากโรงเรียนในญี่ปุ่นรายใหญ่ rachaborikanukroh . เหตุผลนี้ผมเลือกหัวข้อนี้ .
เดิม " กิโมโน " เป็นคำภาษาญี่ปุ่นสำหรับเสื้อผ้า แต่ในปีล่าสุดคำคำใช้เรียกเฉพาะเสื้อผ้าญี่ปุ่นแบบดั้งเดิม ชุดกิโมโนที่เรารู้ว่าพวกเขาในวันนี้เข้ามาได้ในช่วงยุคเฮอัง ( 794-1192 ) .
จากสมัยนารา ( 710-794 ) จนแล้วคนญี่ปุ่นมักจะใส่ให้ตระการตา ประกอบด้วยเสื้อผ้าบนและล่างแยก ( กางเกงหรือกระโปรง ) หรือชิ้นเสื้อผ้า แต่ในยุคเฮอัง ,ใหม่ชุดกิโมโนให้เทคนิคที่พัฒนาขึ้น ที่รู้จักกันเป็นวิธีการตัดสายตรงๆ มันเกี่ยวข้องกับการตัดชิ้นส่วนของผ้าในเส้นตรงและเย็บเข้าด้วยกัน ด้วยเทคนิคนี้ ผู้ผลิตชุดกิโมโนไม่ต้องกังวลตัวเองกับรูปร่างของร่างกายของผู้สวมใส่ .
ตรงเส้นตัดชุดกิโมโนให้ประโยชน์มากมาย มันง่ายที่จะพับ พวกเขายังเหมาะสำหรับทุกสภาพอากาศพวกเขาอาจจะสวมใส่ในชั้นเพื่อให้ความอบอุ่นในฤดูหนาว และชุดกิโมโนที่ทำจากผ้า เช่น ผ้าระบายอากาศได้สบายในหน้าร้อน ข้อดีเหล่านี้ได้กลายเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันของญี่ปุ่น ชุดกิโมโน คน


ตลอดเวลาที่ฝึกใส่กิโมโนในชั้นมาเป็นแฟชั่น คนญี่ปุ่นเริ่มสนใจว่าชุดกิโมโนสีต่างๆ ดูด้วยกันและพวกเขาพัฒนาความไวต่อสี โดยทั่วไปแล้ว การผสมสี สีแทน ทั้งฤดูกาล หรือการเมืองแบบใดอยู่ มันเป็นในช่วงเวลานี้ว่า ตอนนี้สิ่งที่เราคิดว่าเป็นแบบญี่ปุ่นผสมสีพัฒนา


ในยุคคะมะกุระ ( 1192-1338 ) และยุคมุโระมะชิ ( 1338-1573 ) ทั้งผู้ชายและผู้หญิงใส่ชุดกิโมโนซีทรูนักรบในชุดสีเป็นตัวแทนของผู้นำของพวกเขา และบางครั้งในสนามรบเป็นฉูดฉาดเป็นแฟชั่นโชว์


ในช่วงสมัยเอโดะ ( 1603-1868 ) , โทคุกาว่า นักรบเผ่าปกครองญี่ปุ่น ประเทศถูกแบ่งเป็นโดเมนที่ปกครองด้วยระบบศักดินาลอร์ด พวกซามูไรของแต่ละโดเมนใส่ระบุ สี และลวดลายของเครื่องแบบของพวกเขา " " พวกเขาประกอบด้วยสามส่วน : กิโมโน ;เป็นแขนกุดเสื้อผ้าที่เรียกว่า kamishimo สังฆาฏิ กิโมโน และกางเกงฮากามะ เป็นเหมือนกระโปรงแยก การ kamishimo ทำมาจากผ้าป่านลงแป้งเพื่อให้ไหล่ยืนออก กับชุดซามูไรมากมายเพื่อให้ผู้ผลิตชุดกิโมโนได้ดีกว่าและดีกว่าที่เรือของพวกเขาและทำให้กิโมโนเติบโตในรูปแบบศิลปะ ชุดกิโมโนกลายเป็นที่มีคุณค่ามากขึ้นและพ่อแม่ส่งพวกเขาลงไปที่เด็กของพวกเขาเป็น heirlooms ครอบครัว


ในสมัยเมจิ ( 1868-1912 ) ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลอย่างมากจากวัฒนธรรมต่างชาติ รัฐบาลสนับสนุนให้ประชาชนใช้เสื้อผ้าแบบตะวันตก และนิสัย ข้าราชการและบุคลากรทางทหารที่ถูกต้องตามกฎหมายที่จะสวมใส่เสื้อผ้าตะวันตกหน้าที่อย่างเป็นทางการ ( กฎหมายที่ไม่มีผลในวันนี้) สำหรับประชาชนทั่วไปสวมใส่กิโมโนในโอกาสที่เป็นทางการต้องใช้ประดับกับเสื้อผ้าของผู้สวมใส่ครอบครัว Crest ซึ่งระบุว่าเขาหรือครอบครัวของเธอ


ทุกวันนี้ คนญี่ปุ่นไม่ค่อยใส่ชุดกิโมโนในชีวิตประจำวัน การให้โอกาส อาทิ งานแต่งงาน งานศพ พิธีชงชา และการจัดกิจกรรมพิเศษอื่น ๆเช่น เป็นเทศกาลฤดูร้อน .