e never remember in chronological o

e never remember in chronological order, especially when we’re going back over a failed romance. We start near the end, and then hop around between the times that were good and the times that left pain. People always say “start at the beginning,” but we didn’t know at the time it was the beginning. "500 Days of Summer" is a movie that works that way.


WATCH NOW

Some say they’re annoyed by the way it begins on Day 488 or whatever and then jumps around, providing utterly unhelpful data labels: "Day 1," "Day 249." Movies are supposed to reassure us that events unfold in an orderly procession. But Tom remembers his love, Summer, as a series of joys and bafflements. What kind of woman likes you perfectly sincerely and has no one else in her life but is not interested in ever getting married?

Zooey Deschanel is a good choice to play such a woman. I can’t imagine her playing a clinging vine. Too ornery. As Summer, she sees Tom with a level gaze and is who she is. It’s Tom’s bad luck she is sweet and smart and beautiful — it’s not an act. She is always scrupulously honest with him. She is her own person, and Tom can’t have her.

Have you known someone like that? In romance, we believe what we want to believe. That’s the reason "500 Days of Summer" is so appealing. Tom is in love with Summer from the moment he sees her. His thoughts on love may not run as deeply as, say, those of the Romantic poets. He writes greeting cards, and you suspect he may believe his own cards. It’s amazing people get paid for a job like that. I could do it: "Love is a rose, and you are its petals." Summer is his boss's new assistant. She likes his looks, and makes her move one day over the Xerox machine.

Can he accept that she simply likes him for now, not for forever? The movie, which is a delightful comedy, alive with invention, is about Tom wrestling with that reality. The director Marc Webb seems to be casting about for templates from other movies to help him tell this story; that’s not desperation, but playfulness. There’s a little black and white, a little musical number, a little Fellini, which is always helpful in evoking a man in the act of yearning. Tom spends this movie in the emotional quandary of Mastroianni in "La Dolce Vita," his hand always outstretched toward his inaccessible fantasies.

Summer remains mysterious all through the film, perhaps because we persist with Tom in expecting her to cave in. When we realize she is not required to in this movie, because it’s not playing by the Hollywood rules, we perk up; anything could happen. The kaleidoscopic time structure breaks the shackles of the three-act grid and thrashes about with the freedom of romantic confusion.

One thing men love is to instruct women. If a woman wants to enchant a man, she is wise to play his pupil. Men fall for this. Tom set out in life to be an architect, not a poet of greeting cards. He and Summer share the same favorite view of Los Angeles (one you may not have seen before), and he conducts for her an architectural tour. This is fun not because we get to see wonderful buildings, but because so rarely in the movies do we find characters arguing for their aesthetic values. What does your average character played by an A-list star believe about truth and beauty? Has Jason Bourne ever gone to a museum on his day off?

Joseph Gordon-Levitt has acted in a lot of movies, ranging from one of the "Halloween" sequels to the indie gem "Brick." He comes into focus here playing a believable, likable guy, hopeful, easily disappointed, a little Tom Hanksian. He is strong enough to expect love, weak enough to be hurt. Zooey Deschanel evokes that ability in some women to madden you with admiration while never seeming to give it the slightest thought. She also had that quality in the overlooked "Gigantic" (2008), although the movie’s peculiar supporting characters obscured it.

Tom opens the film by announcing it will not be your typical love story. Are you like me, and when you realize a movie is on autopilot you get impatient with it? How long can the characters pretend they don’t know how the story will end? Here is a rare movie that begins by telling us how it will end and is about how the hero has no idea why.

Note: The movie’s poster insists the title is "(500) Days of Summer." Led by Variety, every single film critic whose review I could find has simply ignored that punctuation. Good for them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

อีไม่เคยจำตามลำดับโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรากำลังจะกลับมาเป็นความโรแมนติกที่ล้มเหลว เราเริ่มต้นใกล้ถึงจุดสิ้นสุดแล้วกระโดดรอบระหว่างเวลาที่ดีและเวลาที่มีอาการปวดที่เหลือ คนมักจะพูดว่า "เริ่มต้นที่จุดเริ่มต้น" แต่เราไม่ทราบว่าในเวลาที่มันเป็นจุดเริ่มต้น "500 Days of Summer" เป็นภาพยนตร์ที่ทำงานวิธีที่. ชมตอนนี้บางคนบอกว่าพวกเขากำลังรำคาญโดยวิธีการที่จะเริ่มต้นในวัน 488 หรืออะไรก็ตามแล้วกระโดดไปรอบ ๆ ให้ป้ายชื่อข้อมูลช่วยเหลืออย่างเต็มที่ "1 วัน" "วัน 249 " ภาพยนตร์ที่ควรให้ความมั่นใจกับเราว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในขบวนเป็นระเบียบเรียบร้อย แต่ทอมจำความรักของเขา, ฤดูร้อนเป็นชุดของความสุขและความ bafflements ชนิดของผู้หญิงที่ชอบคุณอย่างสมบูรณ์แบบด้วยความจริงใจและไม่มีใครในชีวิตของเธอ แต่ไม่เคยสนใจในการแต่งงาน? Zooey Deschanel เป็นทางเลือกที่ดีในการเล่นเช่นผู้หญิงคนหนึ่ง ฉันไม่สามารถจินตนาการของเธอเล่นเถายึดมั่น ornery เกินไป ในฐานะที่เป็นฤดูร้อนที่เธอเห็นทอมกับระดับสายตาและเป็นว่าเธอเป็นใคร มันเป็นโชคร้ายของทอมเธอเป็นหวานและสมาร์ทและสวยงาม - ยังไม่ได้กระทำ เธอเป็นคนที่มักจะมีคุณธรรมซื่อสัตย์กับเขา เธอเป็นคนของเธอเองและทอมไม่สามารถมีเธอ. คุณคนที่รู้จักกันเช่นนั้น? ในความโรแมนติกเราเชื่อว่าสิ่งที่เราอยากจะเชื่อ นั่นเป็นเหตุผลที่ "500 Days of Summer" ที่มีเพื่อให้น่าสนใจ ทอมอยู่ในความรักกับฤดูร้อนจากช่วงเวลาที่เขาเห็นเธอ ความคิดเกี่ยวกับความรักของเขาอาจจะไม่ทำงานตามที่ลึกที่สุดเท่าที่บอกว่าพวกกวีโรแมนติก เขาเขียนการ์ดอวยพรและคุณสงสัยว่าเขาอาจจะเชื่อว่าบัตรของตัวเอง มันเป็นคนที่น่าตื่นตาตื่นใจได้รับเงินสำหรับงานที่ต้องการที่ ฉันจะทำมัน "ความรักคือดอกกุหลาบและคุณกลีบ." ฤดูร้อนเป็นผู้ช่วยคนใหม่ของเจ้านายของเขา เธอชอบที่รูปลักษณ์ของเขาและทำให้เธอย้ายวันหนึ่งมากกว่าเครื่องซีร็อกซ์. เขายอมรับว่าเธอก็ชอบเขาตอนนี้ไม่ได้ตลอดไป? ภาพยนตร์เรื่องนี้ซึ่งเป็นเรื่องตลกที่สวยงามมีชีวิตอยู่กับสิ่งประดิษฐ์ที่เป็นเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้ทอมกับความเป็นจริงว่า ผู้อำนวยการมาร์คเว็บบ์ที่ดูเหมือนว่าจะได้รับการหล่อเกี่ยวกับแม่แบบจากภาพยนตร์อื่น ๆ ที่จะช่วยให้เขาได้บอกเล่าเรื่องราวนี้ ที่ไม่สิ้นหวัง แต่ความสนุกสนาน มีสีดำและสีขาวเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นจำนวนดนตรีเล็ก ๆ น้อย ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ Fellini ซึ่งมักจะเป็นประโยชน์ในการปลุกชายคนหนึ่งในการกระทำของโหยหา ทอมใช้ภาพยนตร์ในความไม่แน่ใจอารมณ์ของ Mastroianni ใน "La Dolce Vita" มือของเขายื่นออกเสมอไปสู่จินตนาการที่ไม่สามารถเข้าถึงของเขา. ฤดูร้อนยังคงลึกลับทั้งหมดที่ผ่านภาพยนตร์เรื่องนี้อาจจะเป็นเพราะเรายังคงมีอยู่กับทอมในการคาดหวังว่าเธอไปอยู่ในถ้ำ. เมื่อเราตระหนักดี เธอไม่จำเป็นต้องอยู่ในหนังเรื่องนี้เพราะไม่ได้เล่นตามกฎฮอลลีวู้ดเราเงยขึ้น; อะไรก็เกิดขึ้นได้. โครงสร้างเวลาลานตาแบ่งห่วงของตารางสามกระทำและซัดเกี่ยวกับเสรีภาพของความสับสนที่โรแมนติก. สิ่งหนึ่งที่รักผู้ชายที่จะสั่งให้ผู้หญิง ถ้าผู้หญิงต้องการที่จะร่ายมนต์ชายคนหนึ่งเธอเป็นฉลาดในการเล่นนักเรียนของเขา ผู้ชายตกสำหรับนี้ ทอมที่กำหนดไว้ในชีวิตที่จะเป็นสถาปนิกไม่กวีของบัตรอวยพร เขาและฤดูร้อนแบ่งปันมุมมองที่ชื่นชอบเดียวกันของ Los Angeles (หนึ่งที่คุณอาจไม่เคยเห็นมาก่อน) และเขาดำเนินการสำหรับเธอทัวร์สถาปัตยกรรม นี้คือความสนุกไม่ได้เพราะเราจะได้เห็นอาคารที่ยอดเยี่ยม แต่เพราะไม่ค่อยดังนั้นในหนังเราจะได้พบกับตัวละครเถียงค่าของพวกเขาความงาม อะไรตัวอักษรเฉลี่ยของคุณเล่นโดยดาวรายการเชื่อเกี่ยวกับความจริงและความงาม? เจสันบอร์ได้เคยไปพิพิธภัณฑ์ในวันที่เขาออก? โจเซฟกอร์ดอนเลวิท-ได้ทำหน้าที่ในจำนวนมากของภาพยนตร์ตั้งแต่หนึ่งใน "วันฮาโลวีน" ต่อมากับอัญมณีอินดี้ "อิฐ". เขาเข้ามาในโฟกัสที่นี่เล่นเชื่อคนที่ชื่นชอบหวังผิดหวังได้อย่างง่ายดายเพียงเล็กน้อยทอม Hanksian เขามีความแข็งแรงพอที่จะคาดหวังความรัก, ความอ่อนแอพอที่จะได้รับบาดเจ็บ Zooey Deschanel กระตุ้นความสามารถในผู้หญิงบางคนที่จะทำให้โกรธคุณด้วยความชื่นชมขณะที่ไม่เคยดูเหมือนจะให้ความคิดน้อยที่สุด เธอยังมีคุณภาพในการมองข้าม "มหึมา" (2008) แม้ว่าหนังเรื่องนี้ตัวละครสนับสนุนแปลกบดบังมัน. ทอมเปิดภาพยนตร์เรื่องนี้ด้วยการประกาศจะไม่เป็นเรื่องราวความรักของคุณโดยทั่วไป คุณชอบฉันและเมื่อคุณตระหนักถึงหนังในหม้อแปลงไฟฟ้าคุณจะได้รับหมดความอดทนกับมันได้หรือไม่ นานแค่ไหนที่สามารถตัวละครแกล้งพวกเขาไม่ทราบว่าเรื่องจะจบ? . นี่คือความคิดว่าทำไมเป็นหนังที่หายากที่จะเริ่มต้นด้วยการบอกให้เรารู้ว่ามันจะจบลงและเป็นเรื่องเกี่ยวกับวิธีการที่พระเอกไม่มีโปสเตอร์หนังที่ยืนยันชื่อเป็น: หมายเหตุ "(500) Days of Summer". นำโดยวาไรตี้ทุกวิจารณ์ภาพยนตร์เดียวที่มีการทบทวนที่ฉันสามารถหาได้เพียงแค่ไม่สนใจเครื่องหมายวรรคตอนที่ ดีสำหรับพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และไม่เคยจำ ตามลำดับ โดยเฉพาะเมื่อเรากำลังจะกลับไปมากกว่าล้มเหลวในความรัก เราเริ่มใกล้จบ แล้ว กระโดดรอบระหว่างช่วงเวลาที่ดีและเวลาที่ออกจากความเจ็บปวด คนมักจะบอกว่า " เริ่มต้น " แต่เราไม่รู้ว่าตอนนั้นมันคือจุดเริ่มต้น . 500 วันของฤดูร้อน " เป็นภาพยนตร์ที่เป็นแบบนั้นนะ




ดูตอนนี้บางคนบอกว่าพวกเขากำลังรำคาญที่มันเริ่มต้นในวัน 488 หรืออะไรก็ตามแล้วกระโดดไปรอบๆ ให้อย่างเต็มที่ แต่ข้อมูลป้ายชื่อ : " 1 " , " วัน 249 . " ภาพยนตร์ที่ควรจะทำให้เรามั่นใจว่าเหตุการณ์ที่แฉในขบวนเป็นระเบียบ แต่ทอมจำความรักของเขาในฤดูร้อน เป็นชุดของความสุขและ bafflements .ทำไมผู้หญิงชอบคุณมากด้วยความจริงใจ และไม่มีใครในชีวิตของเธอ แต่ไม่ได้สนใจ เคยแต่งงาน

จูดี้ เดนช์เป็นทางเลือกที่ดีที่จะเล่นเป็นผู้หญิง ผมนึกไม่ออกเลยว่าเธอเล่นเกาะ เถา ด้วยเจ้าอารมณ์ ในฐานะที่เป็นฤดูร้อน เธอเห็นทอมกับระดับสายตา และ นางเป็นใคร มันเป็นโชคร้ายของทอม เธอหวาน และสมาร์ท และสวยงาม มันไม่แสดงเธอมักให้ซื่อสัตย์กับเขา เธอ เป็น คนของตัวเอง และทอม เธอไปไม่ได้หรอก

คุณรู้จักคนแบบนั้นเหรอ ? ในเรื่องของความรัก เราเชื่อในสิ่งที่เราเชื่อ นั่นคือเหตุผลที่ " 500 วันของฤดูร้อน " เป็นที่น่าสนใจดังนั้น ทอมรักฤดูร้อนจากช่วงเวลาที่เขาเห็นเธอ ความคิดของเขาในความรัก อาจจะไม่ได้วิ่งลึกเท่าที่พูดของกวีโรแมนติก เขาเขียนบัตรอวยพรและคุณสงสัยว่าเขาอาจจะเชื่อว่าการ์ดของเขาเอง มันเป็นคนที่น่าตื่นตาตื่นใจได้รับเงินสำหรับงานแบบนี้ ฉันสามารถทำมัน : " ความรัก คือ กุหลาบ และคุณกลีบของมัน . " ฤดูร้อนของเจ้านายใหม่ ผู้ช่วย เธอชอบดูของเขา ทำให้เธอย้ายวันเดียวกว่าเครื่องถ่ายเอกสาร

เขายอมรับว่าเธอก็ชอบเค้าตอนนี้ ไม่ใช่ตลอดไป หนังซึ่งเป็นหนังตลก ปีติ มีชีวิตอยู่กับสิ่งประดิษฐ์เป็นเกี่ยวกับทอมปล้ำกับความจริงนั่น ผู้กำกับ มาร์ค เว็บบ์ ดูเหมือนจะหล่อเกี่ยวกับแม่แบบจากภาพยนตร์อื่น ๆ เพื่อช่วยให้เขาเล่าเรื่องนี้ ไม่ใช่ความสิ้นหวัง แต่ความสนุกสนาน . มีสีดำและสีขาว เล็ก ๆน้อย ๆดนตรีจำนวนเล็กน้อย แมนน์ ซึ่งเป็นประโยชน์ในความรู้สึกผู้ชายในการกระทําของปรารถนาทอมใช้เวลาภาพยนตร์เรื่องนี้ในอารมณ์ของ mastroianni ไม่แน่ใจใน " La Dolce Vita " มือของเขาก็ยื่นไปถึงจินตนาการของเขา

ฤดูร้อนยังคงลึกลับทั้งหมดที่ผ่านภาพยนตร์ บางทีอาจเป็นเพราะเราคาดหวังว่าเธอจะยังคงอยู่กับทอมในถ้ำใน เมื่อเราตระหนักดีว่าเธอไม่จําเป็นต้องในหนังเรื่องนี้ เพราะมันไม่ได้เล่นโดย Hollywood กฎ เราเงยขึ้นอะไรก็เกิดขึ้นได้ การแบ่งโครงสร้างลานตา เวลาพันธนาการของทั้งสามแสดงตารางและ thrashes เกี่ยวกับเสรีภาพของความสับสน โรแมนติก

สิ่งหนึ่งที่ผู้ชายชอบที่จะสั่งให้ผู้หญิง ถ้าผู้หญิงต้องการให้ผู้ชาย เธอมีปัญญาเล่นลูกศิษย์ของเขา คนตกนี้ ทอม ตั้งค่าออกในชีวิตที่จะเป็นสถาปนิก ไม่ใช่กวีของบัตรอวยพร