Early in the 22nd Buddhist century,

Early in the 22nd Buddhist century, Ayutthaya fought continuously with Hongsawadee after Pra Chairaja’s reign. The first war, which started in 1538, was caused by an attempt to claim unoccupied territory around Chiang Kran. The area was owned by the Mons who refused to be under Burmese Hongsawadee’s power. Tabeng-Shweti, King of Taungoo, sought help from Ayutthaya. The conflict and war between the two empires, then, developed. The war ended with the victory of Ayutthaya, due to the ability and strength of the King and his military force.

Another war occurred during the reign of King Mahathammaraja in 1548 C.E.. There were political changes at the time: deaths of Pra Chairaja and Pra Yodfa, and the power of Taw Srisudajun who later was overthrown by Pra Tianraja. He established himself as a king called Pra Mahajakrapat. King Tabeng-Shweti perceived the instability as an opportunity to expand his territory to the Ayutthaya Kingdom. He arranged a large army and moved it to the edge of Ayutthaya. The war began. Ayutthaya was at a disadvantage due to the smaller size of their forces and lack of political stability within King Mahajakrapat’s new administration. Pra Chairaja, the King’s former rival who overthrew Taw Srisudajun, brought down his army from Pitsanulok to accompany the King’s troops. The Hongsawadee army was banished from Ayutthaya.

From the two wars, it is clear that the Ayutthaya Kingdom was able to maintain its independence despite its internal conflicts. Its administrative power remained strong, and the control of its forces was effective. In the first war, Ayutthaya conquered Hongsawadee because King Chairaja was a skilled and strong commander. Although during the second war, Ayutthaya was at a disadvantage and Pra Siriyothai was killed, close ties between the kingdom and northern provinces brought about help and victory to Ayutthaya. Those ties were strengthened by intermarriage between dynasties.

Over a period of time, Hongsawadee was still determined to expand its power over Ayutthaya. King Mahajakrapat possessed seven white elephants. The Hongsawadee Kingdom under King Burengnong, a new king with a genius for war planning, requested that Siam give him the white elephants as a tribute to good relations. King Mahajakrapat could not follow the request. King Burengnong took that as reason to declare war.

Because King Burengnong had been part of the army in the previous war, he realized that the northern provinces could bring their forces down to encircle the Burmese force. In this war in 1473, Burma attacked those northern provinces including first weakening their militaries. Ayutthaya experienced great difficulty and ended up losing some of its white elephants to Hongsawadee.

The Siamese kingdom was not devastated by the war. King Mahindarathirat, the new king of Ayutthaya at the time, was committed to working towards regain independence for the kingdom. He believed that Ayutthaya should not tolerate Hongsawadee’s control and betrayal of the leader of Pitsanulok. He began to build up alliances to counter Burma. He sent Pra Tepkasatri to Lanchang to enhance the relationship between Ayutthaya and Lanchang. Pra Mahathammaraja, ruler of the city of Pitsanulok was informed about this and took her to Hongsawadee. The incident made King Mahindarathirat so angry that he declared a war between Ayutthaya and Pitsanulok.

Hongsawadee considered Ayutthaya’s declaring war with Pitsanulok as inappropriate, as the province was under supervision of Hongsawadee. King Burengnong, consequently, moved his army to Ayutthaya. Ayutthaya lost its independence.

In 1568, the Hongsawadee army was close to Ayutthaya and the battle began. The capital was the base to defend the Kingdom. Ayutthaya royal annals indicated that Hongsawadee failed to conquer Ayutthaya despite several attacks. Different tactics were used by Burma to defeat Ayutthaya. The actual turning point of the war happened when King Mahindarathirat sent messages requesting help from Prachao Chaiyachetthatirat of Lanchang to move his troops, who later encircled the Burmese forces. Although Prachao Chaiyachetthatirat was aware of what had been happening in Ayutthaya and sent the force to help Ayutthaya, King Burengnong army figured out the plan and arranged a force to secretly attack the Lanchang army at Ban Maksongton, Saraburi District. The Lanchang force was destroyed. King Mahindarathirat could not count on the help from Lanchang anymore, as demonstrated in 1548 when Pra Mahathammaraja’s troop from Pitsanulok could not make it to Ayutthaya. The only hope for the Kingdom was water from the North that would flood the Burmese camp.

This war proved that good relations between Ayutthaya and nearby provinces were very crucial to support the stability of the central city. Once an opponent removed support from those provinces, the center would be isolated and easily defeated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 22 อยุธยาสู้อย่างต่อเนื่อง ด้วย Hongsawadee หลังจากรัชกาลพระ Chairaja สงครามแรก ซึ่งเริ่มต้นในไปรษณีย์ที่:, ที่เกิดจากความพยายามในการอ้างเขตเดินรอบ ๆ เชียงใหม่ Kran พื้นที่ถูกเจ้ามอนส์ที่ปฏิเสธที่จะอยู่ภายใต้อำนาจพม่า Hongsawadee Tabeng-Shweti กษัตริย์ของตองอู ขอความช่วยเหลือจากอยุธยา ความขัดแย้งและสงครามระหว่างอาณาจักรสอง แล้ว ได้รับการพัฒนา สงครามจบลง ด้วยชัยชนะของอยุธยา ความสามารถและความแข็งแรงของพระมหากษัตริย์และกองทัพทหารของเขา สงครามอื่นที่เกิดขึ้นในรัชสมัยของกษัตริย์ Mahathammaraja ใน 1548 C.E. มีการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเวลา: ตายพระ Chairaja พระบาท และอำนาจของ Taw Srisudajun ที่ถูก overthrown ในภายหลัง โดยพระ Tianraja เขาก่อตั้งตนเองเป็นกษัตริย์เรียกว่าพระ Mahajakrapat พระ Tabeng-Shweti มองเห็นความไม่แน่นอนที่เป็นโอกาสในการขยายอาณาเขตของอาณาจักรอยุธยา เขาจัดกองทัพใหญ่ และย้ายไปยังขอบของอยุธยา สงครามเริ่มขึ้น อยุธยาที่เสียเปรียบเนื่องจากขนาดของกองกำลังของพวกเขาและการขาดเสถียรภาพทางการเมืองภายในพระ Mahajakrapat จัดการใหม่ได้ พระ Chairaja พระคู่แข่งเดิมที่รุ่น Taw Srisudajun มาลงทัพจากพิษณุโลกไปกับกองทหารของพระราชา กองทัพ Hongsawadee ถูก banished จากอยุธยา จากสงครามสอง เป็นที่ชัดเจนว่า ได้รักษาเอกราชแม้ มีความขัดแย้งภายในของอาณาจักรอยุธยา กำลังดูแลยังคงแข็งแกร่ง และการควบคุมของกองกำลังมีประสิทธิภาพ ในสงคราม อยุธยาแปลก Hongsawadee เนื่องจากกษัตริย์ Chairaja ผู้บัญชาการที่มีความชำนาญ และแข็งแกร่ง แม้ว่าช่วงสงครามสอง อยุธยาเป็นรอง และพระ Siriyothai ถูกฆ่า ปิดความสัมพันธ์ระหว่างราชอาณาจักรและจังหวัดในภาคเหนือนำมาเกี่ยวกับวิธีใช้และชัยอยุธยา ความสัมพันธ์ที่มีความเข้มแข็ง โดย intermarriage ระหว่างราชวงศ์ ช่วงระยะเวลา Hongsawadee ยังคงกำหนดการขยายอำนาจของอยุธยาเหนือ พระ Mahajakrapat ต้องเจ็ดช้างขาว ราชอาณาจักรภายใต้กษัตริย์ Burengnong กษัตริย์องค์ใหม่ ด้วยเป็นอัจฉริยะในการวางแผนสงคราม Hongsawadee ที่ร้องขอที่ สยามให้เขาช้างขาวเป็นส่วยหรือความสัมพันธ์ที่ดี Mahajakrapat คิงสามารถทำตามคำขอ พระ Burengnong เอาที่เป็นเหตุผลในการประกาศสงคราม เพราะ Burengnong กษัตริย์ได้เป็นส่วนหนึ่งของกองทัพในสงครามก่อนหน้านี้ เขารู้ว่า จังหวัดทางภาคเหนือได้นำกองกำลังของพวกเขาวงล้อมกองทัพพม่า ในสงครามนี้ใน 1473 พม่าโจมตีที่จังหวัดในภาคเหนือรวมถึงการลดลงครั้งแรก ของกองทัพ พระนครศรีอยุธยาประสบความยากลำบากมาก และสิ้นสุดสูญเสียบางส่วนของช้างขาวถึง Hongsawadee ราชอาณาจักรสยามถูกไม่ทำลายจากสงคราม Mahindarathirat พระมหากษัตริย์ กษัตริย์องค์ใหม่ของอยุธยาในเวลา ถูกส่งไปทำงานต่อเอกราชกลับคืนมาในราชอาณาจักร เขาเชื่อว่า อยุธยาจะไม่ทนของ Hongsawadee ควบคุมและทรยศผู้นำของพิษณุโลก เขาเริ่มที่จะสร้างพันธมิตรกับพม่านับ เขาส่งพระ Tepkasatri ไป Lanchang เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างอยุธยาและ Lanchang พระ Mahathammaraja เจ้าเมืองพิษณุโลกได้ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ และก็พาเธอไป Hongsawadee เหตุการณ์ Mahindarathirat คิงจึงโกรธที่เขาประกาศสงครามระหว่างอยุธยาและพิษณุโลกได้ Hongsawadee ถือว่าอยุธยาประกาศสงครามกับพิษณุโลกเป็นไม่เหมาะสม เป็นจังหวัดภายใต้การดูแลของ Hongsawadee พระ Burengnong ดังนั้น ย้ายทัพอยุธยา อยุธยาสูญเสียเอกราช ในสำโรงเหนือ กองทัพ Hongsawadee ใกล้กับอยุธยา และเริ่มการต่อสู้ เมืองหลวงฐานเพื่อปกป้องราชอาณาจักร พระราชพงศาวดารอยุธยาระบุว่า Hongsawadee ล้มเหลวในการพิชิตอยุธยาแม้จะโจมตีหลาย กลยุทธ์ต่าง ๆ ถูกใช้ โดยพม่าจะเอาชนะอยุธยา จุดเปลี่ยนที่แท้จริงของสงครามเกิดขึ้นเมื่อกษัตริย์ Mahindarathirat ส่งข้อความร้องขอความช่วยเหลือจาก Prachao Chaiyachetthatirat ของ Lanchang พลของเขา ซึ่งกองทัพพม่าที่ล้อมรอบในภายหลัง แม้ว่า Prachao Chaiyachetthatirat ได้ตระหนักถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นในอยุธยา และส่ง แรงช่วยอยุธยา กองทัพกษัตริย์ Burengnong คิดว่าแผน และจัดกองทัพเพื่อโจมตีกองทัพ Lanchang ที่บ้าน Maksongton สระบุรีเขตแอบ แรง Lanchang ถูกทำลาย คิง Mahindarathirat อาจไม่นับรวมกับความช่วยเหลือจาก Lanchang อีก ดังที่แสดงใน 1548 เมื่อกองทหารของพระ Mahathammaraja จากพิษณุโลกสามารถไม่ให้อยุธยา ความหวังเดียวสำหรับราชอาณาจักรถูกน้ำเหนือที่จะน้ำท่วมค่ายพม่า สงครามนี้พิสูจน์ว่า ความสัมพันธ์ที่ดี ระหว่างอยุธยา และจังหวัดใกล้เคียงได้อย่างมากที่สำคัญเพื่อสนับสนุนความมั่นคงของเซ็นทรัลซิตี้ เมื่อคู่ต่อสู้เอาสนับสนุนจากเหล่าจังหวัด ศูนย์จะแยกต่างหาก และได้พ่ายแพ้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงต้นพุทธศตวรรษที่ 22 อยุธยาต่อสู้อย่างต่อเนื่องกับ hongsawadee หลังจากรัชสมัยของพระ chairaja . สงครามครั้งแรก ซึ่งเริ่มต้นในแต่ก็เกิดจากความพยายามที่จะเรียกร้องดินแดนว่างรอบเชียงกราน . พื้นที่เป็นเจ้าของโดยชาวมอญที่ไม่ยอมอยู่ภายใต้อำนาจพม่า hongsawadee . ตะแบง shweti กษัตริย์ตองอู โดยขอความช่วยเหลือจากจังหวัดพระนครศรีอยุธยาความขัดแย้งและสงครามระหว่างสองอาณาจักร แล้วพัฒนา สงครามจบลงด้วยชัยชนะของ อยุธยา เนื่องจากความสามารถและความแข็งแรงของกษัตริย์และกองทัพของเขา

อีกหนึ่งสงครามเกิดขึ้นในรัชสมัยของกษัตริย์ mahathammaraja ในที่ใช้ . มีการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองในเวลา : ความตายของพระพระบาทสมเด็จพระ chairaja และพระ ,และพลังของ taw srisudajun ที่ภายหลังถูกโค่นอำนาจโดยพระ tianraja . เขาจัดตั้งตัวเองเป็นพระราชาเรียกว่า พระ mahajakrapat . กษัตริย์ตะแบง shweti การรับรู้ความไม่แน่นอนเป็นโอกาสที่จะขยายดินแดนไปอยุธยา อาณาจักร เขาจัดกองทัพขนาดใหญ่และย้ายไปยังขอบของอยุธยา สงครามเริ่มต้นอยุธยาเป็นฝ่ายเสียเปรียบเนื่องจากขนาดที่เล็กกว่าของพวกเขาบังคับและการขาดเสถียรภาพทางการเมืองภายใน กษัตริย์ mahajakrapat ใหม่ ) พระ chairaja ของกษัตริย์ อดีตคู่แข่งที่ล้มลง srisudajun Taw นำกองทัพ จากพิษณุโลกไปเป็นเพื่อนของกษัตริย์ ทหาร กองทัพ hongsawadee ถูกเนรเทศจากกรุงศรีอยุธยา

จากสองสงครามเป็นที่ชัดเจนว่าอาณาจักรอยุธยาสามารถรักษาความเป็นอิสระของตน แม้ภายในของความขัดแย้ง อำนาจการบริหารของยังคงแข็งแรง และควบคุมพลังของมันได้มีประสิทธิภาพ ในสงครามครั้งแรก อยุธยา เอาชนะ hongsawadee เพราะกษัตริย์ chairaja เป็นผู้เชี่ยวชาญ และผู้บัญชาการที่แข็งแกร่ง แม้ว่าในช่วงสงครามครั้งที่สอง อยุธยาก็เสียเปรียบ และพระ siriyothai ถูกฆ่าความสัมพันธ์ใกล้ชิดระหว่างสหราชอาณาจักรและจังหวัดภาคเหนือมาช่วยและชัยชนะในพระนครศรีอยุธยา ความสัมพันธ์ระหว่างราชวงศ์นั้นมีความเข้มแข็ง โดยทำเวร

ช่วงเวลา hongsawadee ยังคงมุ่งมั่นที่จะขยายการใช้พลังงานผ่านพระนครศรีอยุธยา กษัตริย์ mahajakrapat สิงเจ็ดช้างขาว การ hongsawadee ราชอาณาจักรภายใต้กษัตริย์ burengnong กษัตริย์องค์ใหม่มีอัจฉริยะเพื่อวางแผนสงครามขอให้สยามให้เขาช้างเผือกเป็นบรรณาการเพื่อความสัมพันธ์ที่ดี กษัตริย์ mahajakrapat ไม่สามารถทำตามคำขอ กษัตริย์ burengnong เอาเป็นเหตุผลที่จะประกาศสงคราม

เพราะกษัตริย์ burengnong ได้รับส่วนหนึ่งของทหารในสงครามครั้งก่อน เขาตระหนักว่า จังหวัดทางภาคเหนือได้นำกองกำลังของตนลงเพื่อล้อมรอบบังคับพม่า ในสงครามครั้งนี้ทําใน ,พม่าโจมตีที่ภาคเหนือจังหวัดได้แก่ ก่อนอ่อนตัวลงกองทัพของพวกเขา จังหวัดพระนครศรีอยุธยาประสบความยากลำบากและสิ้นสุดการสูญเสียบางส่วนของช้างขาวของ hongsawadee

สยามราชอาณาจักรไม่ได้ถูกทำลายโดยสงคราม กษัตริย์ mahindarathirat , กษัตริย์องค์ใหม่ของอยุธยาในช่วงเวลาที่ได้ทำงานกับฟื้นความเป็นอิสระของอาณาจักรเขาเชื่อว่าอยุธยาไม่ควรทน hongsawadee ของการควบคุมและการทรยศของผู้นำของพิษณุโลก . เขาเริ่มสร้างพันธมิตรเพื่อตอบโต้พม่า เขาส่งพระ tepkasatri กับล้านช้างเพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างอยุธยาและล้านช้าง . พระ mahathammaraja ผู้ครองเมืองพิษณุโลกได้รับแจ้งเรื่องนี้ไป hongsawadee .เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเป็นกษัตริย์ mahindarathirat โกรธที่เขาประกาศเป็นสงครามระหว่างอยุธยาและพิษณุโลก

hongsawadee ถือว่าอยุธยาประกาศสงครามกับจังหวัดพิษณุโลก ว่าไม่เหมาะสม เป็นจังหวัดอยู่ภายใต้การดูแลของ hongsawadee . กษัตริย์ burengnong จึงย้ายกองทัพไปอยุธยา กรุงศรีอยุธยาสูญเสียเอกราชใน 1568

,กองทัพ hongsawadee ใกล้ชิดกับอยุธยา และการต่อสู้ก็เริ่มขึ้น ทุนเป็นฐานเพื่อปกป้องอาณาจักร กรุงศรีอยุธยา พระราชพงศาวดารระบุว่า hongsawadee ล้มเหลวในการพิชิตอยุธยา แม้จะมีการโจมตีหลาย กลยุทธ์ที่แตกต่างกันที่ถูกใช้โดยพม่าเพื่อเอาชนะอยุธยาจุดเปลี่ยนที่แท้จริงของสงครามเกิดขึ้นเมื่อกษัตริย์ mahindarathirat ส่งข้อความขอความช่วยเหลือจาก prachao chaiyachetthatirat ของล้านช้างย้ายทหารของเขา ซึ่งต่อมาวงล้อมทัพพม่า . แม้ว่า prachao chaiyachetthatirat ตระหนักถึงสิ่งที่ได้เกิดขึ้นในจังหวัดพระนครศรีอยุธยา และส่งพลังไปช่วยอยุธยากษัตริย์ burengnong กองทัพคิดแผนและจัดทัพเพื่อลอบโจมตีกองทัพล้านช้าง บ้าน maksongton สระบุรี เขต ความเชื่อที่กำลังถูกทำลาย กษัตริย์ mahindarathirat ไม่สามารถนับบนความช่วยเหลือจากล้านช้างอีกต่อไป ดังที่แสดงในที่ตอนที่พระ mahathammaraja กองร้อย จากพิษณุโลก ไม่สามารถไปอยุธยาความหวังเดียวของอาณาจักรคือ น้ำเหนือ ที่จะท่วมค่ายพม่า

สงครามนี้พิสูจน์แล้วว่า ความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างอยุธยาและจังหวัดใกล้เคียงได้สำคัญมากเพื่อสนับสนุนความมั่นคงของเมืองเซ็นทรัล เมื่อฝ่ายตรงข้ามออกสนับสนุนจากจังหวัดเหล่านั้น ศูนย์จะแยกและพ่ายแพ้ได้โดยง่าย