The storm and the shipwreck I staye

The storm and the shipwreck

I stayed in Brazil and worked hard for some years. By then I was rich…but also bored. One day some friends came to me and said, ‘We’re going to Africa to do business. Why don’t you come with us? We’ll all be rich after this journey!’
How stupid I was! I had an easy, comfortable life in Brazil, but, of course, I agreed. And so, in 1569, I went to sea again.
At first, all went well, but then there was a terrible storm. For twelve days the wind and the rain didn’t stop. We lost three men in the sea, and soon the ship had holes in its sides. ‘We’re all going to die this time,’ I said to myself. Then one morning one of the sailors saw land, but the next minute our ship hit some sand just under the sea. The ship could not move and we were really in danger now. The sea was trying to break the ship into pieces, and we had very little time. Quickly, we put a boat into the sea and got off the ship. But the sea was very rough and our little boat could not live for long in that wild water.
Half an hour later the angry sea turned our boat over and we were all in the water. I looked round for my friends, but I could see nobody. I was alone.
That day I was lucky, and the sea carried me to the shore. I could not see the land, only mountains of water all around me. Then, suddenly, I felt the ground under my feet. Another mountain of water came, pushed me up the beach, and I felt on the white sand.
At first I was very thankful to be alive. Slowly, I got to my feet and went higher up the shore. From there, I looked out to sea. I could see our ship, but it was wrecked and there was nobody near it. There was nobody in the water. All my friends were dead, I was alive, but in a strange, wild country, with no food, no water, and no gun.
It was dark now and I was tired. I was afraid to sleep on the shore. Perhaps there were wild animals there. So I went up into a tree and I stayed there all night.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พายุและเรืออับปาง ในประเทศบราซิล และทำงานหนักบางปี แล้ว ผมรวย...แต่ยังเบื่อ วันหนึ่งเพื่อนมาให้ฉัน และกล่าว ว่า, "เรากำลังจะไปแอฟริกาเพื่อทำธุรกิจ ทำไมไม่มากับเราหรือไม่ เราทั้งหมดจะรวยหลังจากเดินทางนี้!'ว่าโง่ผม ผมมีชีวิตที่ง่าย สะดวกสบายในบราซิล ได้ แน่นอน ฉันตกลง และดังนั้น ใน 1569 ผมไปทะเลอีกครั้งแรก ทั้งหมดก็ดี แต่แล้ว มีพายุน่ากลัว วันสิบสอง ลมและฝนตกไม่หยุด เราแพ้ผู้ชายสามทะเล และเร็ว ๆ นี้ เรือมีช่องว่างในด้านความ "เราทั้งหมดกำลังจะตาย เวลานี้ ผมพูดกับตัวเอง แล้ว เช้าวันหนึ่งหนึ่งในลูกเรือเห็นที่ดิน แต่เรือของเราตีบางทรายใต้ทะเลเพียงนาทีถัดไป ไม่สามารถย้ายเรือ และเราได้จริง ๆ อันตรายในขณะนี้ ทะเลพยายามทำลายเรือเป็นชิ้น และเรามีเวลาน้อยมาก อย่างรวดเร็ว เราใส่เรือลงทะเล และได้ออกเรือ แต่ทะเลหยาบมาก และไม่สามารถอยู่ในเรือลำน้อยของเรานานในน้ำป่าครึ่งชั่วโมงต่อมาทะเลโกรธเก็บเรือของเรา และเราอยู่ในน้ำทั้งหมด ผมมองรอบสำหรับเพื่อนของฉัน แต่อาจดูไม่มีใคร ผมคนเดียววันนั้นผมโชคดี และทะเลทำให้ถึงฝั่ง ฉันไม่สามารถเห็นแผ่นดิน ภูเขาน้ำรอบตัว แล้ว ก็ ผมรู้สึกพื้นดินภายใต้เท้าของฉัน ภูเขาอื่นน้ำ มา ผลักดันฉันขึ้นหาด และฉันรู้สึกบนหาดทรายสีขาวตอนแรก ผมขอบคุณมากที่มีชีวิตอยู่ ช้า ฉันได้ไปที่เท้าของฉัน และไปสูงขึ้นฝั่ง จาก ฉันมองออกไปทะเล ไม่เห็นปลายทางของเรา แต่ถูกจนอับปางลง และมีคนใกล้จะ มีใครในน้ำ เพื่อนของฉันตาย ชีวิต แต่ ประเทศป่า แปลก อาหารไม่ ไม่มีน้ำ และปืนไม่ได้มันเป็นสีเข้มตอนนี้ และผมเหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนบนฝั่ง บางทีมีสัตว์ป่ามี ดังนั้นฉันขึ้นไปต้นไม้ และกลิ่นทั้งคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พายุเรืออับปางและฉันอยู่ในประเทศบราซิลและทำงานอย่างหนักเป็นเวลาหลายปี จากนั้นผมก็อุดมไปด้วย ... แต่ยังเบื่อ วันหนึ่งเพื่อนบางคนมาหาผมและพูดว่า 'เรากำลังจะไปแอฟริกาในการทำธุรกิจ ทำไมคุณไม่มาพร้อมกับเรา? เราทุกคนจะอุดมไปด้วยหลังจากการเดินทางครั้งนี้! ' วิธีโง่ฉันเป็น! ฉันได้ง่ายชีวิตที่สะดวกสบายในบราซิล แต่แน่นอนผมเห็นด้วย ดังนั้นใน 1569 ผมไปทะเลอีกครั้ง. ตอนแรกทุกอย่างไปได้ดี แต่แล้วก็มีพายุร้าย สำหรับสิบสองวันลมและฝนก็ไม่ได้หยุด เราสามคนที่หายไปในทะเลและในไม่ช้าเรือมีหลุมในด้าน 'เราทุกคนกำลังจะตายในเวลานี้ "ผมพูดกับตัวเอง จากนั้นหนึ่งในเช้าวันหนึ่งของลูกเรือได้เห็นแผ่นดิน แต่นาทีถัดไปเรือของเราตีบางทรายใต้ทะเล เรือไม่สามารถย้ายและเราก็จริงๆตอนนี้ตกอยู่ในอันตราย ทะเลก็พยายามที่จะทำลายเรือเป็นชิ้นและเรามีเวลาน้อยมาก ได้อย่างรวดเร็วเราใส่เรือลงไปในทะเลและได้ออกเรือ แต่ทะเลเป็นอย่างมากหยาบและเรือเล็ก ๆ ของเราไม่สามารถอยู่ได้นานในการที่น้ำป่า. ครึ่งชั่วโมงต่อมาทะเลโกรธหันเรือของเรามากกว่าและเราทุกคนที่อยู่ในน้ำ ผมมองไปรอบ ๆ สำหรับเพื่อนของฉัน แต่ฉันไม่มีใครได้เห็น ผมเป็นคนเดียว. วันนั้นผมโชคดีและทะเลนำข้าพเจ้าไปยังฝั่ง ผมมองไม่เห็นแผ่นดินภูเขาเฉพาะของน้ำรอบ ๆ ตัวฉัน แล้วก็ผมก็รู้สึกว่าพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของฉัน ภูเขาน้ำอีกคนหนึ่งมาผลักดันให้ฉันขึ้นชายหาดและผมก็รู้สึกว่าบนหาดทรายสีขาว. ตอนแรกผมก็ขอบคุณมากที่จะมีชีวิต ช้าผมได้ไปที่เท้าของฉันและไปขึ้นฝั่งที่สูงขึ้น จากนั้นผมมองออกไปในทะเล ฉันจะได้เห็นเรือของเรา แต่มันอับปางและไม่มีใครอยู่ใกล้มัน ไม่มีใครอยู่ในน้ำ ทั้งหมดเพื่อนของฉันตายฉันยังมีชีวิตอยู่ แต่ในที่แปลกประเทศป่ามีอาหารไม่มีน้ำและไม่มีปืน. มันมืดและตอนนี้ฉันเหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนหลับอยู่บนฝั่ง บางทีอาจจะมีสัตว์ป่ามี ดังนั้นผมจึงเสด็จขึ้นไปบนต้นไม้และผมอยู่ที่นั่นตลอดทั้งคืน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พายุและเรือ


ผมอยู่ในบราซิลและทำงานหนักสำหรับปี แล้วผมรวย . . . . . . . แต่เบื่อยัง วันหนึ่งมีเพื่อนมาหาผมและบอกว่า ' เรากำลังไปแอฟริกาเพื่อทำธุรกิจ ทำไมคุณไม่มากับเราเหรอ เราจะรวยจากการเดินทางนี้ '
ว่าผมโง่ ! ผมได้ง่าย มีชีวิตอย่างสุขสบายในบราซิล แต่แน่นอนผมเห็นด้วย ดังนั้น ใน 1 , ฉันไปที่ทะเลอีกครั้ง
ที่แรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี แต่แล้วก็มีพายุร้าย 12 วัน ลมและฝนยังไม่หยุด เราเสียสามคน ในทะเล และไม่นาน เรือมีหลุมในด้าน ' เราจะตายคราวนี้ ผมพูดกับตัวเอง แล้ววันหนึ่ง หนึ่งในลูกเรือเห็นแผ่นดิน แต่นาทีต่อมายานของเราตีทรายใต้ท้องทะเลเรือไม่สามารถย้ายและเรากำลังตกอยู่ในอันตรายแล้ว ทะเลพยายามแบ่งเรือออกเป็นชิ้นๆ และเราก็มีเวลาน้อยมาก เร็วเข้า เราใส่เรือไปในทะเล และได้ลงจากเรือ แต่ทะเลได้หยาบมาก และเรือเล็ก ๆของเราไม่อาจมีชีวิตอยู่นานในน้ำป่าที่ .
ครึ่งชั่วโมงต่อมาทะเลโกรธหันเรือของเราและเราอยู่ในน้ำผมมองรอบสำหรับเพื่อนของฉัน แต่ฉันได้เห็นใคร ผมอยู่คนเดียว
วันนั้นผมโชคดี และทะเลอุ้มผมขึ้นไปบนฝั่ง ผมไม่สามารถเห็นแผ่นดิน ภูเขา แต่น้ำรอบตัวฉัน แล้วอยู่ๆ ฉันก็รู้สึกพื้นดินใต้ฝ่าเท้าของฉัน อื่นภูเขาน้ำมาผลักฉันไปที่ชายหาด และผมรู้สึกว่าบนหาดทรายสีขาว .
ตอนแรกผมก็รู้สึกขอบคุณมากที่จะมีชีวิตอยู่ อย่างช้า ๆฉันมีเท้าและเดินขึ้นไปบนฝั่ง จากที่นั่น ฉันมองออกไปในทะเล ผมเห็นเรือของเรา แต่มันพัง และไม่มีใครเข้าใกล้ มีใครอยู่ในน้ำ เพื่อนทั้งหมดของฉันตาย ฉันยังไม่ตาย แต่แปลก , ป่าประเทศ ไม่มีอาหาร ไม่มีน้ำ ไม่มีปืน
มันมืดแล้วและผมก็เหนื่อย ผมกลัวที่จะนอนอยู่บนฝั่ง บางทีเป็นสัตว์มีฉันขึ้นไปบนต้นไม้และฉันอยู่ตรงนั้นทั้งคืน