Logistic Regression ModelsWe estima

Logistic Regression Models
We estimated logistic regression models to test whether T1 fat
intake, binge eating, exercise level, dietary restraint, compensatory
behaviors, depressive symptoms, and perceived parental obesity
increased the risk for onset of obesity over the 4-year follow-up
period among adolescents who were not obese at T1. Participants
who met criteria for obesity at T1 were excluded to ensure that we
conducted a truly prospective test of our hypotheses.
We first estimated univariate models to understand the effects of
each potential risk factor without the complication of colinearity.
Table 2 presents the ORs, 95% CIs, and p values for the univariate
relations between the T1 predictors and the risk for obesity onset.
As hypothesized, elevated dietary restraint,1 use of compensatory
behaviors, elevated depressive symptoms, and perceived parental
obesity significantly increased the risk for obesity onset. Fat intake,
binge eating, and exercise level did not predict obesity onset
in these models. The ORs for the significant effects correspond to
moderately large effect sizes.
We next estimated a multivariate model to investigate the
unique effects of the risk factors that showed significant univariate
effects, while we controlled for the effects of the other risk factors.
Table 3 presents the ORs, 95% CIs, and p values for the multivariate
relations between the T1 predictors and the risk for obesity
onset over the study. The effects for dietary restraint and perceived
parental obesity remained significant in the multivariate model.
However, compensatory behaviors and depressive symptoms did
not show significant unique effects in the multivariate model. The
two significant effects showed moderate effect sizes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โมเดลถดถอยโลจิสติกเราประมาณการแบบจำลองถดถอยโลจิสติกเพื่อทดสอบว่า T1 ไขมันบริโภค ดื่มสุรารับประทานอาหาร ออกกำลังกายระดับ ภัตตาคารอาหาร ชดเชยพฤติกรรม อาการซึมเศร้า และโรคอ้วนผู้ปกครองรับรู้เพิ่มความเสี่ยงสำหรับการโจมตีของโรคอ้วนกว่าติดตามผล 4 ปีระยะเวลาในหมู่วัยรุ่นที่ไม่ได้อ้วนที่ T1 ผู้เข้าร่วมที่ตรงตามเกณฑ์สำหรับโรคอ้วนที่ T1 ถูกแยกออกเพื่อให้แน่ใจว่าเราดำเนินการทดสอบสมมติฐานของเราคาดหวังอย่างแท้จริงเราประเมินรุ่นไร univariate เพื่อเข้าใจผลกระทบของครั้งแรกแต่ละระดับอาจมีความเสี่ยง โดยไม่มีภาวะแทรกซ้อนของ colinearityตารางที่ 2 แสดง ORs, CIs 95% และค่า p ไร univariateความสัมพันธ์ระหว่างความเสี่ยงต่อการโจมตีของโรคอ้วนและทำนาย T1เป็นการตั้งสมมติฐาน ภัตตาคารอาหารยกระดับ 1 ใช้ชดเชยพฤติกรรม อาการซึมเศร้าสูง และผู้ปกครองรับรู้โรคอ้วนเพิ่มความเสี่ยงต่อการโจมตีของโรคอ้วน ปริมาณการบริโภคไขมันกินสุรายาเมา และระดับการออกกำลังกายไม่ได้คาดการณ์เริ่มมีอาการของโรคอ้วนในรุ่นเหล่านี้ ORs ผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญสอดคล้องกับขนาดของผลใหญ่ปานกลางเราประเมินแบบตัวแปรพหุการตรวจสอบต่อไปนี้เฉพาะผลกระทบของปัจจัยเสี่ยงที่พบไร univariate สำคัญผล ในขณะที่เราควบคุมผลกระทบของปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆตารางที่ 3 แสดง ORs, CIs 95% และค่า p สำหรับหลายตัวแปรการความสัมพันธ์ระหว่างทำนาย T1 และความเสี่ยงจากโรคอ้วนการโจมตีผ่านการศึกษา ลักษณะพิเศษสำหรับอาหารยับยั้งชั่งใจ และรับรู้โรคอ้วนผู้ปกครองยังคงสำคัญในรูปแบบตัวแปรพหุอย่างไรก็ตาม พฤติกรรมชดเชยและอาการซึมเศร้าได้ไม่แสดงผลเฉพาะที่สำคัญในรูปแบบตัวแปรพหุ การผลสำคัญที่สองแสดงให้เห็นว่าขนาดผลปานกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โลจิสติกรุ่นถดถอย
เราประมาณรุ่นถดถอยโลจิสติเพื่อทดสอบว่า T1 ไขมัน
ปริมาณการกินการดื่มสุราระดับการออกกำลังกายยับยั้งชั่งใจอาหารชดเชย
พฤติกรรมอาการซึมเศร้าและการรับรู้โรคอ้วนผู้ปกครอง
เพิ่มความเสี่ยงสำหรับการโจมตีของโรคอ้วนมากกว่าการติดตาม 4 ปี
ระยะเวลา ในหมู่วัยรุ่นที่ไม่ได้เป็นโรคอ้วนที่ T1 ผู้เข้าร่วมกิจกรรม
ที่ผ่านเกณฑ์สำหรับโรคอ้วนที่ T1 ได้รับการยกเว้นเพื่อให้มั่นใจว่าเรา
ดำเนินการทดสอบในอนาคตอย่างแท้จริงของสมมติฐานของเรา.
เราครั้งแรกประมาณรุ่น univariate จะเข้าใจผลกระทบของ
แต่ละปัจจัยความเสี่ยงที่อาจเกิดขึ้นไม่มีภาวะแทรกซ้อนของ colinearity ได้.
ตารางที่ 2 นำเสนอ ORs ที่ 95 % ถูกต้องและค่า P สำหรับ univariate
ความสัมพันธ์ระหว่างพยากรณ์ T1 และความเสี่ยงในการที่เริ่มมีอาการโรคอ้วน.
ในฐานะที่เป็นสมมติฐานยับยั้งชั่งใจสูงอาหาร 1 ใช้ชดเชย
พฤติกรรมอาการซึมเศร้าสูงและการรับรู้ของผู้ปกครองที่
เป็นโรคอ้วนเพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญความเสี่ยงสำหรับการโจมตีโรคอ้วน การบริโภคไขมัน,
การรับประทานอาหารการดื่มสุราและระดับการออกกำลังกายไม่ได้คาดการณ์เริ่มมีอาการโรคอ้วน
ในรูปแบบเหล่านี้ ORs สำหรับผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญสอดคล้องกับ
ขนาดของผลกระทบที่มีขนาดใหญ่พอสมควร.
ต่อไปเราประมาณรูปแบบหลายตัวแปรในการตรวจสอบ
ผลกระทบที่ไม่ซ้ำกันของปัจจัยเสี่ยงที่แสดงให้เห็น univariate อย่างมีนัยสำคัญ
ผลกระทบในขณะที่เราควบคุมผลกระทบของปัจจัยเสี่ยงอื่น ๆ .
ตารางที่ 3 นำเสนอ โออาร์เอ CIS 95% และค่า P สำหรับหลายตัวแปร
ความสัมพันธ์ระหว่างพยากรณ์ T1 และความเสี่ยงในการเป็นโรคอ้วน
การโจมตีมากกว่าการศึกษา ผลกระทบยับยั้งชั่งใจการบริโภคอาหารและการรับรู้
โรคอ้วนผู้ปกครองยังคงอยู่อย่างมีนัยสำคัญในรูปแบบหลายตัวแปร.
อย่างไรก็ตามพฤติกรรมการชดเชยและอาการซึมเศร้าไม่
ได้แสดงผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญที่ไม่ซ้ำกันในรูปแบบหลายตัวแปร
สองผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญที่แสดงให้เห็นผลขนาดปานกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตัวแบบถดถอยโลจิสติกเราคาดว่าโมเดลการถดถอยโลจิสติกเพื่อทดสอบว่าไขมัน T1การบริโภค , การดื่มสุรากิน ระดับการออกกำลังกาย บริโภคได้ในระยะพฤติกรรม , อาการของโรคซึมเศร้า และการรับรู้ของโรคอ้วนเพิ่มความเสี่ยงสำหรับการติดตามโรคอ้วนมากกว่า 4 ปีช่วงเวลาของวัยรุ่นที่ไม่อ้วนที่ T1 . เข้าร่วมที่ได้เกณฑ์โรคอ้วน T1 ถูกแยกออกเพื่อให้แน่ใจว่าเราทำการทดสอบอนาคตอย่างแท้จริงของสมมติฐานของเราเราคาดว่ากลุ่มที่จะเข้าใจผลกระทบของรุ่นศักยภาพแต่ละปัจจัยเสี่ยง โดยไม่มีภาวะแทรกซ้อนของ colinearity .ตารางที่ 2 แสดง ORS , 95% CIS และ P ค่า 2ความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยความเสี่ยงสำหรับการ T1 และโรคอ้วนตามสมมุติฐาน , ยกระดับอาหารได้ 1 ใช้ในระยะพฤติกรรม , อาการของโรคซึมเศร้าเพิ่มขึ้น และการรับรู้ของผู้ปกครองโรคอ้วนอย่างมีนัยสำคัญเพิ่มความเสี่ยงสำหรับการเป็นโรคอ้วน ไขมันบริโภคการรับประทานอาหารการดื่มสุรา และระดับการออกกำลังกายไม่ได้ทำนายเกิดโรคอ้วนในรูปแบบเหล่านี้ โดย ORS เพื่อความสัมพันธ์สอดคล้องกับขนาดผลใหญ่มากเราต่อไปประมาณแบบหลายตัวแปรเพื่อศึกษาผลที่ไม่ซ้ำกันของปัจจัยความเสี่ยงอย่างมีนัยสำคัญ 2ผล ในขณะที่เราควบคุมอิทธิพลของปัจจัยอื่นๆ ที่มีความเสี่ยงตารางที่ 3 แสดง ORS , 95% CIS และ P ค่าสำหรับตัวแปรหลายตัวความสัมพันธ์ระหว่างปัจจัยเสี่ยงต่อโรคอ้วน T1 และการจบการศึกษา ผลสำหรับอาหารและการรับรู้โรคอ้วนโดยผู้ปกครองยังคงสำคัญในรูปแบบหลายตัวแปรอย่างไรก็ตาม พฤติกรรมและอาการของโรคซึมเศร้าได้ในระยะแสดงความเฉพาะผลในรูปแบบหลายตัวแปร ที่สองผลกระทบ ผลมีขนาดปานกลาง