(Bagong Lipunan). And yet, they hav

(Bagong Lipunan). And yet, they have been the important core of pro-democracy movements in Indonesia, the Philippines and Thailand. The middle class has mobilized against leaders perceived as incompetent and corrupt such as Estrada and Wahid, and also against competent leaders accused of corruption, such as Arroyo and Thaksin. Ultimately, “middle class activists opposed authoritarian regimes less out of democratic conviction, than guardians of good governance. Weak reformist governments, the prevalence of money politics, and the rise of populist leaders led them to turn the good governance discourse against democratically elected leaders, raising serious questions about the future stability of democracy in the region” (Thompson 2007). However, the counter democratic middle class in these countries did not only embrace the “good governance” discourse. Non-democratic countries that were formerly the paragons of the “Asian values” discourse have also articulated it.
Reinventing the Developmental State
This section will argue that there is a current trend towards reinvention of the developmental state and a reformulation of the Asian value discourse. This is manifested through efforts to co-opt the “good governance” discourse as a legitimating concept by non-democratic regimes. The trajectory of this trend will be plotted through a discussion of the roots of the developmental state; the emergence of the Asian values discourse; and, adoption of the “good governance” discourse in non-democratic regimes.
The term “newly-industrialising” became the signature label for most East and Southeast Asian countries. The Asian Newly Industrialising Countries (NICs) became a global example for the rest of the developing world (Gonzalez 1999). The Asian NICs involved middle- income countries that successfully pursued export-oriented growth strategies that were propelled by high levels of investment in both physical and human capital (Woo-Cummings 1999; Haggard 2000). The template for this growth strategy was the developmental states of Northeast Asia.12 Following the lead of Japan, both South Korea and Taiwan, Southeast Asian countries pursued a neo-mercantilist and nationalist development trajectory that

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

(ช่วย Lipunan) และยัง พวกเขาได้รับเป็นแกนหลักสำคัญของการเคลื่อนไหวประชาธิปไตยในอินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และประเทศไทย ชั้นกลางได้ย้าย กับผู้นำที่เป็นไร้ความสามารถ และเสียหายเช่น Estrada และฮิด และ กับผู้นำที่มีอำนาจถูกกล่าวหาว่าทุจริต เช่นโย่และทักษิณ ในที่สุด "นักเคลื่อนไหวชั้นกลางคัดค้านระบอบเผด็จการต่าง ๆ กว่าจากความเชื่อมั่นประชาธิปไตย ผู้ปกครองดูแลกิจการที่ดีได้ รัฐบาลอ่อนแอปฏิรูป ความชุกของการเมืองการเงิน และการเพิ่มขึ้นของผู้นำประชานิยมนำไปเปิดวาทกรรมหลักธรรมาภิบาลกับผู้นำประเทศเลือกตั้ง คำถามที่ร้ายแรงเกี่ยวกับความมั่นคงในอนาคตของประชาธิปไตยในภูมิภาค" (Thompson 2007) อย่างไรก็ตาม ชั้นกลางประชาธิปไตยนับในประเทศเหล่านี้จึงไม่เพียงโอบกอดวาทกรรม "ธรรมาภิบาล" ประเทศประชาธิปไตยไม่ใช่ที่เดิม paragons ของวาทกรรม "เอเชียค่า มียังพูดชัดแจ้งก็บูรณาการพัฒนารัฐส่วนนี้จะยืนยันว่า มีแนวโน้มในปัจจุบันไปสู่การคิดค้นสิ่งใหม่ของรัฐพัฒนาการและปรับของวาทกรรมเอเชียค่า นี้เป็นที่ประจักษ์ผ่านความพยายามในการเลือกใช้วาทกรรม "ธรรมาภิบาล" เป็นแนวคิด legitimating ร่วมตามระบอบประชาธิปไตย วิถีของแนวโน้มนี้จะพล็อตผ่านการสนทนาของรากของรัฐพัฒนา การเกิดขึ้นของวาทกรรมเอเชียค่า และ ของวาทกรรม "ธรรมาภิบาล" ในระบอบประชาธิปไตยที่ระยะ "ใหม่-industrialising" กลายเป็น ชื่อลายเซ็นส่วนใหญ่ของประเทศตะวันออกและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ตัวใหม่ Industrialising ประเทศในเอเชีย (NICs) เป็น ตัวอย่างที่ส่วนกลางสำหรับส่วนเหลือของประเทศกำลังพัฒนา (กี 1999) Nic เอเชียร่วมรายได้กลางประเทศที่ติดตามกลยุทธ์การส่งออกเติบโตที่ถูกขับเคลื่อน โดยลงทุนในเมืองหลวงทั้งทางกายภาพ และมนุษย์ (วูฝรั่ง 1999 เรียบร้อยแล้ว ทาง Haggard ที่ 2000) แม่แบบสำหรับกลยุทธ์การเติบโตนี้คือ อเมริกาพัฒนาการดังต่อไปนี้ Asia.12 ตะวันออกเฉียงเหนือนำของทั้งเกาหลีใต้ ญี่ปุ่น และไต้หวัน ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ติดตามวิถีพัฒนาเป็นพรรคชาตินิยมและนีโอ mercantilist ที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

(บากอง Lipunan) และยังพวกเขาได้รับหลักที่สำคัญของการเคลื่อนไหวเรียกร้องประชาธิปไตยในประเทศอินโดนีเซียฟิลิปปินส์และไทย คนชั้นกลางที่มีการระดมผู้นำกับการรับรู้เป็นคนไร้ความสามารถและความเสียหายเช่นเอสตราดาและ Wahid และยังต่อต้านผู้นำมีอำนาจกล่าวหาว่าทุจริตเช่นอาร์โรโยและทักษิณ ในท้ายที่สุด "เรียกร้องให้คนชั้นกลางไม่เห็นด้วยกับระบอบเผด็จการน้อยออกมาจากความเชื่อมั่นในระบอบประชาธิปไตยกว่าผู้ปกครองของการกำกับดูแลที่ดี รัฐบาลปฏิรูปอ่อนแอชุกของการเมืองเงินและการเพิ่มขึ้นของผู้นำประชานิยมนำพวกเขาจะเปิดวาทกรรมการกำกับดูแลกิจการที่ดีกับผู้นำเลือกตั้งยกคำถามร้ายแรงเกี่ยวกับความมั่นคงในอนาคตของการปกครองระบอบประชาธิปไตยในภูมิภาค "( ธ อมป์สัน 2007) อย่างไรก็ตามที่เคาน์เตอร์ชั้นกลางประชาธิปไตยในประเทศเหล่านี้ไม่เพียง แต่โอบกอด "การกำกับดูแลกิจการที่ดี" วาทกรรม ประเทศที่ไม่ใช่ระบอบประชาธิปไตยที่มีก่อน paragons ของ "ค่าเอเชีย" วาทกรรมนอกจากนี้ยังมีรถบรรทุกมัน.
Reinventing รัฐพัฒนาการ
ในส่วนนี้จะยืนยันว่ามีแนวโน้มในปัจจุบันที่มีต่อการคิดค้นสิ่งใหม่ ๆ ของรัฐในการพัฒนาและ reformulation ของวาทกรรมค่าเอเชีย นี้เป็นที่ประจักษ์ถึงความพยายามที่จะร่วมเลือก "การกำกับดูแลกิจการที่ดี" วาทกรรมเป็นแนวคิดถูกต้องชอบธรรมโดยระบอบการปกครองที่ไม่ใช่ประชาธิปไตย วิถีของแนวโน้มนี้จะได้รับการพล็อตที่ผ่านการอภิปรายของรากของรัฐพัฒนาการที่; การเกิดขึ้นของค่าวาทกรรมเอเชีย และการยอมรับของ "การกำกับดูแลกิจการที่ดี" วาทกรรมในระบอบการปกครองที่ไม่ใช่ประชาธิปไตย.
คำว่า "ใหม่ industrialising" กลายเป็นฉลากลายเซ็นสำหรับภาคตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้ประเทศในเอเชียส่วนใหญ่ เอเชียใหม่ industrialising ประเทศ (NICs) กลายเป็นตัวอย่างที่ทั่วโลกสำหรับส่วนที่เหลือของประเทศกำลังพัฒนา (อนซาเลซ 1999) นิคส์เอเชียที่เกี่ยวข้องกับประเทศที่มีรายกลางที่ประสบความสำเร็จไล่ตามกลยุทธ์การเติบโตที่เน้นการส่งออกที่ถูกขับเคลื่อนด้วยระดับสูงของการลงทุนทั้งในเมืองหลวงทางกายภาพและมนุษย์ (Woo-คัมมิ่งส์ 1999; แห้งเหี่ยว 2000) แม่แบบสำหรับกลยุทธ์การเจริญเติบโตนี้เป็นรัฐพัฒนาการของภาคตะวันออกเฉียงเหนือ Asia.12 ต่อไปนี้นำของญี่ปุ่นทั้งเกาหลีใต้และไต้หวันประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ไล่นีโอ mercantilist และการพัฒนาชาติวิถีที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

( บาฆง ลีปุนนัน ) แต่พวกเขามีหลักสําคัญของ Pro ประชาธิปไตยการเคลื่อนไหวในอินโดนีเซีย ฟิลิปปินส์ และไทย ชนชั้นกลางได้ระดมพลต่อต้านผู้นำมองว่าไม่เอาไหน และเสียหาย เช่น ถนน และ วา และยังกล่าวหาว่าทุจริตต่อความสามารถของผู้นำ เช่น อาร์โรโย และทักษิณ ในที่สุด " ชนชั้นกลางต่อต้านเผด็จการเรียกร้องประชาธิปไตย ความเชื่อมั่นน้อยไปกว่าผู้ปกครองของธรรมาภิบาล รัฐบาลปฏิรูปการเมืองอ่อนแอ ความชุกของเงิน และการเพิ่มขึ้นของผู้นำประชานิยมที่นำพวกเขาเพื่อเปิดธรรมาภิบาลวาทกรรมต่อต้านการเลือกตั้งผู้นำเพิ่มคำถามร้ายแรงเกี่ยวกับความมั่นคงของประชาธิปไตยในอนาคตในภูมิภาค " ( ทอมสัน 2007 ) อย่างไรก็ตาม เคาน์เตอร์ประชาธิปไตยชนชั้นกลางในประเทศเหล่านี้ไม่เพียง แต่โอบกอด " ธรรมาภิบาล " วาทกรรม ประเทศที่ไม่มีประชาธิปไตยเดิม ตัวอย่างของ " ค่า " ในวาทกรรมก็ก้องแล้วreinventing รัฐพัฒนาการส่วนนี้จะยืนยันว่ามีเทรนด์ต่อ reinvention ของรัฐพัฒนา reformulation ของวาทกรรมและคุณค่าแบบเอเชีย นี้จะปรากฏผ่านความพยายามที่จะ จำกัด เลือกใช้วาทกรรม " ธรรมาภิบาล " เป็นแนวคิดที่ไม่ legitimating โดยระบอบประชาธิปไตย . วิถีของแนวโน้มนี้จะวางแผน ผ่านการสนทนาของรากของรัฐพัฒนา ; การเกิดขึ้นของค่าในวาทกรรม และ การใช้วาทกรรม " ธรรมาภิบาล " ในระบอบที่ไม่ใช่ประชาธิปไตย .คำว่า " ใหม่ industrialising " กลายเป็นป้ายลายเซ็นสำหรับประเทศทางตะวันออกสุดและเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ . เอเชียใหม่ industrialising ประเทศ ( นิค ) กลายเป็นตัวอย่างทั่วโลกสำหรับส่วนที่เหลือของโลกที่พัฒนา ( กอนซาเลซ 1999 ) โรงเรียนกลาง - รายได้ในเอเชียที่เกี่ยวข้องกับประเทศที่ประสบความสำเร็จมุ่งเน้นการติดตามกลยุทธ์ที่ถูกขับเคลื่อนโดยสูงระดับของการลงทุนในเมืองหลวง ทั้งทางกายภาพ และมนุษย์ ( อู คัมมิ่งส์ 2542 ; ซีดเซียว 2000 ) แม่แบบสำหรับกลยุทธ์นี้คือการบรรลุรัฐภาคตะวันออกเฉียงเหนือของ asia.12 ตามนำของญี่ปุ่น ทั้งเกาหลีใต้ และไต้หวัน ประเทศในแถบเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ติดตาม mercantilist นีโอชาตินิยมและวิถีการพัฒนาที่