Since Marx, analysis of bargaining

Since Marx, analysis of bargaining power has most often proceeded in conjunction with some variant of the Labor Theory of Value. Anchored thus, it is used to ill-effect: if one assumes that trade is zero-sum, and that labor is entitled to the entirety of its product, then one will see exploitation everywhere, and in utopian zeal tear at the very foundations of society.

Wedded to a sounder theory of value, however, bargaining power becomes an illuminating concept. It is axiomatic that a voluntary trade generates surplus value (or at least is expected to do so ex ante) due to the differing valuations of the two parties. Accordingly, the terms of the trade can fall anywhere within that surplus. Bargaining power is defined thus: the party with the greater bargaining power takes the greater share of this surplus.2 It is power to determine the terms of a trade in one’s favor.

If therefore economic value is subjective, then as a function of potential value surplus from a trade, bargaining power must also be subjective,3 in the sense that the desire to make the trade (and on the other hand, the inclination to walk away) is based solely on the subjective valuations of the two parties.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตั้งแต่ Marx วิเคราะห์ต่อรองราคามักมีครอบครัวร่วมพลังกับตัวแปรบางอย่างของทฤษฎีมูลค่าแรงงาน ยึดดัง ใช้ลักษณะพิเศษป่วย: ถ้าหนึ่งสันนิษฐานว่า ค้าเป็นศูนย์รวม และแรงงานที่มีสิทธิได้รับทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ แล้วหนึ่งจะเห็นการกดขี่ขูดรีดทุก และกล่าวสดฉีกที่รากฐานที่ดีของสังคมแต่งงานกับทฤษฎี sounder ค่า ไร อำนาจต่อรองจะ มีแนวคิดอย่างสวยงาม จึง axiomatic ว่า ค้าสมัครใจสร้างมูลค่าส่วนเกิน (หรือที่ คาดว่าจะทำให้อดีตอีก) เนื่องจากประเมินมูลค่าแตกต่างกันของสองฝ่าย ตาม เงื่อนไขทางการค้าสามารถอยู่ที่ใดก็ได้ภายในส่วนที่เกิน กำหนดอำนาจต่อรองจึง: ฝ่ายที่ มีอำนาจต่อรองมากขึ้นใช้เวลาร่วมกันมากขึ้นของ surplus.2 นี้ เป็นอำนาจในการกำหนดเงื่อนไขการค้าในทวงดังนั้น ค่าทางเศรษฐกิจเป็นตามอัตวิสัย ถ้าเป็นฟังก์ชันของค่าส่วนเกินที่อาจเกิดขึ้นจากการค้า อำนาจต่อรองยังต้องตามอัตวิสัย 3 ในแง่ที่ความปรารถนาที่จะทำการค้า (และ ในทาง กลับกัน ความเอียงให้เดิน) อยู่แยกจากการประเมินมูลค่าตามอัตวิสัยของสองฝ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตั้งแต่มาร์กซ์, การวิเคราะห์อำนาจต่อรองได้ดำเนินการส่วนใหญ่มักจะร่วมกับตัวแปรบางส่วนของทฤษฎีมูลค่าแรงงาน ทอดสมอจึงถูกนำมาใช้เพื่อผลที่ไม่ดีถ้าสมมติว่าการค้าเป็นศูนย์รวมและแรงงานที่มีสิทธิที่จะทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ของตนแล้วใครจะเห็นการใช้ประโยชน์ทุกที่และการฉีกขาดความกระตือรือร้นในอุดมคติที่ฐานรากมาก สังคม. แต่งงานกับทฤษฎี SOUNDER ของมูลค่า แต่อำนาจต่อรองจะกลายเป็นแนวคิดที่ให้แสงสว่าง มันเป็นความจริงที่การค้าสมัครใจสร้างมูลค่าส่วนเกิน (หรืออย่างน้อยคาดว่าจะทำเช่นนั้นอดีต ante) เนื่องจากการประเมินมูลค่าที่แตกต่างกันของทั้งสองฝ่าย ดังนั้นแง่ของการค้าสามารถตกอยู่ที่ใดก็ได้ภายในส่วนเกินที่ อำนาจต่อรองที่กำหนดไว้ดังนี้: บุคคลที่มีอำนาจต่อรองมากขึ้นจะใช้เวลาหุ้นใหญ่ของ surplus.2 นี้มันเป็นอำนาจในการตรวจสอบด้านการค้าในความโปรดปรานของคน. หากมูลค่าทางเศรษฐกิจดังนั้นจึงเป็นเรื่องส่วนตัวแล้วเป็นหน้าที่ของค่าศักยภาพ ส่วนเกินทุนจากการค้าอำนาจต่อรองจะต้องเป็นอัตนัย 3 ในความรู้สึกที่ปรารถนาที่จะทำให้การค้า (และในทางกลับกันความโน้มเอียงที่จะเดินออกไป) จะขึ้นอยู่เพียงผู้เดียวในการประเมินมูลค่าทัศนะของทั้งสองฝ่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เนื่องจากมาร์กซวิเคราะห์อำนาจต่อรองได้ ส่วนใหญ่มักจะดำเนินการร่วมกับตัวแปรบางอย่างของแรงงานทฤษฎีมูลค่า ยึด จึงเคยป่วยผล : ถ้าใครอยากให้เป็นศูนย์การค้า และแรงงานมีสิทธิทั้งหมดของผลิตภัณฑ์ของตน แล้วจะเห็นการใช้ประโยชน์ได้ทุกที่และในอุดมคติที่จะฉีกที่รากฐานของสังคม .

สมรสกับทฤษฎีเสียงค่า อย่างไรก็ตาม อำนาจการต่อรองจะกลายเป็นร่างแนวคิด มันเป็นสัจพจน์ที่การค้าการสร้างมูลค่าส่วนเกิน ( หรืออย่างน้อยคาดว่าจะทำ ex ante ) เนื่องจากความแตกต่างของการประเมินมูลค่าของทั้งสองฝ่าย ตาม เงื่อนไขของการค้าสามารถอยู่ที่ใดก็ได้ภายในที่สำคัญ อำนาจการต่อรองที่กำหนดไว้ดังนี้พรรคที่มีอำนาจการต่อรองมากขึ้น ใช้เวลามากขึ้นแบ่งปันส่วนเกินนี้ มันมีอำนาจในการกำหนดข้อตกลงของการค้าในหนึ่งของชอบ

ถ้าดังนั้นมูลค่าทางเศรษฐกิจเป็นอัตนัย ก็เป็นหน้าที่ของ มูลค่าส่วนเกินที่อาจเกิดขึ้นจากการค้า อำนาจการต่อรอง ต้องเป็นอัตนัย 3 ในความรู้สึกว่า ความปรารถนาที่จะทำให้การค้า ( และบนมืออื่น ๆความโน้มเอียงที่จะเดินออกไป ) ขึ้นอยู่แต่เพียงผู้เดียวในการประเมินมูลค่าตามอัตวิสัยของทั้งสองฝ่าย