Suddenly, the phone on Zhao Hongyan

Suddenly, the phone on Zhao Hongyan’s desk rang, this was like an alarm, causing the slightly dizzy Zhao Hongyan to panic and turn her chair around to her own desk and pick the phone up.



Yang Chen’s hand also pulled out from that land of peach blossoms, but there was some thick liquid leftover on his fingers.



Only after Zhao Hongyan panted her way through the phone call, did she angrily turn around and glare at Yang Chen, “It’s all your fault! There’s still a whole afternoon left, yet I’m all wet inside, it feels terrible!”



“I didn’t expect you to get so wet.” Yang Chen smiled, and rubbed his fingers a few times.



Zhao Hongyan immediately lost her anger, and turned away ignoring Yang Chen. All she wanted was to find a hole and hide inside it, this day was too embarrassing, but only she knew, that at that moment, other than the shame and regrets in her heart, there was an unprecedented sweet feeling……



Done with assailing his difficult colleague, Yang Chen felt much more contented in his heart, and prepared to turn on the computer to play the game that was of high IQ to him when his phone suddenly vibrated.



The calls he received recently were mostly bad news, but only when Yang Chen picked up the phone this time did he realize that all of the previous phone calls weren’t considered a big deal.



The phone call was from Wang Ma, with a trembling, frightened and weeping voice, “Young…… Young Master…… Miss she…… She was kidnapped!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทันใดนั้น โทรศัพท์บนโต๊ะ Zhao Hongyan รัง นี้เป็นเหมือนการปลุก สาเหตุ Zhao Hongyan วิงเวียนเล็กน้อยตกใจ และหันเก้าอี้ของเธอที่โต๊ะของเธอเอง และหยิบโทรศัพท์ Yang Chen มือยังดึงออกจากที่ดินที่ดอกพีช แต่มีบางหนาของเหลวที่เหลือบนนิ้วมือของเขา หลังจาก Zhao Hongyan panted ทางของเธอผ่านทางสายโทรศัพท์ ทำเธอด้วยความโกรธเปิดรอบ และแสงจ้าที่ Yang Chen "มันเป็นความผิดของคุณทั้งหมด ยังคงมีช่วงบ่ายทั้งซ้าย แต่ฉันทั้งหมดเปียกภายใน มันรู้สึกน่ากลัว! " "ผมไม่ได้คาดว่าคุณเปียกดังนั้น" Yang Chen ยิ้ม และนิ้วมือของเขาลูบกี่ครั้ง Zhao Hongyan ทันทีหายโกรธเธอ และเปิดไปละเว้น Yang Chen ทั้งหมดที่เธอต้องหาหลุมและซ่อนไว้ภายใน วันนี้ก็อายเกินไป แต่เพียง เธอ รู้ ว่าที่ช่วงเวลานั้น นอกเหนือจากความอัปยศและความเสียใจในหัวใจของเธอ มีมีความรู้สึกหวานที่เคยมีมาก่อน... ทำกับเพื่อนร่วมงานของเขายาก assailing, Yang Chen รู้สึกพึงพอใจมากขึ้นในหัวใจของเขา และเตรียมที่จะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเล่นเกมที่มีของ IQ สูงเขาเมื่อจู่ ๆ สั่นสะเทือนโทรศัพท์ของเขา สายที่เขาได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้มีข่าวร้ายเป็นส่วนใหญ่ แต่เฉพาะเมื่อ Yang Chen หูโทรศัพท์ครั้งนี้ ไม่เขาตระหนักว่า การติดต่อทางโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ทั้งหมดไม่ถือว่าเรื่องใหญ่ สายโทรศัพท์มาจากวัง Ma เสียงสั่น กลัว และร้องไห้ "หนุ่ม... หนุ่มปริญญาโท... คิดถึงเธอ... เธอถูกลักพาตัว"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทันใดนั้นโทรศัพท์บนโต๊ะทำงาน Zhao Hongyan ของรังนี้เป็นเหมือนการเตือนภัยที่ก่อให้เกิดวิงเวียนเล็กน้อย Zhao Hongyan จะหวาดกลัวและหันเก้าอี้ของเธอไปรอบ ๆ ไปที่โต๊ะทำงานของเธอเองและรับโทรศัพท์ขึ้น.



มือหยางเฉินยังดึงออกมาจากแผ่นดินพีชว่า ดอก แต่ก็มีบางส่วนที่เหลือของเหลวหนาบนนิ้วมือของเขา.



แต่หลังจาก Zhao Hongyan panted เธอผ่านทางโทรศัพท์ที่ไม่โกรธเธอหันไปรอบ ๆ และแสงจ้าที่หยางเฉิน "มันเป็นความผิดของคุณ! ยังคงมีซ้ายช่วงบ่ายทั้งยังฉันเปียกทั้งหมดภายในก็รู้สึกแย่! "



" ผมไม่ได้คาดหวังว่าคุณจะได้รับเพื่อให้เปียก. "หยางเฉินยิ้มและลูบนิ้วมือของเขาไม่กี่ครั้ง.



Zhao Hongyan ทันทีที่หายไปของเธอ ความโกรธและหันหน้าหนีไปโดยไม่สนใจหยางเฉิน ทุกอย่างที่เธอต้องการคือการหาหลุมและซ่อนอยู่ข้างในวันนี้เป็นที่น่าอายเกินไป แต่เธอรู้ว่าในขณะนั้นนอกเหนือจากความอับอายและเสียใจในหัวใจของเธอมีความรู้สึกหวานประวัติการณ์ ......



เสร็จสิ้นด้วยการถล่ม เพื่อนร่วมงานของเขายากหยางเฉินรู้สึกมากขึ้นเป็นที่พึงพอใจในหัวใจของเขาและเตรียมที่จะเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ในการเล่นเกมที่เป็นไอคิวสูงกับเขาเมื่อโทรศัพท์ของเขาสั่นกึก.



โทรที่เขาได้รับเมื่อเร็ว ๆ นี้มีข่าวร้ายส่วนใหญ่ แต่เพียง เมื่อเฉินหยางหยิบโทรศัพท์ขึ้นเวลานี้เขาก็ตระหนักว่าทุกสายโทรศัพท์ก่อนหน้านี้ไม่ได้ถือว่าเป็นเรื่องใหญ่.



การโทรศัพท์มาจากวังม้ากับตัวสั่นกลัวและเสียงร้องไห้ "หนุ่ม ...... หนุ่มปริญญาโท ...... นางสาวเธอ ...... เธอถูกลักพาตัว! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จู่ๆ โทรศัพท์ของจ้าว hongyan โต๊ะดังขึ้น มันเป็นเหมือนสัญญาณเตือนให้มึนๆแล้ว จ้าว hongyan ตื่นตระหนก และหมุนเก้าอี้รอบโต๊ะของเธอเอง และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหยาง เฉิน มือยังดึงออกไปจากดินแดนแห่งดอกท้อบาน แต่มีบางหนาของเหลวที่เหลือในมือหลังจากที่จ้าว hongyan ออกมาสั่นแฮกๆทางของเธอผ่านโทรศัพท์ เธอโกรธและหันมาจ้องหยางเฉิน " ทั้งหมดมันเป็นความผิดของคุณ ยังคงมีทั้งบ่าย เหลือแต่ผมที่เปียกอยู่ มันเป็นความรู้สึกที่แย่มาก "" ผมไม่คิดว่าคุณจะได้รับเปียก " หยางเฉินยิ้มและลูบมือของเขาไม่กี่ครั้งจ้าว hongyan หายโกรธทันที และหันไปสนใจหยางเฉิน ทั้งหมดที่เธอต้องการที่จะหาหลุมซ่อนข้างใน วันนี้มันน่าอาย แต่เธอรู้ ว่าตอนนั้น นอกจากความอับอายและเสียใจที่เธอมี . . . . . . . ความรู้สึกหวานอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อนทำโจมตีเพื่อนร่วมงานยากของเขา หยางเฉินรู้สึกพึงพอใจมากในจิตใจของเขา และเตรียมที่จะเปิดคอมพิวเตอร์เพื่อเล่นเกมที่ไอคิวสูงกับเขาเมื่อโทรศัพท์ของเขาก็สั่นแน่น .สายที่เขาได้รับเมื่อเร็ว ๆนี้เป็นข่าวร้าย แต่เมื่อหยางเฉินหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาคราวนี้เขาตระหนักว่าทั้งหมดของก่อนหน้านี้โทรศัพท์ไม่ถือเป็นเรื่องใหญ่โทรศัพท์จากวังม้า กับตัวสั่น หวาดกลัวและร้องไห้เสียง " หนุ่ม . . . . . . . . . . . . . . . . . . . นายน้อย คุณเธอ เธอถูกลักพาตัว "