Nichols stays on top of his materia

Nichols stays on top of his material. He never pauses to make sure we're getting the point. He never explains for the slow-witted. He never apologizes. His only flaw, I believe, is the introduction of limp, wordy Simon and Garfunkel songs and arty camera work to suggest the passage of time between major scenes. Otherwise, "The Graduate" is a success and Benjamin's acute honesty and embarrassment are so accurately drawn that we hardly know whether to laugh or to look inside ourselves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิโคลอยู่บนวัสดุของเขา เขาไม่เคยหยุดชั่วคราวเพื่อให้แน่ใจว่า เราได้รับจุด เขาไม่เคยอธิบายสำหรับการ slow-witted เขาไม่เคย apologizes ปัญหาของเขาเท่านั้น ผม คือ การแนะนำของ limp อนุ Simon และการ์ฟังเกลเพลงและการทำงานของกล้อง arty แนะนำเวลาระหว่างฉากสำคัญ มิฉะนั้น "The Graduate" จะประสบความสำเร็จ และความซื่อสัตย์เฉียบพลันของเบนจามินและความลำบากใจอยู่จึงต้องวาดว่า เราแทบไม่รู้ว่า จะหัวเราะ หรือมองภายในตนเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิโคลส์อยู่ด้านบนของวัสดุของเขา เขาไม่เคยหยุดที่จะทำให้แน่ใจว่าเราจะได้รับจุด เขาไม่เคยอธิบายสำหรับช้าเบื๊อก เขาไม่เคยขอโทษ ข้อบกพร่องของเขาเท่านั้นผมเชื่อว่าคือการแนะนำของปวกเปียกที่พูดมากไซมอนและ Garfunkel เพลงและการทำงานของกล้องอาร์ตี้ที่จะแนะนำเนื้อเรื่องของเวลาระหว่างฉากที่สำคัญ มิฉะนั้น "บัณฑิต" เป็นความสำเร็จและความซื่อสัตย์สุจริตเฉียบพลันเบนจามินและความลำบากใจจะวาดเพื่อให้ถูกต้องว่าเราแทบจะไม่ทราบว่าจะหัวเราะหรือดูภายในตัวเอง.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิโคลอยู่ด้านบนของวัสดุของเขา เขาไม่เคยหยุดที่จะให้แน่ใจว่าเราได้รับจุด เขาไม่เคยอธิบายให้ช้าซึ่งมีสติปัญญา . เขาไม่เคยมาขอโทษ ข้อบกพร่องเฉพาะของเขาผมเชื่อว่าคือการหยุด , ร่ําไร Simon and Garfunkel เพลงและยังทำงานของกล้องเพื่อให้เวลาที่ผ่านไประหว่างฉากหลัก มิฉะนั้น" บัณฑิต " คือ ความสำเร็จ และ เบนจามิน เฉียบพลัน ความซื่อสัตย์และอับอายจึงถูกต้องวาดที่เราแทบจะไม่รู้ว่าจะหัวเราะหรือดูภายในตัวเรา