Not all political thinkers, however

Not all political thinkers, however, have had such a clear preference for
society over the state, or wished so dearly to keep politics at bay. There is,
for instance, a tradition which portrays politics favourably precisely
because it is a ‘public’ activity. Dating back to Aristotle, this tradition
has been kept alive in the twentieth century by writers such as Hannah
Arendt (see p. 58). In her major philosophical work The Human Condition
(1958) Arendt placed ‘action’ above both ‘labour’ and ‘work’ in what she
saw as a hierarchy of worldly activities. She argued that politics is the most
important form of human activity because it involves interaction among
free and equal citizens, and so both gives meaning to life and affirms the
uniqueness of each individual. Advocates of participatory democracy have
also portrayed politics as a moral, healthy and even noble activity. In the
view of the eighteenth-century French thinker, Jean-Jacques Rousseau (see
p. 242), political participation was the very stuff of freedom itself. Only
through the direct and continuous participation of all citizens in political
life can the state be bound to the common good, or what Rousseau called
the ‘general will’. John Stuart Mill (see p. 256) took up the cause of
political participation in the nineteenth century, arguing that involvement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ไม่ทั้งหมดนักคิดทางการเมือง แต่มีการตั้งค่าดังกล่าวที่ชัดเจนสำหรับสังคม
ทั่วประเทศหรืออยากให้อย่างสุดซึ้งที่จะทำให้การเมืองที่อ่าว มี
เช่นประเพณี portrays ซึ่งการเมืองในเกณฑ์ดีอย่างแม่นยำ
เพราะมันเป็นกิจกรรมที่ 'ประชาชน' ย้อนหลังไปถึงอริสโตเติล
ประเพณีนี้ได้รับยังมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบโดยนักเขียนเช่น Hannah Arendt
(ดูพี. 58)ในปรัชญาการทำงานของเธอที่สำคัญของมวลมนุษย์
(1958) Arendt วาง 'การกระทำ' ข้างต้นทั้งสอง 'แรงงาน' และ 'ทำงาน' ในสิ่งที่เธอ
เห็นว่าลำดับชั้นของกิจกรรมทางโลก เธอแย้งว่าการเมืองเป็น
รูปแบบที่สำคัญที่สุดของกิจกรรมของมนุษย์เพราะเกี่ยวข้องกับการมีปฏิสัมพันธ์ในหมู่ประชาชนฟรีและเท่ากับ
และเพื่อให้ทั้งสองให้ความหมายต่อชีวิตและพิสูจน์เอกลักษณ์
ของแต่ละบุคคลสนับสนุนการปกครองระบอบประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมได้ภาพ
ยังเป็นการเมืองคุณธรรมกิจกรรมสุขภาพดีและสูงส่งแม้กระทั่ง ในมุมมอง
ของนักคิดฝรั่งเศสศตวรรษที่สิบแปด, jean-ฌาคส์รูสโซ (ดู
p. 242), การมีส่วนร่วมทางการเมืองเป็นสิ่งที่มากของเสรีภาพของตัวเอง
เพียงผ่านการมีส่วนร่วมโดยตรงและอย่างต่อเนื่องของประชาชนทุกคนในชีวิต
ทางการเมืองสามารถรัฐจะผูกพันกับที่ดีร่วมกัน,หรือสิ่งที่เรียกว่ารูสโซ
'ทั่วไปจะ' จอห์นสจ็วร์ (ดูพี. 256) หยิบขึ้นมาสาเหตุของการมีส่วนร่วมทางการเมือง
ในศตวรรษที่สิบเก้าการพิสูจน์การมีส่วนร่วมที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไม่ thinkers เมือง อย่างไรก็ตาม มีค่าดังกล่าวชัดเจนสำหรับ
สังคมรัฐ หรือ wished ดังนั้นลองให้เมืองเบย์ มี,
เช่น ประเพณีที่ portrays เมือง favourably แม่นยำ
เนื่องจากมีกิจกรรม 'สาธารณะ' ลช่วยอริสโตเติล ประเพณีนี้
ที่ได้ยังคงมีชีวิตอยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบ โดยนักเขียนเช่นฮันนาห์
Arendt (ดู p. 58) ในการทำงานปรัชญาของเธอสำคัญ Arendt Condition
(1958) มนุษย์ที่วาง 'การกระทำ' ข้างต้นทั้ง 'แรงงาน' และ 'ทำ' อะไรเธอ
เห็นเป็นลำดับชั้นของกิจกรรมทางการ เธอโต้เถียงว่า การเมืองเป็นที่สุด
สำคัญรูปแบบของกิจกรรมมนุษย์เนื่องจากมันเกี่ยวข้องกับการโต้ตอบระหว่าง
ประชาชนฟรี และเท่า และดังนั้นทั้งสองให้ความหมายกับชีวิต และ affirms
เอกลักษณ์ของแต่ละคน สนับสนุนประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมมี
ยัง สื่อถึงการเมืองเป็นกิจกรรมทางศีลธรรม สุขภาพ และแม้แต่โนเบิล ในการ
ดูของที่ราชฝรั่งเศส thinker, Jean Jacques Rousseau (ดู
p. 242), มีส่วนร่วมทางการเมืองเป็นสิ่งดีของเสรีภาพในตัวเอง เฉพาะ
ผ่านร่วมโดยตรง และต่อเนื่องของพลเมืองทั้งหมดในเมือง
ชีวิตสามารถรัฐสามารถผูกร่วมกันที่ดี หรือ Rousseau เรียก
'ทั่วไปจะ' จอห์น Stuart Mill (ดู p. 256) เอาค่าของ
เข้าร่วมทางการเมืองในศตวรรษที่ผ่านมา การโต้เถียงที่มีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไม่ได้มีในทุกรุ่นนักคิดทางการเมืองอย่างไรก็ตามได้มีการตั้งค่าที่ชัดเจนเช่น
ซึ่งจะช่วยให้สังคมมากกว่ารัฐหรืออยากจะทำให้ราคาในการทำให้การเมืองการปกครองที่ Bay มี
ยกตัวอย่างเช่นขนบประเพณีซึ่งรับเกณฑ์การเมืองได้อย่างแม่นยำ
เนื่องจากเป็นกิจกรรม''สาธารณะที่ ย้อนเวลากลับไปในการอริสโตเติล
ซึ่งจะช่วยแบบดั้งเดิมแห่งนี้มีชีวิตชีวาได้รับการดูแลรักษาให้อยู่ในศตวรรษที่ยี่สิบโดยนักเขียนเช่นฮันนาห์
Hannah Arendt ฉันศึกษาหนังสือของ Max Stirner (ดูที่ p . 58 )ในงานทางปรัชญาหลักของเธอของมนุษย์ สภาพ
( 1958 ) Hannah Arendt ฉันศึกษาหนังสือของ Max Stirner วาง''ด้านบนทั้งการดำเนินการ'แรงงาน'และ'งาน'ในสิ่งที่เธอเห็น
ซึ่งจะช่วยเป็นลำดับชั้นในรูปของกิจกรรมต่างๆมากมาย เธอให้เหตุผลว่าการเมืองเป็นรูปแบบ
ซึ่งจะช่วยมากที่สุดที่มีความสำคัญอย่างสูงสุดของกิจกรรมของมนุษย์เพราะมันเกี่ยวข้องกับการติดต่อในหมู่ประชาชน
ซึ่งจะช่วยแบบไม่เสียค่าบริการและเท่าเทียมกันและดังนั้นจึงจะทำให้ความหมายในชีวิตและยืนยัน
ซึ่งจะช่วยเป็นเอกลักษณ์ของแต่ละคนสนับสนุนของประชาธิปไตยแบบมีส่วนร่วมได้กล่าวหาว่าการเมืองเป็นกิจกรรมเพื่อ สุขภาพ และแม้แต่ชั้นสูงทางศีลธรรม
ยัง ใน
ซึ่งจะช่วยดูที่ความคิดเป็นอิสระของฝรั่งเศสศตวรรษที่สิบแปด jean-jacques , Rousseau (กรุณาดู
P . : 242 )การมีส่วนร่วมทางการเมืองการเป็นสิ่งของเป็นอย่างมากที่มีอิสระในตัวของมันเอง เฉพาะ
ซึ่งจะช่วยในการมีส่วนร่วมโดยตรงและมีความต่อเนื่องของประชาชนทั้งหมดในทางการเมือง
ซึ่งจะช่วยชีวิตของรัฐที่มีหน้าที่ที่จะดีร่วมกันได้หรือว่า, Rousseau เรียกว่า
'จะทั่วไป'. John สจวร์ตโถบด(ดูที่, p . 256 )มาทำให้ของ
ซึ่งจะช่วยในการมีส่วนร่วมทางการเมืองการศตวรรษที่สิบเก้าให้เหตุผลว่าการมีส่วนร่วม