their production cycle. Finding way

their production cycle. Finding ways of improving bone
strength is one of the recommended means to improving
animal welfare considerations involved in spent hen
management (Newberry et al., 1999).
The plasma corticosterone levels of birds housed in
conventional and enriched cages were the same. Similar
plasma corticosterone levels could indicate that the
stress level was similar between caging systems. Previous
studies on plasma corticosterone levels with laying
hens housed in different housing systems yielded
equivocal results. Plasma corticosterone concentrations
in laying hens were similar in those housed in cages and
birds reared on outside range (7,430 cm2/bird; Koelkebeck
and Cain, 1984), whereas plasma corticosterone
concentrations in floor pens can be higher (Edens et al.,
1982; Barnett et al., 1997), lower (Gibson et al., 1986),
or not different than in cages (Craig and Craig, 1985).
A follow-up study by Koelkebeck et al. (1987), who investigated
the effect of floor space on the level of stress,
reported an 11% increase in plasma corticosterone concentration
in caged hens when space allowance was decreased
from 460 to 350 cm2/bird. Similarly, Mashaly et
al. (1984) showed that stocking density elevated plasma
corticosterone in hens. However, Craig et al. (1986) reported
that increased stocking density increased total
plasma corticosteroids in some experiments but was
without effect in others. Conversely, Davis et al. (2000)
found that increasing stocking density did not affect
corticosterone levels in hens. Although these studies,
particularly results on production and mortality, would
suggest that additional space is of benefit to birds, the
precise area that will provide optimum comfort and
better welfare for hens is still very difficult to define. In
the current study, the furnishing of enriched cages with
a nest, roost, and perch plus the provision of more floor
space per bird, while geared toward lowering the level
of stress and improving welfare of hens, appeared not to
significantly influence stress levels. On a similar note,
a nonsignificant effect of housing design was also observed
for the H/L ratio. Although, lymphocyte count
was higher in birds housed in conventional cages, H/L
ratio was similar between the 2 cage types. Previous
studies in chickens suggested that an increased H/L ratio
was associated with increased environmental stress
(McFarlane and Curtis, 1989). Onbasilar and Aksoy
(2005) reported a higher H/L ratio with birds reared in
groups having 5 hens/cage than those groups having 1
or 3 hens/cage. A study by Hester et al. (1996) investigating
the effect of different heat stress conditions with
birds housed in various cage densities revealed that
hens kept in single-bird cages (1,085 cm2 per bird) had
lower H/L ratios (34.4%) than those kept in multiplebird
cages (42.6%) at 362 cm2 per bird. Both studies
did not conform to the findings of the present study.
However, because H/L ratios and plasma corticosterone
concentrations in this investigation were not affected
by cage design, it appears that the levels of stress were
similar and low in conventional and enriched cages.
The age of the birds when plasma corticosterone and
H/L ratio were taken might have contributed to the
nonsignificant effect of cage design on both physiological
response parameters. Because birds had been caged
in the conventional and enriched cages for the entire
11-mo production period, familiarity with cage mates
and the environment might have ameliorated effects of
cage design on plasma corticosterone and H/L ratio.
As a consequence, similar antibody responses of laying
hens in conventional and enriched cages before and
after vaccination of NDV were obtained. Patterson and
Siegel (1998) and Heckert et al. (2002) both observed
that cage density treatments had no significant effect
on hemagglutinin titers to SRBC. However, in a study
conducted by Hester et al. (1996), they reported that
birds housed in multiple cages (362 cm2 of floor area/
bird) had significantly lower titers against SRBC than
those in single-bird cages (1,085 cm2 of floor area/bird),
when birds were subjected to high environmental temperature
(38°C). However, because this study was conducted
under heat stress condition, it is intuitively logical
to assume that the high environmental temperature
further contributed to the immunosuppression observed
for birds housed in cages at higher density.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วงจรการผลิต ค้นหาวิธีการพัฒนากระดูกความแข็งแรงเป็นวิธีการแนะนำในการปรับปรุงอย่างใดอย่างหนึ่งเกี่ยวข้องกับไก่ใช้จ่ายพิจารณาสวัสดิการสัตว์การจัดการ (Newberry et al., 1999)ระดับ corticosterone พลาสม่าของนกในกรงธรรมดา และอุดมได้เหมือนกัน คล้ายคลึงกันระดับ corticosterone พลาสมาอาจบ่งชี้ว่า การระดับความเครียดคล้ายกันระหว่างระบบ caging ก่อนหน้านี้การศึกษาระดับ corticosterone พลาสมาด้วยการวางหาไก่ในระบบที่อยู่อาศัยแตกต่างกันผล equivocal ความเข้มข้น corticosterone พลาสม่าในการวางไก่ก็เหมือนที่ในกรง และนกผลิตภัณฑ์บนอยู่นอกช่วง (7,430 cm2/นก Koelkebeckและคาอินคือ ใคร 1984), ในขณะที่พลาสม่า corticosteroneความเข้มข้นในชั้นปากกาสามารถสูง (Edens et al.,1982 บาร์เนตและ al., 1997), ต่ำ (กิบสันและ al., 1986),หรือไม่แตกต่างจากในกรง (เคร็กและเคร็ก 1985)การศึกษาติดตามผลโดย Koelkebeck et al. (1987), ผู้ตรวจสอบผลของพื้นที่ระดับของความเครียดรายงานเพิ่มขึ้น 11% ในความเข้มข้น corticosterone พลาสม่าในไก่ caged เมื่อหักพื้นที่ลดลงจาก 460 กับนก 350 cm2 ในทำนองเดียวกัน Mashaly ร้อยเอ็ดal. (1984) พบว่า การสร้างความหนาแน่นยกระดับพลาสมาcorticosterone ในไก่ อย่างไรก็ตาม เคร็กและ al. (1986) รายงานที่เก็บสต็อกเพิ่มขึ้นความหนาแน่นเพิ่มขึ้นรวมพลาสม่า corticosteroids ในการทดลองบางอย่างแต่ได้ไม่ มีผลกระทบต่อคนอื่น Et Davis al. (2000) ในทางกลับกันพบว่า เพิ่มมิติความหนาแน่นไม่มีผลต่อระดับ corticosterone ในไก่ แม้ว่าเหล่านี้ศึกษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผลผลิตและการตาย จะแนะนำว่า พื้นที่เพิ่มเติมเป็นประโยชน์นกตั้งชัดเจนที่จะให้ความสะดวกสบายสูงสุด และสวัสดิการดีไก่จะยังยากที่จะกำหนด ในการศึกษาปัจจุบัน การปรับแต่งของกรงที่อุดมไปด้วยซ้อน roost และปลากะพง พร้อมสำรองชั้นเพิ่มเติมพื้นที่ต่อนก ในขณะที่เป้าหมายการลดระดับความเครียดและปรับปรุงสวัสดิการของไก่ ปรากฏไม่อย่างมีนัยสำคัญมีอิทธิพลระดับความเครียด ในหมายเหตุคล้ายนอกจากนี้ยังได้สังเกตผล nonsignificant ของบ้านออกแบบสำหรับอัตราส่วน H/L ถึงแม้ว่า lymphocyte นับไม่สูงกว่านกในกรงธรรมดา H/Lอัตราส่วนคล้ายกันระหว่างกรง 2 ชนิด ก่อนหน้านี้แนะนำศึกษาในไก่ที่มีอัตราส่วน H/L เพิ่มขึ้นเชื่อมโยงกับความเครียดด้านสิ่งแวดล้อมเพิ่มขึ้น(McFarlane กเคอร์ทิส 1989) Onbasilar และ Aksoy(2005) รายงานเป็นอัตราส่วน H/L สูงกว่าผลิตภัณฑ์ในนกมีไก่ 5 กรงมากกว่ากลุ่มที่มี 1 กลุ่มหรือไก่ 3 กรง การศึกษาโดย Hester et al. (1996) ตรวจสอบผลของสภาพความเครียดความร้อนแตกต่างกันด้วยนกในกรงต่าง ๆ แน่นเปิดเผยที่ไก่ที่เก็บไว้ในกรงเดี่ยวนก (นก 1,085 cm2) ได้ลดอัตราส่วน H/L (34.4%) มากกว่าผู้ที่เก็บไว้ใน multiplebirdกรง (42.6%) ที่ 362 cm2 ต่อนก ทั้งการศึกษาไม่ได้สอดคล้องกับผลการวิจัยของการศึกษาปัจจุบันอย่างไรก็ตาม เนื่องจากอัตราส่วน H/L และ corticosterone พลาสม่าความเข้มข้นในการตรวจสอบนี้ไม่ได้รับผลกระทบโดยการออกแบบกรง ปรากฏว่า ระดับของความเครียดได้คล้ายกัน และต่ำในกรงธรรมดา และอุดมอายุของนกเมื่อพลาสมา corticosterone และอัตราส่วน H/L ได้มาอาจมีส่วนnonsignificant ผลของการออกแบบกรงทั้งสรีรวิทยาตอบรับพารามิเตอร์ เพราะนกมี การ cagedในกรงธรรมดา และอุดมการทั้งหมด11-mo ผลิตรอบระยะเวลา คุ้นเคยเพื่อนร่วมกรงและสิ่งแวดล้อมอาจมี ameliorated ผลของการออกแบบกรง corticosterone พลาสมาและอัตราส่วน H/Lเป็นสัจจะ แอนติบอดีตอบสนองที่คล้ายคลึงกันของการวางไก่ในกรงธรรมดา และอุดมก่อน และหลังจากฉีดวัคซีนของ NDV ได้รับการ Patterson และSiegel (1998) และ Heckert et al. (2002) ทั้งสังเกตที่รักษาความหนาแน่นของกรงก็ไม่มีผลที่สำคัญบน titers hemagglutinin เพื่อ SRBC อย่างไรก็ตาม ในการศึกษาพวกเขาดำเนินการโดย Hester et al. (1996), รายงานว่านกในกรงหลาย (cm2 362 ของพื้นที่ /นกมี titers ต่ำกับ SRBC มากกว่าในกรงนกเดียว (1,085 cm2 ของชั้นตั้ง/นก),เมื่อนกถูกต้องอุณหภูมิสิ่งแวดล้อม(38° C) อย่างไรก็ตาม เนื่องจากนี้การวิจัยภายใต้เงื่อนไขความเครียดความร้อน มันเป็นตรรกะที่สังหรณ์ใจสมมติที่อุณหภูมิแวดล้อมสูงส่วน immunosuppression สังเกตเพิ่มเติมสำหรับนกในกรงที่ความหนาแน่นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วงจรการผลิตของพวกเขา การหาวิธีการปรับปรุงกระดูกมีความแข็งแรงเป็นหนึ่งในวิธีที่แนะนำในการปรับปรุงการพิจารณาสวัสดิภาพสัตว์มีส่วนร่วมในการใช้จ่ายไก่จัดการ(นิวเบอร์รี et al., 1999). ระดับ corticosterone พลาสม่าของนกอยู่ในกรงธรรมดาและอุดมไปได้เหมือนกัน ที่คล้ายกันพลาสม่าระดับ corticosterone อาจบ่งชี้ว่าระดับความเครียดมีความคล้ายคลึงระหว่างระบบcaging ก่อนหน้าการศึกษาในระดับ corticosterone พลาสม่าที่มีการวางไก่อยู่ในระบบที่อยู่อาศัยที่แตกต่างกันให้ผลผลสองแง่สองง่าม พลาสม่าความเข้มข้น corticosterone ในไก่ไข่มีความคล้ายคลึงกันในกลุ่มคนที่อยู่ในกรงและนกที่เลี้ยงในช่วงนอก (7,430 cm2 / นก; Koelkebeck และอดัม, 1984) ในขณะที่พลาสม่า corticosterone ความเข้มข้นในปากกาชั้นสามารถสูง (Edens, et al. 1982; บาร์เน็ตต์ et al., 1997) ลดลง (กิบสัน et al., 1986) หรือไม่แตกต่างจากในกระชัง (เครกและเครก, 1985). การศึกษาติดตามโดย Koelkebeck et al, (1987) ซึ่งการตรวจสอบผลกระทบของพื้นที่กับระดับของความเครียดที่รายงานการเพิ่มขึ้น11% ในความเข้มข้น corticosterone พลาสม่าในกรงไก่เมื่อค่าเผื่อพื้นที่ลดลง460-350 cm2 / นก ในทำนองเดียวกัน Mashaly et al, (1984) พบว่าความหนาแน่นสูงพลาสม่าcorticosterone ในไก่ แต่เครก et al, (1986) รายงานว่าความหนาแน่นเพิ่มขึ้นเพิ่มขึ้นรวมcorticosteroids พลาสม่าในการทดลองบางอย่าง แต่ก็ไม่มีผลกระทบในคนอื่นๆ ตรงกันข้ามเดวิสและอัล (2000) พบว่ามีความหนาแน่นเพิ่มขึ้นไม่ได้ส่งผลกระทบต่อระดับ corticosterone ในไก่ ถึงแม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ผลโดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการผลิตและอัตราการตายจะชี้ให้เห็นว่าพื้นที่เพิ่มเติมเป็นประโยชน์กับนกที่พื้นที่เฉพาะที่จะช่วยให้ความสะดวกสบายสูงสุดและสวัสดิการที่ดีกว่าสำหรับแม่ไก่ยังคงเป็นเรื่องยากมากที่จะกำหนด ในการศึกษาในปัจจุบันที่ตกแต่งกรงอุดมด้วยรัง, เกาะและเกาะรวมทั้งบทบัญญัติของชั้นมากขึ้นพื้นที่ต่อนกในขณะที่มุ่งเน้นที่การลดระดับของความเครียดและการปรับปรุงสวัสดิการของไก่ปรากฏไม่ได้ที่จะมีนัยสำคัญที่มีอิทธิพลต่อระดับความเครียด เมื่อทราบเหมือนกัน, ผลกระทบไม่มีนัยสำคัญของการออกแบบที่อยู่อาศัยนอกจากนี้ยังพบว่าอัตราส่วน H / ลิตร แม้ว่านับเม็ดเลือดขาวสูงในนกอยู่ในกรงธรรมดา H / L อัตราส่วนใกล้เคียงกันระหว่างทั้ง 2 ชนิดกรง ก่อนหน้าการศึกษาในไก่ชี้ให้เห็นว่าอัตราส่วน H / L เพิ่มขึ้นมีความสัมพันธ์กับความเครียดสิ่งแวดล้อมที่เพิ่มขึ้น(McFarlane และเคอร์ติ, 1989) Onbasilar และ Aksoy (2005) รายงานอัตราส่วน H / L ที่สูงขึ้นกับนกที่เลี้ยงในกลุ่มมี5 ไก่ / กรงกว่ากลุ่มผู้ที่มี 1 หรือ 3 ไก่ / กรง การศึกษาโดยเฮสเตอร์ et al, (1996) การตรวจสอบผลกระทบของภาวะความเครียดความร้อนที่แตกต่างกับนกอยู่ในความหนาแน่นกรงต่างๆเปิดเผยว่าแม่ไก่เก็บไว้ในกรงเดียวนก(1085 cm2 ต่อนก) มีต่ำกว่าอัตราส่วนH / L (34.4%) มากกว่าผู้ที่เก็บไว้ใน multiplebird กรง ( 42.6%) ที่ 362 cm2 ต่อนก การศึกษาทั้งไม่สอดคล้องกับผลการวิจัยของการศึกษาในปัจจุบัน. แต่เนื่องจาก H / อัตราส่วน L และ corticosterone พลาสม่าความเข้มข้นในการตรวจสอบนี้ไม่ได้รับผลกระทบจากการออกแบบกรงก็ปรากฏว่าระดับของความเครียดเป็นที่คล้ายกันและต่ำในกรงธรรมดาและอุดม. อายุของนกเมื่อ corticosterone พลาสม่าและH / L อัตราส่วนอาจจะถูกนำมามีส่วนร่วมในผลกระทบไม่มีนัยสำคัญของการออกแบบกรงทั้งทางสรีรวิทยาพารามิเตอร์การตอบสนอง เพราะนกได้ถูกขังในกรงธรรมดาและอุดมสำหรับทั้งระยะเวลาในการผลิต11 เดือนคุ้นเคยกับเพื่อนร่วมกรงและสิ่งแวดล้อมอาจจะมีผลกระทบที่ดีขึ้นของการออกแบบกรงในcorticosterone พลาสม่าและอัตรา H / L. เป็นผลให้การตอบสนองของแอนติบอดีที่คล้ายกัน ของการวางไก่ในกรงธรรมดาและอุดมก่อนและหลังการฉีดวัคซีนNDV ที่ได้รับ แพตเตอร์สันและซีเกล (1998) และ Heckert, et al (2002) ทั้งสังเกตการรักษาความหนาแน่นของกรงที่ไม่มีผลกระทบอย่างมีนัยสำคัญในการtiters hemagglutinin SRBC อย่างไรก็ตามในการศึกษาที่ดำเนินการโดยเฮสเตอร์ et al, (1996) พวกเขารายงานว่านกอยู่ในกรงหลายๆ (362 cm2 ของพื้นที่ชั้น / นก) มี titers ลดลงอย่างมีนัยสำคัญกับ SRBC กว่าผู้ที่อยู่ในกรงเดียวนก(1085 cm2 ของพื้นที่ชั้น / นก) เมื่อนกถูกยัดเยียดให้สูง อุณหภูมิสิ่งแวดล้อม(38 ° C) แต่เนื่องจากการศึกษาครั้งนี้ได้ดำเนินการภายใต้เงื่อนไขความเครียดความร้อนมันเป็นตรรกะสังหรณ์ใจที่จะคิดว่าอุณหภูมิสิ่งแวดล้อมสูงต่อไปมีส่วนทำให้ภูมิคุ้มกันที่สังเกตสำหรับนกอยู่ในกรงที่มีความหนาแน่นสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วงจรการผลิตของพวกเขา การหาวิธีการปรับปรุงความแรงของกระดูก
เป็นหนึ่งในที่แนะนำวิธีการปรับปรุง
สวัสดิภาพสัตว์พิจารณาเกี่ยวข้องในการใช้จ่ายการจัดการไก่
( นิวเบอร์รี et al . , 1999 ) .
พลาสมาคอร์ติโคสเตอโรนระดับของนกอยู่ในกรงเป็นปกติ
มากมายเหมือนกัน ระดับคอร์ติโคสเตอโรนเหมือนกัน

พลาสมาอาจบ่งชี้ว่าระดับความเครียดที่คล้ายคลึงกันระหว่างระบบ caging . ก่อนการศึกษาระดับคอร์ติโคสเตอโรนในพลาสมาด้วย

ไก่วางตั้งอยู่ในระบบที่อยู่อาศัยที่แตกต่างกันให้ผล
ผลลัพธ์ที่น่าสงสัย . คอร์ติโคสเตอโรนปริมาณพลาสมา
ในไก่ไข่ มีความคล้ายคลึงกันในนั้นอยู่ในกรง และนกเลี้ยง
ข้างนอกช่วง ( 7430 cm2 / นก และ koelkebeck

, เคน , 1984 ) และคอร์ติโคสเตอโรนในพลาสมาความเข้มข้นในปากกาชั้นสามารถสูงกว่า ( สวนอีเดน . et al . ,
1982 ; Barnett et al . , 1997 ) , ล่าง ( Gibson et al . , 1986 ) ,
หรือ ไม่ต่างจากในกรง ( Craig และเครก , 1985 )
การศึกษาติดตามโดย koelkebeck et al . ( 1987 ) ที่สอบสวน
ผลของพื้นที่ในระดับของความเครียด
รายงาน 11 % เพิ่มความเข้มข้นในพลาสมาในกรงไก่
คอร์ติโคสเตอโรนเมื่อเผื่อพื้นที่ลดลง
จากคุณ 350 cm2 / นก ในทํานองเดียวกัน mashaly et
อัล ( 2527 ) พบว่า ความหนาแน่นสูงใน
คอร์ติโคสเตอโรนในไก่ อย่างไรก็ตาม เคร็ก et al . ( 1986 ) รายงาน
ที่เพิ่มความหนาแน่นเพิ่มขึ้นรวม
พลาสมา corticosteroids ในการทดลองบางอย่าง แต่ก็ไม่มีผล
ในผู้อื่น ในทางกลับกัน , Davis et al . ( 2000 ) พบว่า การเพิ่มความหนาแน่น

ไม่มีผลต่อระดับคอร์ติโคสเตอโรนในไก่ แม้ว่าการศึกษาเหล่านี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งผลการผลิตและตาย

แนะนำว่าพื้นที่เพิ่มเติม จะเป็นประโยชน์ต่อนก
แม่นยำพื้นที่ที่จะให้ความสะดวกสบายสูงสุดและ
สวัสดิการที่ดีสำหรับแม่ไก่ยังยากที่จะกำหนด ใน
การศึกษาปัจจุบัน ตกแต่งด้วยกรงกับ
รัง คอน และคอน บวกให้อีกชั้น
พื้นที่ต่อนก ขณะมุ่งสู่การลดระดับของความเครียดและปรับปรุงสวัสดิการของ


ไก่ ปรากฏไม่มีอิทธิพลต่อระดับความเครียด เมื่อทราบที่คล้ายกัน
ผลครั้งสุดท้ายของการออกแบบที่อยู่อาศัยพบว่า
สำหรับอัตราส่วน H / L . แม้ว่าจำนวนเม็ดเลือดขาว
สูงกว่านกอยู่ในกรงธรรมดา , H / L
อัตราส่วนใกล้เคียงกันระหว่างชนิดที่ 2 กรง ก่อนหน้านี้
การศึกษาในไก่ พบว่าเพิ่มขึ้น H / L )

ก็เกี่ยวข้องกับการเพิ่มความเครียดสิ่งแวดล้อม ( เมิกฟาร์เลินและเคอร์ติส , 1989 ) และ onbasilar aksoy
( 2005 ) รายงานว่าสูงกว่า H / L ) กับนกเลี้ยงในกรงไก่ /
5 กลุ่มมีมากกว่ากลุ่มที่มี 1
3 ตัว / กรง การศึกษาโดยเฮสเตอร์ et al . ( 2539 ) ศึกษาผลกระทบของความเครียดจากความร้อนที่แตกต่างกัน

สภาพด้วยนกอยู่ในกรงต่างๆ พบว่า ความหนาแน่น
ไก่ขังไว้ในกรงนกเดี่ยว ( 1085 CM2 ต่อนก
H / L ) มีอัตราส่วนลด ( 34.4% ) กว่าเก็บไว้ในกรง multiplebird
( 42.6% ) ที่ 362 ตร. ซม. ต่อนก การศึกษา
ไม่สอดคล้องกับผลการศึกษา .
แต่เนื่องจากอัตราส่วน H / L และพลาสมาคอร์ติโคสเตอโรน
ความเข้มข้นในการสืบสวนนี้ไม่ได้รับผลกระทบ
โดยการออกแบบกรงปรากฏว่าระดับของความเครียดคือ
คล้ายกันและต่ำในแบบปกติ และ อุดม กรง .
อายุของนกเมื่อคอร์ติโคสเตอโรนในพลาสมาและอัตราส่วนของ H / L
ถ่ายอาจจะต้องมีส่วนร่วมกับผลที่ไม่ออกแบบกรงทั้งทางสรีรวิทยา
ตอบสนองพารามิเตอร์ เพราะนกถูกขังในกรงปกติมากมาย

11 โมการผลิตตลอดระยะเวลาความคุ้นเคยกับกรงเพื่อน
และสิ่งแวดล้อมอาจมีภาคต่อ
กรงออกแบบคอร์ติโคสเตอโรนพลาสมาและอัตราส่วน H / L .
เป็นผลต่อการตอบสนองของไก่ไข่ที่คล้ายกัน
ไก่ในธรรมดาและอุดมกรงก่อน และหลังการฉีดวัคซีนของ ndv
ได้รับ แพตเตอร์สันและ
ซี ( 1998 ) และ heckert et al . ( 2002 ) สังเกต
การรักษาความหนาแน่นของกรงนั้นไม่มีผลกระทบต่อการ srbc
ฮีมแอกลูตินินโดย . อย่างไรก็ตาม ในการศึกษา
โดยเฮสเตอร์ et al . ( 1996 ) ที่รายงานว่า นกอยู่ในกรงหลาย
( 362 ตร. ซม. พื้นที่ชั้น /
นก ) ได้ลดลงโดยเทียบกับ srbc กว่า
ในกรงนกเดี่ยว ( 1085 cm2 ของพื้นที่ชั้น / นก )
เมื่อนกถูก
อุณหภูมิสิ่งแวดล้อมสูง ( 38 ° C )อย่างไรก็ตาม เนื่องจากการศึกษานี้ดำเนินการ
ภายใต้สภาวะความเครียด ความร้อน มันสังหรณ์ใจว่าตรรกะ

อุณหภูมิสิ่งแวดล้อมสูงเพิ่มเติม ส่วนการแสดงนก อยู่ในกรงได้



ที่ระดับความหนาแน่น