After the fight had ended, Koutarou

After the fight had ended, Koutarou picked up Theia. They were going to leave the area before people who had heard the explosion gathered.

“Alright. Let's go, Ruth-san.”

Carrying Theia, Koutarou turned towards Ruth.

“Hm? What's wrong?”

When he did, he saw Ruth kneeling.

“Although I was unaware, please forgive me for all my impoliteness.”

Ruth bowed deeply towards Koutarou. That was what someone of lower status did towards one of higher status.

“What are you doing?”

Koutarou was puzzled by Ruth's sudden actions. She slowly raised her head and looked up at Koutarou.

Ruth-san?

Koutarou wasn't sure of what kind of expression Ruth was making.

It looked like she was crying, but it also looked like she was smiling. Her eyes were moistened by tears and her cheeks were red. And her calm eyes gazed at Koutarou, trying to tell him something.

All that Koutarou could tell was that while Ruth was crying, she wasn't sad.

“That sword... it's the real Signaltin, isn't it?”

Ruth's words didn't answer the question on Koutarou's mind. She narrowed her eyes and looked at the beautiful sword glowing of silvery white hanging on Koutarou's waist. Ruth had seen the power of that sword first hand, and she had concluded that the sword was the real Signaltin.

“Ruth-san...”

Koutarou let out a small sigh and looked down on the sword on his waist.

So it really did come to this...

Koutarou felt it was regrettable that he couldn't protect the secret, but he had been prepared that Ruth might reach that answer, so he didn't panic.

“I am from a family that has served Forthorthe for a long time. Even I can discern that this is not a replica.”

As Ruth said that, she reached out with her hand and touched Koutarou's sword. And she gently stroked it as if it was her own child.

“I thought something was strange. Why had all the armor's data been erased... If you had just been thrown out of the universe, there would have been no need to do that.”

Ruth shed tears as she continued speaking. They kept flowing and wet her cheeks.

“But, this makes sense. Satomi-sama and Clan-sama travelled to the past Forthorthe, and had came back with this sword.”

Ruth was desperately trying to suppress her own feelings. If she let her guard down even a little, her emotions would explode and she would throw herself at Koutarou. However, that wouldn't convey anything. Ruth wanted Koutarou to know what she was feeling right now. Just how thankful she was for this miracle.

“And you erased the data to keep that truth a secret. The reason was to not cause Forthorthe any needless confusion.”

Ruth looked back up at Koutarou. Her glance was filled with trust and love.

“All of that leads to a single answer.”

Ruth was in bliss, to the point where she couldn't express it with words. The future that she could never obtain was now right in front of her. Ruth felt like she would go crazy as she felt that intense, deep joy.

“And that is that you are the highest ranking knight of Forthorthe, the Blue Knight, his excellency Reios Fatra Bertorion.”

All of the clues pointed in that direction.

The silvery white sword, the damaged armor, his relationship with Clan, his improved skill with the sword. The fragmented clues eventually led Ruth to a single solution.

And that was that Koutarou was Forthorthe's legendary hero, the Blue Knight.

“...The highest ranking?”

Those words puzzled Koutarou. Seeing Koutarou's expression change upon hearing those words, Ruth was convinced and showed a smile of true joy.

“So it... really is the truth...?”

“...Yes.”

Koutarou nodded firmly in response to Ruth's question.

“Ah... goddess of the dawn... I thank you for this miracle...”

Ruth loved Koutarou. Those feelings had surpassed her admiration for the Blue Knight for quite a while.

However, now that she knew that Koutarou and the Blue Knight were the one and the same, her admiration for the Blue Knight was added onto her feelings for Koutarou. And her feelings for him were now greater than ever.

“...Your title of Blue Knight, was affixed as the highest rank after the war by her majesty Alaia, in praise of, your loyalty.”

The tears flowing from Ruth's eyes weren't stopping and her sobbing made it hard for her to speak.

Your highness... our Blue Knight... was the real one...

Her trembling hand grasped at her throbbing chest and while her tears wet her cheeks, Ruth did her best to continue speaking. She wanted Koutarou to know just who he was.

“Ever since, 'Blue Knight' has become your personal title. There is no knight that has inherited that title since. 'Blue Knight' is the leader of the knights. It is a higher rank than my title of Guardian Knight.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากที่การต่อสู้สิ้นสุดลง Koutarou หยิบ Theia พวกเขาจะออกจากพื้นที่ก่อนคนที่ได้ยินการระเบิดที่รวบรวม"เรื่องนี้ ลองไป นางรูธ-ซาน"ดำเนิน Theia, Koutarou หันไปทางรู"หือ ถูกต้องหรือไม่"เมื่อเขา เขาเห็นรูที่เข่า"แม้ว่าผมไม่ทราบ โปรดยกโทษให้ฉันสำหรับ impoliteness ทั้งหมดของฉัน"นางรูธลงลึกต่อ Koutarou นั่นคือสิ่งที่คนในสถานะที่ต่ำกว่าได้ต่อหนึ่งสถานะสูงกว่า"ทำอะไรอยู่"Koutarou ถูกทั้งพิศวงทั้งมหัศจรรย์ โดยดำเนินการอย่างฉับพลันด้วย เธอค่อย ๆ ยกหัวของเธอ และมองขึ้นที่ Koutarouนางรูธ-ซานKoutarou ไม่แน่ใจว่าการชนิดของนิพจน์ที่มีการทำรูมันดูเหมือนเธอร้องไห้ แต่มันยังดูเหมือนเธอยิ้ม ดวงตาของเธอถูกชื้น ด้วยน้ำตา และแก้มของเธอมีสีแดง และดวงตาของเธอสงบจ้อง Koutarou พยายามบอกอะไรบางอย่างที่ Koutarou สามารถบอกคือว่าในขณะที่รูร้องไห้ เธอไม่เศร้า"ดาบที่...มันเป็น Signaltin จริง ไม่ได้? "ด้วยคำที่ไม่ได้ตอบคำถามในใจของ Koutarou เธอประชากรดวงตาของเธอ และดูสวยงามดาบเรืองแสงของสีขาวแขวนอยู่บนเอวของ Koutarou รูได้เห็นพลังของดาบที่มือแรก และเธอมีข้อสรุปว่า ดาบเป็น Signaltin จริง"รูซัง..."Koutarou ให้ออกอกเล็ก และมองลงไปในดาบบนเอวของเขาดังนั้น มันจริง ๆ ไม่ได้มานี้...Koutarou รู้สึกว่า มันเป็น regrettable ว่า เขาไม่สามารถปกป้องความลับ แต่เขาได้เตรียมไว้ที่รูอาจถึงตอบ ดังนั้นเขาไม่ได้ตกใจ“I am from a family that has served Forthorthe for a long time. Even I can discern that this is not a replica.”As Ruth said that, she reached out with her hand and touched Koutarou's sword. And she gently stroked it as if it was her own child.“I thought something was strange. Why had all the armor's data been erased... If you had just been thrown out of the universe, there would have been no need to do that.”Ruth shed tears as she continued speaking. They kept flowing and wet her cheeks.“But, this makes sense. Satomi-sama and Clan-sama travelled to the past Forthorthe, and had came back with this sword.”Ruth was desperately trying to suppress her own feelings. If she let her guard down even a little, her emotions would explode and she would throw herself at Koutarou. However, that wouldn't convey anything. Ruth wanted Koutarou to know what she was feeling right now. Just how thankful she was for this miracle.“And you erased the data to keep that truth a secret. The reason was to not cause Forthorthe any needless confusion.”Ruth looked back up at Koutarou. Her glance was filled with trust and love.“All of that leads to a single answer.”Ruth was in bliss, to the point where she couldn't express it with words. The future that she could never obtain was now right in front of her. Ruth felt like she would go crazy as she felt that intense, deep joy.“And that is that you are the highest ranking knight of Forthorthe, the Blue Knight, his excellency Reios Fatra Bertorion.”
All of the clues pointed in that direction.

The silvery white sword, the damaged armor, his relationship with Clan, his improved skill with the sword. The fragmented clues eventually led Ruth to a single solution.

And that was that Koutarou was Forthorthe's legendary hero, the Blue Knight.

“...The highest ranking?”

Those words puzzled Koutarou. Seeing Koutarou's expression change upon hearing those words, Ruth was convinced and showed a smile of true joy.

“So it... really is the truth...?”

“...Yes.”

Koutarou nodded firmly in response to Ruth's question.

“Ah... goddess of the dawn... I thank you for this miracle...”

Ruth loved Koutarou. Those feelings had surpassed her admiration for the Blue Knight for quite a while.

However, now that she knew that Koutarou and the Blue Knight were the one and the same, her admiration for the Blue Knight was added onto her feelings for Koutarou. And her feelings for him were now greater than ever.

“...Your title of Blue Knight, was affixed as the highest rank after the war by her majesty Alaia, in praise of, your loyalty.”

The tears flowing from Ruth's eyes weren't stopping and her sobbing made it hard for her to speak.

Your highness... our Blue Knight... was the real one...

Her trembling hand grasped at her throbbing chest and while her tears wet her cheeks, Ruth did her best to continue speaking. She wanted Koutarou to know just who he was.

“Ever since, 'Blue Knight' has become your personal title. There is no knight that has inherited that title since. 'Blue Knight' is the leader of the knights. It is a higher rank than my title of Guardian Knight.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หลังจากการต่อสู้จบลง Koutarou หยิบขึ้นมา Theia พวกเขากำลังจะออกจากพื้นที่ก่อนที่คนที่เคยได้ยินระเบิดที่รวบรวม. "Alright Let 's go รู ธ ซัง. " Carrying Theia, Koutarou หันไปทางรู ธ . " หืม? มีอะไรผิดปกติ? " เมื่อเขาได้เขาเห็นรู ธ คุกเข่า. " ถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้ตระหนักถึงโปรดยกโทษให้ฉันสำหรับทุกความไม่สุภาพของฉัน. " รู ธ โค้งคำนับอย่างลึกซึ้งต่อ Koutarou นั่นคือสิ่งที่คนสถานะที่ต่ำกว่าได้ต่อหนึ่งในสถานะที่สูงขึ้น. "คุณกำลังทำอะไร?" Koutarou งงโดยการกระทำอย่างฉับพลันของรู ธ เธอค่อย ๆ ยกศีรษะของเธอและมองมาที่ Koutarou. รู ธ ซัง? Koutarou ก็ไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ชนิดของการแสดงออกของรู ธ ก็ทำให้. มันดูเหมือนเธอกำลังร้องไห้ แต่ก็ยังดูเหมือนเธอยิ้ม ดวงตาของเธอถูกชุบด้วยน้ำตาและแก้มของเธอเป็นสีแดง และดวงตาสงบของเธอจ้องมอง Koutarou พยายามที่จะบอกเขาว่าบางสิ่งบางอย่าง. ทั้งหมดที่ Koutarou สามารถบอกได้ว่าในขณะที่รู ธ ร้องไห้เธอก็ไม่เศร้า. "ดาบนั่น ... มันจริง Signaltin ไม่ได้?" รู ธ คำพูดไม่ได้ตอบคำถามในใจของ Koutarou เธอหรี่ตาของเธอและมองไปที่เรืองแสงที่สวยงามของดาบที่แขวนสีขาวสีเงินเอว Koutarou ของ รู ธ ได้เห็นพลังของดาบมือแรกนั้นและเธอได้ข้อสรุปว่าดาบเป็นจริง Signaltin. "รู ธ ซัง ... " Koutarou ให้ออกถอนหายใจขนาดเล็กและมองลงไปในดาบเอวของเขา. จึงจริงๆ ไม่มาถึงนี้ ... Koutarou รู้สึกว่ามันเป็นเรื่องน่าเศร้าที่เขาไม่สามารถปกป้องความลับ แต่เขาได้รับการเตรียมที่รู ธ อาจถึงคำตอบที่ดังนั้นเขาไม่ได้ตกใจ. "ฉันมาจากครอบครัวที่ได้ทำหน้าที่ Forthorthe เป็นเวลานาน. แม้ฉันสามารถมองเห็นว่าเรื่องนี้ไม่ได้เป็นแบบจำลอง. " ในฐานะที่เป็นรู ธ บอกว่าเธอเอื้อมมือออกด้วยมือของเธอและสัมผัสดาบ Koutarou ของ และเธอเบา ๆ ลูบมันราวกับว่ามันเป็นลูกของเธอเอง. "ผมคิดว่าบางสิ่งบางอย่างเป็นเรื่องแปลก ทำไมข้อมูลทั้งหมดเกราะที่ถูกลบ ... ถ้าคุณเพิ่งได้รับการโยนออกมาจากจักรวาลที่มีจะได้รับไม่จำเป็นต้องทำ. " รู ธ หลั่งน้ำตาขณะที่เธอยังคงพูด พวกเขายังคงไหลและเปียกแก้มของเธอ. " แต่นี้ทำให้รู้สึก ซาโตมิซามะและแซ่-sama เดินทางไป Forthorthe ที่ผ่านมาและมีการกลับมาด้วยดาบนี้ ". รู ธ ได้รับการพยายามที่จะระงับความรู้สึกของเธอเอง ถ้าเธอปล่อยให้เธอยามลงแม้แต่น้อยอารมณ์ของเธอจะระเบิดและเธอจะโยนตัวเองที่ Koutarou แต่ไม่คิดว่าจะถ่ายทอดอะไร รู ธ อยาก Koutarou ที่จะรู้ว่าสิ่งที่เธอกำลังรู้สึกอยู่ในขณะนี้ เพียงวิธีการที่เธอเป็นขอบคุณสำหรับความมหัศจรรย์นี้. "และคุณลบข้อมูลเพื่อให้ความจริงที่เป็นความลับ เหตุผลที่จะไม่ก่อให้เกิดความสับสน Forthorthe ไม่มีความจำเป็นใด ๆ . " รู ธ หันกลับไปมองขึ้นที่ Koutarou อย่างรวดเร็วของเธอก็เต็มไปด้วยความไว้วางใจและความรัก. "ทั้งหมดที่นำไปสู่คำตอบเดียว." รู ธ อยู่ในความสุขไปยังจุดที่เธอไม่สามารถแสดงมันออกมาด้วยคำพูด อนาคตที่เธอไม่เคยได้รับตอนนี้อยู่ตรงหน้าของเธอ รู ธ รู้สึกเหมือนเธอจะไปบ้าที่เธอรู้สึกว่ารุนแรง, ความสุขลึก. "และนั่นคือคุณอัศวินการจัดอันดับสูงสุดของ Forthorthe, อัศวินสีฟ้า ฯพณฯ Reios Fatra Bertorion." เงื่อนงำทั้งหมดชี้ไปในทิศทางนั้นดาบสีเงินสีขาว, เกราะเสียหายสัมพันธ์ของเขากับตระกูลทักษะที่ดีขึ้นของเขาด้วยดาบ เบาะแสการแยกส่วนที่สุดก็จะนำไปรูทโซลูชั่นเดียว. และนั่นก็คือที่ Koutarou เป็นวีรบุรุษในตำนาน Forthorthe ของอัศวินสีฟ้า. " ... การจัดอันดับสูงสุด?" คำพูดเหล่านั้นงงงวย Koutarou เห็นการเปลี่ยนแปลงการแสดงออกของ Koutarou เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้นรู ธ ก็เชื่อและแสดงให้เห็นรอยยิ้มของความสุขที่แท้จริง. "ดังนั้นมัน ... มันคือความจริง ... ?" " ... ใช่." Koutarou พยักหน้าอย่างมั่นคงในการตอบคำถามของรู ธ . "อ่า ... เทพีแห่งรุ่งอรุณ ... ผมขอขอบคุณสำหรับความมหัศจรรย์นี้ ... " รู ธ รัก Koutarou ความรู้สึกเหล่านั้นได้ค้นพบความชื่นชมของเธอสำหรับอัศวินสีฟ้ามากในขณะที่. แต่ตอนนี้ว่าเธอรู้ว่า Koutarou และอัศวินสีฟ้าเป็นหนึ่งเดียวกันชื่นชมเธอสำหรับอัศวินสีฟ้าถูกบันทึกลงในความรู้สึกของเธอ Koutarou และความรู้สึกของเธอสำหรับเขาตอนนี้มากขึ้นกว่าที่เคย. " ... ชื่อของคุณอัศวินสีฟ้าได้รับการติดเป็นอันดับสูงสุดหลังสงครามโดยพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรง Alaia ของเธอในการสรรเสริญของความจงรักภักดีของคุณ." น้ำตาที่ไหลออกมาจากดวงตาของรู ธ weren 'T หยุดร้องไห้และเธอทำให้มันยากสำหรับเธอที่จะพูด. ใต้ฝ่าพระบาท ... อัศวินสีฟ้าของเรา ... เป็นคนจริง ... สั่นมือของเธอจับที่หน้าอกของเธอสั่นและในขณะที่น้ำตาของเธอเปียกแก้มของเธอรู ธ ได้ ดีที่สุดของเธอจะยังคงพูด เธออยาก Koutarou จะรู้เพียงว่าเขาเป็นใคร. "นับตั้งแต่ 'อัศวินสีฟ้า' ได้กลายเป็นชื่อส่วนบุคคลของคุณ มีอัศวินที่ได้สืบทอดตำแหน่งว่าตั้งแต่ไม่เป็น 'อัศวินสีฟ้า' เป็นผู้นำของอัศวิน มันเป็นตำแหน่งที่สูงขึ้นกว่าชื่อของฉันเดอะการ์เดียอัศวิน. "