Like twenty iron robots, the other

Like twenty iron robots, the other strong men shook the ground as well as they landed by sliding down the rope. They quickly organized themselves into a ‘V’ shape formation, with Pierce standing at the very front.

Fei was still on the defensive wall. As he put on the helmet and was about to slide down the rope, he heard to a cry from far away.

“Alexander, don’t go……”

A beautiful girl rushed up the stairs of the defensive wall as she held up the edges of her dress and tried not to fall. She yelled in her cries, trying to stop Alexander from leaving the castle and put himself in danger. Fei could even see the panicked expression on her pretty face……

“Angela……”

Fei stared at her for a couple seconds. But to Fei, it felt like eternity; he had engraved Angela’s appearance into his mind. He didn’t say anything back; he put on the helmet and held tightly to the rope. He looked at Angela who was running towards him passionately from the eyeholes on the faceplate one last time as he turned around and jumped off of the wall.

When the operation initiated, it needed to be executed accurately and fast. A second of delay meant that the enemies would discover them a second earlier. That might put the warriors in a terrible situation.

Fei didn’t have time to talk to Angela, not even one second.



Last Chapter

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หุ่นยนต์เหล็กยี่สิบ แข็งแรงคนอื่นส่ายพื้นดินเช่นเดียวกับพวกเขาเป็นเจ้าของที่ดิน โดยการเลื่อนลงเชือก พวกเขาได้อย่างรวดเร็วแบ่งเองก่อร่างเป็น 'V' กับเจาะยืนที่ด้านหน้ามากขึ้นเฟยยังคงอยู่บนกำแพงป้องกันได้ เขาสวมหมวกกันน็อก และกำลังจะเลื่อนลงเชือก เขาได้ยินการร้องไห้แต่ไกล"อเล็กซานเดอร์ อย่าไป..."สาวสวยวิ่งขึ้นบันไดของกำแพงป้องกันเมื่อเธอจัดขึ้นขอบของแต่งตัวของเธอ และพยายามที่จะไม่ตก เธอตะโกนในเสียงร้องของเธอ พยายามหยุดอเล็กซานเดอร์ออกนอกปราสาท และใส่ตัวเองอยู่ในอันตราย เฟยแม้อาจดูนิพจน์ panicked หน้าสวยของเธอ..."แองเจลา..."เฟยจ้องไปที่เธอสองสามวินาที แต่กับเฟย มันรู้สึกเหมือนนิรันดร์ เขามีสลักแองเจล่าปรากฏในใจของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรกลับ เขาใส่หมวก และจัดเชือกให้แน่น เขาดูที่แองเจล่าที่ทำงานเขาจู๋จี๋จากการ eyeholes บนแผ่นหนึ่งครั้งเขาหันไปรอบ ๆ และกระโดดออกจากกำแพงเมื่อการดำเนินการเริ่มต้น มันต้องดำเนินการอย่างถูกต้อง และรวดเร็ว ที่สองช้าหมายความ ว่า ศัตรูจะพบพวกเขาที่สองก่อนหน้านี้ ที่อาจทำให้นักรบในสถานการณ์ที่น่ากลัวเฟยไม่มีเวลาที่จะพูดคุยกับแองเจลา ไม่ได้หนึ่งวินาที บทสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เช่นยี่สิบหุ่นยนต์เหล็กคนอื่น ๆ ที่แข็งแกร่งส่ายพื้นดินเช่นเดียวกับที่พวกเขาเป็นเจ้าของที่ดินโดยการเลื่อนลงเชือก พวกเขารีบจัดตัวเองเป็น 'V' ก่อรูปร่างกับเพียร์ซยืนอยู่ที่ด้านหน้ามาก.

เฟยยังคงอยู่ในกำแพงแก้ว ในขณะที่เขาวางไว้บนหมวกกันน็อกและกำลังจะเลื่อนลงเชือกที่เขาได้ยินเสียงร้องจากที่อยู่ห่างไกล.

"อเล็กซานไม่ไป ...... "

สาวสวยรีบวิ่งขึ้นบันไดของกำแพงแก้วขณะที่เธอจัดขึ้น ขอบของการแต่งกายของเธอและพยายามที่จะไม่ตก เธอตะโกนในเสียงร้องของเธอพยายามที่จะหยุดอเล็กซานเดออกจากปราสาทและทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย เฟแม้จะได้เห็นการแสดงออกแตกตื่นบนใบหน้าสวยของเธอ ......

"แองเจล่า ...... "

เฟจ้องมองมาที่เธอสำหรับสองสามวินาที แต่การที่จะเฟมันรู้สึกเหมือนนิรันดร์; เขาได้สลักลักษณะแองเจลาในใจของเขา เขาไม่ได้พูดอะไรกลับมา เขาใส่หมวกกันน็อกและยึดไว้แน่นเชือก เขามองไปที่แองเจล่าที่กำลังวิ่งไปหาเขาจู๋จี๋จาก eyeholes ในครั้งสุดท้ายที่หน้าจอหนึ่งขณะที่เขาหันไปรอบ ๆ และกระโดดออกจากผนัง.

เมื่อการทำงานเริ่มต้นก็จำเป็นจะต้องดำเนินการอย่างถูกต้องและรวดเร็ว เป็นครั้งที่สองของความล่าช้าหมายความว่าศัตรูจะพบพวกเขาเป็นครั้งที่สองก่อนหน้านี้ ที่อาจจะทำให้นักรบอยู่ในสถานการณ์ที่น่ากลัว.

เฟยไม่ได้มีเวลาที่จะพูดคุยกับแองเจล่าไม่ได้แม้แต่คนเดียวสอง.



บทสุดท้าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมือนยี่สิบเหล็กหุ่นยนต์อื่น ๆที่แข็งแกร่งคนพื้นดินสั่นเช่นเดียวกับที่พวกเขาลงจอด โดยการเลื่อนลงเชือก พวกเขาได้อย่างรวดเร็วจัดระเบียบตัวเองเป็น " V " รูปร่างการพัฒนา กับ เพียซยืนอยู่ที่ด้านหน้ามากเฟยยังบนผนังป้องกัน เขาใส่หมวกกันน็อคและกำลังจะเลื่อนลง เชือกที่เขาได้ยินเสียงร้องจากที่ไกลๆ" อเล็กซานเดอร์ อย่าไป . . . . . . . "สาวสวยรีบขึ้นบันไดของกำแพงแก้วที่เธอจับขอบเสื้อของเธอและพยายามที่จะไม่ตก เธอตะโกนในเสียงร้องของเธอ พยายามที่จะหยุดอเล็กซานเดอร์ออกจากปราสาท และทำให้ตัวเองตกอยู่ในอันตราย เฟยสามารถดูการแสดงออกบนใบหน้าของเธอสวย . . . . . . . ." แองเจลล่า . . . . . . . "เฟยจ้องเธอสองสามวินาที แต่เฟยก็รู้สึกเหมือนกัลป์ เขาสลักเป็นลักษณะของแองเจล่าเข้าไปในจิตใจของเขา เขาไม่ได้ตอบอะไรกลับไป เขาสวมหมวกและถือแน่นไปที่เชือก เค้ามองแองเจล่าที่วิ่งมาหาเขาอย่างดูดดื่มจาก eyeholes บนหน้าจอ ครั้งสุดท้ายที่เขาหันไปรอบ ๆและกระโดดลงจากกำแพงเมื่องานเริ่ม ก็ต้องดำเนินการอย่างถูกต้องและรวดเร็ว ที่สองของล่าช้าหมายถึง ศัตรูจะค้นพบพวกเขาวินาทีก่อนหน้านี้ ที่ทำให้นักรบในสถานการณ์ที่น่ากลัวเฟยไม่ได้มีเวลาคุยกับแองเจล่า แม้แต่หนึ่งวินาทีบทสุดท้าย