Anxiety Makes Waits Seem Longer A l

Anxiety Makes Waits Seem Longer
A large part of the concern that we feel to 'get started' is due as noted above, to anxiety. In the cases cited, the anxiety was about whether or not one had been forgotten. Anxiety can, however, come from other sources. Nearly everyone has had the experience of choosing a line at the supermarket or airport, and stood there worrying that he had, indeed, chosen the wrong line. As one stands there trying to decide whether to move, the anxiety level increases and the wait becomes intolerable. This situation is covered by what is known as Erma Bombeck's Law: "The other line always moves faster". Is there anyone who has not had the experience of choosing a line at the supermarket or airport, and stood there worrying that we had, indeed, chosen the wrong line? On a recent (open-seating) Eastern Airlines shuttle fight, my fellow passengers formed an agitated queue at the boarding gate long before the flight was due to depart, leading the attendant to announce: "Don't worry, folks, the plane's a big one; you'll all get on." The change in atmosphere in the waiting lounge was remarkable. Similar effort to deal with customer anxiety can be seen when airlines make on-board announcements that connecting flights are being held for a delayed flight, when movie theater managers walk down the line reassuring patrons they will get in, or when customer service agents in airport lobbies reassure waiting patrons that they are indeed waiting in the correct line and have sufficient time to catch their flight. One of the poorest examples I know of manning anxiety is when I am on standby for a flight, and the agent takes my ticket. Now I am anxious not only about whether I will get on the flight, but also about whether I will get my ticket back. I have been asked to give up control of the situation. At least if I had my ticket I could change my mind and go to another airline. The prescription for managers resulting form this discussion is: ask yourself what customers might be worrying abut (rationally or irrationally), and find ways to remove the worry.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความวิตกกังวลทำให้ดูเหมือนรออีกต่อไป
ส่วนใหญ่ของความกังวลที่เรารู้สึกว่าเป็น 'เริ่มต้น' เนื่องจากตามที่ระบุไว้ข้างต้นเพื่อความวิตกกังวล ในกรณีที่อ้างถึงความวิตกกังวลเกี่ยวกับหรือไม่ว่าใครเคยถูกลืม ความวิตกกังวลสามารถ แต่มาจากแหล่งอื่น ๆ เกือบทุกคนมีประสบการณ์ในการเลือกสายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตหรือสนามบินและยืนอยู่ที่นั่นต้องกังวลว่าเขามีจริงเลือกสายที่ไม่ถูกต้อง ในฐานะหนึ่งยืนอยู่ตรงนั้นพยายามที่จะตัดสินใจว่าจะย้ายเพิ่มระดับความวิตกกังวลและการรอคอยจะกลายเป็นเรื่องที่มากเกินไป สถานการณ์เช่นนี้ถูกปกคลุมด้วยสิ่งที่เรียกว่ากฎหมาย Erma Bombeck ว่า "สายอื่น ๆ มักจะย้ายได้เร็วขึ้น" จะมีใครที่ยังไม่เคยมีประสบการณ์ในการเลือกสายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตหรือสนามบินและยืนอยู่ที่นั่นต้องกังวลว่าเรามีจริงเลือกสายที่ไม่ถูกต้องหรือไม่? เมื่อวันที่ผ่านมา (เปิดที่นั่ง) รถรับส่งต่อสู้ Eastern Airlines ผู้โดยสารเพื่อนของฉันที่เกิดขึ้นคิวสบายใจที่ประตูทางออกขึ้นนานก่อนที่จะบินมาจากการออกนำผู้เข้าร่วมประชุมที่จะประกาศ "ไม่ต้องกังวล folks, เครื่องบิน ขนาดใหญ่ที่คุณจะได้รับทุกที่ ". การเปลี่ยนแปลงในชั้นบรรยากาศในห้องนั่งเล่นรอคอยเป็นพิเศษ ความพยายามที่คล้ายกันที่จะจัดการกับความวิตกกังวลของลูกค้าสามารถเห็นได้เมื่อสายการบินที่ให้ประกาศบนกระดานที่เชื่อมต่อเที่ยวบินจะถูกจัดขึ้นสำหรับเที่ยวบินล่าช้าเมื่อผู้จัดการโรงภาพยนตร์เดินลงเส้นมั่นใจลูกค้าที่พวกเขาจะได้รับในหรือเมื่อตัวแทนบริการลูกค้าอยู่ในสนามบิน ล็อบบี้สร้างความมั่นใจให้ลูกค้ารอว่าพวกเขาจะแน่นอนรอคอยในสายที่ถูกต้องและมีเวลาเพียงพอที่จะจับเที่ยวบินของพวกเขา หนึ่งในตัวอย่างที่ยากจนที่สุดฉันรู้ว่าแมนนิ่งความวิตกกังวลคือเมื่อฉันอยู่ในโหมดสแตนด์บายสำหรับเที่ยวบินและตัวแทนที่ใช้ตั๋วของฉัน ตอนนี้ผมมีความสุขไม่เพียง แต่เกี่ยวกับว่าฉันจะได้รับในเที่ยวบิน แต่ยังเกี่ยวกับว่าผมจะได้รับตั๋วของฉันกลับ ฉันได้รับการถามที่จะให้ขึ้นการควบคุมสถานการณ์ อย่างน้อยถ้าผมมีตั๋วของฉันฉันอาจจะเปลี่ยนความคิดของฉันและไปที่สายการบินอื่น ใบสั่งยาสำหรับผู้จัดการที่เกิดรูปแบบการสนทนานี้คือถามตัวเองสิ่งที่ลูกค้าอาจจะกังวลจด (มีเหตุผลหรือไม่มีเหตุสมควร) และหาวิธีที่จะลบกังวล

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความกังวลทำให้รอดูอีกต่อไป
ส่วนใหญ่ของปัญหาที่เรารู้สึกว่า ' เริ่มต้น ' ครบตามที่ระบุไว้ข้างต้น , ความกังวล ในคดีอ้าง ความกังวลเกี่ยวกับหรือไม่ก็ถูกลืม ความกังวล แต่มาจากแหล่งอื่น ๆ เกือบทุกคนที่มีประสบการณ์ การเลือกสายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต หรือ สนามบิน และก็กังวลว่าเขาได้จริงๆเลือกสายผิด เป็นหนึ่งยืนพยายามที่จะตัดสินใจว่า จะย้าย , ความวิตกกังวลเพิ่มขึ้นและเดี๋ยวจะกลายเป็นจริง สถานการณ์นี้จะครอบคลุมถึงสิ่งที่เรียกว่ากฎหมายของม่า บอมเบ็ค " อีกสายเสมอย้ายได้เร็วขึ้น " มีใครไม่เคยมีประสบการณ์ในการเลือกสายที่ซุปเปอร์มาร์เก็ต หรือ สนามบิน และก็กังวลว่าเราได้จริงๆเลือกสายผิด ? ในล่าสุด ( ที่นั่งเปิด ) สายการบินรับส่งผู้โดยสารเพื่อนของฉันการต่อสู้เกิดขึ้นตื่นเต้นที่ขึ้นคิวประตูก่อนที่เที่ยวบินเนื่องจากออกเดินทาง นำผู้ติดตามประกาศ : " ไม่ต้องห่วง พวก เครื่องบินขนาดใหญ่ คุณจะได้ " เปลี่ยนบรรยากาศใน นั่งเล่นรอเป็นที่น่าทึ่งความพยายามที่คล้ายกันที่จะจัดการกับความกังวลของลูกค้าสามารถเห็นได้เมื่อมีประกาศในบอร์ดว่าสายการบินเที่ยวบินเชื่อมต่อจะถูกจัดขึ้นสำหรับเที่ยวบินล่าช้า เมื่อผู้จัดการโรงหนังเดินลงเส้น มั่นใจลูกค้าจะได้รับในหรือเมื่อลูกค้าบริการตัวแทนในล็อบบี้ที่สนามบินให้รอลูกค้าว่าพวกเขาเป็นจริงรอในบรรทัดที่ถูกต้อง และมีเวลาเพียงพอที่จะจับเที่ยวบินของพวกเขา หนึ่งในตัวอย่างที่ผมรู้ แมนนิง ความกังวลเมื่อฉันเตรียมพร้อมสำหรับการบิน และเจ้าหน้าที่ต้องใช้ตั๋วของฉัน ตอนนี้ผมกังวลไม่เพียง แต่เกี่ยวกับว่าผมจะได้รับบนเครื่องบินแต่ยัง ไม่รู้ว่าผมจะเอาตั๋วคืน ฉันได้รับการถามเพื่อให้มาควบคุมสถานการณ์ อย่างน้อยถ้าฉันมีตั๋วของฉัน ฉันสามารถเปลี่ยนความคิดของฉันและไปสายการบินอื่น ใบสั่งยาสำหรับผู้จัดการผลรูปแบบการสนทนานี้มี : ถามตัวเองว่าลูกค้าอาจจะกังวลเรื่อง ( อย่างมีเหตุผลหรือไร้เหตุผล ) และหาวิธีที่จะขจัดความกังวล