When I finished writing this book,

When I finished writing this book, I felt relieved. On the one hand, it seemed that my thoughts were no longer tied down; on the other, some problems in my life began to recede, even though they were not necessarily solved. Maybe this is because these days, when I start writing, I feel the need to talk to others about some topics I have investigated on my own, to determine whether my analyses are correct.
A dear friend of mine, a professional writer whose talent is widely recognized, once suggested that, given our age and experience, we should set ourselves the lofty aim of addressing the world. For such an insignificant person as myself, to do so would be highly conceited indeed, yet I have genuine respect both for my friend and for his suggestion, and I wish that someone will act on it.
The problems I mentioned above are of a personal nature and common to all ordinary people – being greedy and selfish, refusing to acknowledge one’s own mistakes and blaming them on others instead, shirking responsibilities, complaining about trifles, refusing to face the truth and shying away from confrontation.
Another important factor that inspired me to write this book is that I spent several years of my life trekking from the South to the Northeast and then to the North, wading through countless jungles, mountains and waterways, and this is still vivid in my mind. Today, time and a technology-oriented urban society are increasingly compelling me to let go of these memories. The “love” the wild jungle inspired in me is fast receding. The fear that, before long, all this would disappear from my memory has prompted me to put pen to paper.
As I have said, this is only a story I would like to discuss with others. Some may disagree, both about the thoughts expressed and about the way they are expressed. This is their right, which I must accept and respect in every way.
In friendship,

Sila Komchai

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อกินเสร็จแล้วเขียนหนังสือเล่มนี้ ผมรู้สึกปลดปล่อย คง มันดูเหมือนว่า ความคิดของฉันถูกเชื่อมโยงไม่ลง ปัญหาในชีวิตเริ่มร่น แม้ว่าพวกเขาถูกไม่จำเป็นต้องแก้ไข ทีนี้เป็น เพราะวันนี้ เมื่อฉันเริ่มต้นเขียน รู้สึกว่าจำเป็นต้องพูดคุยกับผู้อื่นเกี่ยวกับบางหัวข้อที่ผมได้ตรวจสอบด้วยตัวเอง การตรวจสอบว่า การวิเคราะห์ของฉันถูกต้องเพื่อนรักของฉัน นักเขียนมืออาชีพที่มีพรสวรรค์เป็นที่รู้จักอย่างกว้างขวาง หนึ่งแนะนำว่า กำหนดอายุและประสบการณ์ของเรา เราควรตั้งตนเองเป้าหมายสูงส่งของการจัดการกับโลก สำหรับบุคคลดังกล่าวเป็นสำคัญด้วยตนเอง การจะสูงจองหองจริง ยังมีความเคารพแท้ทั้งเพื่อน และ สำหรับคำแนะนำของเขา และฉันต้องการที่บุคคลจะดำเนินการกับการปัญหาที่ผมกล่าวถึงข้างต้นมีลักษณะส่วนบุคคลและคนทั่วไปธรรมดาทั้งหมด – โลภ และเห็นแก่ ตัว ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดตัวเองและ blaming เหล่าอื่นแทน ความรับผิดชอบ shirking เกี่ยวกับ trifles ปฏิเสธที่จะเผชิญความจริงและ shying จากการเผชิญหน้าอีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่เป็นแรงบันดาลใจให้เขียนหนังสือเล่มนี้คือ ผมใช้เวลาหลายปีของชีวิตที่ขี่จากภาคใต้ภาคอีสาน และ ทาง เหนือ เล่นผ่านป่า ภูเขา และ การบ้าน นับไม่ถ้วนแล้ว และนี้จะยังคงสดใสในจิตใจของฉัน วันนี้ เวลาและเทคโนโลยีที่มุ่งเน้นสังคมเมืองมีมากขึ้นจับใจฉันปล่อยความทรงจำเหล่านี้ "ความรัก" ป่าเป็นแรงบันดาลใจในฉันเป็นเหตุอย่างรวดเร็ว กลัวว่า เมื่อก่อนนานมา ทั้งหมดนี้จะหายไปจากความทรงจำที่ได้รับการพร้อมท์ฉันวางปากกากับกระดาษอย่างที่บอกได้ว่า นี้เป็นเพียงเรื่องราวที่อยากจะพูดคุยกับผู้อื่น บางคนอาจไม่เห็นด้วย ทั้ง เกี่ยวกับแสดงความคิด และวิธีพวกเขาจะแสดง เป็นขวา ที่ฉันต้องยอมรับ และเคารพในทุกทางในเฟรนด์ชิพ ศิลา Komchai

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อฉันเสร็จสิ้นการเขียนหนังสือเล่มนี้ผมรู้สึกโล่งใจ ในมือข้างหนึ่งดูเหมือนว่าความคิดของฉันถูกมัดไม่ลง ที่อื่น ๆ ปัญหาบางอย่างในชีวิตของฉันเริ่มที่จะลดลงถึงแม้ว่าพวกเขาไม่จำเป็นต้องแก้ไข อาจจะเป็นเพราะวันนี้เมื่อผมเริ่มเขียนผมรู้สึกว่าจำเป็นที่จะต้องพูดคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับบางหัวข้อที่ผมได้ตรวจสอบด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบว่าการวิเคราะห์ของฉันถูกต้อง.
เพื่อนรักของฉันเป็นนักเขียนมืออาชีพที่มีความสามารถเป็น การยอมรับอย่างกว้างขวางเมื่อชี้ให้เห็นว่าได้รับอายุและประสบการณ์ของเราที่เราควรจะตั้งตัวเองมีจุดมุ่งหมายอันสูงส่งของการแก้ไขปัญหาโลก สำหรับเช่นคนที่ไม่มีนัยสำคัญขณะที่ตัวเองจะทำเช่นนั้นจะได้รับการหยิ่งสูงแน่นอน แต่ผมมีความเคารพของแท้ทั้งเพื่อนของฉันและสำหรับข้อเสนอแนะของเขาและผมหวังว่าคนที่จะทำหน้าที่บน.
ปัญหาที่ผมกล่าวถึงข้างต้นเป็นของส่วนบุคคล ธรรมชาติและร่วมกันกับคนสามัญทั้งหมด - โลภและความเห็นแก่ตัวไม่ยอมที่จะยอมรับความผิดพลาดของตัวเองและโทษพวกเขากับคนอื่น ๆ แทนเลี่ยงความรับผิดชอบบ่นเกี่ยวกับมโนสาเร่ปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับความจริงและ shying ออกไปจากการเผชิญหน้า.
อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฉัน เขียนหนังสือเล่มนี้คือว่าผมใช้เวลาหลายปีในชีวิตของฉันเดินป่าจากภาคใต้ภาคตะวันออกเฉียงเหนือและจากนั้นไปทางทิศเหนือลุยผ่านป่านับไม่ถ้วนภูเขาและทางน้ำและนี่คือยังคงสดใสในใจของฉัน วันนี้เวลาและเทคโนโลยีที่มุ่งเน้นสังคมเมืองที่น่าสนใจมากขึ้นเป็นฉันจะปล่อยให้ไปของความทรงจำเหล่านี้ "รัก" ที่ป่าป่าเป็นแรงบันดาลใจในตัวผมคือถอยห่างอย่างรวดเร็ว กลัวว่าอีกไม่นานจะทั้งหมดนี้หายไปจากความทรงจำของฉันได้รับแจ้งผมที่จะใส่ปากกากับกระดาษ.
อย่างที่ผมได้กล่าวมานี้เป็นเพียงเรื่องที่ผมอยากจะพูดคุยกับคนอื่น ๆ บางคนอาจไม่เห็นด้วยทั้งสองเกี่ยวกับความคิดที่แสดงออกและเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาจะแสดง นี้เป็นสิทธิของพวกเขาซึ่งผมต้องยอมรับและเคารพในทุกวิถีทาง.
ในมิตรภาพศิลา Komchai

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันเสร็จสิ้นการเขียนหนังสือเล่มนี้ ผมรู้สึกโล่งอก ในมือข้างหนึ่ง , ดูเหมือนว่าความคิดของฉันไม่ได้มัด ; ในอื่น ๆ ปัญหาบางอย่างในชีวิตของฉันเริ่มลดลง แม้ว่าพวกเขาอาจไม่จำเป็นต้องแก้ไข บางทีนี่อาจเป็นเพราะทุกวันนี้ เมื่อผมเริ่มเขียน ผมรู้สึกว่าต้องพูดคุยกับคนอื่นเกี่ยวกับบางหัวข้อที่ผมได้ศึกษาด้วยตัวเองเพื่อตรวจสอบว่า การวิเคราะห์ของฉันถูกต้อง .
เพื่อนรักของฉันเป็นนักเขียนมืออาชีพที่มีความสามารถ ได้รับการยอมรับอย่างกว้างขวางว่า เคยแนะนำว่า ให้ อายุ และประสบการณ์ของเรา เราต้องตั้งตัวเองเป้าหมายอันสูงส่งของการโลก สำหรับคนที่ไม่มีความหมายอะไรที่ตัวเองทำแล้วจะสูงได้ใจจริงๆ แต่ฉันมีความเคารพของแท้ทั้งเพื่อนและคำแนะนำของเขาและฉันต้องการคนที่จะทำ .
ปัญหาที่ผมกล่าวถึงข้างต้นในลักษณะส่วนบุคคลและสามัญทั้งหมดคนธรรมดา–โลภและเห็นแก่ตัว ปฏิเสธที่จะยอมรับความผิดพลาดของตนเองและพวกเขาโทษคนอื่นแทน ไม่มีความรับผิดชอบ บ่นเรื่องไม่เป็นเรื่อง ปฏิเสธที่จะเผชิญหน้ากับความจริง และ shying ห่างจากการเผชิญหน้า .
อีกหนึ่งปัจจัยสำคัญที่เป็นแรงบันดาลใจให้ผมเขียนหนังสือเล่มนี้ที่ผมได้ใช้เวลาหลายปีของชีวิตป่าจากภาคใต้ไปภาคตะวันออกเฉียงเหนือและทิศเหนือ wading ผ่านนับไม่ถ้วน ป่า ภูเขา และแหล่งน้ำ และยังคงแจ่มชัดในความคิดของฉัน วันนี้ เวลา และ เทคโนโลยีที่มุ่งเน้นในสังคมมีมากขึ้นน่าสนใจให้ฉันปล่อยความทรงจำเหล่านี้" ความรัก " ป่าป่าแรงบันดาลใจฉันได้อย่างรวดเร็วลดลง กลัวว่า อีกไม่นาน ทั้งหมดนี้จะหายไปจากความทรงจำของฉันได้ทำให้ฉันวางปากกากับกระดาษ .
ที่ฉันได้กล่าวว่า นี่เป็นเพียงเรื่องราวที่ผมอยากจะพูดคุยกับคนอื่น ๆ บางคนอาจไม่เห็นด้วย ทั้งเรื่องการแสดงออก และเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาจะแสดง นี้เป็นสิทธิของพวกเขา ซึ่งต้องยอมรับและเคารพในทุกทาง


komchai ศิลาในมิตรภาพ