Surface tension is the elastic tend

Surface tension is the elastic tendency of liquids which makes them acquire the least surface area possible. Surface tension is an important property that markedly influences many ecosystems. Surface tension is exposed, for example, any time an object or insect (e.g. water striders) that is denser than water is able to float or run along the water surface.
At liquid-air interfaces, surface tension results from the greater attraction of water molecules to each other (due to cohesion) than to the molecules in the air (due to adhesion). The net effect is an inward force at its surface that causes water to behave as if its surface were covered with a stretched elastic membrane. Because of the relatively high attraction of water molecules for each other, water has a high surface tension (72.8 millinewtons per meter at 20 °C) compared to that of most other liquids. Surface tension is an important factor in the phenomenon of capillarity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงตึงผิวมีแนวโน้มความยืดหยุ่นของของเหลวซึ่งทำให้พวกเขาได้รับพื้นที่ผิวน้อยสุด แรงตึงผิวเป็นคุณสมบัติสำคัญที่มีผลต่อระบบนิเวศหลายอย่างเด่นชัด สัมผัสแรงตึงผิว ตัวอย่าง ก็วัตถุหรือแมลง (เช่น striders น้ำ) ที่เป็น denser กว่าน้ำจะลอย หรือวิ่งไปตามผิวน้ำที่อินเตอร์เฟสของเหลวอากาศ แรงตึงผิวผลจากสถานที่ท่องเที่ยวที่มากขึ้นของโมเลกุลน้ำกัน (เนื่องจากสามัคคี) กว่ากับโมเลกุลในอากาศ (เนื่องจากยึดเกาะ) ผลสุทธิคือ มีแรงเข้าด้านในที่เป็นพื้นผิวที่เป็นสาเหตุของน้ำที่จะทำงานเหมือนกับว่าพื้นผิวของมันถูกปกคลุม ด้วยเมมเบรนยืดหยุ่นยืด เนื่องจากเที่ยวค่อนข้างสูงของโมเลกุลน้ำสำหรับแต่ละอื่น ๆ น้ำมีความสูงผิว (72.8 millinewtons ต่อเมตรที่ 20 ° C) เปรียบเทียบกับของเหลวอื่น ๆ มากที่สุด แรงตึงผิวเป็นปัจจัยสำคัญในปรากฏการณ์ของ capillarity

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงตึงผิวเป็นแนวโน้มการยืดหยุ่นของของเหลวซึ่งทำให้พวกเขาได้รับพื้นที่ผิวน้อยที่สุดเท่าที่จะทำได้ แรงตึงผิวเป็นคุณสมบัติที่สำคัญที่มีผลต่อระบบนิเวศอย่างเห็นได้ชัดหลาย แรงตึงผิวสัมผัสตัวอย่างเช่นเวลาใดวัตถุหรือแมลง (เช่นใจร้อนน้ำ) ที่หนาแน่นกว่าน้ำสามารถที่จะลอยหรือวิ่งไปตามพื้นผิวของน้ำ.
ที่อินเตอร์เฟซของเหลวอากาศผลจากแรงตึงผิวที่น่าสนใจมากขึ้นของน้ำ โมเลกุลกับแต่ละอื่น ๆ (เนื่องจากการทำงานร่วมกัน) มากกว่าที่จะโมเลกุลในอากาศ (เนื่องจากการยึดเกาะ) ผลกระทบสุทธิเป็นแรงภายในที่พื้นผิวของมันที่เป็นสาเหตุของน้ำที่จะประพฤติเช่นถ้าพื้นผิวของมันถูกปกคลุมไปด้วยเมมเบรนยืดยืดหยุ่น เพราะสถานที่ค่อนข้างสูงของโมเลกุลของน้ำสำหรับแต่ละอื่น ๆ น้ำมีแรงตึงผิวสูง (72.8 millinewtons ต่อเมตรที่ 20 ° C) เมื่อเทียบกับของเหลวอื่น ๆ มากที่สุด แรงตึงผิวเป็นปัจจัยสำคัญในปรากฏการณ์ของฝอย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงตึงผิวของของเหลวที่เป็นแนวโน้มที่ยืดหยุ่นซึ่งทำให้พวกเขาได้รับพื้นที่ผิวน้อยที่สุดที่เป็นไปได้ ความตึงผิวที่สำคัญคือคุณสมบัติที่เด่นชัดของหลายระบบนิเวศวิทยา ความตึงผิวสัมผัส เช่น เวลาใด ๆ วัตถุ หรือ แมลง ( เช่นจิงโจ้น้ำ ) ที่หนาแน่นกว่าน้ำจะลอย หรือวิ่งตามพื้นผิวน้ำ
ที่อินเทอร์เฟซอากาศเหลวผลจากแรงตึงผิวมากขึ้นดึงดูดโมเลกุลของน้ำกับแต่ละอื่น ๆ ( เนื่องจากการทำงานร่วมกัน ) มากกว่าโมเลกุลในอากาศ ( จากรอยขีดข่วน ) ผลสุทธิเป็นแรงภายในที่พื้นผิวของมันที่ทำให้น้ำทำตัวเหมือนพื้นผิวของมันถูกปกคลุมด้วยเหยียดยืดเยื่อ เพราะค่อนข้างสูงดึงดูดโมเลกุลของน้ำแต่ละอื่น ๆน้ำมีความตึงผิวสูง ( 72.8 millinewtons เมตรละ 20 ° C ) เมื่อเทียบกับที่ของของเหลวอื่น ๆ มากที่สุด ความตึงผิวเป็นปัจจัยสำคัญในปรากฏการณ์ของแคพิลลารี .