According to many authors, small-sc

According to many authors, small-scale fishers are ‘‘the poorest
of the poor,’’ and near-shore fishing is their ‘‘occupation of the
last resort’’ [cited in [14, 25–28]]; and the poor are often accused
for overexploitation natural resources, because they have no
other options. However, it has been argued that it is not so much
the fishers’ level of poverty that is a problem [28], but the fact
that they are vulnerable. Their income is highly variable, and they
are often dependent on a single source of income (fishing) and on
market access to trade the fish they catch [29]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตามที่ผู้เขียนจำนวนมากชาวประมงขนาดเล็กได้รับการ ''
ที่ยากจนที่สุดของคนยากจน, '' และการประมงใกล้ชายฝั่งเป็นของพวกเขา ''
อาชีพของสุดท้าย'' [อ้างถึงใน [14, 25-28]]; และคนจนมักจะถูกกล่าวหาว่าทรัพยากรธรรมชาติ overexploitation เพราะพวกเขาไม่มีตัวเลือกอื่นๆ แต่จะได้รับการถกเถียงกันอยู่ว่ามันเป็นไม่มากระดับฟิชเชอร์ 'ของความยากจนที่เป็นปัญหา [28] แต่ความจริงที่ว่าพวกเขามีความเสี่ยง รายได้ของพวกเขาคือตัวแปรและพวกเขามักจะขึ้นอยู่กับแหล่งเดียวของรายได้ (ประมง) และการเข้าถึงตลาดการค้าปลาที่พวกเขาจับ[29]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จากหลายผู้เขียน ชาวประมงพื้นบ้าน '
' ยากจนของคนจน ' ' และเป็น ' 'occupation ประมงใกล้ฝั่งของ
สุดท้าย ' ' อ้างใน [ [ 14 , 25 – 26 ] ] ; และคนยากจนมักจะถูกกล่าวหา
เพื่อการเอาเปรียบ ทรัพยากรธรรมชาติ เนื่องจากพวกเขาไม่มี
ตัวเลือกอื่น ๆ . อย่างไรก็ตาม มีการถกเถียงกันว่า มันเป็นไม่มาก
ชาวประมงระดับความยากจนที่เป็นปัญหา [ 28 ]แต่ความเป็นจริง
ที่พวกเขาอ่อนแอ รายได้เป็นตัวแปรอย่างมากและพวกเขา
มักจะขึ้นอยู่กับแหล่งเดียวของรายได้ ( ตกปลา ) และการเข้าถึงตลาดการค้า
ปลาที่เขาจับ [ 29 ]