An early BN study proposed that inc

An early BN study proposed that increased purging behaviours were correlated with increased psychological disturbances and decreased compulsive control and may constitute a sub-type, multi-impulsive bulimia (Lacey & Evans 1986). Tobin et al. (1992) indicate 80% of people experiencing BN engage in purging behaviours, 16% vomiting alone, which often indicated severe additional mental health issues, as does laxative abuse alone (Pryor et al. 1996). Others suggest that vomiting patterns are within a continuum of BN symptom severities with purging by vomiting associated with increased psychopathological disturbance (Newton et al. 1993, Gilbert 2005). Treatment effectiveness for BN is difficult to accurately determine, though cognitive behavioural therapy, according to Walsh et al. (1997), is ‘significantly more effective than supportive psychotherapy … in reducing the frequencies of binge eating and vomiting’ (p. 529). Agras et al. (2000), investigating a sample with BN, where 50% also experienced lifetime depression, also concluded cognitive behavioural therapy (CBT) to be five times more effective than psychotherapy in reducing vomiting. Though, importantly, after 1-year treatment, the outcomes for CBT and interpersonal psychotherapy are similar (Walsh et al. 1997). Fairburn et al. (1986) suggest the marked reduction in vomiting activity might result from education around body weight regulation, dieting and the adverse consequences of vomiting. Experience of depression and anxiety appear significant in the backgrounds of those with partial BN, with the use of alcohol and a chaotic family background prominent in those with full BN (Fairburn & Beglin 1990). The likely success of treatment depends on BN complexity, with associated substance misuse suggesting recovery likely to be prolonged (Wilson et al. 1999) and increased vomiting frequency greater than binge-eating in predicting poor outcome (Davis et al. 1992). There is also considerable evidence of increased vomiting activity when self-esteem is particularly low, depression is more pronounced and impulsivity is elevated (Keel et al. 2001, Watson et al. 2013). The role of impulsivity and its relationship to other elements, particularly low mood and poor self-concept is clearly complex, with Wu et al. (2013) arguing that the stopping component is impaired in BN. Impulsivity is characterized by ‘actions which are poorly conceived, prematurely expressed, unduly risky or inappropriate to the situation and that often result in undesirable consequences’ (Daruna & Barnes 1993, 23).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การศึกษาพันต้นเสนอว่า วิญญาณล้างเพิ่มขึ้นถูก correlated กับสิ่งรบกวนทางจิตใจเพิ่มขึ้น และลดลงควบคุม compulsive และอาจเป็นชนิดย่อย bulimia impulsive หลาย (Lacey และอีวานส์ 1986) ริสท์ et al. (1992) ระบุว่า 80% ของคนที่ประสบพันเข้าร่วมในการล้างวิญญาณ 16% อาเจียนคนเดียว ปัญหาที่ระบุไว้มักจะรุนแรงเพิ่มเติมสุขภาพจิต เป็นไม่ละเมิด laxative เพียงอย่างเดียว (Pryor et al. 1996) อื่น ๆ แนะนำว่า รูปอาเจียนมีความต่อเนื่องของ severities อาการพันกับล้างโดยอาเจียนเกี่ยวข้องกับเพิ่มรบกวน psychopathological (นิวตัน et al. 1993 กิลเบิร์ต 2005) รักษาประสิทธิผลพันเป็นเรื่องยากที่จะบอกกำหนด แต่รับรู้พฤติกรรมบำบัด ตามสวี et al. (1997), 'อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าจิตแพทย์สนับสนุน...ในการลดความถี่ของการดื่มสุรากิน และอาเจียน' (p. 529) Agras et al. (2000), ตรวจสอบตัวอย่างกับพัน ที่ 50% นอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ชีวิตซึมเศร้า นอกจากนี้ยังได้รับรู้พฤติกรรมบำบัด (ชุมชน) เป็นครั้งที่ 5 มีประสิทธิภาพกว่าจิตแพทย์ในการลดการอาเจียน ถึงแม้ว่า สำคัญ หลังการรักษา 1 ปี ผลสำหรับชุมชนและจิตบำบัดมนุษยสัมพันธ์ได้คล้าย (สวี et al. 1997) Fairburn และ al. (1986) แนะนำการลดเครื่องในอาเจียนกิจกรรมอาจส่งผลจากศึกษาสถานควบคุมน้ำหนักร่างกายอดอาหาร และผลร้ายของการอาเจียน ประสบการณ์ของภาวะซึมเศร้าและวิตกกังวลปรากฏสำคัญในพื้นหลังด้วยพันบางส่วน มีการใช้แอลกอฮอล์และพื้นครอบครัววุ่นวายเด่นในผู้ที่มีทั้งหมดพัน (Fairburn & Beglin 1990) ความสำเร็จมีแนวโน้มของการรักษาขึ้นอยู่กับความซับซ้อนพัน ด้วยสารเชื่อมโยงผิดแนะนำกู้คืนจะ นาน (Wilson et al. 1999) และเพิ่มขึ้นอาเจียนความถี่มากกว่ากินดื่มสุราในการทำนายผลต่ำ (Davis et al. 1992) มีหลักฐานจำนวนมากของกิจกรรมเพิ่มขึ้นอาเจียนเมื่อนับถือตนเองต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ภาวะซึมเศร้าได้ชัดเจนยิ่งขึ้น และเป็นการยกระดับ impulsivity (Keel et al. 2001, Watson et al. 2013) บทบาทของ impulsivity และองค์ประกอบอื่น ๆ ความต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ self-concept จนมีความซับซ้อนอย่างชัดเจน กับ Wu et al. (2013) โต้เถียงว่า คอมโพเนนต์หยุดผู้พิการทางใน BN. Impulsivity เป็นลักษณะ 'การกระทำที่มีไม่ดีรู้สึก ก่อนเวลาแสดง unduly มีความเสี่ยง หรือไม่เหมาะสมกับสถานการณ์ และที่มักจะเกิดผลไม่พึงปรารถนา' (Daruna & Barnes 1993, 23)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การศึกษา BN ต้นเสนอว่าเพิ่มขึ้นพฤติกรรมการกวาดล้างมีความสัมพันธ์กับการรบกวนทางจิตวิทยาที่เพิ่มขึ้นและลดลงการควบคุมบังคับและอาจเป็นชนิดย่อยหลายห่าม bulimia (ลาเซย์และอีแวนส์ 1986) โทบินและคณะ (1992) แสดงให้เห็น 80% ของคนที่ประสบความมีส่วนร่วมในพฤติกรรมที่ BN กวาดล้าง 16% อาเจียนเ​​พียงอย่างเดียวซึ่งมักจะระบุปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงเพิ่มเติมเช่นเดียวกับการละเมิดยาระบายคนเดียว (ไพรเออร์ et al. 1996) อื่น ๆ ชี้ให้เห็นว่ารูปแบบการอาเจียนอยู่ในความต่อเนื่องของความรุนแรงของอาการ BN กับการกวาดล้างโดยอาเจียนที่เกี่ยวข้องกับความวุ่นวายเพิ่มขึ้น psychopathological (นิวตัน et al. 1993, กิลเบิร์ 2005) ประสิทธิผลการรักษา BN เป็นเรื่องยากที่จะต้องตรวจสอบ แต่รู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัดตามวอลช์และคณะ (1997) เป็น 'อย่างมีนัยสำคัญที่มีประสิทธิภาพมากกว่าจิตบำบัดสนับสนุน ... ในการลดความถี่ของการรับประทานอาหารการดื่มสุราและอาเจียน (พี. 529) Agras และคณะ (2000) การตรวจสอบตัวอย่าง BN ที่ 50% นอกจากนี้ยังมีประสบการณ์ภาวะซึมเศร้าอายุการใช้งานยังสรุปรู้ความเข้าใจพฤติกรรมบำบัด (CBT) ที่จะเป็นครั้งที่ห้าที่มีประสิทธิภาพมากกว่าจิตบำบัดในการลดการอาเจียน แต่ที่สำคัญหลังการรักษา 1 ปีผลสำหรับ CBT และจิตบำบัดระหว่างบุคคลที่มีความคล้ายคลึง (วอลช์ et al. 1997) Fairburn และคณะ (1986) แนะนำให้ลดการทำเครื่องหมายในอาเจียนกิจกรรมอาจจะเป็นผลมาจากการศึกษารอบการควบคุมน้ำหนักของร่างกาย, การอดอาหารและผลกระทบของการอาเจียน ประสบการณ์ของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลปรากฏอย่างมีนัยสำคัญในภูมิหลังของผู้ที่มีบางส่วน BN มีการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และภูมิหลังของครอบครัววุ่นวายที่โดดเด่นในผู้ที่มีเต็ม BN (Fairburn & Beglin 1990) ประสบความสำเร็จมีแนวโน้มของการรักษาขึ้นอยู่กับความซับซ้อน BN มีการใช้ผิดประเภทสารที่เกี่ยวข้องแนะนำการกู้คืนมีแนวโน้มที่จะเป็นเวลานาน (วิลสัน et al. 1999) และเพิ่มขึ้นอาเจียนความถี่มากขึ้นกว่าการดื่มสุรากินในการทำนายผลที่ไม่ดี (เดวิส et al. 1992) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานของกิจกรรมอาเจียนเ​​พิ่มขึ้นเมื่อความนับถือตนเองอยู่ในระดับต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งภาวะซึมเศร้าเป็นเด่นชัดมากขึ้นและ impulsivity จะยกระดับ (กระดูกงู et al. 2001 วัตสัน et al. 2013) บทบาทของ impulsivity และความสัมพันธ์กับองค์ประกอบอื่น ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งอารมณ์ต่ำและคนจนแนวคิดตนเองมีความซับซ้อนได้อย่างชัดเจนด้วย Wu และคณะ (2013) เถียงว่าองค์ประกอบหยุดบกพร่องใน BN impulsivity มีเอกลักษณ์เฉพาะด้วยการกระทำซึ่งมีความรู้สึกไม่ดีแสดงก่อนกำหนดมีความเสี่ยงเกินควรหรือไม่เหมาะสมกับสถานการณ์และที่มักจะส่งผลให้เกิดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ (ดรุณาและบาร์นส์ 1993, 23)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การศึกษาโครงการก่อนเสนอว่าพฤติกรรม มีความสัมพันธ์กับการเพิ่มขึ้นที่เพิ่มขึ้นและลดลงในจิตควบคุมบังคับและอาจเป็นประเภทย่อยหลายห่าม bulimia ( เลซี่&อีแวนส์ 1986 )  โทบินและอัล ( 1992 ) ระบุว่า 80% ของผู้ประสบซึ่งมีส่วนร่วมในการกวาดล้างพฤติกรรม 16% อาเจียนอย่างเดียวซึ่งมักจะพบปัญหาสุขภาพจิตรุนแรงเพิ่มเติม ไม่ละเมิดยาระบายคนเดียว (   Pryor et al . 1996 ) คนอื่นแนะนำให้อาเจียนและลวดลายภายในความต่อเนื่องของ BN อาการ severities กับการกวาดล้างโดยอาเจียน เกี่ยวข้องกับการเพิ่มการรบกวน psychopathological ( นิวตันและ อัล 2536 กิลเบิร์ต 2005 ) การรักษาประสิทธิภาพยังคงเป็นเรื่องยากที่จะถูกต้องกำหนดแม้ว่าการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรมตาม วอลช์ และ  อัล ( 1997 ) , ' มากมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าจิตบำบัด . . . สนับสนุนในการลดความถี่ของการดื่มสุรากินและอาเจียน ( หน้ามัน ) agras et al   . ( 2 ) ตรวจสอบตัวอย่างกับ BN ที่ 50% ยังประสบภาวะซึมเศร้า อายุการใช้งานยังสรุปการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม ( CBT ) เป็นห้าครั้งมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าจิตบำบัดในการลด อาเจียน แต่ที่สำคัญ หลังจาก 1 ปี การรักษา และผลการจิตบำบัดสัมพันธภาพระหว่างบุคคลจะคล้ายกัน ( วอลช์และ อัล 1997 )   Fairburn et al . ( 1986 ) แนะนำให้ลดการอาเจียนอาจเป็นผลมาจากกิจกรรมการศึกษารอบ การควบคุมน้ำหนักลดความอ้วนและผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ของการอาเจียน ประสบการณ์ของภาวะซึมเศร้าและความวิตกกังวลปรากฏพบในพื้นหลังของผู้ที่มีน้ำมันบางส่วน มีการใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์และพื้นหลังครอบครัววุ่นวายที่โดดเด่นในผู้ที่มีเต็ม BN ( Fairburn & เบกลิน 1990 ) ความสำเร็จของการรักษาขึ้นอยู่กับแนวโน้ม BN ความซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับการใช้สารแนะนำการกู้คืนอาจจะนาน (  วิลสันและอัล 1999 ) เพิ่มความถี่และอาเจียนมากกว่าการรับประทานอาหารการดื่มสุราในการทำนายผลลัพธ์ ( Davis et al   . 1992 ) นอกจากนี้ยังมีหลักฐานที่เพิ่มขึ้นมากของกิจกรรมเมื่อถูกกระแทกต่ำ อาเจียน โดยเฉพาะภาวะซึมเศร้าเป็นเด่นชัดมากขึ้น เป็นการยกระดับ และหุนหันพลันแล่น ( กระดูกงูและ อัล ปี 2001วัตสันและ อัล 2013 ) บทบาทของหุนหันพลันแล่นและความสัมพันธ์ขององค์ประกอบอื่น ๆ อารมณ์ต่ำโดยเฉพาะอย่างยิ่งและอัตมโนทัศน์ที่ยากจนเป็นอย่างชัดเจนที่ซับซ้อนกับ Wu และ อัล ( 1 ) เถียงว่าเป็นความบกพร่องในการประกอบเช่นกัน หุนหันพลันแล่นเป็นลักษณะต่างๆ ที่ไม่ดีก็ตั้งครรภ์ก่อนเวลาอันควรแสดงออกเสี่ยงจนเกินไปหรือ ที่ไม่เหมาะสมกับสถานการณ์ และผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์ที่มักผลใน ' ( ดรุณา&บาร์นส์ 1993 23 )