where the weighting factor j is dep

where the weighting factor j is dependent on the
relative consumption rates of the two sugars. The
weighting factors for glucose and xylose uptakes are
specified as j1 and j2, respectively. An important assumption
of the model is that the sum of the weighting
factors for glucose and xylose uptake is unity. This
is based on the assumption that both glucose and xylose
compete for uptake via a common and unchanged
sugar transport system in Z. mobilis. This system has
been reported previously as the glucose facilitated
transport system (mediated by the Glf gene) (DiMarco
& Romano 1985, Parker et al. 1995, Weisser et al.
1995, 1996). Other authors have reported simultaneous
glucose and xylose uptake by recombinant Z.
mobilis (Zhang et al. 1995, Krishnan et al. 2000, Lawford
& Rousseau 1999, 2000, Lawford et al. 2000). It
is evident from our earlier kinetic data also that both
glucose and xylose can be taken up simultaneously,
with xylose at a considerably slower rate.
As a result of this assumption, we can write:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ที่น้ำหนักปัจจัย j จะขึ้นอยู่กับการราคาสัมพัทธ์ปริมาณน้ำตาลสอง การน้ำหนักปัจจัยสำหรับกลูโคสและสาร uptakesระบุเป็น j1 และ j2 ตามลำดับ ข้อสมมติฐานที่สำคัญคือผลรวมของน้ำหนักของรูปแบบปัจจัยการดูดซึมกลูโคสและสารคือ สามัคคี นี้เป็นไปตามสมมติฐานที่กลูโคสและสารแข่งขันสำหรับการดูดซึมผ่านส่วน และไม่เปลี่ยนแปลงระบบการขนส่งน้ำตาลใน Z. mobilis ระบบนี้มีการรายงานก่อนหน้านี้เป็นน้ำตาลกลูโคสที่อำนวยความสะดวก(ไกล่เกลี่ย โดยยีน Glf) ระบบขนส่ง (DiMarcoและ Weisser et al, Romano 1985 ปาร์คเกอร์ et al. 19951995, 1996) เขียนรายงานพร้อมกันการดูดซึมกลูโคสและสาร โดย recombinant Zmobilis (Zhang et al. 1995 ศรายุ et al. 2000, Lawfordและบังเอิญปี 1999, 2000, Lawford et al. 2000) มันจะเห็นได้จากข้อมูลของเราก่อนหน้านี้เคลื่อนไหวที่ทั้งสองกลูโคสและสารสามารถนำมาขึ้นพร้อมกันกับสารในอัตราค่อนข้างช้าจากสมมติฐานนี้ เราสามารถเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เป็นปัจจัยถ่วง J จะขึ้นอยู่กับ
อัตราการบริโภคญาติของทั้งสองน้ำตาล
ปัจจัยถ่วงสำหรับกลูโคสและไซโลดูดซึมจะ
ระบุเป็น J1 และ J2 ตามลำดับ สมมติฐานที่สำคัญ
ของรูปแบบที่เป็นที่รวมของน้ำหนักที่
ปัจจัยในการดูดซึมกลูโคสและไซโลสคือความสามัคคี นี้
ตั้งอยู่บนสมมติฐานที่ว่าทั้งสองกลูโคสและไซโลส
ในการแข่งขันสำหรับการดูดซึมผ่านทางร่วมกันและเปลี่ยนแปลง
ระบบการขนส่งน้ำตาลใน Z. mobilis ระบบนี้ได้
รับการรายงานก่อนหน้านี้เป็นกลูโคสอำนวยความสะดวก
ระบบขนส่ง (ผู้ไกล่เกลี่ยโดยยีน GLF) (DiMarco
และโรมาโนปี 1985 ปาร์กเกอร์ et al. 1995 Weisser et al.
1995 1996) เขียนคนอื่น ๆ ได้มีการรายงานพร้อมกัน
กลูโคสและการดูดซึมน้ำตาลไซโลสจากซีรีคอมบิแน
mobilis (Zhang et al. 1995, กฤษณะ et al. 2000 ลอ
และ Rousseau 1999, 2000, ลอ et al. 2000) มัน
จะเห็นได้จากข้อมูลเกี่ยวกับการเคลื่อนไหวก่อนหน้านี้ของเรายังว่าทั้ง
กลูโคสและไซโลสสามารถนำขึ้นมาพร้อมกัน
กับไซโลสในอัตราที่ช้าลงมาก.
อันเป็นผลมาจากสมมติฐานนี้เราสามารถเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ขึ้นอยู่กับปัจจัยถ่วง เจสัมพัทธ์อัตราของการบริโภคน้ำตาลสองก้อน ที่( กลูโคสและไซโลส เป็นปัจจัยให้และระบุเป็น J1 j2 ตามลำดับ ข้อสมมติฐานที่สำคัญของแบบจำลองคือผลรวมของน้ำหนักกลูโคสและไซโลส คือ ปัจจัยการสามัคคี นี้มีพื้นฐานอยู่บนสมมติฐานว่าทั้งกลูโคสและไซโลสการแข่งขันสำหรับการใช้ทางร่วมกันและไม่เปลี่ยนแปลงระบบการขนส่งน้ำตาลใน Z . mobilis . ระบบนี้มีมีรายงานก่อนหน้านี้ เช่น กลูโคส อํานวยความสะดวกระบบการขนส่ง ( คนกลาง จากกลุ่มยีน ) ( dimarco& โรมาโน 1985 Parker et al . 1995 weisser et al .1995 , 1996 ) ผู้เขียนอื่น ๆมีรายงาน พร้อมกันกลูโคสและไซโลสโดยการใช้ปุ่มmobilis ( Zhang et al . 1995 krishnan et al . 2000 , ลอว์ฟอร์ด& Rousseau 1999 , 2000 , ลอว์ฟอร์ด et al . 2000 ) มันจะเห็นได้จากการเคลื่อนไหวของเราก่อนหน้านี้ข้อมูลที่ทั้งกลูโคสและไซโลสสามารถขึ้นพร้อมกันกับเอนไซม์ในอัตรามากช้าลงผลจากสมมติฐานนี้ เราสามารถเขียน :