Income distribution is an indicator

Income distribution is an indicator of general affordability for housing, and of the
relevance of strategies to help the poorer segment of Malaysian society. About 55
percent of households in Malaysia had incomes below RM$799
(EPU, unpublished, 1989). Unfortunately, this is the most up-to-date official figure
available, although private sources suggest a possible increase. Within this low income
bracket, about 39.2 percent were urban and 64 percent rural households. Among urban
Malay households about 69.4 percent, Chinese about 31.4 percent and Indian
households about 44.1 percent (EPU, unpublished) belong to low-income groups. (The
definition of low-income here is based on government income eligibility guidelines of
RM$750 for low-cost housing). (More data are included in Appendices 3.3 - 3.4,
covering numbers of poor households, and providing indications of general
affordability by ethnic groups, housing needs of the bottom 80 percent, etc. ).
Incidence of poverty apparently declined from 1990 to 1995, with "hard-core"
(poorest) household numbers falling from 143,100 to 88,800 households. Poverty
apparently also declined markedly in particular in urban areas from 7.5 percent to 4.2
percent. There had been Government pledges to improve the poverty situation through
employment and increased income programmes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกระจายรายได้เป็นตัวบ่งชี้ของการจ่ายทั่วไปเพื่อที่อยู่อาศัยและ
ความเกี่ยวข้องของกลยุทธ์ที่จะช่วยให้ส่วนด้อยของสังคมมาเลเซีย ประมาณ 55
เปอร์เซ็นต์ของผู้ประกอบการในประเทศมาเลเซียมีรายได้ต่ำกว่า RM 799 $
(EPU, ที่ไม่ได้เผยแพร่ 1989) แต่น่าเสียดายที่นี้เป็นมากที่สุด up-to-date ตัวเลขอย่างเป็นทางการ
ที่มีอยู่ถึงแม้ว่าแหล่งส่วนตัวแนะนำให้เพิ่มขึ้นเป็นไปได้ ภายในมีรายได้น้อยนี้
วงเล็บประมาณร้อยละ 39.2 อยู่ในเมืองและร้อยละ 64 ครัวเรือนในชนบท ในบรรดาเมือง
ครัวเรือนมาเลย์ประมาณร้อยละ 69.4, จีนประมาณร้อยละ 31.4 และอินเดีย
ครัวเรือนประมาณร้อยละ 44.1 (EPU, ไม่ถูกเผยแพร่) อยู่ในกลุ่มรายได้ต่ำ (
ความหมายของรายได้ต่ำที่นี่จะขึ้นอยู่กับแนวทางการมีรายได้ที่รัฐบาล
RM $ 750 เพื่อที่อยู่อาศัยต้นทุนต่ำ) (ข้อมูลเพิ่มเติมจะรวมอยู่ในภาคผนวก 3.3-3.4,
หมายเลขครอบคลุมของครัวเรือนที่ยากจนและการให้ตัวชี้วัดของทั่วไป
การจ่ายโดยกลุ่มชาติพันธุ์ต้องการที่อยู่อาศัยของด้านล่างร้อยละ 80 และอื่น ๆ ).
อุบัติการณ์ของความยากจนลดลงเห็นได้ชัด 1990-1995 ด้วย "ฮาร์ดคอร์"
(ยากจน) จำนวนครัวเรือนลดลงจาก 143,100 ไป 88,800 ครัวเรือน ความยากจน
ที่เห็นได้ชัดนอกจากนี้ยังลดลงอย่างเห็นได้ชัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่เขตเมืองจากร้อยละ 7.5 ถึง 4.2
เปอร์เซ็นต์ ได้มีการรัฐบาลคำมั่นสัญญาว่าจะปรับปรุงสถานการณ์ความยากจนผ่าน
การจ้างงานและรายได้ที่เพิ่มขึ้นโปรแกรม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกระจายรายได้เป็นตัวบ่งชี้ทั่วไปและ affordability ที่อยู่อาศัยของ
ความเกี่ยวข้องของกลยุทธ์ที่จะช่วยให้ส่วนด้อยของสังคมมาเลเซีย เกี่ยวกับ 55
ร้อยละของครัวเรือนในมาเลเซียมีรายได้ต่ำกว่า RM $ 799
( epu ประกาศ , 1989 ) ขออภัย นี่คือส่วนใหญ่ที่ทันสมัยอย่างเป็นทางการรูป
ใช้ได้ แม้ว่าภาคเอกชน แนะนำเพิ่มได้ ภายในนี้ รายได้ต่ำ
วงเล็บ , เกี่ยวกับ Middleware เป็นชุมชนเมือง และร้อยละ 64 ครัวเรือนชนบท . ในเมือง
มาเลย์ครัวเรือนเกี่ยวกับคน ร้อยละ 31.4 เปอร์เซ็นต์ และครัวเรือนจีนกับอินเดีย
เกี่ยวกับ 44.1 เปอร์เซ็นต์ ( epu ประกาศ , ) เป็นสมาชิกของกลุ่มที่มีรายได้ต่ำ (
นิยามผู้มีรายได้ที่นี่เป็นไปตามหลักเกณฑ์รายได้สิทธิรัฐบาล
RM $ 750 สำหรับที่อยู่อาศัยต้นทุนต่ำ ) ( ข้อมูลเพิ่มเติมจะรวมอยู่ในเอกสารประกอบ 3 .3 - 3.4
ครอบคลุมตัวเลขของครัวเรือนยากจน และให้สังเกตของ affordability ทั่วไป
โดยกลุ่มชาติพันธุ์ ความต้องการที่อยู่อาศัยของด้านล่างร้อยละ 80 , ฯลฯ ) .
อุบัติการณ์ของความยากจน ปรากฎว่าลดลงจากปี 1995 ด้วย " ฮาร์ดคอร์ "
( ยากจน ) จำนวนครัวเรือนลดลงจาก 143100 เพื่อ 88800 ครัวเรือน ความยากจนก็ลดลงอย่างเห็นได้ชัด
โดยเฉพาะในเขตเมืองจาก 75 ร้อยละ 4.2
% มีรัฐบาลในประเทศเพื่อปรับปรุงสถานการณ์ความยากจนผ่านการจ้างงานและรายได้เพิ่มขึ้นๆ
.