Pushing open the door and walking i

Pushing open the door and walking in, the vast Assembly Hall although not particularly sumptuous is extremely imposing. Two exquisitely carved chairs sit facing the entrance. On one of them sits a middle-aged man that appears to be about forty.

The middle-aged man has kind brows and pleasant eyes. Upon seeing Ling Xiao, he reveals an amiable smile, "Lin Xiao, you're here. Come over to Master."

Ling Xiao walks over expressionless, his lips slightly curving, "Master."

This greeting of Master is actually too high a praise for Tang Fan. According to his qualifications, Tang Fan is simply not worthy to be his Master. In fact, if you turn it around, Tang Fan is not even worthy of being his disciple. It's only that he is now playing the part of Lin Xiao, so he can only give Tang Fan this undeserved respect.

"Xiao son, it has been a long time since we master and disciple have had a heart to heart talk. Now that we have this rare time when we are both unoccupied, come sit. Let's have a talk." Tang Fan beams while looking at him.

Ling Xiao is not the tiniest bit reserved, taking the first seat below Tang Fan, "Master is right, we have not really talked for almost two years."

Tang Fan strokes his beard while nodding in satisfaction, "Xiao son, do you remember, the first time we talked, the time and the place?"

"Not many are able to enter Master's room. I still remember, the first time you looked for me was in the middle of the night. Such a distinctive move, only the honorable you is capable of that."

A light smile appears on Ling Xiao's expressionless face, as if recalling something from memory, showing no chink in his armor.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลักดันเปิดประตู และเดินใน โถงประกอบมากมายแม้ว่าจะไม่หรูหราโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีมากสง่างาม สองประเภทแกะเก้าอี้นั่งหันหน้าทางเข้า มีของพวกเขาอยู่เป็นคนวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับสี่สิบ ชายวัยกลางคนมีชนิดคิ้วและดวงตาที่ดี เมื่อเห็นหลิงเซียว เขาเผยความน่ารัก ๆ ยิ้ม "เสี่ยวหลิน ได้ที่นี่ มาผ่านการใช้งาน" เสี่ยวหลิงเดินผ่าน expressionless ริมฝีปากของเขาโค้งเล็กน้อย "ต้นแบบ"อวยพรของหลักนี้คือ สรรเสริญสูงเกินจริงสำหรับพัดลมถัง ตามคุณสมบัติของเขา พัดลมถังไม่ก็สมควรจะได้มีเจ้านายของเขา ในความเป็นจริง หากคุณเปิดรอบ พัดลมถังยังไม่ถึงน่าจะเป็นศิษย์ของเขา มันเป็นเพียงว่า เขาจะเล่นส่วนของหลินเสี่ยว เพื่อให้เขาสามารถให้พัดลมถังนี้เคารพสู่ "เสี่ยวเซิน จะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เราศิษย์และอาจารย์ได้มีพูดคุยหัวใจหัวใจ ขณะที่เรามีขณะนี้หายากเมื่อเรามีทั้งเดิน มานั่ง ลองมาพูดคุย" คานพัดลมถังมองหน้าเขาเสี่ยวหลิงไม่บิตเล็กที่สุดที่สงวนไว้ การนั่งแรกด้านล่างถังพัดลม "หลักอยู่ เราได้จริง ๆ ได้พูดคุยเป็นเวลาเกือบสองปี"พัดลมถังลูบคลำเคราขณะ nodding ความพึงพอใจ "เสี่ยวบุตร คุณจำ ครั้งแรกที่เราได้พูดคุย เวลา และสถานที่""ไม่มากจะใส่ห้องพักของอาจารย์ ฉันยังคงจำ ครั้งแรกที่คุณมองฉันในตอนกลางคืน เช่นตัวย้ายไป เพียงเกียรติที่คุณมีความสามารถที่" แสงยิ้มปรากฏบนใบหน้า expressionless หลิงเซียว เช่นถ้านึกถึงบางสิ่งบางอย่างจากหน่วยความจำ แสดง chink ไม่ในเกราะของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลักดันเปิดประตูและเดินในที่กว้างใหญ่ Assembly Hall แม้ว่าจะไม่อร่อยลิ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งคือการจัดเก็บภาษีมาก สองเก้าอี้แกะสลักอย่างประณีตนั่งหันหน้าไปทางประตูทางเข้า เมื่อวันที่หนึ่งของพวกเขานั่งชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเป็นประมาณสี่สิบ. ชายวัยกลางคนที่มีคิ้วชนิดและดวงตาที่น่ารื่นรมย์ เมื่อเห็นเสี่ยวหลิงเขาแสดงให้เห็นรอยยิ้มที่น่ารัก "หลินเสี่ยวคุณอยู่ที่นี่. มามากกว่าที่จะโท." หลิงเสี่ยวเดินมากกว่าอารมณ์, ริมฝีปากของเขาโค้งเล็กน้อย "นาย." อวยพรของนายนี้เป็นจริงสูงเกินไป ยกย่องให้ตั้งพัดลม ตามที่คุณสมบัติของเขาถังพัดลมเป็นเพียงไม่สมควรที่จะโทของเขา ในความเป็นจริงถ้าคุณเปิดรอบถังพัดลมไม่ได้คุ้มค่าของการเป็นสาวกของเขา มันเป็นเพียงว่าตอนนี้เขากำลังเล่นเป็นส่วนหนึ่งของหลินเสี่ยวเพื่อให้เขาสามารถให้ถังพัดลมเคารพไม่สมควรนี้. "บุตรเสี่ยวจะได้รับเป็นเวลานานตั้งแต่เราโทและลูกศิษย์ได้มีหัวใจที่จะพูดคุยหัวใจ. ตอนนี้เราว่า มีเวลาที่หายากนี้เมื่อเรามีทั้งที่ว่างมานั่ง. ให้มีการพูดคุย. " ถังพัดลมคานขณะที่มองไปที่เขา. หลิงเสี่ยวไม่ได้เป็นบิตน้อยที่สุดลิขสิทธิ์สละที่นั่งแรกด้านล่างถังพัดลม, "Master เป็นสิทธิที่เรายังไม่ได้คุยจริงๆเกือบสองปี." ตั้งพัดลมจังหวะเคราของเขาในขณะพยักหน้าในความพึงพอใจ "ลูกชายของเสี่ยวคุณจำครั้งแรกที่เราได้พูดคุย, เวลาและสถานที่ได้หรือไม่" "ไม่มากสามารถที่จะเข้ามาในห้องโท. ผมยังจำครั้งแรกที่คุณมองหาผมอยู่ในช่วงกลางของคืน . เช่นย้ายที่โดดเด่นเท่านั้นที่มีเกียรติคุณก็คือความสามารถในการที่. " รอยยิ้มแสงปรากฏขึ้นบนใบหน้าอารมณ์หลิงเสี่ยวของเช่นถ้านึกถึงบางสิ่งบางอย่างจากหน่วยความจำแสดงให้เห็นร่องในชุดเกราะของเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กดเปิดประตูและเดินเข้าไป แม้ว่าจะไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งท้องพระโรงกว้างใหญ่หรูหรามาก รบกวน สองเก้าอี้แกะสลักอย่างประณีตนั่งหันหน้าไปทางประตู หนึ่งของพวกเขานั่ง ชายวัยกลางคนที่ดูเหมือนจะเกี่ยวกับ 40ชายวัยกลางคนมีคิ้ว และสบายตา เมื่อเห็นหลิง เสี่ยว เขาเผยรอยยิ้มอ่อนหวาน " หลินเสี่ยว คุณอยู่ที่นี่ มาโท " .หลิง เสี่ยว เดินผ่านไร้อารมณ์ของเขา ริมฝีปากเล็กน้อยโค้ง " เจ้านาย "อวยพรนี้ของอาจารย์เป็นจริงสูงเกินไปสรรเสริญสำหรับพัดลมถัง ตามคุณสมบัติของเค้าตั้งพัดลมก็ไม่สมควรเป็นอาจารย์ของเขา ในความเป็นจริงถ้าคุณเปิดรอบตั้งพัดลม ไม่น่าถูกลูกศิษย์ของเขา มันเป็นเพียงว่า ตอนนี้เขาเล่นส่วนหนึ่งของ หลิน เสี่ยว แล้วเขาก็ให้แฟนตังเคารพไม่สมควรนี้" เสี่ยวซัน มันนานมากแล้วนะตั้งแต่เรา อาจารย์กับศิษย์ มี หัวใจ ให้หัวใจได้คุยกัน ตอนนี้ที่เรามีเวลาที่หายากเมื่อเราสองคนว่าง มานั่งสิ ขอคุยด้วยหน่อย " ถังพัดลมคานในขณะที่มองหน้าเขาหลิง เสี่ยว ไม่เล็กๆ น้อยๆ ไว้ ถ่ายครั้งแรกที่นั่งด้านล่างพัดลมถัง " อาจารย์พูดถูก เราไม่ได้คุยกันมาเกือบสองปีถังพัดลมจังหวะเคราของเขาในขณะที่พยักหน้าพอใจ " เสี่ยวลูกจำได้ไหม ครั้งแรกที่เราคุยกัน เวลา และสถานที่ที่ ?" ไม่กี่สามารถระบุห้องปริญญาโท ผมยังจำได้ ครั้งแรกที่คุณเห็นฉันในกลางดึก เช่นการย้ายที่โดดเด่นเพียงมีเกียรติคุณสามารถ .รอยยิ้มปรากฏบนใบหน้าไร้อารมณ์ของแสง หลิง เสี่ยว ถ้านึกถึงเรื่องจากความทรงจำเท่านั้นที่ไม่มีรอยร้าว ในชุดเกราะของเขา