Communicative competence extends to

Communicative competence extends to both knowledge and expectation
of who may or may not speak in certain settings, when to speak and when
to remain silent, to whom one may speak, how one may talk to persons of
different statuses and roles, what nonverbal behaviors are appropriate in
various contexts, what the routines for turn-taking are in conversation, how
to ask for and give information, how to request, how to offer or decline
assistance or cooperation, how to give commands, how to enforce discipline,
and the like – in short, everything involving the use of language and other
communicative modalities in particular social settings.
Clear cross-cultural differences can and do produce conflicts or inhibit communication.
For example, certain American Indian groups are accustomed
to waiting several minutes in silence before responding to a question or
taking a turn in conversation, while the native English speakers they may
be talking to have very short time frames for responses or conversational
turn-taking, and find long silences embarrassing. Conversely, Abrahams
(1973) has pointed out that among African Americans conversations may
involve several persons talking at the same time, a practice which would violate
White middle-class rules of interaction. And as mentioned earlier, even
such matters as voice level differ cross-culturally, and speaker intent may be
misconstrued because of different expectation patterns for interpretation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขยายความสามารถสื่อสารความรู้และความคาดหวังที่อาจ หรืออาจไม่ได้พูดในการตั้งค่าบางอย่าง เมื่อมีการพูด และเมื่อยังคง เงียบ ที่หนึ่งอาจพูด วิธีหนึ่งอาจพูดคุยกับบุคคลที่มีสถานะที่แตกต่างกันและบทบาท พฤติกรรมกริยาใดมีความเหมาะสมในบริบทต่าง ๆ งานประจำสำหรับการเปิดที่อยู่ในการสนทนา วิธีการขอ และให้ข้อมูล วิธีการร้องขอ วิธีการให้ หรือปฏิเสธความช่วยเหลือหรือความร่วมมือ วิธีการให้สั่ง วิธีการบังคับใช้ระเบียบวินัยและ ชอบ – ในระยะสั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาและอื่น ๆmodalities การสื่อสารในการตั้งค่าทางสังคมเฉพาะข้ามวัฒนธรรมชัดเจนต่างสามารถขัดแย้ง หรือไม่ยับยั้งการสื่อสารตัวอย่างเช่น กลุ่มอเมริกันอินเดียนบางคุ้นการรอหลายนาทีในความเงียบก่อนตอบคำถาม หรือการเปิดในการสนทนา ในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่พวกเขาอาจจะพูดจะมีกรอบเวลาที่สั้นมากสำหรับการตอบ หรือสนทนาการเปิด และค้นหายาว silences น่าอาย ในทางกลับกัน Abrahams(1973) ได้ชี้ให้เห็นว่า ในหมู่ชาวอเมริกันแอฟริกัน สนทนาอาจเกี่ยวข้องกับหลายคนพูดในเวลาเดียวกัน เป็นการปฏิบัติที่ละเมิดกฎชั้นกลางสีขาวของการโต้ตอบ และ เป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ แม้แต่เรื่องระดับเสียงแตกต่างดำเนิน และลำโพงเจตนาอาจเกิดการเข้าใจผิดเนื่องจากรูปแบบความคาดหวังที่แตกต่างกันสำหรับตี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารขยายไปทั้งความรู้และความคาดหวัง
ของผู้ที่อาจจะหรืออาจจะไม่ได้พูดในการตั้งค่าบางอย่างเมื่อจะพูดและเมื่อ
จะอยู่เงียบ ๆ ซึ่งบางคนอาจพูดวิธีการหนึ่งที่อาจจะพูดคุยกับบุคคลที่
มีสถานะที่แตกต่างกันและบทบาทสิ่งที่พฤติกรรมอวัจนภาษามี ที่เหมาะสมใน
บริบทต่างๆสิ่งที่ปฏิบัติสำหรับการเปิดขายทำอยู่ในการสนทนาวิธี
ในการขอและให้ข้อมูลวิธีการขอวิธีการที่จะนำเสนอหรือปฏิเสธ
ความช่วยเหลือหรือความร่วมมือวิธีที่จะให้คำสั่งวิธีการบังคับใช้ระเบียบวินัย
และไม่ชอบ - ในระยะสั้นทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษาและอื่น ๆ
. รังสีการสื่อสารในการตั้งค่าทางสังคมโดยเฉพาะอย่างยิ่ง
ความแตกต่างระหว่างวัฒนธรรมที่ชัดเจนและสามารถทำผลิตความขัดแย้งหรือขัดขวางการสื่อสาร.
ตัวอย่างเช่นบางกลุ่มอเมริกันอินเดียมีความคุ้นเคยกับ
การรอหลายนาทีในความเงียบก่อนที่จะตอบ คำถามหรือ
การเลี้ยวในการสนทนาในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาพื้นเมืองของพวกเขาอาจ
จะพูดคุยที่จะมีกรอบเวลาที่สั้นมากสำหรับการตอบสนองหรือการสนทนา
เปิดการซักและหาเงียบยาวที่น่าอาย ตรงกันข้ามอับราฮัม
(1973) ได้ชี้ให้เห็นว่าในหมู่ชาวอเมริกันแอฟริกันการสนทนาอาจ
เกี่ยวข้องกับบุคคลหลายคนพูดถึงในเวลาเดียวกันการปฏิบัติซึ่งจะละเมิด
กฎชนชั้นกลางสีขาวของการปฏิสัมพันธ์ และเป็นที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้แม้
เรื่องดังกล่าวเป็นระดับเสียงที่แตกต่างกันข้ามวัฒนธรรมและความตั้งใจลำโพงอาจจะ
เข้าใจผิดเพราะความคาดหวังของรูปแบบที่แตกต่างกันสำหรับการตีความ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามารถในการสื่อสารขยายทั้งความรู้และความคาดหวังของผู้ที่อาจจะหรืออาจจะไม่ได้พูดในการตั้งค่าบางอย่าง เมื่อจะพูด และเมื่อเงียบไว้ ซึ่งอาจจะพูดได้ วิธีการหนึ่งที่อาจจะพูดคุยกับคนสถานะที่แตกต่างกันและบทบาท พฤติกรรมใดซึ่งมีความเหมาะสมในบริบทต่างๆ ที่ประจําสําหรับเปิดใช้ในการสนทนาแล้วการขอและให้ข้อมูล วิธีการขอ วิธีการเสนอหรือปฏิเสธความช่วยเหลือหรือความร่วมมือวิธีสั่งการ วิธีการบังคับใช้ระเบียบวินัยและชอบสำหรับสั้น ทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับการใช้ภาษา และอื่น ๆการสื่อสาร modalities ในการตั้งค่าทางสังคมโดยเฉพาะที่ชัดเจนและสามารถผลิตวัฒนธรรมความแตกต่างขัดแย้งหรือขัดขวางการสื่อสารตัวอย่างเช่น อินเดียบางกลุ่มชาวอเมริกันคุ้นเคยต้องรอหลายนาทีในความเงียบก่อนตอบคำถาม หรือการเปิดการสนทนา ในขณะที่ภาษาอังกฤษเป็นภาษาแม่ พวกเขาอาจพูดให้มีกรอบเวลาที่สั้นมากสำหรับการตอบสนองหรือการสนทนาเปิดการค้นหานานและเงียบ น่าอายชะมัด ในทางกลับกัน บราฮัม( 1973 ) ได้ชี้ให้เห็นว่า การสนทนาระหว่าง แอฟริกัน อเมริกัน อาจเกี่ยวข้องกับหลาย ๆคน พูดในเวลาเดียวกัน เป็นการปฏิบัติที่อาจจะละเมิดสีขาว รวมทั้งกฎของปฏิสัมพันธ์ และ ตามที่กล่าวถึงก่อนหน้านี้ แม้เรื่องต่างๆ เช่น ระดับเสียงที่แตกต่างกันข้ามวัฒนธรรม และเจตนาผู้พูดอาจจะเข้าใจผิด เพราะรูปแบบของความคาดหวังที่แตกต่างกันสำหรับการตีความ