Unity of opposites is the central c

Unity of opposites is the central category of dialectics, and it is viewed sometimes as a metaphysical concept, a philosophical concept or a scientific concept. It defines a situation in which the existence or identity of a thing (or situation) depends on the co-existence of at least two conditions which are opposite to each other, yet dependent on each other and presupposing each other, within a field of tension.

Dialecticians claim that unity or identity of opposites can exist in reality or in thought. If the opposites were completely balanced, the result would be stasis, but often it is implied that one of the pairs of opposites is larger, stronger or more powerful than the other, such that over time, one of the opposed conditions prevails over the other. Yet rather than 'stasis' the identity of opposites, there being unity within their duality, is taken to be the instance of their very manifestation, the unity between them being the essential principle of making any particular opposite in question extant as either opposing force. For example 'upward' cannot exist unless there is a 'downward', they are opposites but they co-substantiate one another, their unity is that either one exists because the opposite is necessary for the existence of the other, one manifests immediately with the other. Hot would not be hot without cold, due to there being no contrast by which to define it as 'hot' relative to any other condition, it would not and could not have identity whatsoever if not for its very opposite that makes the necessary prerequisite existence for the opposing condition to be. This is the oneness, unity, principle to the very existence of any opposite. Either one's identity is the contra-posing principle itself, necessitating the other. The criteria for what is opposite is therefore something a priori.

In his criticism of Immanuel Kant, the German philosopher Hegel who tried to systematise dialectical understandings thus wrote:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความตรงกันข้ามประเภทกลางของ dialectics และดูบางครั้งขัดแย้งแนวคิด แนวคิดปรัชญา หรือแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ กำหนดสถานการณ์ที่มีอยู่หรือลักษณะเฉพาะของสิ่ง (หรือสถานการณ์) ขึ้นอยู่กับอยู่ร่วมน้อยสองเงื่อนไขซึ่งตรงข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ยังขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ และ presupposing กัน ภายในเขตของความตึงเครียดDialecticians อ้างว่า สามัคคีหรือเอกลักษณ์ของตรงกันข้ามสามารถอยู่ ในความเป็นจริง หรือ ในความคิด ถ้าความสมดุลตรงกันข้ามโดยสิ้นเชิง ผลจะดี แต่มักจะเป็นนัยที่หนึ่งคู่ตรงกันข้ามคือใหญ่กว่า แข็งแกร่ง หรือมีพลังมากกว่ากัน ช่วงเวลา เงื่อนไข opposed หนึ่งแสดงมากกว่าอีก แต่แทนที่จะ 'ดี' ตัวตนของตรงกันข้าม มีการสามัคคีภายในทวิภาวะของพวกเขา นำมาให้ อินสแตนซ์ของความยามมาก ความสามัคคีระหว่างการทำตรงข้ามใด ๆ เฉพาะในคำถามหลักสำคัญยังเป็นกองทัพทั้งสองฝ่ายตรงข้าม ตัวอย่าง 'ขึ้น' ไม่มีอยู่เว้นแต่จะมีการ 'ลง' จะตรงกันข้าม แต่พวกเขา substantiate ร่วมกัน ความสามัคคีของพวกเขาเป็นอย่างใดอย่างหนึ่งมีอยู่เนื่องจากตรงข้ามเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำรงอยู่ของอื่น ๆ หนึ่งปรากฏทันทีกับอีก ร้อนจะไม่ร้อนไม่เย็น เนื่องจากมีกำลังไม่มีความแตกต่าง โดยจะกำหนดเป็น 'ร้อน' สัมพันธ์กับเงื่อนไขอื่น ๆ มันจะไม่ และไม่มีตัวตนเลยถ้าไม่เป็นมากตรงข้ามกับที่ทำให้มีข้อกำหนดเบื้องต้นจำเป็นสำหรับเงื่อนไขฝ่ายตรงข้ามให้ นี้เป็น oneness สามัคคี หลักการดำรงของใด ๆ ตรงข้าม ใดหนึ่งของตัวตนเป็นตั้งตรงข้ามกับหลักเอง necessitating อื่น ๆ เงื่อนไขเป็นตรงกันข้ามได้ดังนั้นสิ่งที่ prioriในการวิจารณ์ของเขาชาติอิมมานูเอล Kant นักปราชญ์เยอรมัน Hegel ที่พยายาม systematise dialectical เปลี่ยนความเข้าใจจึงเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความสามัคคีของตรงกันข้ามเป็นประเภทกลางของเหตุและจะมีการดูบางครั้งก็เป็นแนวความคิดเลื่อนลอยแนวคิดปรัชญาหรือแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ มันกำหนดสถานการณ์ที่ดำรงอยู่หรือตัวตนของสิ่ง (หรือสถานการณ์) ขึ้นอยู่กับการอยู่ร่วมกันอย่างน้อยสองเงื่อนไขซึ่งอยู่ตรงข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ยังขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆ และ presupposing กันและกันภายในเขตของความตึงเครียด . dialecticians อ้างว่าความสามัคคีหรือเอกลักษณ์ของตรงกันข้ามสามารถอยู่ในความเป็นจริงหรือในความคิด ถ้าตรงข้ามมีความสมดุลอย่างสมบูรณ์ผลที่จะชะงักงัน แต่มักจะบอกเป็นนัย ๆ ว่าหนึ่งในคู่ตรงข้ามที่มีขนาดใหญ่มากขึ้นหรือมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าที่อื่น ๆ เช่นว่าเมื่อเวลาผ่านไปหนึ่งในเงื่อนไขต่อต้านพัดปกคลุมอื่น ๆ . แต่มากกว่า 'ชะงักงัน' ตัวตนของตรงกันข้ามมีความสามัคคีภายในเป็นคู่ของพวกเขาถูกนำไปเป็นตัวอย่างของการรวมตัวกันของพวกเขา, ความสามัคคีระหว่างพวกเขาเป็นหลักการที่สำคัญของการทำตรงข้ามใด ๆ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในคำถามที่ยังหลงเหลืออยู่เป็นทั้งแรงตรงข้าม ยกตัวอย่างเช่น 'ขึ้น' ไม่สามารถอยู่ได้จนกว่าจะมี 'ลง' พวกเขาจะตรงข้ามกัน แต่พวกเขาร่วมพิสูจน์อีกหนึ่งความสามัคคีของพวกเขาคือการที่คนใดคนหนึ่งอยู่เพราะตรงข้ามเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับการดำรงอยู่ของอื่น ๆ หนึ่งปรากฏทันที อื่น ๆ ร้อนจะไม่ร้อนโดยไม่ต้องเย็นเนื่องจากมีการความคมชัดโดยไม่มีการที่จะกำหนดเป็น 'ร้อน' เทียบกับเงื่อนไขอื่น ๆ ก็จะไม่และไม่สามารถมีตัวตนใด ๆ หากไม่ได้สำหรับตรงข้ามมากที่ทำให้การดำรงอยู่จำเป็นเบื้องต้น สภาพของฝ่ายตรงข้ามที่จะเป็น นี้เป็นเอกภาพ, ความสามัคคี, หลักการที่จะดำรงอยู่ของตรงข้ามใด ๆ ตัวตนของคนทั้งสองเป็นหลักการตรงกันข้ามวางตัวเองทั้งนี้อื่น ๆ เกณฑ์สำหรับสิ่งที่อยู่ตรงข้ามจึงเป็นสิ่งเบื้องต้น. ในคำติชมของจิตวิทยานักปรัชญาชาวเยอรมัน Hegel ที่พยายามจะเข้าใจ systematise วิภาษจึงเขียน:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสามัคคีของตรงกันข้ามเป็นประเภทกลาง dialectics และมันดู บางครั้งเป็นแนวคิดทางอภิปรัชญา แนวคิดปรัชญาหรือแนวคิดทางวิทยาศาสตร์ นิยามสถานการณ์ที่ชีวิตหรือตัวตนของสิ่งหรือสถานการณ์ ) ขึ้นอยู่กับการอยู่ร่วมกันอย่างน้อยสองเงื่อนไขซึ่งตรงข้ามกับแต่ละอื่น ๆ ยังขึ้นอยู่กับแต่ละอื่น ๆและสันนิษฐานกันภายในสนามของแรง

นักตรรกวิทยาอ้างว่าสามัคคีหรือเอกลักษณ์ของตรงกันข้ามสามารถอยู่ในความเป็นจริงหรือในความคิด ถ้าตรงข้ามก็สมดุล ผลจะหยุดไหล แต่บ่อยครั้งมันเป็นนัยหนึ่งของคู่ตรงข้ามมีขนาดใหญ่ขึ้นหรือมีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ เช่น ในช่วงเวลาหนึ่งของเทียบเงื่อนไข มีชัยเหนืออื่น ๆแต่แทนที่จะ ' stasis ' ตัวตนของกัน มีความสามัคคีในการต่อสู้จะได้รับเป็นอินสแตนซ์ของเครื่องมากของความสามัคคีระหว่างพวกเขาเป็นหลักการสำคัญของการทำตรงข้ามที่เฉพาะเจาะจงใด ๆในคำถามที่ยังเป็นฝ่ายตรงข้ามบังคับ ตัวอย่างเช่น ' ขึ้น ' ไม่สามารถอยู่ได้ถ้าไม่มี ' ลง 'พวกเขาจะตรงกันข้าม แต่พวกเขาร่วมพิสูจน์กัน ความสามัคคีของพวกเขาคืออย่างใดอย่างหนึ่งมีอยู่ เพราะฝั่งตรงข้ามเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการดำรงอยู่ของอื่น ๆ หนึ่งปรากฏทันทีกับอื่น ๆ ร้อนก็ไม่ร้อนไม่หนาว เนื่องจากมีการไม่มีความคมชัดโดยการกำหนดเป็น ' ' ร้อน ' ญาติอื่น ๆเงื่อนไขมันไม่ได้และไม่มีตัวตนเลยถ้าไม่ใช่ตรงข้ามของมันมากที่ทำให้การดำรงอยู่พื้นฐานที่จําเป็นสําหรับการคัดค้านเงื่อนไขเป็น นี้เป็นหนึ่งเดียว เอกภาพ หลักการมีอยู่มาก ๆตรงข้าม ให้มีตัวตนเป็นคอนทร่าวางตัวหลักตัวเอง ถูก ๆ เกณฑ์สำหรับสิ่งที่ตรงกันข้ามจึงเป็นสิ่งที่ priori .

ในการวิจารณ์ของ Immanuel Kant นักจิตวิทยาชาวเยอรมันเฮเกิลที่พยายาม systematise วิภาษความเข้าใจจึงเขียน :