It has been reported that L. acidop

It has been reported that L. acidophilus survives better
than the traditional yogurt culture organisms, L.
bulgaricus and S. thermophilus, in yogurt under acidic
conditions (Shah a Jelen, 1990; Hood a Zottola,
1988). Lankaputhra and Shah (1995) concluded that L.
acidophilus is also more tolerant to acidic conditions
than B. bifidum.
The pH of yogurt may decline to a level as low as 3.6
(Lankaputhra et al., 1996), which may result in the
inhibition of growth of bifidobacteria since their growth
is retarded below pH 5.0 (Bergey’s Manual, 1974;
Gilliland, 1979). Martin and Chou (1992) reported that
a pH of 5.5–5.6 was determined as being the minimum pH for survival of some species/strains of bifidobacteria.
However, acid tolerance of Bifidobacterium is strainspecific.
Lankaputhra and Shah (1995) studied the
survival of nine strains of Bifidobacterium spp. in acidic
conditions (pH 1.5–3.0) and concluded that B. longum
and B. pseudolongum survived better in acidic conditions
than B. bifidum. The growth of B. bifidum was retarded
below pH 5.0. More recently, Reilly and Gilliland (1999)
evaluated four strains of Bifidobacterium longum surivial
as related to pH during growth and found that one of
the strains, B. longum S9, was more stable than the
others regardless of pH during growth.
Overall, most strains of bifidobacteria are sensitive to
pH values below 4.6. Therefore, for practical application,
a pH value of the final product must be maintained
above 4.6 to prevent the decline of bifidobacteria
populations (Tamime a Robinson, 1985; Modler
et al., 1990; Laroia a Martin, 1991a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีรายงานว่า L. acidophilus survives ดีกว่าชีวิตโยเกิร์ตดั้งเดิมวัฒนธรรม L.bulgaricus และ S. thermophilus ในโยเกิร์ตภายใต้เปรี้ยวเงื่อนไข (ชาห์เป็น Jelen, 1990 เครื่องดูดควันแบบ Zottola1988) . Lankaputhra และชาห์ (1995) สรุปที่ L.acidophilus เป็นความอดทนมากขึ้นสภาพเปรี้ยวกว่า bifidum เกิดPH ของโยเกิร์ตอาจลดลงสู่ระดับต่ำสุด 3.6(Lankaputhra et al., 1996), ซึ่งอาจส่งผลในการยับยั้งการเจริญเติบโตของ bifidobacteria ตั้งแต่การเจริญเติบโตปัญญานิ่มด้านล่าง pH 5.0 (ของ Bergey คู่มือ 1974Gilliland, 1979) มาร์ตินและโชว (1992) รายงานว่าpH 5.5-5.6 ถูกกำหนดเป็น ค่า pH ต่ำสุดเพื่อความอยู่รอดของบางสายพันธุ์/สายพันธุ์ของ bifidobacteriaอย่างไรก็ตาม ยอมรับกรดของ Bifidobacterium เป็น strainspecificLankaputhra และชาห์ (1995) ศึกษาการอยู่รอดของสายพันธุ์เก้าของโอ Bifidobacterium ในกรดเงื่อนไข (pH 1.5-3.0) และสรุป longum ที่เกิดและ pseudolongum เกิดรอดชีวิตดีขึ้นในสภาวะกรดกว่า bifidum เกิด การเติบโตของ bifidum เกิดมีปัญญานิ่มด้านล่าง pH 5.0 เพิ่มเติมล่าสุด Reilly และ Gilliland (1999)ประเมินสายพันธุ์สี่ของ Bifidobacterium longum surivialเป็นที่เกี่ยวข้องกับ pH ในระหว่างการเจริญเติบโต และพบว่าครั้งหนึ่งสายพันธุ์ เกิด longum S9 มีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าคนอื่นว่า pH ในระหว่างการเจริญเติบโตโดยรวม สายพันธุ์ส่วนใหญ่ของ bifidobacteria มีความไวต่อค่า pH ต่ำกว่า 4.6 ดังนั้น สำหรับภาครักษาค่า pH ของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายabove 4.6 to prevent the decline of bifidobacteriapopulations (Tamime a Robinson, 1985; Modleret al., 1990; Laroia a Martin, 1991a).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันได้รับรายงานว่า L. acidophilus
มีชีวิตที่ดีขึ้นกว่าชีวิตวัฒนธรรมโยเกิร์ตแบบดั้งเดิมL.
bulgaricus และ S. thermophilus
ในโยเกิร์ตเป็นกรดภายใต้เงื่อนไข(ชาห์ Jelen, 1990; Zottola เครื่องดูดควัน,
1988) Lankaputhra และอิหร่าน (1995) ได้ข้อสรุปว่า L.
acidophilus
นี้ยังใจกว้างมากขึ้นในสภาพที่เป็นกรดมากกว่าbifidum บี.
พีเอชของโยเกิร์ตอาจลดลงในระดับที่ต่ำเป็น 3.6
(Lankaputhra et al., 1996) ซึ่งอาจส่งผลให้
ยับยั้งการเจริญเติบโตของ bifidobacteria ตั้งแต่การเจริญเติบโตของพวกเขาปัญญาอ่อนด้านล่างพีเอช 5.0 (Manual Bergey ของ 1974; กิลลิแลนด์, 1979) มาร์ตินและโจว (1992) รายงานว่าค่าpH 5.5-5.6 ของถูกกำหนดเป็นค่า pH ต่ำสุดสำหรับการอยู่รอดของบางสายพันธุ์ / สายพันธุ์ของ bifidobacteria. แต่ความอดทนของกรด Bifidobacterium เป็น strainspecific. Lankaputhra และอิหร่าน (1995) ศึกษาความอยู่รอดของเก้าสายพันธุ์ของ Bifidobacterium spp ที่เป็นกรดในเงื่อนไข (pH 1.5-3.0) และสรุปได้ว่าบี longum และ B pseudolongum รอดชีวิตที่ดีขึ้นในสภาพที่เป็นกรดมากกว่าB. bifidum การเจริญเติบโตของ B. bifidum ถูกปัญญาอ่อนด้านล่างค่าpH 5.0 เมื่อเร็ว ๆ นี้ลีและกิลลิแลนด์ (1999) การประเมินสี่สายพันธุ์ของ Bifidobacterium longum surivial เป็นที่เกี่ยวข้องกับค่า pH ระหว่างการเจริญเติบโตและพบว่าหนึ่งในสายพันธุ์บีlongum S9 เป็นมีเสถียรภาพมากขึ้นกว่าคนอื่นๆ โดยไม่คำนึงถึงค่า pH ระหว่างการเจริญเติบโต. โดยรวมมากที่สุด สายพันธุ์ของ bifidobacteria มีความไวต่อค่าpH 4.6 ด้านล่าง ดังนั้นสำหรับการประยุกต์ใช้ในทางปฏิบัติมีค่าพีเอชของผลิตภัณฑ์ขั้นสุดท้ายจะต้องได้รับการรักษาดังกล่าวข้างต้น4.6 เพื่อป้องกันการลดลงของ bifidobacteria ประชากร (Tamime โรบินสัน, 1985; Modler., et al, 1990; Laroia มาร์ติน, 1991a)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มันได้รับรายงานว่า L . acidophilus รอดดีกว่า
กว่าโยเกิร์ตวัฒนธรรมดั้งเดิมของสิ่งมีชีวิต , L .
bulgaricus และเอสเทอร์มอฟิลัสในโยเกิร์ตภายใต้สภาวะที่เป็นกรด
( Shah เป็น jelen 1990 ; เครื่องดูดควันเป็น zottola
, 1988 ) และ lankaputhra Shah ( 1995 ) พบว่า L .
วันมีเป็นมากกว่าใจกว้างจะเปรี้ยวกว่า พ. bifidum เงื่อนไข
.
pH ของโยเกิร์ตอาจลดลงสู่ระดับต่ำกว่า 3.6
( lankaputhra et al . , 1996 ) ซึ่งอาจส่งผลในการยับยั้งการเจริญเติบโตของ Bifidobacteria ตั้งแต่

การเจริญเติบโตของพวกเขาคือปัญญาอ่อนด้านล่าง pH 5.0 ( เบอร์กี้คู่มือ , 1974 ;
กิลีแลนด์ , 1979 ) มาร์ติน และ โจว ( 1992 ) รายงานว่า
pH 5.5 และ 5.6 ถูกกำหนดเป็น pH ต่ำสุดสำหรับการอยู่รอดของบางชนิด / สายพันธุ์ของ Bifidobacteria .
แต่ความอดทนของบิฟิโดแบคทีเรียกรด strainspecific
คือ .lankaputhra Shah ( 1995 ) และศึกษา
การอยู่รอดของเก้าสายพันธุ์ของ Bifidobacterium spp . ในภาวะที่เป็นกรด ( pH 1.5 - 3.0
) และได้ข้อสรุปว่า พ. longum
และ pseudolongum รอดได้ดีในกรดเงื่อนไข
กว่า พ. bifidum . การเจริญเติบโตของ bifidum คือปัญญาอ่อน
ด้านล่าง pH 5.0 . เมื่อเร็วๆ นี้ ไรลี่ย์ และ กิลีแลนด์ ( 1999 )
ประเมินสี่สายพันธุ์ของบิฟิโดแบคทีเรีย longum surivial
ที่เกี่ยวข้องกับ pH ในช่วงการเจริญเติบโตและพบว่าหนึ่งใน
สายพันธุ์ บี longum S9 , มีเสถียรภาพมากขึ้นกว่า
คนอื่นไม่ว่า pH ในช่วงการเจริญเติบโต .
รวมสายพันธุ์มากที่สุดของบิฟิโดแบคทีเรียมีความไวต่อค่า pH ต่ำกว่า 4.6
. ดังนั้น การปฏิบัติการค่า pH ของผลิตภัณฑ์สุดท้ายที่ต้องเก็บรักษา
ข้างบน 4.6 เพื่อป้องกันการลดลงของประชากร Bifidobacteria
( tamime โรบินสัน , 1985 ;modler
et al . , 1990 ; laroia เป็นมาร์ติน 1991a )