The house was three miles from the

The house was three miles from the station, but before the dusty
hired fly had rattled along for five minutes the children began to
put their heads out of the carriage window and to say, 'Aren't we
nearly there?' And every time they passed a house, which was not
very often, they all said, 'Oh, is THIS it?' But it never was,
till they reached the very top of the hill, just past the
chalk-quarry and before you come to the gravel-pit. And then there
was a white house with a green garden and an orchard beyond, and
mother said, 'Here we are!'

'How white the house is,' said Robert.

'And look at the roses,' said Anthea.

'And the plums,' said Jane.

'It is rather decent,' Cyril admitted.

The Baby said, 'Wanty go walky'; and the fly stopped with a last
rattle and jolt.

Everyone got its legs kicked or its feet trodden on in the scramble
to get out of the carriage that very minute, but no one seemed to
mind. Mother, curiously enough, was in no hurry to get out; and
even when she had come down slowly and by the step, and with no
jump at all, she seemed to wish to see the boxes carried in, and
even to pay the driver, instead of joining in that first glorious
rush round the garden and the orchard and the thorny, thistly,
briery, brambly wilderness beyond the broken gate and the dry
fountain at the side of the house. But the children were wiser,
for once. It was not really a pretty house at all; it was quite
ordinary, and mother thought it was rather inconvenient, and was
quite annoyed at there being no shelves, to speak of, and hardly a
cupboard in the place. Father used to say that the ironwork on the
roof and coping was like an architect's nightmare. But the house
was deep in the country, with no other house in sight, and the
children had been in London for two years, without so much as once
going to the seaside even for a day by an excursion train, and so
the White House seemed to them a sort of Fairy Palace set down in
an Earthly Paradise. For London is like prison for children,
especially if their relations are not rich.

Of course there are the shops and the theatres, and Maskelyne and
Cook's, and things, but if your people are rather poor you don't
get taken to the theatres, and you can't buy things out of the
shops; and London has none of those nice things that children may
play with without hurting the things or themselves - such as trees
and sand and woods and waters. And nearly everything in London is
the wrong sort of shape - all straight lines and flat streets,
instead of being all sorts of odd shapes, like things are in the
country. Trees are all different, as you know, and I am sure some
tiresome person must have told you that there are no two blades of
grass exactly alike. But in streets, where the blades of grass
don't grow, everything is like everything else. This is why so
many children who live in towns are so extremely naughty. They do
not know what is the matter with them, and no more do their fathers
and mothers, aunts, uncles, cousins, tutors, governesses, and
nurses; but I know. And so do you now. Children in the country
are naughty sometimes, too, but that is for quite different
reasons.

The children had explored the gardens and the outhouses thoroughly
before they were caught and cleaned for tea, and they saw quite
well that they were certain to be happy at the White House. They
thought so from the first moment, but when they found the back of
the house covered with jasmine, an in white flower, and smelling
like a bottle of the most expensive scent that is ever given for a
birthday present; and when they had seen the lawn, all green and
smooth, and quite different from the brown grass in the gardens at
Camden Town; and when they had found the stable with a loft over it
and some old hay still left, they were almost certain; and when
Robert had found the broken swing and tumbled out of it and got a
lump on his head the size of an egg, and Cyril had nipped his
finger in the door of a hutch that seemed made to keep rabbits in,
if you ever had any, they had no longer any doubts whatever.

The best part of it all was that there were no rules about not
going to places and not doing things. In London almost everything
is labelled 'You mustn't touch,' and though the label is invisible,
it's just as bad, because you know it's there, or if you don't you
jolly soon get told.

The White House was on the edge of a hill, with a wood behind it -
and the chalk-quarry on one side and the gravel-pit on the other.
Down at the bottom of the hill was a level plain, with queer-shaped
white buildings where people burnt lime, and a big red brewery and
other houses; and when the big chimneys were smoking and the sun
was setting, the valley looked as if it was filled with golden
mist, and the limekilns and oast-houses glimmered and glittered
till they were like an enchanted city out of the Arabian Nights.

Now that I have begun to tell you about the place, I feel that I
could go on and make this into a most interesting story about all
the ordinary things that the children did - just the kind of things
you do yourself, you know - and you would believe every word of it;
and when I told about the children's being tiresome, as you are
sometimes, your aunts would perhaps write in the margin of the
story with a pencil, 'How true!' or 'How like life!'and you would
see it and very likely be annoyed. So I will only tell you the
really astonishing things that happened, and you may leave the book
about quite safely, for no aunts and uncles either are likely to
write 'How true!' on the edge of the story. Grown-up people find
it very difficult to believe really wonderful things, unless they
have what they call proof. But children will believe almost
anything, and grown-ups know this. That is why they tell you that
the earth is round like an orange, when you can see perfectly well
that it is flat and lumpy; and why they say that the earth goes
round the sun, when you can see for yourself any day that the sun
gets up in the morning and goes to bed at night like a good sun as
it is, and the earth knows its place, and lies as still as a mouse.
Yet I daresay you believe all that about the earth and the sun, and
if so you will find it quite easy to believe that before Anthea and
Cyril and the others had been a week in the country they had found
a fairy. At least they called it that, because that was what it
called itself; and of course it knew best, but it was not at all
like any fairy you ever saw or heard of or read about.

It was at the gravel-pits. Father had to go away suddenly on
business, and mother had gone away to stay with Granny, who was not
very well. They both went in a great hurry, and when they were
gone the house seemed dreadfully quiet and empty, and the children
wandered from one room to another and looked at the bits of paper
and string on the floors left over from the packing, and not yet
cleared up, and wished they had something to do. It was Cyril who
said:

'I say, let's take our Margate spades and go and dig in the
gravel-pits. We can pretend it's seaside.'

'Father said it was once,' Anthea said; 'he says there are shells
there thousands of years old.'

So they went. Of course they had been to the edge of the
gravel-pit and looked over, but they had not gone down into it for
fear father should say they mustn't play there, and the same with
the chalk-quarry. The gravel-pit is not really dangerous if you
don't try to climb down the edges, but go the slow safe way round
by the road, as if you were a cart.

Each of the children carried its own spade, and took it in turns to
carry the Lamb. He was the baby, and they called him that because
'Baa' was the first thing he ever said. They called Anthea
'Panther', which seems silly when you read it, but when you say it
it sounds a little like her name.

The gravel-pit is very large and wide, with grass growing round the
edges at the top, and dry stringy wildflowers, purple and yellow.
It is like a giant's wash-hand basin. And there are mounds of
gravel, and holes in the sides of the basin where gravel has been
taken out, and high up in the steep sides there are the little
holes that are the little front doors of the little sand-martins'
little houses.

The children built a castle, of course, but castle-building is
rather poor fun when you have no hope of the swishing tide ever
coming in to fill up the moat and wash away the drawbridge, and, at
the happy last, to wet everybody up to the waist at least.

Cyril wanted to dig out a cave to play smugglers in, but the others
thought it might bury them alive, so it ended in all spades going
to work to dig a hole through the castle to Australia. These
children, you see, believed that the world was round, and that on
the other side the little Australian boys and girls were really
walking wrong way up, like flies on the ceiling, with their heads
hanging down into the air.

The children dug and they dug and they dug, and their hands got
sandy and hot and red, and their faces got damp and shiny. The
Lamb had tried to eat the sand, and had cried so hard when he found
that it was not, as he had supposed, brown sugar, that he was now
tired out, and was lying asleep in a warm fat bunch in the middle
of the half-finished castle. This left his brothers and sisters
free to work really hard, and the hole that was to come out in
Australia soon grew so deep that Jane, who was called Pussy for
short, begged the others to Stop.

'Suppose the bottom of the hole gave way suddenly,' she said, 'and
you tumbled out among the little Australians, all the sand would
get in their eyes.'

'Yes,' said Robert; 'and they would hate us, and throw stones at
us, and not let us see the kangaroos, or opossums, or blue-gums, or
Emu Brand birds, or anything.'

Cyril and Anthea knew that Australia was not quite so near as all
that, but they agreed to stop using the spades and go on with their
hands. This was quite easy, becaus

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บ้านมีสามไมล์ จากสถานี แต่ ก่อนที่ฝุ่นบินเข้มี rattled ตลอดห้านาทีเด็กเริ่มวางศีรษะของพวกเขาออก จากหน้าต่างรถ และ พูด, "เราไม่ได้อยู่เกือบมี?' และทุกครั้งที่พวกเขาผ่านบ้าน ไม่บ่อย พวกเขากล่าวว่า 'โอ้ เป็นมันนี้' แต่มันไม่เคย เป็นจนพวกเขาถึงด้านบนสุดของเนินเขา เพียงอดีตชอล์กเหมืองและ ก่อนมาหลุมกรวด มีแล้วมีบ้านสีขาวกับสวนสีเขียวและสวนเกิน และแม่กล่าวว่า 'นี่เราเป็น''วิธีขาวบ้าน กล่าวว่า โรเบิร์ต'และดูกุหลาบ Anthea กล่าวว่า'และ พลัม กล่าวว่า เจนCyril ยอมรับ 'มันเป็นค่อนข้างดีเด็กกล่าวว่า 'Wanty ไป walky' และการบินหยุด ด้วยเป็นสั่น และ joltทุกคนมีการเตะขาหรือเท้าเหยียบย่ำบนในการช่วงชิงจะได้รับของ การขนส่งที่นาทีมาก แต่ไม่มีใครดูเหมือนจิตใจ แม่ curiously พอ ถูกไม่รีบจะออก และแม้เมื่อเธอมาลงช้า และ ตามขั้นตอน และมีกระโดดเลย เธอดูเหมือนจะต้องการดูในกล่องดำเนินการ และแม้จะชำระเงินไดรเวอร์ แทนที่จะเข้าร่วมในครั้งแรกที่รุ่งโรจน์วิ่งรอบสวน และสวน และที่ thorny, thistlybriery, brambly ป่านอกเหนือจากประตูแตกและแห้งน้ำพุที่ด้านข้างของบ้าน แต่เด็ก ๆ wiserครั้งเดียว ไม่จริง ๆ บ้านสวยเลย ก็ค่อนข้างสามัญ และแม่คิดถูกค่อนข้างไม่สะดวก และถูกค่อนข้างรำคาญที่มี ชั้นไม่ เอ่ยถึง และไม่ตู้ใน พ่อใช้ว่า ironwork ในการหลังคาและเผชิญเป็นเหมือนฝันร้ายของสถาปนิก แต่บ้านอยู่ลึกในประเทศ มีบ้านอื่น ๆ ไม่เห็น และเด็กได้ในลอนดอนปีสอง ไม่มีครั้งเดียวเท่านั้นที่เป็นไปริมทะเลแม้แต่วัน โดยการรถไฟ และทำเนียบขาวดูเหมือนพวกเขา เรียงลำดับของพานางฟ้าที่กำหนดไว้ในพาราไดซ์เอิร์ทลี่ ลอนดอนเป็นเหมือนคุกสำหรับเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความสัมพันธ์ไม่รวยแน่นอนว่ามีร้านค้า และสถานที่จัดแสดง และ Maskelyne และของอาหาร และสิ่ง แต่ถ้าคนของคุณดีแต่ คุณไม่ได้นำการละคร และคุณไม่สามารถซื้อสิ่งของร้านค้า ลอนดอนมีสิ่งที่ดีที่เด็กอาจไม่มีเล่นด้วยโดยไม่ต้องทำร้ายตัวเอง - หรือสิ่งเช่นต้นไม้และหาดทราย และป่า และน้ำ และเกือบทุกอย่างในลอนดอนการเรียงลำดับไม่ถูกต้องของรูปร่าง - เส้นตรงทั้งหมดและถนนแบนแทนที่จะมีรูปร่างแปลก เช่นสิ่งที่อยู่ในทุกประเทศ ต้นไม้เป็นแตก คุณทราบ และฉันแน่ใจว่าบางคนน่าเบื่อต้องได้บอกคุณว่า มีใบมีดไม่มีสองของหญ้าเหมือนกันทุกประการ แต่ ใน ถนน ที่ใบหญ้าไม่เจริญเติบโต ทุกสิ่งทุกอย่างเช่น นี้เป็นเหตุผลให้เด็กจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในเมืองจะซนมากดังนั้น พวกเขาทำไม่รู้เป็นอะไรกับพวกเขา และไม่ทำบรรพบุรุษของพวกเขามากขึ้นและมารดา aunts ลุง ลูกพี่ลูกน้อง สอน governesses และพยาบาล แต่ฉันรู้ และเพื่อ ทำคุณตอนนี้ เด็กในประเทศกำลังซนบาง เกินไป แต่ที่เป็นการแตกต่างเหตุผลเด็กได้สำรวจสวนและนอกทำก่อนที่พวกเขาถูกจับ และทำความสะอาดสำหรับชา และพวกเขาเห็นค่อนข้างดีที่พวกเขาอยู่อย่างมีความสุขที่ทำเนียบขาว พวกเขาคิดได้ตั้งแต่แรก แต่ เมื่อพวกเขาพบการกลับมาของบ้านที่ปกคลุมไป ด้วยดอกมะลิ ดอกไม้สีขาวตัวใน และหอมชอบขวดกลิ่นแพงที่สุดที่เคยได้รับในการปัจจุบัน วันเกิด และเมื่อพวกเขาได้เห็นสนามหญ้า สีเขียวทั้งหมด และราบรื่น และค่อนข้างแตกต่างจากหญ้าสีน้ำตาลในสวนที่แคมเดนทาวน์ และ เมื่อพวกเขาได้พบคอกขนาดมันและบางเฮย์เก่าที่ยัง เหลือ พวกเขาเกือบจะแน่นอน และเมื่อโรเบิร์ตได้พบแกว่งเสีย tumbled ออกจากมัน และมีการงอกหัวขนาดของไข่ และเกาะมี nipped เขานิ้วในประตูของ hutch ที่ประจักษ์ทำให้กระต่ายถ้าคุณเคยมีใด ๆ พวกเขาไม่มีข้อสงสัยใด ๆส่วนดีที่สุดของทุกที่มีกฎไม่ไม่เกี่ยวกับไปถึงสถาน และไม่ทำสิ่งต่าง ๆ ในเกือบทุกอย่างคือมัน 'คุณจะสัมผัส และแม้ ว่าป้ายจะมองไม่เห็นมันไม่เพียงเป็นดี เพราะคุณรู้ว่า มันมี หรือ ถ้าคุณไม่คุณจอลลี่เร็ว ๆ นี้รับรู้บ้านสีขาวอยู่บนขอบของเนิน ไม้ด้านหลัง-และเหมืองชอล์กด้านหนึ่งและกรวดหลุมอื่น ๆ ลงที่ด้านล่างของเขาได้ในระดับธรรมดา มีรูป queerอาคารที่คนเผามะนาว และโรงกลั่นเบียร์แดงใหญ่สีขาว และบ้านอื่น ๆ และเมื่อมีการสูบบุหรี่ปล่องไฟใหญ่และดวงอาทิตย์ตั้ง หุบเขามองว่ามันก็เต็มไป ด้วยทองหมอก และ limekilns และ oast บ้าน glimmered และ glitteredจนพวกเช่นการเมืองหลังจากอาหรับราตรีหลังจากที่ฉันได้เริ่มบอกให้คุณทราบเกี่ยวกับสถานที่ ฉันรู้สึกที่ฉันสามารถไปบน และทำให้นี่เป็นเรื่องน่าสนใจเกี่ยวกับทั้งหมดธรรมดาสิ่งที่เด็กได้ - เพียงชนิดของกิจกรรมคุณทำตัวคุณเอง คุณรู้ - และคุณจะเชื่อทุกคำของมันและเมื่อฉันบอกว่า เกี่ยวกับเด็กที่น่าเบื่อ คุณเป็นบางครั้ง aunts ของคุณจะอาจจะเขียนในขอบของการเรื่องราวของดินสอ 'ไร จริง ' หรือ 'วิธี เช่นชีวิต'และคุณต้องการดูมัน และมีแนวโน้มมากจะรำคาญ เพื่อฉันเพียงจะบอกคุณสิ่งที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ ที่เกิดขึ้น และคุณอาจทำให้หนังสือเกี่ยวกับค่อนข้างปลอดภัย aunts และลุงไม่ อย่างใดอย่างหนึ่งมักจะเขียน 'ไรจริง ' ในเรื่อง คน grown-upมันยากที่จะเชื่อสิ่งจริง ๆ ยกเว้นว่าพวกเขามีสิ่งที่พวกเขาเรียกกัน แต่เด็กจะเชื่อเกือบอะไร และแสนรู้นี้ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาบอกคุณที่โลกนี้กลมเช่นส้ม เมื่อคุณสามารถเห็นได้อย่างดีถูกแบน และเป็น ก้อน และทำไมพวกเขากล่าวว่า โลกไปรอบอาทิตย์ เมื่อคุณสามารถดูตัวเองวันใดที่ดวงอาทิตย์ได้รับค่าในตอนเช้า และไปนอนในเวลากลางคืนเช่นแสงแดดดีเป็นมัน และโลกความรู้ และอยู่เป็นยังเป็นเมาส์ แต่ฉัน daresay คุณเชื่อทั้งหมดที่เกี่ยวกับโลกและดวงอาทิตย์ และถ้าดังนั้นคุณจะพบว่าค่อนข้างง่ายให้เชื่อได้ว่าก่อน Anthea และเกาะและอื่น ๆ ได้สัปดาห์ในประเทศที่พวกเขาได้พบนางฟ้า น้อย พวกเขาเรียกมันว่า ที่เพราะอะไรที่มันเรียกว่าตัวเอง และแน่นอนมันรู้ดีที่สุด แต่ก็ไม่ทั้งหมดเช่นนางฟ้าใดๆ คุณเคยเห็น หรือได้ยิน หรืออ่านเกี่ยวกับมันอยู่ที่หลุมกรวด พ่อมีไปเก็บทันทีธุรกิจ และแม่เดินทางไปกับยาย ซึ่งไม่ดีมาก พวกเขาทั้งสองก็รีบมาก และ เมื่อพวกเขาไปดูบ้าน dreadfully เงียบ และว่างเปล่า และเด็กได้เดินไปมาจากห้องอื่น และดูที่บิตของกระดาษและสายชั้นที่เหลือจากบรรจุ และยังไม่ได้ล้างค่า และปรารถนามีสิ่งที่จะทำ มันเป็นเกาะที่กล่าวว่า:' ฉันพูด ลองใช้ของ Margate ดำไป และขุดในกรวดห่วง เราสามารถทำเป็นมันริมทะเลได้ 'Anthea กล่าวว่า 'พ่อกล่าวว่า เมื่อ ' เขาว่า มีเปลือกหอยมีหลายพันปี 'ดังนั้น พวกเขาก็ แน่นอนว่าพวกเขาได้ไปขอบของการหลุมกรวด และมองผ่าน แต่พวกเขาไม่ได้ไปลงลงไปในกลัวพ่อจะพูดจะเล่นมี และเหมือนกันด้วยชอล์กเหมือง หลุมกรวดไม่อันตรายจริง ๆ ถ้าคุณไม่พยายามที่จะปีนลงขอบ แต่ไปช้าปลอดภัยตามรอบโดยถนน เป็นก็เป็นรถเข็นเด็กดำเนินตนสเปด และใช้เวลาในการเปิดมีแกะ เขาเป็นทารก และพวกเขาเรียกว่าเขาที่เนื่องจาก'บา' เป็นสิ่งแรกที่เขาเคยกล่าวว่า พวกเขาเรียก Anthea"เสือดำ" ซึ่งดูเหมือนโง่ เมื่อคุณอ่านได้ แต่ เมื่อคุณพูดมันเสียงเหมือนเหมือนเธอหลุมกรวดมีขนาดใหญ่ และ กว้าง กับหญ้าที่เจริญเติบโตรอบขอบด้าน บน และ wildflowers stringy แห้ง สีม่วง และสีเหลือง ได้เช่นอ่างล้างหน้าล้างมือของยักษ์ มี mounds ของกรวด และช่องว่างในด้านของลุ่มน้ำที่กรวดแล้วดำเนินการ และสูงขึ้นในด้านข้างสูงชันมี กำลังน้อยหลุมที่อยู่หน้าประตูเล็ก ๆ น้อยทรายมาร์ตินส์'บ้านน้อยเด็กสร้างปราสาท แน่นอน แต่อาคารปราสาทสนุกดีแต่เมื่อคุณไม่หวัง swishing น้ำเคยมาเต็มค่อน และล้างเก็บสะพานชัก และความสุขสุดท้าย ปัสสาวะรดทุกคนถึงเอวน้อยเกาะอยากขุดถ้ำเล่นสมักใน แต่คนอื่น ๆคิดว่า มันอาจฝังพวกเขามีชีวิตอยู่ ดังนั้นมันสิ้นสุดลงทั้งหมดดำไปการทำงานเพื่อขุดหลุมผ่านปราสาทออสเตรเลีย เหล่านี้เด็ก คุณดู เชื่อว่า โลกคือ กลม และที่อีกข้างน้อยออสเตรเลียเด็กผู้ชาย และหญิงถูกจริง ๆเดินผิดทาง เช่นแมลงบนเพดาน กับศีรษะของพวกเขาแขวนลงไปในอากาศเด็ก ๆ ขุดจะขุด และก็ขุด และมือของพวกเขาได้ทราย และน้ำร้อน และ แดง และหน้ามีเงา และชื้น ที่แกะพยายามกินทราย และก็ร้องยากดังนั้นเมื่อเขาพบว่า ไม่ใช่ เป็นเขาได้ควร น้ำตาล ที่เขาเป็นตอนนี้อ่อนเพลีย และกำลังนอนหลับในกลุ่มไขมันอบอุ่นตรงกลางของปราสาทครึ่งเสร็จ นี้เหลือพี่ชายและน้องสาวของเขาอิสระที่จะทำงานหนักจริง ๆ และหลุมที่จะออกมาออสเตรเลียเร็ว ๆ นี้โตดังนั้นลึกที่เจน ซึ่งถูกเรียกว่าหีสำหรับสั้น ขอร้องผู้อื่นไปหยุด'คิดว่า ก้นหลุมให้ทางทันที เธอกล่าวว่า, ' และคุณ tumbled ออกระหว่างออสเตรเลียน้อย ทรายทั้งหมดจะในสายตาของพวกเขา ''ใช่ กล่าวว่า โรเบิร์ต ' และพวกเขาจะเกลียดเรา และโยนก้อนหินที่เรา และไม่ให้เราเห็น จิงโจ้ หรือ opossums หรือสีฟ้า เหงือก หรือนกแบรนด์ emu หรืออะไรก็ 'เกาะและ Anthea รู้ว่า ออสเตรเลียไม่ใช่น่ะใกล้เป็นทั้งหมดที่ แต่พวกเขาตกลงที่จะหยุดใช้จะดำ และไปกับพวกเขามือ นี้ได้ค่อนข้างง่าย เนื่องจาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บ้านเป็นสามไมล์จากสถานี แต่ก่อนที่เต็มไปด้วยฝุ่น
บินได้รับการว่าจ้างได้ rattled พร้อมสำหรับห้านาทีเด็กเริ่มที่จะ
ใส่หัวของพวกเขาออกจากหน้าต่างรถม้าและพูดว่า 'ไม่ได้เรา
เกือบมี? ' และเวลาที่พวกเขาเดินผ่านบ้านซึ่งไม่ได้ทุก
บ่อยมากพวกเขาทุกคนพูดว่า 'โอ้นี่คือมันได้หรือไม่' แต่ก็ไม่เคยได้
จนกว่าพวกเขาจะถึงจุดสูงสุดของเนินเขามากเพียงอดีตที่ผ่านมา
ชอล์กเหมืองและก่อนที่คุณจะมาถึงหลุมกรวด และแล้วเราก็
เป็นบ้านสีขาวที่มีสวนสีเขียวและสวนผลไม้เกินและ
แม่บอกว่า "ที่นี่เรามี! ' 'วิธีขาวบ้านเป็น' โรเบิร์ตกล่าวว่า. "และมองไปที่ดอกกุหลาบ 'แอนเธียกล่าว. 'และ พลัมกล่าวว่าเจน. 'มันจะดีค่อนข้าง' ไซริลเข้ารับการรักษา. เด็กกล่าวว่า 'Wanty ไป Walky'; และทันทีที่มีการหยุดล่าสุดสั่นและเขย่า. ทุกคนมีขาเตะหรือย่ำเท้าของมันในการแย่งชิงที่จะออกจากสายการบินที่นาทีมาก แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครใจ แม่อยากรู้อยากเห็นพอเป็นไม่รีบร้อนที่จะได้ออก; และแม้ในขณะที่เธอได้ลงมาอย่างช้า ๆ และตอนโดยขั้นตอนและมีไม่กระโดดเลยเธอดูเหมือนจะต้องการที่จะเห็นกล่องดำเนินการในและแม้จะจ่ายคนขับแทนของการเข้าร่วมในการที่รุ่งโรจน์แรกวิ่งรอบสวนและ สวนผลไม้และหนาม thistly, briery ถิ่นทุรกันดาร BRAMBLY เกินประตูเสียและแห้งน้ำพุที่ด้านข้างของบ้าน แต่เด็กมีความฉลาดเป็นครั้งแรก มันไม่ได้จริงๆบ้านสวยที่ทุก มันก็ค่อนข้างธรรมดาและแม่คิดว่ามันค่อนข้างไม่สะดวกและเป็นค่อนข้างรำคาญที่มีการชั้นไม่มีที่จะพูดถึงและแทบจะไม่ตู้ในสถานที่ พ่อเคยบอกว่าวัตถุที่ทำบนหลังคาและการเผชิญเป็นเหมือนฝันร้ายของสถาปนิก แต่บ้านลึกในประเทศที่ไม่มีบ้านคนอื่น ๆ ในการมองเห็นและเด็กได้รับในกรุงลอนดอนเป็นเวลาสองปีโดยไม่ต้องให้มากที่สุดเท่าที่ครั้งหนึ่งเคยไปริมทะเลแม้สำหรับวันโดยรถไฟเที่ยวและอื่น ๆที่ทำเนียบขาว พวกเขาดูเหมือนจะเรียงลำดับของนางฟ้าพาเลซตั้งลงในพาราไดซ์โลก สำหรับลอนดอนเป็นเหมือนคุกสำหรับเด็กโดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความสัมพันธ์ของพวกเขาจะไม่รวย. แน่นอนมีร้านค้าและโรงภาพยนตร์และ Maskelyne และแม่ครัวและสิ่ง แต่ถ้าคนของคุณจะค่อนข้างยากจนคุณไม่ได้รับนำไปฉายในโรงภาพยนตร์ และคุณไม่สามารถซื้อสิ่งที่ออกจากร้านค้า; และลอนดอนมีไม่มีในสิ่งที่ดีที่เด็ก ๆ อาจเล่นกับโดยไม่ทำร้ายสิ่งที่หรือตัวเอง - เช่นต้นไม้และหาดทรายและป่าและน้ำ และเกือบทุกอย่างในลอนดอนเป็นประเภทที่ไม่ถูกต้องของรูปร่าง - เส้นตรงและถนนแบนแทนที่จะเป็นทุกประเภทของรูปทรงแปลก ๆ เช่นสิ่งที่อยู่ในประเทศ ต้นไม้ที่แตกต่างกันทั้งหมดที่คุณรู้และผมแน่ใจว่าบางคนที่น่าเบื่อต้องได้บอกคุณว่าไม่มีสองใบหญ้าเหมือนกัน แต่ในถนนที่ใบหญ้าจะไม่เติบโตทุกอย่างเป็นเหมือนทุกสิ่งทุกอย่าง นี่คือเหตุผลที่เพื่อให้เด็กจำนวนมากที่อาศัยอยู่ในเมืองนี้จึงซนมาก พวกเขาไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่เป็นเรื่องกับพวกเขาและไม่มีบรรพบุรุษของพวกเขาทำมากขึ้นและแม่ป้าลุงญาติครู governesses และพยาบาล แต่ฉันรู้ว่า และทำเพื่อคุณในขณะนี้ เด็กที่อยู่ในประเทศที่มีความซนบางครั้งมากเกินไป แต่ที่แตกต่างกันมากสำหรับเหตุผล. เด็กได้สำรวจสวนและเรือนอย่างละเอียดก่อนที่จะถูกจับและทำความสะอาดชาและพวกเขาเห็นค่อนข้างดีว่าพวกเขามีบางอย่างที่จะมีความสุขที่ ที่ทำเนียบขาว พวกเขาคิดว่าดังนั้นจากช่วงแรก แต่เมื่อพวกเขาพบว่าด้านหลังของบ้านที่ปกคลุมไปด้วยดอกมะลิดอกสีขาวและกลิ่นเช่นขวดกลิ่นหอมที่แพงที่สุดที่จะได้รับเท่าที่เคยมีของขวัญวันเกิด; และเมื่อพวกเขาได้เห็นสนามหญ้าสีเขียวทั้งหมดและเรียบและค่อนข้างแตกต่างจากหญ้าสีน้ำตาลในสวนที่แคมเดนทาวน์; และเมื่อพวกเขาได้พบกับห้องใต้หลังคาที่มีความเสถียรมากกว่านั้นและบางฟางเก่ายังเหลือพวกเขาเกือบจะแน่ใจ; และเมื่อโรเบิร์ตได้พบแกว่งแตกและร่วงออกมาจากมันและมีก้อนเนื้อบนศีรษะของเขาขนาดของไข่และไซริลได้ nipped เขานิ้วในประตูของฮัทช์ที่ดูเหมือนจะทำเพื่อให้กระต่ายในถ้าคุณเคยมี ใด ๆ ที่พวกเขาไม่มีข้อสงสัยใด ๆ อีกต่อไปสิ่งที่. ส่วนที่ดีที่สุดของมันทั้งหมดก็คือการที่มีกฎไม่เกี่ยวกับการไม่ไปสถานที่และไม่ทำสิ่งที่ ในกรุงลอนดอนเกือบทุกอย่างที่มีข้อความระบุว่า 'คุณไม่ต้องสัมผัส' และแม้ว่าป้ายเป็นที่มองไม่เห็นว่ามันเป็นเพียงที่ไม่ดีเป็นเพราะคุณรู้ว่ามันมีหรือถ้าคุณไม่ได้คุณเร็ว ๆ นี้ได้รับการครึกครื้นบอก. ทำเนียบขาวอยู่บน ขอบของเนินเขาด้วยไม้ที่อยู่เบื้องหลังมัน - . และชอล์กเหมืองในด้านหนึ่งและกรวดหลุมที่อื่น ๆลงที่ด้านล่างของเนินเขาเป็นธรรมดาในระดับที่มีความแปลกที่มีรูปทรงอาคารสีขาวที่ผู้คนเผามะนาว และโรงเบียร์สีแดงขนาดใหญ่และบ้านอื่น ๆ และเมื่อปล่องไฟขนาดใหญ่ที่ได้รับการสูบบุหรี่และดวงอาทิตย์ได้รับการตั้งค่าหุบเขาดูราวกับว่ามันก็เต็มไปด้วยสีทองหมอกและ limekilns และเตาอบข้าวหมากบ้าน glimmered และระยิบระยับจนกว่าพวกเขาจะเป็นเหมือนเมืองเสน่ห์จากอาหรับราตรี. ตอนนี้ ฉันได้เริ่มที่จะบอกคุณเกี่ยวกับสถานที่ที่ฉันรู้สึกว่าฉันสามารถไปบนและทำให้เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าสนใจมากที่สุดเกี่ยวกับทุกสิ่งที่สามัญว่าเด็กได้ - เพียงแค่ชนิดของสิ่งที่คุณทำด้วยตัวเองคุณรู้ - และคุณจะ เชื่อคำพูดของมันทุก; และเมื่อผมบอกเกี่ยวกับการเป็นเด็กที่น่าเบื่อเป็นคุณบางครั้งป้าของคุณอาจจะเขียนในกรอบของเรื่องด้วยดินสอ 'วิธีจริง!' หรือวิธีเช่นชีวิต! 'และคุณจะเห็นมันและมีแนวโน้มที่จะรำคาญมาก ดังนั้นผมจะบอกคุณสิ่งที่น่าพิศวงจริงๆที่เกิดขึ้นและคุณอาจจะออกหนังสือเกี่ยวกับค่อนข้างปลอดภัยสำหรับป้าและลุงไม่มีทั้งมีแนวโน้มที่จะเขียนคำว่า 'วิธีจริง!' บนขอบของเรื่อง คนโตขึ้นพบว่ามันยากมากที่จะเชื่อสิ่งที่ยอดเยี่ยมจริงๆจนกว่าพวกเขาจะมีสิ่งที่พวกเขาเรียกหลักฐาน แต่เด็กจะเชื่อว่าเกือบอะไรและผู้ใหญ่รู้ว่านี้ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาบอกคุณว่าโลกกลมสีส้มเช่นเมื่อคุณสามารถดูสมบูรณ์ดีว่ามันเป็นแบนและก้อน; และทำไมพวกเขากล่าวว่าโลกไปรอบดวงอาทิตย์เมื่อคุณสามารถดูตัวเองทุกวันว่าดวงอาทิตย์ได้รับขึ้นในตอนเช้าและไปนอนในเวลากลางคืนเช่นดวงอาทิตย์ดีที่สุดเท่าที่มันเป็นและโลกรู้ว่าสถานที่ของตนและ อยู่เป็นยังคงเป็นเมาส์. แต่ฉัน daresay คุณเชื่อทุกอย่างที่เกี่ยวกับโลกและดวงอาทิตย์และถ้าเป็นเช่นนั้นคุณจะพบว่ามันค่อนข้างง่ายที่จะเชื่อว่าก่อนที่แอนเธียและไซริลและคนอื่น ๆ ที่ได้รับสัปดาห์ในประเทศที่พวกเขาได้พบนางฟ้า อย่างน้อยพวกเขาเรียกมันว่าเพราะนั่นคือสิ่งที่มันเรียกตัวเองว่า; และแน่นอนมันรู้ดีที่สุด แต่มันก็ไม่ได้เลยเหมือนนางฟ้าใด ๆ ที่คุณเคยเห็นหรือได้ยินหรืออ่านเกี่ยวกับ. มันอยู่ที่บ่อกรวด พ่อต้องไปออกไปอย่างกระทันหันในธุรกิจและแม่ได้หายไปอยู่กับยายที่ไม่ได้เป็นอย่างดี เขาทั้งสองจึงรีบร้อนที่ดีและเมื่อพวกเขาไปบ้านลำบากอย่างหวาดกลัวที่เงียบสงบและว่างเปล่าและเด็กเดินจากห้องหนึ่งไปยังอีกและมองไปที่เศษกระดาษและสตริงบนชั้นที่เหลือจากการบรรจุและไม่ ยังล้างขึ้นและมีความประสงค์ที่พวกเขามีสิ่งที่ต้องทำ มันเป็นซีริลที่กล่าวว่า: 'ผมบอกว่าลองมาเสียมาร์เกตของเราและไปและขุดลงไปในบ่อกรวด . เราสามารถแสร้งทำเป็นว่ามันเป็นริมทะเล ' 'พ่อบอกว่ามันเป็นครั้งเดียว' แอนเธียกล่าวว่า "เขาบอกว่ามีเปลือกหอยมีนับพันของปี. ' ดังนั้นพวกเขาไป แน่นอนพวกเขาได้รับไปที่ขอบของหลุมกรวดและมองไป แต่พวกเขาไม่ได้ไปลงไปในมันสำหรับพ่อกลัวควรจะพูดว่าพวกเขาจะต้องได้เล่นที่นั่นและเช่นเดียวกันกับชอล์กเหมือง กรวดหลุมไม่เป็นอันตรายจริงๆถ้าคุณไม่พยายามที่จะปีนลงขอบ แต่ไปช้าวิธีที่ปลอดภัยรอบตามถนนเช่นถ้าคุณเป็นตะกร้า. เด็กแต่ละคนไปดำเนินจอบของตัวเองและเอามัน ในการเปลี่ยนการดำเนินการแกะ เขายังเป็นเด็กและพวกเขาเรียกเขาว่าเป็นเพราะ'Baa' เป็นสิ่งแรกที่เขาเคยกล่าวว่า พวกเขาเรียกว่าแอนเธีย'เสือ' ซึ่งดูเหมือนว่าโง่เมื่อคุณอ่านมัน แต่เมื่อคุณบอกว่ามันก็เสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ เช่นชื่อของเธอ. กรวดเป็นหลุมขนาดใหญ่มากและกว้างกับการเจริญเติบโตของหญ้ารอบขอบที่ด้านบนและแห้ง ดอกไม้ป่าเส้น, สีม่วงและสีเหลือง. มันก็เหมือนอ่างล้างหน้ามือยักษ์ และมีกองมีกรวดและหลุมในด้านของอ่างที่กรวดได้รับการดำเนินการออกและสูงขึ้นไปในด้านที่สูงชันมีเล็ก ๆ น้อย ๆหลุมที่มีประตูหน้าเล็ก ๆ น้อย ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ ทรายมาร์ติน ' บ้านเล็ก ๆ น้อย ๆเด็กสร้างปราสาทแน่นอน แต่ปราสาทอาคารสนุกค่อนข้างยากจนเมื่อคุณมีความหวังที่ไม่มีน้ำ swishing เคยเข้ามาเติมให้เต็มคูเมืองและล้างออกไปสะพานและที่มีความสุขที่ผ่านมาจะเปียกทุกคน ถึงเอวอย่างน้อย. ซีริลต้องการที่จะขุดออกถ้ำเล่นลักลอบใน แต่คนอื่น ๆคิดว่ามันอาจฝังพวกเขายังมีชีวิตอยู่เพื่อให้มันจบลงใน spades ทั้งหมดจะทำงานเพื่อขุดหลุมผ่านปราสาทไปยังประเทศออสเตรเลีย เหล่านี้เด็ก ๆ คุณจะเห็นความเชื่อว่าโลกกลมและว่าในด้านอื่น ๆ เด็กชายออสเตรเลียน้อยและสาวถูกจริงๆเดินผิดทางขึ้นเช่นแมลงวันบนเพดานที่มีหัวของพวกเขาห้อยลงไปในอากาศ. เด็กขุด และพวกเขาและพวกเขาขุดขุดและมือของพวกเขามีทรายและร้อนและสีแดงและใบหน้าของพวกเขามีความอับชื้นและเงางาม แกะได้พยายามที่จะกินทรายและได้ร้องไห้อย่างหนักเพื่อที่เมื่อเขาพบว่ามันไม่ได้ในขณะที่เขาควร, น้ำตาล, ว่าเขาเป็นตอนนี้เหนื่อยออกและกำลังนอนหลับอยู่ในพวงไขมันอบอุ่นในช่วงกลางของ ปราสาทครึ่งเสร็จ ที่นี่จากพี่ชายและน้องสาวของเขามีอิสระที่จะทำงานหนักจริงๆและหลุมที่กำลังจะออกมาในเร็ว ๆ นี้ออสเตรเลียขยายตัวลึกเพื่อให้เจนที่เรียกว่าหีสำหรับระยะสั้นขอร้องให้คนอื่น ๆ ที่จะหยุด. 'สมมติว่าด้านล่างของหลุมให้ วิธีทันใดนั้น 'เธอกล่าว' และคุณร่วงออกไปในหมู่ชาวออสเตรเลียเล็ก ๆ น้อย ๆ ทุกทรายจะ. ได้รับในสายตาของพวกเขา ' 'ใช่' โรเบิร์ตกล่าวว่า 'และพวกเขาจะเกลียดเราและโยนก้อนหินที่เราและไม่ให้เราเห็นจิงโจ้หรือ opossums หรือเหงือกสีฟ้าหรือนกอีมูนกยี่ห้อหรืออะไร. ' ซีริลและแอนเธียรู้ว่าออสเตรเลียเป็นไม่มากเพื่อให้ใกล้เป็น ทุกที่ แต่พวกเขาตกลงที่จะหยุดการใช้จอบและไปกับพวกเขามือ นี้เป็นเรื่องง่ายมาก becaus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บ้านสามไมล์จากสถานี แต่ก่อนที่ฝุ่น
จ้างบินได้เขย่าไปห้านาที เด็กเริ่ม

ใส่หัวของพวกเขาออกจากหน้าต่างรถม้า และพูดว่า ' เราไม่ได้
เกือบมี ? และทุกครั้งที่ผ่านบ้านซึ่งไม่ได้
มากมักจะ , พวกเขากล่าวว่า โอ้ นี่มัน ? แต่มันไม่เคยถูก
จนกว่าพวกเขาจะถึงด้านบนสุดของเนินเขา ก็ผ่าน
ชอล์กเหมืองหิน และก่อนที่เธอจะกรวดหลุม และก็มี
บ้านสีขาวกับสวนสีเขียวและสวนเกินและ
คุณแม่กล่าวว่า ' เราอยู่ที่นี่ !

' ขาวบ้าน ' โรเบิร์ต

และดูกุหลาบ ' เทีย

และพลัม ' เจน

มันค่อนข้างดี , ' ซีริล ยอมรับ

เด็ก บอกว่า wanty ไป walky ' ; และบินหยุดสั่นและสุดท้าย

กระตุก .ทุกคนมีขาเตะหรือเหยียบบนเท้าของมันในการแย่งชิง
ออกไปจากรถม้านั่นมากนะ แต่ดูเหมือนจะไม่มีใครจิต . แม่ ซอกแซกเพียงพอ ยังไม่รีบออกไป และเมื่อเธอได้
ลงมาช้าๆ ตามขั้นตอน และไม่มี
กระโดดเลย ดูเหมือนเธอจะต้องการที่จะเห็นกล่องแบกและ
แม้จะจ่ายคนขับแทนเข้าร่วมก่อนรุ่งโรจน์
วิ่งรอบสวนและสวนผลไม้และแหลมคม thistly
Briery brambly , , ป่าเหนือประตูที่เสีย และน้ำพุแห้ง
ที่ข้างบ้าน แต่เด็กฉลาด
สักครั้ง มันก็ไม่ใช่บ้านที่สวยเลย มันค่อนข้าง
ธรรมดา และแม่คิดว่ามันไม่สะดวก และค่อนข้างรำคาญ
ถึงแม้จะไม่มีชั้น พูด และไม่ค่อยเป็น
ตู้ในสถานที่ พ่อเคยบอกว่าการทำเหล็กบนหลังคา และการชอบ
ฝันร้ายของสถาปนิก แต่บ้าน
อยู่ลึกเข้าไปในประเทศ ไม่มีบ้านหลังอื่นในสายตาและ
เด็กได้รับในลอนดอนเป็นเวลา 2 ปี โดยไม่ต้อง มาก เช่นเมื่อ
ไปริมทะเล แม้แต่วันเดียว โดยมีบริการรถไฟ และให้
ทำเนียบขาวดูเหมือนพวกเขาจัดเรียงของนางฟ้าพระราชวังตั้งลง ใน
สวรรค์โลก ในลอนดอนเป็นเหมือนคุกเด็ก
โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าความสัมพันธ์ของพวกเขาไม่ได้รวย

แน่นอนว่ามีร้านค้าและโรงภาพยนตร์ และ maskelyne และ
ทำอาหาร และสิ่งที่ แต่ถ้าคนของคุณจะค่อนข้างยากจนไม่
รับไปโรงละคร และคุณไม่สามารถซื้อสิ่งที่ออกของ
ร้านค้า และลอนดอนมีเรื่องดีๆ ที่เด็กอาจ
เล่นกับโดยไม่ต้อง สิ่งของ ตัวเอง เช่น ต้นไม้และป่าไม้ และน้ำ และทราย
. และเกือบทุกอย่างในลอนดอน
เรียงผิดของรูปร่าง - เส้นตรงและถนนแบน
แทนที่จะเป็นทุกประเภทของรูปร่างแปลก เหมือนสิ่งที่อยู่ใน
ประเทศ ต้นไม้ที่แตกต่าง อย่างที่คุณรู้ และผมแน่ใจว่าบาง
น่าเบื่อคนต้องบอกคุณว่า ไม่มีสองใบของ
หญ้าเหมือนกัน แต่ในถนนที่ใบหญ้า
ไม่เติบโต ทุกอย่าง มีทุกอย่าง นี่ทำไม
เด็กมากมายที่อยู่ในเมืองก็แสนซน พวกเขาทำ
ไม่รู้เรื่องอะไรกับเขา และไม่ทำให้บรรพบุรุษ
และมารดา ป้า ลุง ญาติ เรียน governesses และ
พยาบาล แต่ผมรู้ และทำเพื่อคุณ เด็กในชนบท
ซุกซนบ้างเหมือนกันนะ แต่นั่นคือเหตุผลที่ค่อนข้างแตกต่างกัน


เด็กได้สำรวจสวนและห้องน้ำด้วยอย่างละเอียด ก่อนที่จะถูกจับ และทำความสะอาด
ชา , และพวกเขาได้เห็นแล้วว่าพวกเขามีบางอย่างค่อนข้าง
มีความสุขที่ทำเนียบขาว พวกเขา
คิดแบบนั้นตั้งแต่วินาทีแรก แต่เมื่อพวกเขาพบว่าด้านหลังของ
บ้านปกคลุมด้วยดอกมะลิ เป็นดอกไม้สีขาว และกลิ่น
ชอบขวดน้ำหอมที่แพงที่สุดที่เคยได้รับกับ
ของขวัญวันเกิด และเมื่อพวกเขาได้เห็นสนามหญ้าเขียวและ
เรียบและค่อนข้างแตกต่างจากหญ้าสีน้ำตาลที่สวนที่
Camden Town และเมื่อพวกเขาได้พบที่มั่นคงกับหอเหนือ
และเพื่อนเก่า เฮย์ ยังเหลือ พวกเขาเกือบจะแน่นอน และเมื่อ
โรเบิร์ตพบสวิงแตก และร่วงลงจากมันและมี
ก้อนบนหัว ขนาดของไข่ และไซริลได้แทะนิ้ว
ในประตูของกรงที่ดูเหมือนจะทำให้กระต่าย ,
ถ้าคุณเคยมีไม่ข้อสงสัยอะไรก็ตาม

ส่วนที่ดีที่สุดของทั้งหมดคือ ว่า ไม่มีกฎเรื่อง
ไป สถานที่และไม่ทำ ในลอนดอนเกือบทุกอย่าง
คือว่า ' คุณต้องไม่แตะต้อง และแม้ว่าป้ายชื่อล่องหน
มันก็แย่ เพราะคุณรู้ว่ามันมี หรือ ถ้าคุณไม่คุณ
ครึกครื้นเร็วได้รับบอก

บ้านสีขาวบนขอบของเนินเขา กับไม้หลังมัน -
และชอล์คหินด้านหนึ่ง และลูกรัง หลุม ในอื่น ๆ
ลงมาที่ด้านล่างของเนินเขาเป็นระดับธรรมดา มีเกย์รูป
สีขาวอาคารที่ผู้คนเผาปูนขาว และสีแดงขนาดใหญ่และโรงเบียร์
บ้านอื่น ๆและเมื่อปล่องไฟใหญ่กำลังสูบบุหรี่และดวงอาทิตย์
ถูกตั้งค่า หุบเขาที่ดูราวกับว่ามันเต็มไปด้วยหมอกสีทอง
และ limekilns และบ้านเช็ค และแวววาวเรืองแสงน่ะ
จนเหมือนหลงเสน่ห์เมืองจากอาหรับราตรี .

ตอนนี้ฉันเริ่มที่จะบอกคุณเกี่ยวกับสถานที่ ผมรู้สึกว่าผม
สามารถไปและทำมันให้เป็นเรื่องที่น่าสนใจที่สุดเกี่ยวกับ
สิ่งธรรมดาที่เด็กทำแค่สิ่งที่
คุณเอง คุณรู้ และคุณจะเชื่อทุกคำพูด ;
เมื่อฉันบอกเรื่องลูกที่ถูกน่าเบื่ออย่างที่คุณ
บางครั้ง ป้าอาจจะเขียนในส่วนของ
เรื่องราวด้วยดินสอ ' ' จริง ! หรือ ' แล้วเหมือนชีวิต ! และคุณจะเห็นมันและมาก
อาจจะรำคาญ ดังนั้นผมจะบอกคุณ
น่าทึ่งจริงๆสิ่งที่เกิดขึ้นและคุณอาจวางหนังสือ
เรื่องค่อนข้างปลอดภัย ไม่มีป้าและลุงให้มีแนวโน้มที่จะ
เขียนว่าจริง ! บนขอบของเรื่องราว โตหา
มันยากมากที่จะเชื่อที่ยอดเยี่ยมจริง ๆ ถ้าพวกเขา
มีสิ่งที่พวกเขาเรียกหลักฐาน แต่เด็กจะเชื่อเกือบ
ทุกอย่าง และผู้ใหญ่ที่รู้เรื่องนี้ นั่นคือเหตุผลที่พวกเขาบอกคุณ
โลกกลมเหมือนส้ม , เมื่อคุณสามารถดูสมบูรณ์ดี
ว่ามันแบน และเป็นก้อน และทำไมพวกเขากล่าวว่าโลกไป
รอบดวงอาทิตย์เมื่อคุณสามารถดูเอง วันนั้นดวงอาทิตย์
ได้รับขึ้นในตอนเช้าและเข้านอนในตอนกลางคืน เช่น แดดดี
เป็นและโลกที่รู้สถานที่ และอยู่นิ่งเหมือนเมาส์
ยังขอบอกเลยนะว่า คุณเชื่อทั้งหมดที่เกี่ยวกับโลก และดวงอาทิตย์