Scientific contributionsIn 1951 Sal

Scientific contributions

In 1951 Salpeter suggested that stars could burn helium-4 into carbon-12 with the Triple-alpha process not directly, but through an intermediate metastable state of beryllium-8, which helped to explain the carbon production in stars. He later derived the initial mass function for the formation rates of stars of different mass in the Galaxy.

Salpeter wrote with Hans Bethe two articles in 1951 which introduced the equation bearing their names, the Bethe–Salpeter equation which describes the interactions between a pair of fundamental particles under a quantum field theory.

In 1964 Salpeter and independently Yakov B. Zel'dovich were the first[8] to suggest that accretion discs around massive black holes are responsible for the huge amounts of energy radiated by quasars (which are the brightest active galactic nuclei). This is currently the most accepted explanation for the physical origin of active galactic nuclei and the associated extragalactic relativistic jets.[9]
Honors

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผลงานทางวิทยาศาสตร์ในปีค.ศ. Salpeter แนะนำดาวสามารถเขียน 4 ฮีเลียมเป็นคาร์บอน-12 กระบวนการทริปเปิลอัลฟาไม่ตรง แต่ ผ่านตัวกลาง metastable รัฐเบริลเลียม-8 ที่ช่วยอธิบายการผลิตคาร์บอนในดาว ภายหลังเขามาฟังก์ชันรวมเริ่มต้นสำหรับอัตราการก่อตัวของดาวมวลแตกต่างกันในจักรวาลSalpeter เขียนกับฮันส์ Bethe บทความสองใน 1951 ซึ่งนำสมการแบริ่งชื่อ สมการ Bethe – Salpeter ซึ่งอธิบายถึงการโต้ตอบระหว่างคู่ของอนุภาคพื้นฐานภายใต้การทฤษฎีสนามควอนตัมในปี 1964 Salpeter และอิสระ Zel'dovich B. ยาคอถูกแรก [8] แนะนำว่า ดิสก์ accretion รอบ ๆ หลุมดำขนาดใหญ่รับผิดชอบการจำนวนมากของพลังงาน radiated โดย quasars (ซึ่งมีแอลฟากาใช้งานสว่างมากที่สุด) เป็นคำอธิบายที่ยอมรับมากที่สุดสำหรับต้นกำเนิดจริงของแอลฟากาแลคซีที่ใช้งานอยู่และฉีด relativistic จักรนอกระบบเชื่อมโยงกัน [9]เกียรตินิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผลงานทางวิทยาศาสตร์ใน Salpeter 1951 ชี้ให้เห็นว่าดาวจะเผาผลาญฮีเลียม 4 เข้าคาร์บอน 12 กับกระบวนการสามอัลฟาไม่ได้โดยตรง แต่ผ่านรัฐ metastable กลางเบริลเลียม-8 ซึ่งจะช่วยอธิบายการผลิตคาร์บอนไดออกไซด์ในดาว หลังจากนั้นเขาก็มาฟังก์ชั่นมวลเริ่มต้นสำหรับอัตราการก่อตัวของดาวมวลแตกต่างกันในกาแล็กซี่. Salpeter เขียนฮันส์กาลาซีสองบทความในปี 1951 ซึ่งนำสมการแบกชื่อของพวกเขาสมการชักรอก-Salpeter ซึ่งอธิบายถึงปฏิสัมพันธ์ระหว่างคู่ของ อนุภาคพื้นฐานภายใต้ทฤษฎีสนามควอนตั. ในปี 1964 และเป็นอิสระ Salpeter ยาโคฟบี Zel dovich ของเป็นครั้งแรก [8] เพื่อชี้ให้เห็นว่าแผ่นเพิ่มรอบหลุมดำขนาดใหญ่ที่มีความรับผิดชอบในจำนวนมากของพลังงานที่แผ่จากควาซาร์ (ซึ่งเป็นที่สว่าง ใจกลางทางช้างเผือกเคลื่อนไหว) ปัจจุบันนี้เป็นคำอธิบายที่ได้รับการยอมรับมากที่สุดสำหรับต้นกำเนิดทางกายภาพของใจกลางทางช้างเผือกที่ใช้งานและเชื่อมโยงความสัมพันธ์กาแล็กซีไอพ่น. [9] เกียรตินิยม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผลงานทางวิทยาศาสตร์ใน 1951 แซลพีเตอร์ชี้ให้เห็นว่าดาวจะเผา helium-4 เป็น carbon-12 ด้วยสามขั้นตอนอัลฟาไม่โดยตรง แต่ผ่านกลางเมตาสเตเบิล รัฐ beryllium-8 ซึ่งช่วยอธิบายการผลิตถ่านกัมมันต์ในดาว ต่อมาเขาได้ฟังก์ชันมวลเริ่มต้นของดาวต่าง ๆอัตราการมวลในจักรวาล

แซลพีเตอร์เขียนกับฮันส์เป็นสองบทความในปี 1951 ซึ่งใช้สมการที่มีชื่อของพวกเขา , เป็น–แซลพีเตอร์สมการซึ่งอธิบายปฏิสัมพันธ์ระหว่างคู่ของอนุภาคพื้นฐานในทฤษฎีสนามควอนตัม .

ในปี 1964 และเป็นอิสระ yakov แซลพีเตอร์ พ.zel'dovich เป็นครั้งแรก [ 8 ] จะแนะนำให้ใช้แผ่นรอบหลุมดำขนาดใหญ่มีจํานวนมาก พลังงานที่แผ่ออกมาจากควอซาร์ ( ซึ่งเป็นสว่างปราดเปรียว Galactic นิวเคลียส ) ขณะนี้ส่วนใหญ่ยอมรับคำอธิบายที่มาของจักรวาลทางกายภาพใช้นิวเคลียสและเกี่ยวข้องและฟิสิกส์ดาราศาสตร์โอลิมปิกแสงไอพ่น [ 9 ]



ได้รับเกียรตินิยม