3.5 Debit Cards as a Method Behavio

3.5 Debit Cards as a Method Behavioral Restraint of Because debit cards draw from liquidity and credit draw from debt, payment choice is poten- cards tially intertwined with household consumption decisions. The approach to modeling behavioralist economic behavior, as in Thaler(1985) and Prelec and Loewenstein(1998), raises the possibility that consumers with limited commitment power may choose to precommit to lower consumption by paying out of liquidity rather than debt. Zinman(2005) uses information on revolving credit card balances and other variables in the SCF to infer whether consumers appear to use debit cards as a means of behavioral restraint; he finds support instead for pecuniary motives for payment choice. The Restraint category included above in the reasons for using debit is of particular use in evaluating how consumers substitute between debit cards and credit cards. Notably, consumers 13We explore how the observable characteristics of each payment method(as opposed to self-reported drivers) affect substitution among payment methods in Borzekowski and Kiser(2006) The merchant decision not to accept credit cards is driven by the fact that interchange the fees paid by merchant banks to card-issuing banks, and borne by merchants are typically higher for credit cards than for debit cards. See, for example, Rochet and Tirole(2002), Gans and King(2003). Schwartz and Vincent(2003), Wright(2002), and Chakravorti and To(999), and Federal Reserve Board(2001) for discussions of the role of interchange fees in merchant acceptance

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3.5 บัตรเป็นบัตรเดบิตมีวิธีพฤติกรรมยับยั้งของเพราะวาดจากสภาพคล่อง และเครดิตวาดจากหนี้ เลือกชำระเงินเป็น poten-บัตร tially เกี่ยวพันกับการตัดสินใจบริโภคในครัวเรือน วิธีการสร้างแบบจำลองพฤติกรรมเศรษฐกิจ behavioralist เช่น Thaler(1985) และ Prelec และ Loewenstein(1998) ยกความเป็นไปได้ที่ผู้บริโภค มีอำนาจจำกัดมั่นอาจเลือกที่จะ precommit เพื่อลดปริมาณการใช้ โดยจากสภาพคล่องมากกว่าหนี้ Zinman(2005) ใช้ข้อมูลยอดบัตรเครดิตหมุนและตัวแปรอื่น ๆ ใน SCF ที่จะอนุมานว่า ผู้บริโภคจะ ใช้บัตรเดบิตเป็นการยับยั้งพฤติกรรม เขาพบสนับสนุนแทนสำหรับเงินรับแรงจูงใจสำหรับการเลือกชำระเงิน ประเภทเก้าอี้ที่อยู่ข้างในสาเหตุใช้เดบิตจะใช้เฉพาะในการประเมินว่าผู้บริโภคแทนระหว่างบัตรเดบิตและบัตรเครดิต สะดุดตา 13We ผู้บริโภคสำรวจวิธี observable ลักษณะของวิธีการชำระเงิน (ไม่ใช่ไดรเวอร์รายงานด้วยตนเอง) มีผลต่อแทนในวิธีการชำระเงินใน Borzekowski และ Kiser(2006) การค้าตัดสินใจไม่รับบัตรเครดิตถูกขับเคลื่อน โดยความจริงที่ว่าค่าธรรมเนียมที่ชำระธนาคารที่ร้านค้าเพื่อการแลกเปลี่ยนธนาคารที่ออกบัตร และภาระโดยพ่อค้าจะสูงสำหรับบัตรเครดิตกว่าบัตรเดบิต ดู เช่น Rochet และ Tirole(2002), Gans และ King(2003) ชวาร์ตซ์ และ Vincent(2003), Wright(2002), Chakravorti และ To(999) และ Board(2001) ของธนาคารกลางสำหรับการสนทนาของบทบาทของค่าธรรมเนียมการแลกเปลี่ยนในการยอมรับพาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

3.5 บัตรเดบิตเป็นวิธีการเกี่ยวกับพฤติกรรมยับยั้งชั่งใจเพราะบัตรเดบิตวาดจากสภาพคล่องและเครดิตวาดจากหนี้ทางเลือกการชำระเงินเป็นบัตร poten- พัน tially กับการตัดสินใจบริโภคในครัวเรือน วิธีการสร้างแบบจำลอง behavioralist พฤติกรรมทางเศรษฐกิจเช่นเดียวกับใน Thaler (1985) และ Prelec และโลเวนสไต (1998) ยกความเป็นไปได้ว่าผู้บริโภคมีอำนาจ จำกัด มุ่งมั่นอาจเลือกที่จะ precommit เพื่อลดการบริโภคโดยการจ่ายเงินออกจากสภาพคล่องมากกว่าหนี้ Zinman (2005) ใช้ข้อมูลเกี่ยวกับการหมุนเวียนยอดบัตรเครดิตและตัวแปรอื่น ๆ ใน SCF เพื่อสรุปว่าผู้บริโภคปรากฏว่าใช้บัตรเดบิตเป็นวิธีการยับยั้งชั่งใจพฤติกรรม เขาพบว่าสนับสนุนแทนสำหรับแรงจูงใจทางการเงินสำหรับการเลือกการชำระเงิน ประเภทยับยั้งชั่งใจรวมดังกล่าวข้างต้นในเหตุผลของการใช้บัตรเดบิตเป็นของใช้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการประเมินวิธีการแทนผู้บริโภคระหว่างบัตรเดบิตและบัตรเครดิต สะดุดตาผู้บริโภค 13We สำรวจว่าลักษณะที่สังเกตได้วิธีการชำระเงินแต่ละ (เมื่อเทียบกับคนขับรถที่ตนเองรายงาน) ส่งผลกระทบต่อการทดแทนในวิธีการชำระเงินใน Borzekowski และ Kiser (2006) การตัดสินใจของร้านค้าที่จะไม่รับบัตรเครดิตถูกขับเคลื่อนโดยความจริงที่ว่าแลกเปลี่ยน ค่าธรรมเนียมที่จ่ายโดยธนาคารการค้ากับธนาคารผู้ออกบัตรและ borne โดยพ่อค้ามักจะสูงขึ้นสำหรับบัตรเครดิตกว่าบัตรเดบิต ดูตัวอย่างเช่น Rochet และ Tirole (2002), Gans และพระมหากษัตริย์ (2003) ชวาร์ตซ์และวินเซนต์ (2003) ไรท์ (2002) และ Chakravorti และการ (999) และคณะกรรมการธนาคารกลางสหรัฐ (2001) สำหรับการอภิปรายบทบาทของค่าธรรมเนียมการแลกเปลี่ยนในร้านค้าที่ได้รับการยอมรับ