There is an increasing need for app

There is an increasing need for appropriate methods to determine soil quality and the effects of xenobiotics on soil organisms (Tarradellas and Bitton, 1997). The first and most standard methods for risk assessment of chemicals on soil organisms are the use of laboratory toxicity tests. These tests are used to estimate critical threshold concentrations from concentration-response relationships for single life cycle variables such as survival, growth and reproduction.

The development of more sensitive and predictive test methods to characterize the risk associated with exposure to xenobiotics is an area of intense research. One of these approaches is based on the use of biomarkers. By combining this approach with toxicity tests, as done in the present study, it is possible to determine if biomarkers are more sensitive or predictive in detecting the effect of pollutants. The results will represent a step towards a better extrapolation from the cell to the population and from acute to chronic toxicity.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีต้องการเพิ่มขึ้นสำหรับวิธีการที่เหมาะสมเพื่อตรวจสอบคุณภาพดินและผลกระทบของ xenobiotics ในดินสิ่งมีชีวิต (Tarradellas และ Bitton, 1997) วิธีการแรก และมากที่สุดมาตรฐานสำหรับการประเมินความเสี่ยงของสารเคมีในสิ่งมีชีวิตในดินได้แก่การใช้ห้องปฏิบัติการทดสอบความเป็นพิษ ทดสอบเหล่านี้จะใช้ในการประเมินความเข้มข้นของขีดจำกัดที่สำคัญจากการตอบสนองความเข้มข้นความสัมพันธ์สำหรับตัวแปรเดียววงจรชีวิตเช่นการอยู่รอด การเจริญเติบโต และการสืบพันธุ์การพัฒนามีความสำคัญมากขึ้น และระบบวิธีการทดสอบการอธิบายลักษณะความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับแสง xenobiotics เป็นพื้นที่วิจัยที่รุนแรง วิธีเหล่านี้อย่างใดอย่างหนึ่งได้ตามการใช้ของ biomarkers โดยการรวมวิธีการนี้การทดสอบความเป็นพิษ ที่ทำการศึกษา ได้ระบุว่า biomarkers ที่อยู่สำคัญมากขึ้น หรือระบบในการตรวจหาผลกระทบของสารมลพิษ ผลลัพธ์จะแสดงขั้นตอนต่อการประมาณค่านอกช่วงดี จากเซลล์เพื่อประชากร และเฉียบพลันการพิษเรื้อรัง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มีความต้องการที่เพิ่มขึ้นสำหรับวิธีการที่เหมาะสมในการตรวจสอบคุณภาพของดินและผลกระทบของสารแปลกปลอมในชีวิตในดิน (Tarradellas และ Bitton, 1997) คือ วิธีแรกและมาตรฐานมากที่สุดสำหรับการประเมินความเสี่ยงของสารเคมีในชีวิตในดินที่มีการใช้ทดสอบความเป็นพิษในห้องปฏิบัติการ การทดสอบเหล่านี้จะใช้ในการประเมินความเข้มข้นของเกณฑ์ที่สำคัญจากความสัมพันธ์ของความเข้มข้นของการตอบสนองสำหรับตัวแปรวงจรชีวิตเดียวเช่นการอยู่รอดการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์. การพัฒนาวิธีการทดสอบที่มีความสำคัญมากขึ้นและการคาดการณ์ที่จะอธิบายลักษณะความเสี่ยงที่เกี่ยวข้องกับการสัมผัสกับสารแปลกปลอมเป็นพื้นที่รุนแรง การวิจัย. หนึ่งในวิธีการเหล่านี้จะขึ้นอยู่กับการใช้งานของ biomarkers โดยการรวมวิธีการนี้กับการทดสอบความเป็นพิษทำในการศึกษาครั้งนี้ก็เป็นไปได้เพื่อตรวจสอบว่า biomarkers มีความไวมากขึ้นหรือการคาดการณ์ในการตรวจสอบผลกระทบของมลพิษ ผลจะเป็นตัวแทนของขั้นตอนต่อการคาดการณ์ที่ดีขึ้นจากเซลล์เพื่อประชากรและจากความเป็นพิษเฉียบพลันเรื้อรัง