4.1 Conclusions:As it can be clearl

4.1 Conclusions:
As it can be clearly seen, the carbon footprint of urban individuals is higher than that of the rural
individuals. The average carbon footprint in rural areas is estimated to be 0.85 tonnes CO2e per capita per
year and in urban areas it is 2.5 tonnes CO2e per capita per year. Among all the sources, cooking fuel
(36%) is the biggest contributor to the rural carbon footprint whereas in the urban areas, electricity (33%)
and travel (35%) are the major contributors. Long distance travel (including Air Travel) and high
percentage of personal vehicle usage in the urban areas result in much higher carbon footprint as
compared to the rural areas. The cooking fuel in rural areas is mostly wood which is inefficiently used in
the traditional cook-stoves. So, cooking fuel is the single largest contributor to carbon footprint in rural
areas whereas, it is very negligible in the urban carbon footprint. The amount of wood used can be
substantially reduced by switching to the efficient cooking practices. The rural carbon footprint will go
down by 250 kg of CO2e per capita per year (~30%) if we assume the firewood to be CO2 neutral. The
carbon footprint per capita due to the cell-phone usage is much higher in urban areas and thus it forms a
significant part of the carbon footprint in case of the urban areas as compared to the rural areas where the
cell-phone usage is limited.
4.2 Solutions:
It is a well-known fact that India's carbon footprint has rose significantly over the past few years
owing to the economic growth of the country. The huge population of the country though has kept the per
capita carbon footprint within respected limits.
4.3 Future Scope:
This study can be helpful in designing a transparent carbon calculator which will be specific for Indian
situations and locations. Also for better results, the sample size of the survey could be increased by
covering more number of households in various socio economic classes and also extending to covering
more villages and cities.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

4.1 สรุป:จะชัดเจนเห็นได้ รอยเท้าคาร์บอนของเมืองบุคคลเป็นระดับชนบทคน รอยเท้าคาร์บอนเฉลี่ยในชนบทคือประมาณ 0.85 ตัน CO2e ต่อหัวต่อปี และในเขตเมือง เป็น 2.5 ตัน CO2e capita ต่อปี ในทุกแหล่งมา ทำอาหารเชื้อเพลิง(36%) เป็นผู้บริจาคที่ใหญ่ที่สุดรอยเท้าคาร์บอนชนบทในขณะที่ในพื้นที่เมือง ไฟฟ้า (33%)และท่องเที่ยว (35%) เป็นผู้ให้การสนับสนุนหลักการ เดินทางไกล (รวมทั้งการเดินทางอากาศ) และสูงเปอร์เซ็นต์ของการใช้รถยนต์ส่วนตัวในกับพื้นที่เขตเมืองในรอยเท้าคาร์บอนมากขึ้นเป็นเมื่อเทียบกับชนบท น้ำมันปรุงอาหารในชนบทส่วนใหญ่เป็นไม้ที่ถูกทิ้งไปอย่างสิ้นเปลืองที่ใช้ในเดิมคุกปิ้ง ดังนั้น ทำอาหารน้ำมันเชื้อเพลิงเป็นผู้ที่ใหญ่ที่สุดเดียวกับรอยเท้าคาร์บอนในชนบทพื้นที่ โดยที่ เป็นระยะในรอยเท้าคาร์บอนเมืองมากขึ้น จำนวนไม้ที่ใช้ได้ลดลง โดยการสลับการปฏิบัติทำอาหารมีประสิทธิภาพมาก รอยเท้าคาร์บอนชนบทจะไปลง โดย 250 กก.ของ CO2e capita ต่อปี (~ 30%) ถ้าเราสมมติว่าฟืนให้ CO2 เป็นกลาง ที่รอยเท้าคาร์บอนต่อหัวเนื่องจากการใช้โทรศัพท์มือถือจะสูงในเขตเมือง และรูปแบบดังนั้น การส่วนสำคัญของรอยเท้าคาร์บอนในกรณีพื้นที่เมืองเมื่อเทียบกับชนบทที่ยังจำกัดการใช้งานโทรศัพท์มือถือได้4.2 โซลูชั่น:มันเป็นความจริงที่รู้จักกันว่า รอยเท้าคาร์บอนของอินเดียมีกุหลาบอย่างมากผ่านมาไม่กี่ปีเพราะการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ ประชากรขนาดใหญ่ของประเทศแต่มีเก็บไว้ที่ต่อรอยเท้าคาร์บอนเศรษฐกิจฟิลิปปินส์จึงภายในขีดจำกัดที่ยอมรับ4.3 ขอบเขตในอนาคต:การศึกษานี้จะเป็นประโยชน์ในการออกแบบเครื่องคำนวณคาร์บอนโปร่งใสซึ่งจะเป็นเฉพาะในอินเดียสถานการณ์และสถาน นอกจากนี้ยัง เพื่อผลลัพธ์ที่ดี ขนาดตัวอย่างของการสำรวจอาจจะเพิ่มขึ้นจำนวนครัวเรือนในชนชั้นทางเศรษฐกิจสังคมต่าง ๆ อย่างครอบคลุมและยัง ขยายไปครอบคลุมหมู่บ้านและเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

4.1 สรุป:
ในขณะที่มันสามารถมองเห็นได้อย่างชัดเจน, การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของบุคคลในเมืองที่สูงกว่าของชนบท
บุคคล การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์โดยเฉลี่ยในพื้นที่ชนบทประมาณ 0.85 ตัน CO2e ต่อหัวต่อ
ปีและในพื้นที่เขตเมืองมันเป็น 2.5 ตัน CO2e ต่อหัวต่อปี ในบรรดาแหล่งที่มาทั้งหมดน้ำมันปรุงอาหาร
(36%) เป็นผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชนบทในขณะที่ในพื้นที่เขตเมือง, ไฟฟ้า (33%)
และการเดินทาง (35%) เป็นผู้ให้ที่สำคัญ การเดินทางระยะยาว (รวมถึงการเดินทางทางอากาศ) และสูง
ร้อยละของการใช้รถส่วนตัวในพื้นที่เขตเมืองส่งผลให้เกิดการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่สูงขึ้นมากที่สุดเท่า
เมื่อเทียบกับพื้นที่ชนบท เชื้อเพลิงการปรุงอาหารในพื้นที่ชนบทส่วนใหญ่จะเป็นไม้ซึ่งจะใช้ไม่ได้ผลในการ
ปรุงอาหารแบบดั้งเดิมเตา- ดังนั้นการปรุงอาหารน้ำมันเชื้อเพลิงเป็นผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดเดียวในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชนบท
พื้นที่ในขณะที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อยมากในการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในเมือง ปริมาณของไม้ที่ใช้สามารถ
ลดลงอย่างมากโดยสลับไปที่การปฏิบัติที่มีประสิทธิภาพการทำอาหาร การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชนบทจะไป
ลง 250 กิโลกรัมของ CO2e ต่อหัวต่อปี (~ 30%) ถ้าเราสมมติฟืนที่จะ CO2 เป็นกลาง
การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ต่อหัวเนื่องจากการใช้งานโทรศัพท์มือถือมีมากขึ้นในเขตเมืองและทำให้มันเป็น
ส่วนสำคัญของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในกรณีของเขตเมืองเมื่อเทียบกับพื้นที่ชนบทที่
การใช้โทรศัพท์มือถือจะถูก จำกัด
4.2 โซลูชั่น:
มันเป็นความจริงรู้จักกันดีว่าการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของอินเดียได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา
เนื่องจากการเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ ประชากรขนาดใหญ่ของประเทศ แต่ได้เก็บต่อ
หัวของประชากรการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ภายในขอบเขตที่เคารพ.
4.3 ในอนาคตขอบเขต:
การศึกษาครั้งนี้จะเป็นประโยชน์ในการออกแบบเครื่องคิดเลขคาร์บอนโปร่งใสซึ่งจะเป็นที่เฉพาะเจาะจงสำหรับอินเดีย
สถานการณ์และสถานที่ นอกจากนี้สำหรับผลลัพธ์ที่ดีกว่าขนาดของกลุ่มตัวอย่างของการสำรวจอาจจะเพิ่มขึ้นโดย
ครอบคลุมจำนวนมากขึ้นของผู้ประกอบการในการเรียนทางเศรษฐกิจต่างๆทางสังคมและยังขยายไปครอบคลุม
หมู่บ้านและเมือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุป 4.1 :
มันสามารถเห็นได้อย่างชัดเจน , การปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ของแต่ละเมืองจะสูงกว่าของบุคคลในชนบท

ปล่อยคาร์บอนเฉลี่ยในชนบทคาดว่าจะอยู่ที่ 0.85 บาท ต่อคนต่อปี และ co2e
ในเขตเมืองเป็น 2.5 ตัน co2e ต่อหัวต่อปี ของแหล่งอาหาร
เชื้อเพลิงทั้งหมด( 36% ) เป็นผู้สนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดกับรอยเท้าคาร์บอนในชนบทและเขตเมือง ไฟฟ้า ( ร้อยละ 33 )
และการเดินทาง ( 35% ) เป็นผู้สนับสนุนหลัก การเดินทางไกล ( รวมถึงการเดินทางทางอากาศ ) และสูง
ร้อยละของการใช้งานยานพาหนะส่วนบุคคลในเขตเมืองผลสูงมาก คาร์บอนฟุตพริ้นท์เป็น
เมื่อเทียบกับชนบทอาหารเชื้อเพลิงในชนบทส่วนใหญ่เป็นไม้ ซึ่งมีใช้ใน
เตาปรุงอาหารแบบดั้งเดิม ดังนั้น การทําอาหารเป็นเชื้อเพลิงเดี่ยวที่ใหญ่ที่สุดผู้ปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชนบท
ในขณะที่มันเป็นเรื่องเล็กน้อยในเมืองคาร์บอน . ปริมาณไม้ที่ใช้สามารถ
ลดลงอย่างมากโดยสลับไปที่การปฏิบัติการอย่างมีประสิทธิภาพ รอยพระพุทธบาทคาร์บอนชนบทจะไป
ลงของ co2e ต่อหัวต่อปี 250 กิโลกรัม ( ~ 30 % ) ถ้าเราถือว่าฟืนต้องเป็นกลาง CO2
คาร์บอนต่อหัวเนื่องจากโทรศัพท์มือถือการใช้งานสูงขึ้นมากในเขตเมืองและดังนั้นจึงเป็นรูปแบบ
ส่วนสําคัญของการปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในกรณีของเขตเมืองเมื่อเทียบกับชนบทที่การใช้โทรศัพท์เป็น

:
4 โซลูชั่น จำกัดมันเป็นความจริงที่รู้จักกันดีว่าเป็นอินเดีย คาร์บอนฟุตพริ้นท์ได้เพิ่มขึ้นอย่างมีนัยสำคัญมากกว่าปีที่ผ่านมา
เนื่องจากการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจของประเทศ ประชากรขนาดใหญ่ของประเทศ แต่ได้เก็บต่อคนต่อ

ปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ภายในขอบเขตที่เคารพ เนื่องจากในอนาคตขอบเขต :
การศึกษานี้จะเป็นประโยชน์ในการออกแบบโปร่งใสคาร์บอนเครื่องคิดเลขซึ่งจะเป็นเฉพาะสำหรับชาวอินเดีย
สถานการณ์ และสถานที่ เพื่อผลลัพธ์ที่ดีขึ้น , ขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่สำรวจอาจจะเพิ่มขึ้นโดย
ครอบคลุมจํานวนมาก ครอบครัวในชั้นเรียนทางเศรษฐกิจและสังคมต่าง ๆ และยังขยายให้ครอบคลุมมากขึ้น


หมู่บ้านและเมือง