The 1970s energy crisis was a perio

The 1970s energy crisis was a period in which the economies of the major industrial countries of the world, particularly the United States, Canada, Western Europe, Japan, Australia, and New Zealand were heavily affected and faced substantial petroleum shortages, real and perceived, as well as elevated prices. The two worst crises of this period were the 1973 oil crisis and the 1979 energy crisis, caused by interruptions in exports from the Middle East, for example in 1979 due to the Iranian Revolution.[2]

The crisis period began to unfold as a result of events at the end of the 1960s. It was during this time that petroleum production in major producers like the United States and some other parts of the world peaked.[3] Subsequent to the Seventies, world oil production per capita peaked.[4]

The major industrial centers of the world were forced to contend with escalating issues related to petroleum supply. Western countries relied on the resources of potentially unfriendly countries in the Middle East and other parts of the world.

The crisis led to stagnant economic growth in many countries as oil prices climbed. Though there were genuine concerns with supply, part of the run-up in prices resulted from the perception of a crisis. The combination of stagnant growth and price inflation during this era led to the coinage of the term stagflation.[5]

By the 1980s, both the recessions of the 1970s and adjustments in local economies to become more efficient in petroleum usage, controlled demand sufficiently enough for petroleum prices worldwide to return to more sustainable levels.

The period was not uniformly negative for all economies. Petroleum-rich countries in the Middle East benefited from increased prices and the slowing production in other areas of the world. Some other countries, such as Norway, Mexico, and Venezuela, benefited as well. In the United States, Texas and Alaska, as well as some other oil-producing areas, experienced major economic booms due to soaring oil prices even as most of the rest of the nation struggled with the stagnant economy. Many of these economic gains, however, came to a halt as prices stabilized and dropped in the 1980s.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1970 วิกฤตพลังงานเป็นช่วงเวลาที่เศรษฐกิจของประเทศอุตสาหกรรมหลักที่สำคัญของโลกโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเทศสหรัฐอเมริกา, แคนาดา, ยุโรปตะวันตก, ญี่ปุ่น, ออสเตรเลียและนิวซีแลนด์ได้รับผลกระทบอย่างหนักและต้องเผชิญกับปัญหาการขาดแคลนน้ำมันปิโตรเลียมที่สำคัญจริงและการรับรู้ เช่นเดียวกับราคาที่สูงขึ้น ทั้งสองวิกฤตการณ์ที่เลวร้ายที่สุดของช่วงเวลานี้เป็นวิกฤตน้ำมันปี 1973 และ 1979 วิกฤตพลังงานที่เกิดจากการหยุดชะงักในการส่งออกจากตะวันออกกลางเช่นในปี 1979 เนื่องจากการปฏิวัติอิหร่าน. [2] ระยะเวลาที่วิกฤตเริ่มที่จะแฉเป็นผล ของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงปลายปี 1960 มันเป็นช่วงเวลาที่ผลิตปิโตรเลียมในผู้ผลิตรายใหญ่เช่นสหรัฐอเมริกาและส่วนอื่น ๆ ของโลกแหลม. [3] ภายหลังยุคการผลิตน้ำมันในตลาดโลกได้ต่อหัวแหลม. [4] ศูนย์อุตสาหกรรมที่สำคัญของโลกได้ บังคับให้ต่อสู้กับปัญหาที่เพิ่มขึ้นเกี่ยวข้องกับการจัดหาปิโตรเลียม ประเทศตะวันตกอาศัยทรัพยากรของประเทศที่ไม่เป็นมิตรที่อาจเกิดขึ้นในตะวันออกกลางและส่วนอื่น ๆ ของโลก. วิกฤตนำไปสู่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจซบเซาในหลายประเทศในขณะที่ราคาน้ำมันที่เพิ่มขึ้น แม้ว่าจะมีความกังวลของแท้ที่มีอุปทานส่วนหนึ่งของการวิ่งขึ้นของราคาเป็นผลมาจากการรับรู้ของวิกฤต การรวมกันของการเจริญเติบโตนิ่งและอัตราเงินเฟ้อราคาในยุคนี้จะนำไปสู่การสร้างของ stagflation คำว่า. [5] โดยปี 1980 ทั้งการถดถอยของปี 1970 และการปรับตัวในระบบเศรษฐกิจในท้องถิ่นที่จะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการใช้งานปิโตรเลียมความต้องการควบคุมเพียงพอพอ ราคาปิโตรเลียมทั่วโลกที่จะกลับไปอยู่ในระดับที่ยั่งยืนมากขึ้น. ช่วงเวลาที่ไม่ได้เหมือนกันในเชิงลบต่อเศรษฐกิจทั้งหมด ประเทศที่อุดมไปด้วยปิโตรเลียมในตะวันออกกลางได้รับประโยชน์จากราคาที่เพิ่มขึ้นและการผลิตที่ชะลอตัวในพื้นที่อื่น ๆ ของโลก บางประเทศอื่น ๆ เช่นนอร์เวย์, เม็กซิโกและเวเนซุเอลาได้รับประโยชน์เช่นกัน ในประเทศสหรัฐอเมริกา, เท็กซัสและอลาสก้าเช่นเดียวกับบางพื้นที่ผลิตน้ำมันอื่น ๆ ที่มีประสบการณ์บอมส์ที่สำคัญทางเศรษฐกิจอันเนื่องมาจากราคาน้ำมันที่พุ่งสูงขึ้นแม้ในขณะที่ส่วนที่เหลือของประเทศต่อสู้กับเศรษฐกิจซบเซา หลายของกำไรทางเศรษฐกิจเหล่านี้ แต่มาหยุดราคาทรงตัวและลดลงในปี 1980

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุควิกฤติพลังงาน คือช่วงเวลาที่เศรษฐกิจของประเทศอุตสาหกรรมรายใหญ่ของโลก โดยเฉพาะสหรัฐอเมริกา แคนาดา ยุโรป ญี่ปุ่น ออสเตรเลีย และนิวซีแลนด์ได้รับผลกระทบอย่างหนักและต้องเผชิญกับการขาดแคลนปิโตรเลียมมากจริงและการรับรู้ รวมทั้งราคาสูง สองที่เลวร้ายที่สุดวิกฤตการณ์ของช่วงเวลานี้เป็น 2516 วิกฤตการณ์น้ำมันและพลังงาน 1979 วิกฤตเกิดจากการหยุดชะงักในตลาดตะวันออกกลาง เช่น ใน พ.ศ. 2522 เนื่องจากการปฏิวัติอิหร่าน [ 2 ]

ช่วงวิกฤต เริ่มคลี่เป็นผลของเหตุการณ์ในตอนท้ายของทศวรรษที่ 1960 . มันเป็นช่วงเวลาที่ผู้ผลิตรายใหญ่ เช่น การผลิตปิโตรเลียมในประเทศสหรัฐอเมริกาและส่วนอื่น ๆ บางส่วนของ โลกแหลม . [ 3 ] ต่อมาในยุคโลกการผลิตน้ำมันต่อหัวแหลม .[ 4 ]

ศูนย์อุตสาหกรรมหลักของโลกที่ถูกบังคับให้ต่อสู้กับปัญหาที่เกี่ยวข้องกับระบบจัดหาปิโตรเลียม ประเทศตะวันตกพึ่งพาทรัพยากรอาจเป็นมิตรประเทศในตะวันออกกลาง และส่วนอื่น ๆของโลก

วิกฤตินำไปสู่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจที่ซบเซาในหลายประเทศ ขณะที่ราคาน้ำมันปีน ถึงแม้ว่ามีความกังวลของแท้กับอุปทานเป็นส่วนหนึ่งของการแข่งขันในราคาที่เกิดจากการรับรู้ของวิกฤติ การรวมกันของการเจริญเติบโตซบเซาและอัตราเงินเฟ้อราคาในยุคสมัยนี้นำไปสู่การบัญญัติศัพท์คำว่า stagflation [ 5 ]

โดย 1980 ทั้งภาวะถดถอยของปี 1970 และการปรับปรุงในเศรษฐกิจท้องถิ่นจะกลายเป็นมีประสิทธิภาพมากขึ้นในการใช้ปิโตรเลียมควบคุมความต้องการที่เพียงพอเพียงพอสำหรับราคาปิโตรเลียมทั่วโลกเพื่อกลับสู่ระดับที่ยั่งยืนมากขึ้น

ช่วงไม่โดยลบสำหรับทุกประเทศ ประเทศที่อุดมไปด้วยน้ำมันในตะวันออกกลาง ประโยชน์จากราคาที่เพิ่มขึ้นและอัตราการผลิตในพื้นที่อื่น ๆของโลก บางประเทศอื่น ๆเช่น นอร์เวย์ , เม็กซิโก และ เวเนซุเอลา ได้ประโยชน์ดี ในสหรัฐอเมริกาเท็กซัสและอลาสก้า รวมทั้งบางพื้นที่อื่น ๆ การผลิตน้ำมันที่มีสาขาเศรษฐกิจบูม เนื่องจากการทะยานสูงขึ้นของราคาน้ำมัน แม้ว่าส่วนใหญ่ของส่วนที่เหลือของประเทศต่อสู้กับเศรษฐกิจที่ซบเซา หลายของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจเหล่านี้ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อราคาทรงตัวและลดลงในช่วงทศวรรษที่ 1980