[hide]This article has multiple iss

[hide]This article has multiple issues. Please help improve it or discuss these issues on the talk page.
This article needs attention from an expert on the subject. (July 2011)
This article needs additional citations for verification. (August 2008)
This article may be confusing or unclear to readers. (September 2009)

UNC course catalog from June, 1819

Seal of the University of Pennsylvania from 1894
The Classical education movement advocates a form of education based in the traditions of Western culture, with a particular focus on education as understood and taught in the Middle Ages and the Classical Age. The curricula and pedagogy of classical education was first developed during the Middle Ages by Martianus Capella, and systematized during the Renaissance by Petrus Ramus. Capella's original goal was to provide a systematic, memorable framework to teach all human knowledge. The term "classical education" has been used in Western culture for several centuries, with each era modifying the definition and adding its own selection of topics. By the end of the 18th century, in addition to the trivium and quadrivium of the Middle Ages, the definition of a classical education embraced study of literature, poetry, drama, philosophy, history, art, and languages.[1] In the 20th and 21st centuries it is used to refer to a broad-based study of the liberal arts and sciences, as opposed to a practical or pre-professional program.[1] The University of Pennsylvania seal (1894) depicted the trivium as a stack of books providing the foundation for a 'modified' quadrivium of mathematics, natural philosophy (empirical science), astronomy, and theology.

There exist a number of informal groups and professional organizations which undertake the classical approach to classical education in earnest. Within the secular classical movement, in the 1930s Mortimer Adler and Robert Hutchins set forth the "Great Books" of Western civilization as center stage for a classical education curriculum. Also some public schools (primarily charters) have structured their curricula and pedagogy around the trivium and integrate the teaching of values (sometimes called "character education") into the mainstream classroom. Within the classical Christian education movement, the Society for Classical Learning, the Association of Classical and Christian Schools, and the CiRCE Institute play a leading role.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[ซ่อน] บทความนี้มีหลายปัญหา กรุณาช่วยปรับปรุง หรือสนทนาปัญหาเหล่านี้ในหน้าพูดคุยบทความนี้ต้องการความสนใจจากผู้เชี่ยวชาญในเรื่อง (2554 กรกฎาคม)บทความนี้ต้องอ้างเพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบ (2551 สิงหาคม)บทความนี้อาจจะสับสน หรือไม่ชัดเจนให้ผู้อ่าน (2552 กันยายน)แค็ตตาล็อกหลักสูตร UNC จากมิถุนายน 1819ตรามหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียจาก 1894การเคลื่อนไหวการศึกษาคลาสสิกสนับสนุนรูปแบบการศึกษาที่อยู่ในประเพณีของวัฒนธรรมตะวันตก โดยมุ่งเน้นเฉพาะการศึกษาเข้าใจ และเรียนรู้ในยุคกลางและยุคคลาสสิก หลักสูตรและการสอนการศึกษาคลาสสิกก่อนพัฒนาระหว่างยุคกลาง โดย Martianus คาเปล่า และจัดระบบได้ง่ายในช่วงเรเนสซอง โดย Ramus เปอทรุ เป้าหมายเดิมของคาเปล่าให้กรอบที่น่าจดจำ ระบบการสอนความรู้มนุษย์ทั้งหมดได้ ใช้คำว่า "การศึกษาคลาสสิก" ในวัฒนธรรมตะวันตกหลายศตวรรษ กับแต่ละยุคปรับเปลี่ยนคำนิยาม และเพิ่มตัวเลือกหัวข้อของตนเอง ช่วงปลายศตวรรษที่ 18, trivium และจตุรศิลปศาสตร์ของยุคกลาง คำจำกัดความการศึกษาคลาสสิกกอดศึกษาวรรณคดี บทกวี ละคร ปรัชญา ประวัติศาสตร์ ศิลปะ และภาษา [1] ในศตวรรษ 20 และ 21 จะใช้เพื่ออ้างถึงการศึกษาหลากหลายของศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ การจำกัดโปรแกรม pre-professional หรือปฏิบัตินั้น [1] มหาวิทยาลัยเพนซิลเวเนียตราประทับ (1894) แสดง trivium ที่เป็นกองหนังสือให้มูลนิธิจตุรศิลปศาสตร์ 'แก้ไข' ของคณิตศาสตร์ ปรัชญาธรรมชาติ (รวมวิทยาศาสตร์), ดาราศาสตร์ และศาสนามีหมายเลขของกลุ่มไม่เป็นทางการและองค์กรมืออาชีพที่รู้วิธีคลาสสิกการศึกษาคลาสสิกอย่างจริงจัง ในทางโลกคลาสสิกความเคลื่อนไหว ในช่วงทศวรรษ 1930 มอร์ทามเมอร์อาร์แอดเลอร์และโรเบิร์ต Hutchins ได้ออก "หนังสือดี" ของชาวตะวันตกเป็นเวทีกลางสำหรับหลักสูตรการศึกษาคลาสสิก นอกจากนี้บางโรงเรียน (หลักบริการ) มีโครงสร้างของหลักสูตรและครูผู้สอนสถาน trivium และบูรณาการสอนค่า (บางครั้งเรียกว่า "อักขระศึกษา") เข้าเรียนหลัก ภายในขบวนการคริสเตียนศึกษาคลาสสิก สังคม เรียนคลาสสิก สมาคมคลาสสิ โรงเรียนคริสเตียน และ สถาบัน CiRCE เล่นบทบาทผู้นำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

[ซ่อน] บทความนี้มีหลายประเด็น กรุณาช่วยปรับปรุงหรือหารือเกี่ยวกับประเด็นเหล่านี้ในหน้าพูดคุย.
บทความนี้ต้องการความสนใจจากผู้เชี่ยวชาญเกี่ยวกับเรื่องนี้ (กรกฎาคม 2011)
บทความนี้เพื่อศึกษาเพิ่มเติมสำหรับการตรวจสอบ (สิงหาคม 2008)
บทความนี้อาจจะทำให้เกิดความสับสนหรือไม่ชัดเจนให้กับผู้อ่าน (เดือนกันยายน 2009) แคตตาล็อกแน่นอน UNC จากเดือนมิถุนายน 1819 ตราของมหาวิทยาลัยเพนซิลจากปี 1894 การเคลื่อนไหวของการศึกษาคลาสสิกสนับสนุนรูปแบบของการศึกษาอยู่ในขนบธรรมเนียมประเพณีของวัฒนธรรมตะวันตกที่มีความสนใจเป็นพิเศษเกี่ยวกับการศึกษาเป็นที่เข้าใจและสอนในยุคกลาง และยุคคลาสสิก หลักสูตรการเรียนการสอนและการศึกษาคลาสสิกที่ได้รับการพัฒนาเป็นครั้งแรกในช่วงยุคกลางโดย Martianus Capella และจัดระบบในช่วงยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดย Petrus Ramus เป้าหมายเดิม Capella ก็คือการจัดให้มีระบบกรอบที่น่าจดจำที่จะสอนความรู้ของมนุษย์ทั้งหมด คำว่า "การศึกษาคลาสสิก" ได้ถูกนำมาใช้ในวัฒนธรรมตะวันตกนานหลายร้อยปีที่มีการปรับเปลี่ยนยุคแต่ละความหมายและการเพิ่มการเลือกของตัวเองของหัวข้อ ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18, นอกเหนือไปจาก Trivium และ quadrivium ของยุคกลางคำนิยามของการศึกษาคลาสสิกกอดศึกษาวรรณกรรมบทกวี, ละคร, ปรัชญาประวัติศาสตร์ศิลปะและภาษา. [1] ใน 20 และศตวรรษที่ 21 มีการใช้ในการอ้างถึงการศึกษาในวงกว้างตามของศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์เมื่อเทียบกับโปรแกรมการปฏิบัติหรือ pre-มืออาชีพ. [1] ประทับตรามหาวิทยาลัยเพนซิล (1894) ภาพ Trivium เป็นสแต็คของ หนังสือให้รากฐานสำหรับ 'การแก้ไข' quadrivium ของคณิตศาสตร์ปรัชญาธรรมชาติ (วิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์) ดาราศาสตร์และเทววิทยา. มีอยู่จำนวนของกลุ่มที่ไม่เป็นทางการและองค์กรวิชาชีพซึ่งดำเนินการวิธีการคลาสสิกกับการศึกษาคลาสสิกอย่างจริงจัง ภายในการเคลื่อนไหวคลาสสิกของโลกในช่วงทศวรรษที่ 1930 Mortimer แอดเลอร์และโรเบิร์ตฮัตชินส์ที่กำหนดไว้ว่า "หนังสือดี" ของอารยธรรมตะวันตกเป็นเวทีกลางสำหรับหลักสูตรการศึกษาคลาสสิก ยังมีบางโรงเรียนของรัฐ (ส่วนใหญ่เทอร์) มีโครงสร้างหลักสูตรและการเรียนการสอนของพวกเขารอบ Trivium และบูรณาการการเรียนการสอนของค่า (บางครั้งเรียกว่า "การศึกษาตัวละคร") เข้าไปในห้องเรียนหลัก ในการเคลื่อนไหวคริสเตียนศึกษาคลาสสิก, สมาคมเพื่อการเรียนรู้คลาสสิก, สมาคมคลาสสิกและคริสเตียนโรงเรียนและสถาบันไซซีเล่นบทบาทนำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

[ ซ่อน ] บทความนี้มีหลายประเด็น กรุณาช่วยปรับปรุงหรือกล่าวถึงปัญหาเหล่านี้ในหน้าพูด
บทความนี้ต้องการความสนใจจากผู้เชี่ยวชาญในเรื่อง ( กรกฎาคม 2554 )
บทความนี้ต้องการเพิ่มเติม citations สำหรับการตรวจสอบ ( สิงหาคม 2551 )
บทความนี้อาจจะสับสนหรือไม่ชัดเจนไปยังผู้อ่าน ( กันยายน 2552 )

UNC แน่นอนแคตตาล็อกจากมิถุนายน , 1819

ตราประทับของมหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียจาก 1894
การเคลื่อนไหวการศึกษาคลาสสิกสนับสนุนรูปแบบของการศึกษาที่ใช้ในประเพณีของวัฒนธรรมตะวันตก โดยมุ่งเน้นเฉพาะในการศึกษาอย่างเข้าใจและสอนในยุคกลางและยุคคลาสสิค หลักสูตรและการสอนของคลาสสิกการศึกษาได้รับการพัฒนาครั้งแรกในยุคกลาง โดยล่า martianus ,และ จัดระบบในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาโดยเพทรัส เรมัส . Capella เดิม เป้าหมายคือเพื่อให้ระบบจดจำ และสอนความรู้ของมนุษย์ คำว่า " การศึกษา " คลาสสิกที่มีการใช้ในวัฒนธรรมตะวันตกหลายศตวรรษโดยแต่ละยุคปรับเปลี่ยนนิยามและการเพิ่มการเลือกของตัวเองของหัวข้อ ในตอนท้ายของศตวรรษที่ 18นอกจาก Trivium และจุลทรรศนศาสตร์แห่งยุคกลาง ความหมายของการศึกษาคลาสสิคสวมกอดการศึกษาวรรณกรรม , บทกวี , ละคร , ปรัชญา , ประวัติศาสตร์ , ศิลปะ , และภาษา [ 1 ] ในวันที่ 20 และ 21 ศตวรรษ มันถูกใช้เพื่ออ้างถึงการศึกษาในอนาคตของคณะศิลปศาสตร์และวิทยาศาสตร์ เป็นนอกคอก การปฏิบัติหรือ pre โปรแกรมมืออาชีพ[ 1 ] มหาวิทยาลัยเพนซิลวาเนียซีล ( 1894 ) อธิบาย Trivium เป็นสแต็คของหนังสือให้มูลนิธิ ' แก้ไข ' จตุรศิลปศาสตร์ของคณิตศาสตร์และปรัชญาธรรมชาติ ( วิทยาศาสตร์เชิงประจักษ์ ดาราศาสตร์ และเทววิทยา .

มีหมายเลขของกลุ่มนอกระบบและองค์กรมืออาชีพที่รู้วิธีการคลาสสิกคลาสสิกในการศึกษา เอาจริงเอาจังในการเคลื่อนไหวแบบทางโลก ในช่วงทศวรรษที่ 1930 Mortimer Adler และโรเบิร์ตฮัทชินไว้หนังสือ " ดี " ของอารยธรรมตะวันตกเป็นเวทีกลางสำหรับหลักสูตรการศึกษาคลาสสิกนอกจากนี้ บางโรงเรียน ( ส่วนใหญ่เช่า ) มีโครงสร้างของหลักสูตร และการสอนรอบ Trivium และบูรณาการการสอนค่านิยม ( บางครั้งเรียกว่า " การศึกษา " ตัวละคร ) เป็นหลักในชั้นเรียน ภายในดั้งเดิมคริสเตียนการศึกษาการเคลื่อนไหวสังคมเพื่อการเรียนรู้คลาสสิก , คลาสสิกและสมาคมของคริสเตียนโรงเรียนและ Circe สถาบันเล่นบทนำ